Λύπας ἐνεγκὼν σῆς χάριν σκιᾶς, Λόγε, Βίου σκιώδους Ἰάκωβος ἡρπάγη. Κρύψαν ὑπὸ χθόνα εἰκαδ' Ἰάκωβον κατὰ πρώτην. Ασκητής από νεαρή ηλικία ο Όσιος Ιάκωβος, διακρίθηκε για την καθαρή ζωή και την ολόψυχη προσήλωση του στα διδάγματα και τις εντολές της πίστης. Αναδείχθηκε επίσκοπος στα χρόνια των εικονομάχων και διώχθηκε σκληρά, μέχρι του σημείου να στερηθεί ακόμα και αυτό το ψωμί. Αλλά όλη η στέρηση και η κακοπάθεια που υπέστη, δε λύγισε καθόλου το φρόνημα του. Έμεινε σταθερός μέχρι την τελευταία του πνοή, ενθυμούμενος τα λόγια του Αποστόλου των Εθνών: «Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ» ( Β' προς Τιμόθεον, β' 3.). Σύ, λοιπόν, κακοπάθησε σαν καλός στρατιώτης του Ιησού Χριστού. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον  Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ἐγκράτειας ἐκλάμψας Πάτερ Ἰάκωβε, ὡς Ἱεράρχης τοῦ Λόγου καὶ ἀληθὴς λειτουργός, ὠρθοτόμησας πιστῶς λόγον τὸν ἔνθεον οὗπερ τὴν χάριν βέβαιων, δι' ἀγώνων εὐαγῶν, ἐδίδαξας προσκυνεῖσθε, τὴν τοῦ Σωτῆρος Εἰκόνα, ὦ καὶ πρε...

  Δοὺς πάντα χερσὶν ἐνδεῶν Σεραπίων, Τέλος δίδωσι καὶ τὸ Πνεῦμα Κυρίῳ. Ο Όσιος Σεραπίων καταγόταν από τη Σιδώνα και έζησε κυρίως στην Αίγυπτο τον 4ο αιώνα μ.Χ. Αποδείχθηκε κορυφαίος σε έργα φιλαλληλίας και ελεημοσύνης, μοιράζοντας όχι μόνον την πλούσια περιουσία του στους πτωχούς αλλά και όσα οι πιστοί επισκέπτες του έδιδαν για τον εαυτό του. Αφοσιώθηκε στη διάδοση του λόγου του Θεού με πολλούς και διαφόρους τρόπους. Όταν κάποτε έπεσε θύμα ληστών, με την πειθώ που τον διέκρινε, κατόρθωσε να μεταστρέψει τα γεγονότα και να κάνει τούς ληστές δούλους του Θεού. Κατόρθωσε επίσης να μεταστρέψει στη Ορθοδοξία, τον Μανιχαίο Λακεδαιμόνιο, πρόκριτο, στον οποίο πουλήθηκε ως δούλος. Στο τέλος επέστρεψε στην αγαπημένη του έρημο, όπου εκοιμήθη ειρηνικά σε βαθύτατο γήρας, υπόδειγμα γενόμενος για τούς μοναχούς.

Διπλᾶ θανὼν εὕρατο Βήριλλος στέφη, Ὡς κυριεύσας καὶ παθῶν καὶ δαιμόνων. Ο Όσιος Βήρυλλος καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας και ήταν μαθητής του Αποστόλου Πέτρου (βλέπε 29 Ιουνίου). Όταν πήγε μαζί του στη Δύση, χειροτονήθηκε απ' αυτόν επίσκοπος Κατάνης της Σικελίας. Εκεί ο Βήρυλλος, ποίμανε με τον καλύτερο τρόπο το ποίμνιο του και έφερε αρκετούς στη χριστιανική πίστη. Επίσης αξιώθηκε και να θαυματουργεί. Κάποτε λοιπόν, υπήρχε μια πηγή στην Κατάνη, που έβγαζε πικρό νερό. Ο Άγιος δια της προσευχής του, μετέβαλε το πικρό νερό, σε γλυκό. Όταν είδε το θαύμα αυτό κάποιος φανατικός ειδωλολάτρης, πίστεψε στον Χριστό, και μαζί μ' αυτόν αρκετοί άλλοι. Ο όσιος Βήρυλλος πέθανε σε βαθιά γεράματα και το λείψανο του ενταφιάστηκε με τιμές στην Κατάνη, όπου μέχρι σήμερα αναβλύζει μύρο και θεραπεύει ασθένειες σ' αυτούς που προσέρχονται σ' αυτό με πίστη. Ακολουθία στον Άγιο Βήρυλλο συνέγραψαν ο Θεοφάνης και ο Ιωσήφ ο Υμνογράφος.

