Ιερομόναχος Ευσέβιος Βίττης
Ο ιερομόναχος Ευσέβιος Βίττης καταγόταν από την Πτολεμαΐδα. Ξεκίνησε το ιερατικό του έργο ως κληρικός στη Σουηδία. Το ιερό ησυχαστήριο του Αγίου Νικολάου στο Rattvik της Σουηδίας είναι εξ ολοκλήρου έργο του.
Τό Ιερό ησυχαστήριο του Αγίου Νικολάου στo Rattvik της Σουηδίας
Τό τέμπλο του Αγίου Νικολάου στo Rattvik της Σουηδίας
Ο ασκητής Γέροντας Ευσέβιος γεννήθηκε το 1927 στη Βλάστη της Πτολεμαΐδος. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, απ' όπου πήρε με άριστα το πτυχίο του το 1950. Από τα χρόνια των σπουδών του υπήρξε δραστήριο μέλος της Αδελφότητος θεολόγων "Ζωή", όπου εργάστηκε σε υπεύθυνες θέσεις, ενώ παραλλήλως μελετούσε και μάθαινε ξένες γλώσσες. Αργότερα, όταν αποχώρησε από την Αδελφότητα "Ζωής", πήγε στη Γαλλία εθελοντής στη φιλανθρωπική οργάνωση "Εμμαούς" του αββά Πιερ, βοηθώντας αστέγους και ανήμπορους. Το 1963 μετέβη στη Σουηδία εργαζόμενος σκληρά, ενώ ταυτοχρόνως έκανε μελέτες σε πανεπιστημιακά κέντρα. Πρόσφερε τη βοήθειά του στους μετανάστες, εργαζόμενος ως κοινωνικός λειτουργικός και ως αποκλειστικός νοσοκόμος. Το 1965 χειροτονήθηκε Ιερέας από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων Αθηναγόρα. Ως ιερέας πλέον αναλώθηκε στην ιεραποστολική διακονία των Ορθοδόξων στην ευρύτερη περιοχή Σουηδίας, Δανίας, Νορβηγίας. Ποτέ δεν δέχθηκε χρήματα ή μισθό από την ιερατική διακονία του.
Το 1973 ίδρυσε το ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Νικολάου στο Ρέτβικ, στη Βόρεια Σουηδία, 300 χιλιόμετρα από τη Στοκχόλμη, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως ξυλουργός σε ένα ίδρυμα. Εκεί τηρούσε το Τυπικό του Αγίου Όρους και όσοι πήγαιναν εκεί έβρισκαν το δρόμο της σωτηρίας, συμμετέχοντας στη λειτουργική ζωή.
Είχε αποσυρθεί εκεί στις αρχές του 1973, με σκοπό να αφιερωθεί στην προσευχή, στην περισυλλογή και στη συγγραφή. Ο π. Ευσέβιος τηρούσε το τυπικό του Αγίου Όρους, και όπως καταγράφηκε σε δελτίο της μητροπόλεως Σουηδίας και Πάσης Σκανδιναβίας (1979), αποτελούσε αυτό επί σειρά ετών "την ακοίμητον λυχνίαν της Μητροπόλεως Σουηδίας και το ψυχικόν θεραπευτήριον των πιστών". Οι επισκέπτες του ιερού ησυχαστηρίου εύρισκαν σ' αυτό ανάπαυση ψυχής, παρηγορία και τον δρόμο της σωτηρίας. Το 1980 ο π. Ευσέβιος, κατόπιν προτροπής του πνευματικού του, επέστρέψε στην Ελλάδα.
Ένας άνθρωπος απλός, ξεχωριστός, ταπεινός, με πολλές γνώσεις και πνευματικά χαρίσματα, πατερικά βιώματα και θεϊκή φώτιση, πολυγραφότατος, δάσκαλος που αφιέρωσε τη ζωή του για τη σωτηρία της ψυχής των συνανθρώπων του.
Έτσι χαρακτηρίζουν οι μαθητές του τον ιερομόναχο πατέρα Ευσέβιο Βίττη, ο οποίος εκοιμήθη σε ηλικία 82 ετών, στο ησυχαστήριό του στη θέση Φαιά Πέτρα Σιδηροκάστρου, όπου προσευχόταν τα τελευταία χρόνια. Η επιθυμία του ήταν να μη γίνει γνωστός ο θάνατός του πριν την ταφή του και η κηδεία του να γίνει από έναν απλό κληρικό και έναν λαϊκό, χωρίς κόσμο. Η εκκλησία επέλεξε όμως να τον αποχαιρετήσει όπως άξιζε στη μοναδικότητά του. Η εξόδιος ακολουθία έγινε στο μετόχι της μονής Αγίου Γρηγορίου, στην εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Σταυρούπολη, από τον μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβα, τον μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Μακάριο και τον μητροπολίτη Κουλουέζ Μελέτιο. Αν και δεν ανακοινώθηκε η κηδεία, πλήθος κόσμου συνέρευσε στον ναό για να απευθύνει το ύστατο χαίρε στον πνευματικό δάσκαλο. Ακολούθησε η ταφή του στο ησυχαστήριο της Φαιάς Πέτρας, όπου για πρώτη φορά επιτράπηκε η παρουσία γυναικών.
"Ο Ευσέβιος ήταν πόλος έλξης χιλιάδων ψυχών, πάσης τάξεως, ένας πνευματικός που αναγνωρίστηκε σε όλη την διάρκεια της ζωής του από λόγιους ανθρώπους", περιγράφει ο κ. Στυλιανός Κεμετσετζίδης, ιδιοκτήτης του εκδοτικού οίκου "Ορθόδοξη Κυψέλη", μαθητής του ιερομόναχου και εκδότης ενός μέρους των βιβλίων του. "Ήταν πολύ ταπεινός. Δεν ήθελε να μπαίνει το όνομά του στα βιβλία και υπέγραφε με το ψευδώνυμο Κεχρί, δηλαδή κάτι ασήμαντο. Με πολλή προσπάθεια τον έπεισα να βάζουμε όνομα. Δεν δεχόταν επίσης να φωτογραφηθεί, ούτε μιλούσε για τον εαυτό του. Δεν ήθελε ούτε ποσοστό από τις πωλήσεις των βιβλίων. Δεν τον ενδιέφεραν τα χρήματα. Είχε χαρίσματα θεϊκά και επίκτητα", λεει ο κ. Κεμετσετζίδης.
Η είδηση της κοίμησης του Ευσεβίου μεταδόθηκε στους μαθητές του και σε χώρες του εξωτερικού, όπου ο ιερομόναχος έδρασε φιλανθρωπικά. "Ήρθα από τη Ρουμανία. Ενδιαφερόμαστε να μεταφράσουμε τα βιβλία του", αναφέρει ο κ. Οβίδιος Λαζαρέσκου.
