Μανδράκι

Οικισμοί: Μανδράκι
Ιστορικά | Φωτογραφίες | Βίντεο | Πρόσωπα | Καταστήματα/Υπηρεσίες | Αναρτήσεις |

Το Μανδράκι, παλαιότερα γνωστό ως Μαντρατζίκ, είναι παραλίμνιο χωριό του δήμου Σιντικής του νομού Σερρών. 

28 Ιουλίου 2013

Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 379 μόνιμους κατοίκους που ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Στην ανατολική πλευρά του οικισμού διασώζονται τα απομεινάρια οχυρωματικού περιβόλου.

Ο οικισμός είναι κτισμένος σε υψόμετρο 80 μέτρων, στη βόρεια όχθη της λίμνης Κερκίνης. Αναφέρεται κατά τον 19ο αιώνα με την ονομασία Μαντρατζίκ και κατοικείτο από μουσουλμάνους. 

Στην Εθνογραφία των Επαρχιών Αδριανούπολης, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης, που δημοσιεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1878 και αντικατοπτρίζει τα στατιστικά στοιχεία του ανδρικού πληθυσμού από το 1873, το Μανδράκι αναφέρεται ως οικισμός στο Syarska Kaza με 19 νοικοκυριά και 46 μουσουλμάνους.

Το 1891 ο Γκεόργκι Στρέζοφ έγραψε

«Μανδράκι, νότια του Poroy 2 ώρες από τη λίμνη Butkovo. Οι κάτοικοι είναι αγρότες, ψαράδες. μερικοί κυνηγούν βδέλλες και επεξεργάζονται μετάξι. 45 τουρκικά και 15 τσιγγάνικα σπίτια.

Το 1894, ο Γκούσταβ Βέιγκαντ *1 (Gustav Weigand) έγραψε στο Aromane: 

Στη μέση του λεγόμενου πύργου των τσιγγάνων φτάσαμε στο χωριό. Ο χώρος αυτού του πύργου έχει τετράγωνο σχήμα και είναι επεξεργασμένος με τοίχο, πλάτους έως ένα μέτρο και ύψους 2-5 μέτρων. Σε ορισμένα σημεία διακρίνονται ίχνη παραθύρων, αλλά δεν διακρίνονται διακοσμήσεις, ούτε και επιγραφές. Ο κόσμος λέει ότι κάποτε έζησε εδώ ο τσιγγάνος βασιλιάς».

Σύμφωνα με τα στατιστικά του Vasil Kanchov («Μακεδονία. Εθνογραφία και Στατιστική») από το 1900 το χωριό έχει 90 κατοίκους.

Το 1913 προσαρτήθηκε μαζί με την υπόλοιπη περιοχή των Σερρών στην Ελλάδα και το 1922-23, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, εγκαταστάθηκαν στο Μαντρατζίκ Έλληνες πρόσφυγες από την Τραπεζούντα και άλλα μέρη του Πόντου. Παράλληλα το 1928 το χωριό μετονομάστηκε σε Μανδράκι.

Διοικητικά το Μανδράκι αποτέλεσε από το 1913 μέχρι το 1997 έδρα κοινότητας της επαρχίας Σιντικής ενώ στη συνέχεια υπήχθη στον καποδιστριακό δήμο Πετριτσίου. Από το 2011 αποτελεί έδρα της τοπικής κοινότητας Μανδρακίου του καλλικρατικού δήμου Σιντικής.

Μέχρι τις 15/02/1926 ο οικισμός είχε την ονομασία Μαντρατζίκ και μετονομάστηκε σε Μανδράκι

Απογραφές πληθυσμού

Απογραφή	1928	1940	1951	1961	1971	1981	1991	2001	2011
Πληθυσμός	339	421	737	846	577	439	432	414	379

Παράλληλες Ιστορίες

Το Μανδράκι ιδρύθηκε το 1922-23 με την ανταλλαγή των πληθυσμών, από μετανάστες που προήλθαν από τα δύο χωριά της ανατολικής Θράκης, Σαμάκοβο και Τρουλιά. Προφανώς η ονομασία του χωριού οφείλεται στο βυζαντινό τείχος που θυμίζει περισσότερο μάντρα παρά κάστρο.

Στο Μανδράκι υπάρχει τμήμα από  λείψανα  τείχους που είναι μάλλον από τη Υστεροβυζαντινή περίοδο. Το τείχος σήμερα είναι μέρος της περίφραξης του νεκροταφείου του χωριού και δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Τα ίχνη του μεσαιωνικού φρουρίου ανήκουν στον λεγόμενο Πύργος των Τσιγγάνων 

Στο χωριό υπάρχει ο Ιερός Ναός Γέννησης Της Θεοτόκου.

1. Ο Γκούσταβ Βέιγκαντ (γερμανικά:G. Weigand Gustav) (1 Φεβρουαρίου 1860 – 8 Ιουλίου 1930), ήταν Γερμανός γλωσσολόγος και ειδικός στις Βαλκανικές γλώσσες, ειδικά στα ρουμανικά και Αρομούνικα. Είναι γνωστός  για την σημαντική του συνεισφορά στη διαλεκτολογία των λατινογενών γλωσσών των  Βαλκανίων και τη μελέτη των σχέσεων μεταξύ των γλωσσών της Βαλκανικού γλωσσικού δεσμού.