Φωτό αρχείου :  Ο χώρος του καφενείου και του αργότερα χειμερινού κινηματογράφου “Κρόνιον”, δεκ 1920 Στις 3 Απριλίου 1925, ο επιχειρηματίας Περιστέρης Κωστόπουλος εγκαθιστά στην πλατεία του καφενείου Κρόνιον στις Σέρρες τον κινηματογραφικό εξοπλισμό που έχει ενοικιάσει από το χειμερινό Πάνθεον. Από εκείνη την ημέρα, πραγματοποιούνται καθημερινές προβολές με επιλεγμένες ταινίες. Την εμπειρία συμπληρώνει η ορχήστρα του Κρονίου, η οποία συνοδεύει τη ροή της ταινίας με αρμονική και υποδειγματική μουσική εκτέλεση. Δίπλα στο Τσαλοπούλειο Σχολείο υπήρχε ένας μεγάλος χώρος, όπου δινόταν συσσίτιο στους άπορους Τούρκους μαθητές και αργότερα έγινε καφενείο (περίπου το 1920).Το 1925 αγόρασε την έκταση αυτή ο Π. Κωστόπουλος και μαζί με δυο συνεταίρους ξεκίνησε την ανέγερση του κινηματοθέατρου «ΚΡΟΝΙΟ». Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν το 1931 και υπήρξε το πιο συνταρακτικό γεγονός της εκείνης της εποχής.

Ῥυσθεὶς βίου Νικήτας, ὡς στρουθὸς πάγης, Πτεροῖς νοητοῖς ἵπταται πρὸς τὸν πόλον. Νικήταν καλέουσι τρίτῃ ἐπὶ δῶρα θεοῖο. Ο Όσιος Νικήτας καταγόταν από την Καισάρεια της Βιθυνίας και έζησε τον 8ο αιώνα μ.Χ. Σε βρεφική ηλικία έμεινε ορφανός από μητέρα και την ανατροφή του την ανέλαβαν η ενάρετη γιαγιά του και ο ευσεβής Φιλάρετος, ο πατέρας του, ο οποίος ανέθεσε από πολύ νωρίς την εκπαίδευσή του σε κάποιο κληρικό φημισμένο για τις παιδαγωγικές και πνευματικές του αρετές. Έτσι ο νεαρός Νικήτας απόκτησε αξιόλογη κοσμική και πνευματική παιδεία. Αφού εγκατέλειψε πατέρα, μητέρα, αδελφούς, αδελφές, συγγενείς, σπίτι, πατρίδα πλούτη και σήκωσε τον σταυρό του με προθυμία, ακολούθησε τον Χριστό και έγινε άξιος μαθητής αυτού. Σε νεαρή ηλικία κατέφυγε στην περίφημη μονή του Μηδικίου της Τριγλίας, όπου γρήγορα, για τις πολλές του αρετές, κατάκτησε την αγάπη και την εκτίμηση όλων των αδελφών της μονής, οι οποίοι μετά τον θάνατο του ηγουμένου Νικηφόρου, τον εξέλεξαν ηγούμενο της μονής, επί Πατριάρχου Ταρ...

Ζῶντος Θεοῦ σὺ θεῖος ὑμνητὴς Πάτερ, Ἐγὼ δὲ σοῦ θανόντος ὑμνητὴς νέος. Ο Όσιος Ιωσήφ γεννήθηκε στη Σικελία, το έτος 816 μ.Χ., από ενάρετους και ευσεβείς γονείς, τον Πλουτίνο και την Αγάθη. Τα περί της ζωής και της δράσεώς του τα γνωρίζουμε από τον βίο που συνέταξε ο μαθητής και διάδοχός του στη μονή του, Θεοφάνης, συμπληρωματικά δε από τα εγκώμια που του αφιέρωσαν ο Ιωάννης Διάκονος και ο Θεόδωρος Πεδιάσιμος. Ο Όσιος αναγκάσθηκε να φύγει από την γενέτειρά του οικογενειακώς, λόγω της εντάσεως των Αραβικών επιδρομών που έπειτα από λίγο καιρό επρόκειτο να καταλήξουν στην κατάληψη της νήσου και να μεταναστεύσει στην Πελοπόννησο. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών αποχωρίσθηκε τους γονείς του και μετέβη στην Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στην περίφημη μονή Λατόμου, όπου επιδόθηκε στη μοναχική άσκηση υπό την καθοδήγηση του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου (τιμάται 20 Νοεμβρίου), ασκώντας το έργο του οξυγράφου. Μετά από εννέα χρόνια παραμονής στην Θεσσαλονίκη, το έτος 840 μ.Χ., μετέβη στην Κωνσταντινούπολ...

