Πασχάλιος Εγκύκλιος Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου
Ιερά Μητρόπολις Σιδηροκάστρου
Ἀριθ. Πρωτ.: 40 Σιδηρόκαστρο, 13 Μαρτίου 2023
Π Α Σ Χ Α Λ Ι Ο Σ Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
ΜΑΚΑΡΙΟΣ
ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης
τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου
Πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον, τίς Μοναχές καί τόν εὐσεβῆ λαόν
Τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἰερᾶς Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἠχοῦν καί πάλι οἱ ἀγγελικές σάλπιγγες τοῦ οὐρανοῦ ἀναμεταδίδοντας σ’ ὁλόκληρο τόν κόσμο τόν νικητήριο παιᾶνα τῆς Ἐκκλησίας «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν». Ὁ ὁλόλαμπρος ἄγγελος, διαπιστευμένος ἀπό τόν οὐράνιο Θεό Πατέρα, στέκει ἐκστατικός μπροστά στόν κενό Τάφο, πού εἶναι ὁ προάγγελος γιά τό ἄνοιγμα ὅλων τῶν μνημείων καί τήν ἐξ αὐτῶν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Τό οὐσιαστικό περιεχόμενο τοῦ θαύματος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ οὐρανίου φωτός πού ἀνέτειλε ἀπό τόν κενό Τάφο εἶναι ἡ νίκη τῆς ζωῆς κατά τοῦ θανάτου. «Ἀπαρχή Χριστός ... ἔσχατος ἐχθρός καταργεῖται ὁ θάνατος», διδάσκει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καί «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἄδου τῆν καθαίρεσιν» ψάλλει ἡ Ἐκκλησία.
Ἡ χαροποιός ἀτμόσφαιρα τοῦ Πάσχα τῶν Ὀρθοδόξων στηρίζεται στήν ἀνατολή τῆς καινούργιας ζωῆς πού ξεπήγασε μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Μιά ζωή γεμάτη περιεχόμενο καί ἐλπίδα, μιά ζωή ἀλήθεια καί οὐρανό. Ἡ ταπείνωση τοῦ Σταυροῦ ἔγινε κήρυγμα θριάμβου. Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ προσφέρει λύτρωση γιά τήν αἰωνιότητα. Τά καρφιά στό ἄχραντο σῶμά Του ἔθραυσαν τά δεσμά τοῦ Ἄδη. Ἀνοίγουν οἱ πύλες τοῦ Παραδείσου, ἀρχίζει ἡ καινούργια ἐποχή, ἡ ἐποχή τῆς Καινῆς Διαθήκης μέ ἀναστημένη ὅλη τήν πλάση. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει ἀπό τίς πρῶτες ἀναστάσιμες ὧρες:
«Οὐρανοί μέν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσαν,
γῆ δέ ἀγαλλιάσθω, ἑορταζέτω δέ κόσμος,
ὁρατός τε ἅπας καί ἀόρατος
Χριστός γάρ ἐγήγερται, εὐφροσύνη αἰώνιος».
Αὐτό τό αἴσθημα τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδας, στηριγμένο στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἐχαρακτήριζε τό φρόνημα τῶν Ἀποστόλων καί ὅλων ὅσοι ἀπό τούς πρώτους χρόνους προσχωροῦσαν στήν χριστιανική πίστη καί ζωή. Τό κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἁγιαστική προσφορά της στό πλήρωμα τῶν πιστῶν, ἡ λατρευτική πράξη της, ὁλόκληρο τό οἰκοδόμημα τῆς ἐπίγειας καί τῆς οὐράνιας ζωῆς της στηρίζεται στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἀνάσταση σκορπάει ζωντανά καί μυροβόλα τό ἄρωμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς πνευματικότητας καί ὑπερνικώντας τόν φόβο τοῦ θανάτου ἀνοίγει μπροστά μας τούς ὀρίζοντες μιᾶς καταξιωμένης ἐπίγειας ζωῆς καί μιᾶς βέβαιης οὐράνιας ἐλπίδας.
