Φιλαρέτη Κομνηνού
Είνα καλοκαίρι, κινηματογραφικά, φτιάχνει τη βαλίτσα της, γράφει ένα σημείωμα στους γονείς της και φεύγει από το σπίτι της. Εκείνη την ημέρα παύει να αρνείται το πάθος της για το θέατρο για χάρη των άλλων και παίρνει το δρόμο που θα τη βγάλει σε μεγάλα θέατρα, μεγάλους ρόλους, μέχρι και στο μακρινό Μεξικό.
Είναι τέλη της δεκαετίας του '70 και ξεκινάει μία από τις πιο σημαντικές περιόδους της ζωής της. «H ζωή μου ήταν σαν ανεμοστρόβιλος», μου λέει καθισμένη στον καναπέ του σπιτιού της στο Θησείο όπου εγκαταστάθηκε δύο χρόνια πριν. «Έχω αλλάξει πολλά σπίτια. Σε κανένα δεν έμεινα πολύ». Ένα σπίτι απόλυτα καθαρό και μίνιμαλ. «Δεν μου αρέσουν τα βαρυφορτωμένα, μου φέρνουν στενοχώρια».
Μπαίνει στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και όλοι της δίνουν να καταλάβει πως είναι φτιαγμένη γι' αυτό. Οι γονείς της όμως και η σχέση που είχε τότε της θέτουν τελεσίγραφα. Ή το θέατρο ή εμείς. Συγκεντρώνεται στις σπουδές της στο πανεπιστήμιο.
Μια παράσταση του Μορίς Μπεζάρ ένα καλοκαίρι στο Θέατρο Δάσους θα είναι καθοριστική για τη ζωή της. Εκεί συναντάει το διευθυντή της Σχολής της, τον Νικηφόρο Παπανδρέου, ο οποίος την καλεί την επόμενη μέρα στο γραφείο του. «Μιλήσαμε για την απόφασή μου να σταματήσω το θέατρο. Προσπαθούσα να τον πείσω ότι το σωστό θα ήταν να συνεχίσω τις σπουδές μου και να ακολουθήσω ακαδημαϊκή καριέρα. Αλλά δεν έπειθα ούτε τον εαυτό μου. Φεύγοντας από εκεί είχα πάρει την απόφασή μου. Δεν μπορούσα πια να ζω κάνοντας το χατίρι των άλλων. Έτσι έφυγα από το σπίτι. Σε δεκαπέντε μέρες βέβαια επέστρεψα και οι γονείς μου άρχισαν να συμφιλιώνονται με την ιδέα ότι η κόρη τους θα γίνει ηθοποιός».
Από μικρή της αρέσει να λέει ιστορίες. «Οι δάσκαλοι με έβαζαν να διαβάζω στους συμμαθητές μου τις μακροσκελείς εκθέσεις που έγραφα. Το απολάμβανα φοβερά. Το έβρισκα συναρπαστικό να τους ταξιδεύω στη φαντασία μου. Το επόμενο θύμα μου ήταν η κατά εφτά χρόνια μικρότερη αδελφή μου. Της διηγούμουν ιστορίες που μου έλεγε η γιαγιά μας από τη Μικρασιατική Καταστροφή και μου άρεσε να την κάνω να κλαίει. Ακόμα το θυμάται». Η παιδική της ηλικία είναι γεμάτη μετακομίσεις εξαιτίας του στρατιωτικού πατέρα της. «Η πρώτη ήταν και η πιο δύσκολη. Ήμουν γύρω στα 8. Θυμάμαι έξω από το σπίτι μας το φορτηγό φορτωμένο με τα αμπαλαρισμένα έπιπλα κι εγώ να κλαίω και να σκέφτομαι πως δεν θα ξαναδώ τους συμμαθητές μου. Στην τρίτη μετακόμιση αρχίζει η αυτοάμυνα. Ξέρεις ότι είσαι προσωρινά εκεί και θα την ξαναζήσεις την εικόνα με το φορτωμένο φορτηγό. Βλέπω καμιά φορά ηθοποιούς που στολίζουν το καμαρίνι τους. Εγώ δεν το κάνω γιατί η ώρα που παίρνεις όλα τα πράγματα πάλι και τα βάζεις στην κούτα με γεμίζει θλίψη».
ΤΟ ΗΜΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΤΑΛΕΝΤΟΥ
Η πρώτη παράσταση που παίζει είναι το Ημέρωμα της στρίγγλας στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ο Γιώργος Σεβαστίκογλου μόλις έχει έρθει από το Παρίσι και θέλει να ανεβάσει το έργο με νέους ηθοποιούς. «Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε περίπτωση να παίξεις πρωταγωνιστικό ρόλο αν ήσουν μια νεαρή ηθοποιός που μόλις είχε τελειώσει τη Σχολή. Ο Σεβαστίκογλου όμως ήταν ένας σκηνοθέτης με νέες ιδέες». Η παράσταση ανέβηκε και στην Αθήνα, στο Θέατρο του Λυκαβηττού, με όλους τους σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου να είναι εκεί. Μεταξύ τους και ο Κάρολος Κουν. «Άκουγα τους άλλους ηθοποιούς να είναι ενθουσιασμένοι, να πηγαινοέρχονται στα παρασκήνια και να λένε ποιοι είναι στην πλατεία. Εγώ όμως τότε ήμουν πολύ ερωτευμένη, ο αγαπημένος μου ήταν συνεχώς μαζί μου στα καμαρίνια και δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία».