Ξίφους ἀληθὴς μάρτυς Ἐλπιδηφόρος, Θεὸν φέρει ἄψευστον εὐελπιστίαν. Ο Άγιος Ελπιδηφόρος (ή Ελπιδοφόρος) μαρτύρησε δια ξίφους.

Η ιερά εικόνα της Παναγίας του Αμαράντου Ρόδου τιμάται στη Μόσχα, στο Βορονέζ και σε άλλες πόλεις της Ρωσίας, όπου φυλάσσονται αντίγραφα αυτής. Στην εικόνα η Υπεραγία Θεοτόκος κρατά το Θείο Βρέφος στο δεξί της χέρι και στο αριστερό της χέρι υπάρχει ένα μπουκέτο από κρίνους. Αυτό το μπουκέτο συμβολικά δηλώνει το αμάραντο άνθος της παρθενίας της Αειπαρθένου.

Εις τον Δίον Βαλὼν κεράμῳ δυσσεβὴς Δίου κάραν, Ὡς σκεῦος αὐτὴν συντρίβει κεραμέως. Εις τον Βυθόνιον Ὁ Βυθόνιος εἰς βυθὸν βεβλημένος, Τὴν κλῆσιν εὗρεν εἰς προφητείαν τέλους. Εις τον Γάλυκον Δηχθεὶς ὁδοῦσι Γάλυκος τῶν θηρίων. Θηρὸς νοητοῦ τοὺς ὀδόντας συντρίβει. Τα βιογραφικά στοιχεία των Αγίων είναι συγκεχυμένα. Στό Λαυρεωτικό Κώδικα Ι 70 η μνήμη τους συνοδεύεται με αυτή του Μάρτυρα Ίλαρίωνα, ο όποιος άλλου δεν μνημονεύεται. Σύμφωνα λοιπόν με τον Κώδικα αυτό, οι Άγιοι αυτοί, αυθόρμητα παρουσιάστηκαν στον άρχοντα της πόλης τους και του έκαναν δριμύτατη παρατήρηση, διότι θα θυσίαζε στα είδωλα. και συγχρόνως ομολόγησαν ότι είναι χριστιανοί. Ο δε πονηρός άρχοντας τους είπε να έλθουν στη γιορτή των ειδώλων και αφού θυσιάσουν σ' αυτά, θα έκανε ό,τι αυτοί του έλεγαν. Οι Άγιοι προσποιήθηκαν ότι θα πήγαιναν. Όταν όμως άρχισε η γιορτή και ήλθε η ώρα να θυσιάσουν, οι Άγιοι έριξαν κάτω τα είδωλόθυτα και συνέτριψαν τους ειδωλολατρικούς βωμούς. Τότε οι φτωχοί της πόλης, έτρεξαν και άρπαξαν το χρυ...

Ἐκ Μυρσιῶνος, Ἰλλυριέ, πρὸς πόλον, οὐχ ὡς ὁ Χριστὸς ἐξ Ἐλαιῶνος φέρῃ. Ο Όσιος Ιλλυριός ασκήτεψε στο όρος του Μυρσινώνος και απεβίωσε ειρηνικά. Δεν έχει διασωθεί καμία πληροφορία για τον Άγιο Ιλλύριο, εκτός από το ότι έζησε ασκητικά στο όρος Μυρσηνόνος και εκοιμήθη εν ειρήνη. Όσον αφορά την τοποθεσία του όρους Μυρσηνόνος, φαίνεται ότι βρισκόταν σε αυτό που αρχικά ονομαζόταν όρη του Λάτμου στη Μικρά Ασία. Ωστόσο, λόγω των πολυάριθμων μοναχών που εγκαταστάθηκαν εκεί, μετονομάστηκε σε Λάτρος και μέχρι τον 10ο αιώνα ήταν γνωστό στον λαό ως το «Άγιον Όρος της Εφέσου». Εκεί υπήρχε η Μονή της Μεγίστης Λαύρας της Υπεραγίας Θεοτόκου του Μυρσηνόνος, η οποία πιθανότατα ήταν ο τόπος όπου έζησε και εκοιμήθη ο Άγιος Ιλλύριος. Σήμερα η μονή αυτή βρίσκεται σε ερείπια, και το Μυρσηνόνος είναι γνωστό στα τουρκικά ως Mersinet İskelesi, στο χωριό Pınarcık.