Εις μνήμην Πασπαλιάρη Αλέξανδρου
(Γράφει η Χρυσοχοίδου Μαριβίδου Χαρίκλεια)
Εν Θεσσαλονίκη 13-08- 2014
Ονομάζομαι Χρυσοχοίδου Μαριβίδου Χαρίκλεια. Γεννήθηκα στο Σιδηρόκαστρο, Ν. Σερρών στις 30/5/1946.
Το 1949, 17 Μαρτίου ο πατέρας μου σκοτώθηκε από νάρκη κοντά στον παλιό σταθμό Σιδηροκάστρου δεν τον γνώρισα σαν πατέρα. Ήταν αγροφύλακας και εκ παραλλήλου ένοπλος στρατιώτης. Πολέμησε στην Αλβανία, ήταν πατριώτης, στην μνήμη του καθώς και άλλων συμπολεμιστών του στήθηκε μνημείο στων περιβάλλοντα χώρο του Ιερού Ναού Προφήτη Ηλία και πρώην σπίτι του παιδιού, χωρίου Φαιάς Πέτρας. Το ανέδειξε στην εκπομπή «Γη της Μακεδονίας μας» ο δημοσιογράφος κ. Λουκάς Στυλιανός στο T.V. 100 το 2003 συνοδευόμενος από μένα προσωπικά, επισκεπτόμενος τα χωριά Σχιστόλιθος (Μουσείο πρώην μονοθέσιου Δημ. Σχολείου Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου) και το πρώην 211 και εν συνεχεία 68 τάγμα προκάλυψης.
Το 211 τάγμα προκάλυψης συγκροτήθηκε στην πρώην 10η Μεραρχία Σερρών από τον τότε αρχίατρο με απώτερο σκοπό την προστασία των οπλιτών και αξιωματικών των 21 στηριγμάτων Οχυρών Ρούπελ.
Ένας αχυρώνας που απείχε 20 μέτρα από την κατοικία μας, διαμορφώθηκε σε αναρρωτήριο και διαμονή του Ανθυπίατρου τότε κ. Ροδοκανάκη Κωνσταντίνου και του Νοσοκόμου του κ. Νικολαΐδη Πέτρου.
Εκεί μικρούλα τότε, έξι χρονών ξέφευγα της προσοχής της αειμνήστου μητέρας μου Αικατερίνης και έβλεπα να μεταφέρονται οι τραυματισμένοι στρατιώτες μας από τα οχυρά, από διάσπαρτες νάρκες που ξέμειναν από τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο.
Οι στρατιωτικοί γιατροί δεν περιέθαλπαν μόνο τους στρατιώτες μας αλλά και τους μαθητές του πρώην 11ου μονοθέσιου σχολείου Σχιστολίθου και τους κατοίκους. Σε επόμενο τεύχος θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες. ( από το Βιβλίο «Επίπλευση όπως - όπως» του Ανθυπίατρου κ. Ροδοκανάκη Κωνσταντίνου).
Τώρα οφείλω να αποτίσω φόρο τιμής σε ένα παλληκάρι Δεκανέα τον Πασπαλιάρη Αλέξανδρο από τους Μανωλάδες Πύργου Ηλείας, προερχόμενος από 10μελή οικογένεια, όπου η χήρα μάνα του αγωνιζόταν να τους αναστήσει.
Υπηρετούσε στην 115 Πυραμίδα, στα σύνορα Βουλγαρίας – Ελλάδας κάπου κοντά στο Άγγιστρο. Στις 4 Μαρτίου το 1953, στις 08:15, σε ανιχνευτική και επιτηρητηκή αποστολή κατά μήκος μεθορίου, πλησιάζοντας σε εγκαταλελειμμένο Ελληνικό φυλάκιο δέχθηκε ενεδρευτικώς δολοφονικά πυρά από Βούλγαρους στρατιώτες με αποτέλεσμα τον φόνο του στρατιώτη. Λεπτομέρειες στην ημερήσια διαταγή Χ Μεραρχίας 6 – 6- 1953.
Αφορμή για όλη την έρευνά μου αυτή στάθηκε ο τότε Ανθυπολοχαγός, κ. Ζιάκας Γεώργιος, φιλόλογος, αρχαιολόγος, ιστορικός και ποιητής, που μένει τώρα στα Τρίκαλα, καταγόμενος από την Ζάκα Γρεβενών. Τον αναζήτησα στα Γιάννενα όπου ένας συνταξιούχος Γυμνασιάρχης μου έδωσε στοιχεία του και τον ευχαριστώ πολύ. Σκοπός μου ήταν να τον ενημερώσω, ότι το ποίημα που μου αφιέρωσε στην τετάρτη Δημοτικού δημοσιεύτηκε στο βιβλίο μου «Σχιστόλιθος η δική μας Βηθλεέμ» . Τότε μου ανέφερε ότι έγραψε κι άλλο ποίημα στην μνήμη του Ήρωα Αλέξανδρου Πασπαλιάρη , το οποίο χάραξαν οι στρατιώτες στην Πυραμίδα 115 φυλακίου, χωριού Άγγιστρου.
Ο Πρόεδρος Αγγίστρου κ. Χατζηχρηστίδης, με ενημέρωσε και τον ευχαριστώ, ότι υπάρχει το φυλάκιο Ποασπαλιάρη Αλεξάνδρου ανατολικά του Αγγίστρου στα 50 μέτρα.
Τα οστά του τα μετέφερε αδερφός του στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Ευχαριστώ επίσης θερμά την νύφη του σκοτωμένου παλληκαριού κα. Αικατερίνη Πασπαλιάρη από τον Πύργο Ηλείας, η οποία μου έστειλε ταχυδρομικώς το υλικό με λεπτομέρειες και με την οποία έχω συνεχή επικοινωνία.
Επίσης ευχαριστώ θερμά την Γραμματέα Κοινότητας Προμαχώνων κα. Κορονίδου Ησαΐα για τις πληροφορίες της.
Οι Ήρωες δεν πρέπει να λησμονούνται! Η Ιστορία πρέπει να καταγράφεται ως έχει με απώτερο σκοπό να μεταλαμπαδεύεται στην νεώτερη γενιά και στις επερχόμενες.
Αιωνία σου η μνήμη Γενναίε Δεκανέα Αλέξανδρε Πασπαλιάρη
Με τιμή
Χρυσοχοΐδου Μαριβίδου Χαρίκλεια
Επίτιμος Πρόεδρος Π.Σ. Ρούπελ