Ο αγαπημένος της ήταν ο Αργύρης Παπαγεωργίου, ο άνθρωπος τον οποίο θα παντρευόταν και με τον οποίο θα αποκτούσε το γιο της, το γνωστό ηθοποιό Γιώργο Παπαγεωργίου. «Ο Αργύρης δεν ήταν από το χώρο μας. Είχε ένα βιβλιοπωλείο στη Θεσσαλονίκη και ήταν ένα πολύ ωραίο αγόρι. Γνωριστήκαμε σε μια παρέα». Μόλις ένα χρόνο αφότου έχει κάνει το ντεμπούτο της στο θέατρο μένει έγκυος. Το ζευγάρι αποφασίζει να κρατήσει το παιδί και να παντρευτεί. «Το θέλαμε πολύ αυτό το παιδί. Με το γιο μου μεγαλώσαμε μαζί. Μερικές φορές έμοιαζα με μεγάλη αδελφή του. Όταν ήταν άρρωστος ή έκλαιγε και δεν μπορούσα να τον κάνω να σταματήσει έπαιρνα τηλέφωνο τη μητέρα μου να έρθει. Θυμάμαι στο πρώτο μου ταξίδι μετά το μωρό, στην Αυστραλία, εγώ, που στα ταξίδια ξεχνιέμαι γενικώς, δεν έβλεπα την ώρα να τελειώνουμε και να γυρίσω», λέει.
ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ
Το 1986 πρωταγωνιστεί στην Πενθεσίλεια σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. «Μια παράσταση πολύ πρωτοποριακή για την εποχή της, πολύ ροκ. Να ακούγεται το Summer Time από την Τζάνις Τζόπλιν κι εμείς να φοράμε δερμάτινα και να είμαστε σαν φιγούρες ροκ συγκροτήματος». Την επόμενη χρονιά ακολουθούν οι Τρωάδες του Ανδρέα Βουτσινά στο ρόλο της Ανδρομάχης. Στην ίδια τραγωδία θα τη δούμε και φέτος το καλοκαίρι στο ρόλο της Εκάβης πια. «Θυμάμαι πολύ έντονα την παράσταση στην Επίδαυρο. Είχε βρέξει λίγο πριν, το σκηνικό-νεκροταφείο αυτοκινήτων του Διονύση Φωτόπουλου είχε γεμίσει λάσπες κι εμείς φορώντας στρατιωτικές χλαίνες και αρβύλες να παίζουμε μέσα σε αυτή την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Είναι από τις πιο έντονες εμπειρίες μου στο θέατρο». Έχει προηγηθεί η Άλκηστη, το 1985, όπου υποδύεται τον ομώνυμο ρόλο και ζει την πρωτόγνωρη τότε εμπειρία του γιουχαΐσματος στην Επίδαυρο. «Θυμάμαι όλος ο θίασος πιαστήκαμε χέρι-χέρι και υποκλιθήκαμε. Θεωρούσαμε ότι αυτό που κάναμε ήταν το νέο που έσπαγε το κατεστημένο».
Στο ρόλο της Μπιάνκα στο Ημέρωμα της Στρίγγλας με την Μάγια Λυμπεροπούλου στον ρόλο της Κατερίνας.
Τις ώρες της δουλειάς ο γιος της δεν είναι μαζί της. «Δεν ήθελα να μεγαλώνει στο θέατρο. Να τον έχω σε μια γωνιά στο καμαρίνι. Ήθελα να τον προστατεύσω. Μεγαλώνοντας ζητούσε μόνος του να έρχεται. Το διασκέδαζε με την όλη ατμόσφαιρα. Θυμάμαι την περιέργειά του για τα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαμε. Του χάριζαν και διάφορα οι ηθοποιοί. Τα παραμύθια που διάβαζε τα ζούσε στο θέατρο». Το 1992 θα παίξει την Ηλέκτρα. «Στις πρόβες στην Επίδαυρο δεν είχα κοιμηθεί ούτε μία ώρα για μία εβδομάδα. Είχα χτυπήσει κόκκινο. Σκεφτόμουν ότι ύστερα απ' όλη αυτή την αϋπνία θα ανέβω στη σκηνή και θα καταρρεύσω».
