Βλάχικος γάμος του Γεωργίου Ν. Πουλιου στη Σέρρες, 1919
Βλάχικος γάμος του Γεωργίου Ν. Πουλιου στη Σέρρες, 1919. Επεξεργασμένη φωτογραφία.
Βλάχικος γάμος του Γεωργίου Ν. Πουλιου στη Σέρρες, 1919.
ΠΡΟΣΩΠΑ :
Πίσω σειρά (από αριστερά) : Ιωάννης Πουλιος (Αντσας), Δημήτριος Φαρμάκης, Ιωάννης Φρεσσας, Γεώργιος Π. Πουλιος (Γκανας). Εμπροσθια σειρά (από αριστερά) : Στέργιος Πουλιος (Τεας), Καθημενος (πατέρας του Γαμπρού) Νικόλαος Π. Πουλιος (Κόλα αλ Πουλιου η Κόλα αλ Νουτση), Αικατερίνη Πουλιου (Τινκα, μετέπειτα σύζυγος Θωμά Πατωνη), Γαμπρός Γεώργιος Πουλιος (Γιωργης), Νύφη Μαρία Δραγομινη από το Χιονοχωρι (Καρλικιοι).
ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ : Οι Γαμπρός, Αντσας, Τεας και Αικατερινη (κατά σειρά ηλικίας) παιδιά του Νικολάου. Ο Γκανας αδερφός του. Ο Δημήτριος ανεψιος του (γιος της αδερφής του Κυράτσας Π. Πουλιου-Φαρμάκη). Ο Γιάννης Φρεσσας ανεψιος της γυναίκας του Ευαγγελίας Μωραιτη-Πουλιου (γιος της αδερφής της).
ΦΟΡΕΣΙΕΣ : Θα επισημάνω τα πιο σημαντικά, φοβούμενος μη πλατυασω για συναισθηματικους λόγους, καθότι η φωτο είναι καθαρά οικογενειακή! Οι κάλτσες(πουρποτς) της μικρής Αικατερίνης εξαιρετικές! Δεν τολμώ να φανταστώ την έγχρωμη απόδοση τους! Οι καλτσες του γαμπρού από τις ωραιότερες και πιο κλασικές λεπτοδουλεμενες γαμπριατικες που έχω δει! Φοράει ολόσωμη λευκή καντούσια (τσιπουνι) διακοσμημένο με χρωματιστά και χρυσά γαιτανια στο επάνω μέρος. Εσωτερικά σταυρωτο τζιμιντανι όμοια διακοσμημένο. Στη μέση ακριβώς ο μερακλωμενος Βλαχοράφτης κεντησε τα αρχικα του γαμπρού Γ Π και έτσι το ρούχο κατέστη "επωνυμο"!!!😜 Πιο μέσα βελούδινο ανδρικό μιντανι με μανίκια. Κατασαρκα ολοσωμη λευκή βαμβακερή πουκαμισα (καμεασα) που διακρίνεται καθαρά στο κέντρο της εμπρόσθιας όψης, από τον τοκα της ζώνης προς τα γόνατα, όντας κοντύτερη. Στο κέντρο σφιχτοτυλιγμένο μπρινου με σφιχτοδεμένο δερματινο λουρί για να "κραταει" στη θέση της τη βαριά φορεσιά! Στο κεφάλι κλασικό καλπάκι.
Η νύφη καταστολιστη! Ο δαντελενιος ποδογυρος της καμεασας εξέχει από το ύψος της φορεσιάς προς το εδαφος σύμφωνα με την παλιά συνήθεια (σκέρτσο)! Βελούδινη ποδια (ποαλα) με δύο οριζοντιες δαντελες στο κάτω μέρος. Το πάνω μέρος της ποδιάς κάτω από το ζωνάρι φαίνεται να είναι ραμμένο με την τεχνική της "σφηκοφωλιας" που χρησιμοποιούσαν οι εμπνευσμένοι καλλιτέχνες Βλαχοραφτες! Το κύριο ενδυμα φαίνεται να είναι αστραφτερό χρυσοποικιλτο κουμασι, πράμα που καθίσταται βέβαιο και εμφανες από το ορατό δεξί της μανίκι! Δυσδιακριτη ζώνη με μικρή στρογγυλή μεταλλική πορπη. Περίτεχνα νυφιατικα μαντηλια κρέμονται από τη ζώνη! Στήθος κατάφορτο με διάκοσμο που χρήζει ιδιαίτερης μνείας και μελέτης! Στο κεφάλι κλασικη κατσιουλα στραβοφορεμενη από άποψη, καλυμμένη με τη μεγάλη βλασκα, καταφορτη από παντός είδους στολιδια, που τη συγκρατούν χαντρινα μαγουρια. Δυστυχώς το κατακόκκινο βαρύτιμο νυφιατικο πέπλο ζβονου, που καλύπτει πριν και κατά τη διάρκεια του γάμου το πρόσωπο της νυφης, είναι ανασηκωμένο πλεον προς τα πίσω και ριγμένοι πανω στο σύνολο του πλούσιου κεφαλοδεσμου, σκεπαζοντας τον, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να απολαύσουμε τον πλούτο και το μεγαλείο του! Υπάρχουν μαρτυρίες πως το συνολικο βάρος του έφτανε και ενίοτε ξεπερνούσε τις τρεις οκάδες!!! Ο Κολας με πιο απλές καλτσες λόγω του ωρίμου της ηλικίας του, λευκό τσιπουνι, σταυρωτο τζιμιντανι και μάλλινο παλτό με μεγάλα πέτα ως πανοφορι. Εδώ σταματώ για την "οικονομία" των σχολιων!
ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ-ΕΘΙΜΑ : Το 1919 μετά τη λήξη του 1ου παγκοσμιου πολέμου μπορεί να ονομαστεί η "χρονιά των γάμων" που στα προηγούμενα χρόνια αναβαλονταν συνεχώς για ευνόητους λόγους! Ο γάμος έγινε το Φθινοπωρο του 1919, στο χανι που κατοικούσαν (ξεχειμωνιαζαν) οι πολυπληθεις συγγενικες φαρες των Πουλαιων και των Φαρμακαιων, στο κέντρο των Σερρων πάνω από την σημερινή Πλατεία Εμπορίου (Νταμπαχανα), επί της σημερινής οδού Ρωμανού 14. Ήταν αλησμονητες στιγμές οικογενειακου μεγαλείου που έζησαν όλοι τους, τηρώντας τα αρχαία έθιμα και τις όμορφες παραδόσεις τους! Από το πλήθος των φωτογραφιών που έχω στην κατοχή μου από τον συγκεκριμένο γάμο, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως εκλήθη επί τουτου (αγκαζέ) επαγγελματίας φωτογράφος για να καλυψει το γεγονός, οπου παρέστησαν εκατοντάδες άμεσοι και πλάγιοι συγγενείς! Ο γεννάρχης της οικογένειας Νικόλαος με πιθανό αρχικό επίθετο Νουτσης η Νουσης από την Αβδελλα Γρεβενών, έφυγε κυνηγημένος και ορφανός έχοντας χάσει τους γονείς του στην κοσμοχαλασια της Φυλλουριας στα 1854...! Σε ηλικία 12 περιπου ετών ακολουθώντας αλλα βλαχικα φαλκαρια, δια μέσου των Ποροιων έφτασε και εγκαταστάθηκε για πολλά χρόνια στη Νιγρίτα. Εκεί δούλεψε ως κάλφας σε μεγαλομπακάλικο (αποικιακό της εποχης) και συνεπεια αυτου άλλαξε το επίθετο του σε Μπακάλης. Αφου παρέμεινε για μεγάλο διάστημα στη Νιγρίτα μετοικησε για λίγο χρονικό διάστημα στη Ραχοβιτσα και σύντομα, αρκετά πριν το 1900, εγκαταστάθηκε οριστικά στα Καλύβια του Λαιλια, ξεχειμωνιαζοντας πάντοτε στην πόλη των Σερρών, έχοντας συνήθως προσφιλεις τόπους χειμαδιων στο Γενι Μαχαλα (Πεπονια) και στον κάμπο σιμα της πόλης (τοποθεσία Μπιν γκιολ κλπ) αλλά και πέριξ του χωριου Χομοντος (Μητρουσι) και αλλου... Ενας από τους γιους του ο Παύλος Μπακάλης εκ παραδρομής δηλωθηκε ως Πουλιος και έτσι από την οικογένεια Μπακάλη προέκυψε ο πολυαριθμος κλάδος με το επίθετο Πουλιος και δημιουργήθηκε δεύτερο διαφορετικο επιθετο σε αμεσους κατά αίμα συγγενείς! Παραθέτω εν συντομία την ιστορία για να γνωρίζουν και οι νεότεροι! Ρώτησαν το Παύλο Μπακαλη πως ονομαζεσαι; και απάντησε Παύλος. Το αλλο; του είπαν εννοώντας το επιθετο.... Πουλιας απαντησε, νομιζοντας πως ηθελαν το ονομα του στα Βλαχικα....και έτσι προέκυψε το Παύλος Πουλιος και οι απογονοι με το επίθετο Πουλιος. Σημειώνω επίσης πως τα μικρά ονόματα Νικόλαος και Παύλος, από το 1854 δίνονται και υπαρχουν σε μέλη της οικογένειας και εναλλασσονται συνεχώς και ανελλιπώς μεχρι σημερα!!!
ΑΦΙΕΡΩΣΗ : Αφιερώνω την οικογενειακή φωτογραφία και τα σχόλια, στον αγαπημένο θείο μου Γεώργιο Π. Πουλιο (Γκιωγκη), ηλικίας 94ων ετών, τον μοναδικό εν ζωή αδερφο του πατέρα μου, για να καμαρώνει τον λεβέντη παππο του αλλά και τον συνονόματο (γαμπρό) θείο του!
ΑΡΧΕΙΟ-ΣΧΟΛΙΑ : Γιάννης Πούλιος
Δυστυχώς η φωτογραφία είναι κομμένη στη μέση Κα σώζεται κατά το ήμισυ!