Ο Όσιος Σεραφείμ, κατά κόσμο Βασίλειος Νικολάεβιτς Μουραβιέφ, γεννήθηκε το 1865 μ.Χ. στο χωριό Βαχρομέεβο της επαρχίας Αρεφίνσκαγια, της περιφέρειας της πόλεως Γιαροσλάβλ. Το 1866 μ.Χ. βαπτίσθηκε και έλαβε το όνομα Βασίλειος προς τιμήν του Οσίου Βασιλείου του Νέου. Οι γονείς του Βασιλείου, Νικολάι Ιβάνοβιτς και Χιονία Ολύμπιεβνα Μουραβιέφ, ήταν θεοσεβούμενοι και φιλόθεοι άνθρωποι. Από μικρό παιδί ο Βασίλειος διδασκόταν μαθήματα αρετής και παρουσίαζε τα χαρακτηριστικά μιας Χριστιανικής ψυχής, τα οποία και αποκαλύφθηκαν πλήρως, στα χρόνια της ωριμότητάς του. Ο φιλάνθρωπος Θεός του πρόσφερε την εξυπνάδα, τον ασυνήθιστο ζήλο και την προθυμία, την υπομονή και την επιμονή στην επίτευξη των στόχων του, καθώς και στην εξαιρετική μνήμη. Σε πολύ μικρή ηλικία, σχεδόν μόνος του έμαθε την γραμματική και στην συνέχεια τις αρχές της μαθηματικής επιστήμης. Τα πρώτα του βιβλία ήταν το Ευαγγέλιο και το Ψαλτήρι. Στον έφηβο Βασίλειο άρεσε πολύ η μελέτη εκκλησιαστικών και θεολογικών βιβλίων και συγκεκριμέν...

Εικονα όλων των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως  Ζωὴν ὁ Θωμᾶς ἐκλιπὼν μετρουμένην, Ζωὴν πρεπόντως εὗρεν οὐ μετρουμένην. Ο Άγιος Θωμάς, έζησε τον 7ο μ.Χ. αι. και στις 23 Ιανουαρίου του 607 μ.Χ. διαδέχθηκε στο Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης, τον αποβιώσαντα Κυριακό (βλέπε 27 Οκτωβρίου). Διακρίθηκε πολύ νωρίς για την ευλάβεια, τη σύνεση, τη σεμνότητα αλλά και τις εγκρατείς θεολογικές γνώσεις του. Αυτά τα χαρίσματα εκτίμησε ο πατριάρχης Ιωάννης ο Νηστευτής (βλέπε 2 Σεπτεμβρίου) και τον χειροτόνησε διάκονο και στη συνέχεια Σακελλάριο. Ως πατριάρχης ο Θωμάς ο Α' επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και μέριμνα για τα θέματα και τις υποθέσεις του Πατριαρχείου. Έκτισε τον Πατριαρχικό οίκο κοντά στην Αγία Σοφία, τον μέγα τρίκλινο, που από το όνομα του εκλήθη «Θωμαΐτης». Επίσης στο κάτω μέρος του κτηρίου, εγκατέστησε τη Πατριαρχική βιβλιοθήκη. Παρέμεινε στο θρόνο τρία έτη και καθοδήγησε το ποίμνιό του με σύνεση, ενώ αγωνίσθηκε και κατά των αιρετικών. Κοιμήθηκε ειρηνικά στις 20 Μαρτίου του 610 μ...

  Τμηθεὶς Φιλῆμον, καὶ Δομνῖνον σὸν φίλον, Φιλεῖν κεφαλῆς τὴν τομὴν ἀπειργάσω. Οι Άγιοι Φιλήμων και Δομνίνος κατάγονταν από τη Ρώμη (άλλες πηγές αναφέρουν σαν τόπο καταγωγής τους την Θεσσαλονίκη και ότι αναχώρησαν για την Ρώμη) και έζησαν στα χρόνια της μεγάλης και σκληρής πάλης της ειδωλολατρίας κατά του χριστιανισμού. Με τη φλόγα του ζήλου τους για τον Χριστό, πήγαιναν σε διάφορες πόλεις της Ιταλίας και κήρυτταν τον αιώνιο λόγο της σωτηρίας των ψυχών. Συνελήφθησαν και αφού τους γύμνωσαν και τους τέντωσαν στην γη από τέσσερις μεριές, τους έδειραν ανελέητα και κατόπιν τους φυλάκισαν. Αλλά η αφοσίωση τους στη χριστιανική πίστη εξακολουθούσε ακέραια, και έτσι κάτω από τα ξίφη των δημίων αξιώθηκαν του μαρτυρικού στεφάνου.

Η Αγία Μαρία «ἡ ἐν Πέργῃ» είναι άγνωστη στους Συναξαριστές. Η μνήμη της αναφέρεται στον Λαυριωτικό Κώδικα Δ 25 φ. 64 α, καθώς και η ασματική της Ακολουθία, που η ακροστιχίδα του Κανόνα της αρχίζει: «Δέχου τὸν ὕμνον εὐμενῶς μακαριωτάτη». Μάλλον είναι ποίημα του Θεοφάνους και εξυμνείται σαν καλλίνικος μάρτυς.