Τέσσερα χρόνια μετά, αφού χωρίσει, θα κατέβει στην Αθήνα για ένα σερί εξίσου σημαντικών παραστάσεων. Μάγκι στη Λυσσασμένη γάτα σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, Φαίδρα στον Ιππόλυτο, Έντα Γκάμπλερ στον ομώνυμο ρόλο, Κλεοπάτρα στο Ημερολόγιο ενός απατεώνα, Νίνα στο Τρίτο στεφάνι. Το 2006 ο Νίκος Κούρκουλος την προσκαλεί να διδάξει υποκριτική στο Εθνικό. Τότε στη σχολή φοιτά και ο γιος της. «Πολλές φορές προσπαθώντας να κρατήσω τις ισορροπίες μπορεί να ήμουν και ιδιαίτερα αυστηρή μαζί του», λέει.
«Η χαρά και η ευχαρίστηση που έχω να θυμηθώ από τη ζωή μου είναι στα ταξίδια. Τα τελευταία χρόνια έχω κάνει μερικά από τα καλύτερα ταξίδια της ζωής μου. Το 2004 ταξίδεψα στο Πράσινο Ακρωτήρι με μια ομάδα ερευνητών για να παρακολουθήσουμε τη φάλαινα φυσητήρα. Εκεί βούτηξα στον ωκεανό ανάμεσα σε καρχαρίες. Πολλές φορές πλέαμε για ώρες χωρίς να βλέπουμε κανένα άλλο πλεούμενο και συναντήσαμε και τρικυμίες. Ήταν μια εποχή που με μαγνήτιζε ο κίνδυνος. Θυμάμαι πόσο θαύμαζα αυτούς που κάνουν σερφ στα τεράστια κύματα του Ατλαντικού. Αν δεν γινόμουν ηθοποιός, θα ήθελα να είμαι σε αυτές τις ομάδες των εξερευνητών που γυρίζουν τον κόσμο ή θα γινόμουν φωτογράφος του National Geographic, να γυρίζω την υφήλιο και να φωτογραφίζω».
Στο Πράσινο Ακρωτήρι γνωρίζει τη Σεζάρια Εβόρα. «Την επισκέφθηκα στο σπίτι της. Ένα διώροφο που ξεχώριζε ανάμεσα στα φτωχικά σπίτια που βρίσκονταν γύρω. Μας κέρασε ρούμι και θυμάμαι μου είπε με περηφάνια: "Όλα αυτά που βλέπεις με το λαρύγγι μου τα έφτιαξα"». Το τελευταίο της ταξίδι ήταν στο Μεξικό, στη ζούγκλα του Γιουκατάν, στους Μάγιας, μακριά από τον τουρισμό. Ήταν η χάρη που ζήτησε από τους υπεύθυνους του Πανεπιστημίου του Μεξικό όταν την κάλεσαν να διδάξει σε ένα master class για το αρχαίο ελληνικό θέατρο τους ηθοποιούς του Εθνικού Θεάτρου εκεί.
Σήμερα ζει μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης όπου διδάσκει υποκριτική στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Το καλοκαίρι θα περιοδεύσει στην Ελλάδα ως Εκάβη στις Τρωάδες του Ευριπίδη. «Δεν ξέρω ακόμα πώς θα αναμετρηθώ με τον πόνο αυτού του ρόλου». Μου ζητάει να της ευχηθώ να κάνει σύντομα το επόμενο ταξίδι της. Κάπου στη Λατινική Αμερική.
Τηλεόραση
Εκτός από το θεατρο, έχει εμφανιστεί και στις παρακάτω σειρές:
10η εντολή (Εν λευκώ)
Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Σοφία
Ανατομία ενός εγκλήματος (Σόνια Κρίλοβιτς)
Γιούγκερμαν
Η εκτέλεση - Μαρίκα Κοτοπούλη
Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα
Η ζωή μας μια βόλτα - Αλεξάνδρα Λυγερού
Κόκκινος Κύκλος (Διπλή εκδίκηση) - Μαρία
Το φεγγάρι των ξενιτεμένων
Ματωμένα χώματα - Αξιώταινα
Οι μάγισσες της Σμύρνης - Αττάρτη
Σκιές στο περιστύλιο - Όλγα Ραζή
Τμήμα ηθών (Ένα δώρο από τον Θεό)
Το γελοίον του πράγματος (Μηχανικοί έρωτες, Το Πειραματόζωο)
Το Νησί - Σοφία
Τυφλόμυγα
Κινηματογράφος[
Βιοτεχνία Ονείρων (1990)
Ενδεικτικές συνεργασίες
Με τους Γιώργο Σεβαστίκογλου, Ανδρέα Βουτσινά, Γιάννη Χουβαρδά, Γιώργο Κιμούλη, Αλέκο Αλεξανδράκη, Δημήτρη Παπαμηχαήλ, ,Στέλιο Μάινα, Κώστα Κουτσομύτη, Νένα Μεντή, Μαρια Καβογιάννη, Όλγα Δαμάνη, Μαρία Τσομπανάκη, Στάνκογλου, Άννα Συνοδινού και άλλοι πολλοί.
Πηγή
http://www.marieclaire.gr
https://el.wikipedia.org
http://www.imdb.com