Τό καίριο ἐρώτημα εἶναι ἐάν ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί αὐτῆς τῆς περίεργης καί ἀντιφατικῆς ἐποχῆς ζοῦμε μέσα στίς ψυχές μας τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως μέ ὅλες τίς σωτήριες προεκτάσεις. Μήπως δηλαδή παρασυρμένοι ἀπό τήν ὑλιστική ἀντίληψη μιᾶς δῆθεν γλυκιᾶς ζωῆς, ἐντυπωσιασμένοι ἀπό τόν σύγχρονο ἠλεκτρονικό πολιτισμό μέ τήν ἐκμηδένιση τῶν ἀποστάσεων, τά χρώματα, τίς εἰκόνες καί τούς ἤχους, ἐμβολιασμένοι ἀπό τόν ἐγωκεντρισμό καί τήν φιλαυτία, ἐφθάσαμε σ’ ἕνα σημεῖο ἀπομόνωσης ἀπό τόν Ἀναστημένο Χριστό; Μήπως ἐγίναμε πολύ γήινοι καί χοϊκοί καί καθόλου θεϊκοί καί οὐράνιοι; Καί ὄμως ὁ Θεός ἐνηνθρώπησε γιά νά θεωθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι.
Τό ἀπριλιάτικο ἄρωμα τῆς ἐφετινῆς ὀρθόδοξης Πασχαλιᾶς δέν πρέπει νά μᾶς ἀφήσει νά βυθιστοῦμε σέ κάποιον πρόσκαιρο ρομαντισμό, πού σπάει τή μονοτονία τῆς δουλειᾶς μας καί ρυθμίζει προσωρινά καί ἐπιπόλαια τά ἐσωτερικά προβλήματα τῆς ψυχῆς μας. Πρέπει κάποτε νά σκάψουμε βαθειά στά πνευματικά ζητήματα τῆς πίστεώς μας καί ἀνευρίσκοντας τόν κρυμμένο θησαυρό τῆς ἀναστάσιμης βιοτῆς, νά συναναστήσουμε τίς ψυχές μας μέ τόν Σωτῆρα Χριστό. Τότε μόνο θά μπορέσουμε νά δοῦμε τόν Θεό ἀληθινά καί νά ἀντιμετωπίσουμε σωστά τόν διπλανό συνάνθρωπό μας. Ἡ κοινή πνευματική μητέρα ὅλων μας, ἡ αἰώνια ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ὁ μεγάλος αὐτός θησαυρός τῶν πιστῶν Ἑλλήνων μᾶς παρέχει ὅλα τά μέσα γιά νά βηματίσουμε σταθερά στό χῶρο τῆς πίστης καί νά προγευθοῦμε ἀπό τώρα τά ὑπέροχα δωρήματα τοῦ οὐρανοῦ.
Ὁ σκοπός καί τό τέλος τῶν ἐκκλησιαστικῶν πανηγύρεων μέ πρώτη τήν πανήγυρη τοῦ Πάσχα, ἡ ἀναπαράσταση καί ἡ βίωση τῶν ὑπερφυῶν γεγονότων τῆς πίστεως στίς καρδιές μας, ἡ προσωπική συμμετοχή τοῦ καθενός μας σέ ὅσα τελοῦνται στήν Ἐκκλησία καί στήν Ἁγία Τράπεζα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ μας, τό ἄνοιγμα τῆς ἀγάπης μας ἀκόμα καί πρός τούς ἐχθρούς μας, τό ἄκουσμα τοῦ πόνου καί τῆς θλίψης τοῦ διπλανοῦ μας καί ὁ ἑόρτιος ὕμνος «Χριστός Ἀνέστη...» μεταβάλλουν τόν ἐγκόσμιο σέ θεῖο φόβο καί τήν πρόσκαιρη ἔκσταση σέ ἔμπρακτο χριστιανικό βίο.
Αὐτό τό ἀποδείξαμε μέ πράξεις τούς προηγούμενους μῆνες μέ τή συμπαράστασή μας σέ ὅσους δοκιμάστηκαν ἀπό τόν φοβερό σεισμό στήν Τουρκία καί στήν Συρία προσφέροντας ὅ, τι εἴχαμε γιά νά τούς ἀνακουφίσουμε, ἀλλά καί στίς οἰκογένειες ὅσων ἔχασαν τή ζωή τους στήν ἀνείπωτη τραγωδία μέ τό δυστύχημα τῶν Τεμπῶν, ὅπου 57 συνάνθρωποί μας, κυρίως νέοι στήν ἡλικία, ἔχασαν τή ζωή τους. Κανείς δέν ἔμεινε ἀσυγκίνητος μπροστά στόν ἀνθρώπινο πόνο καί ὅλοι μέχρι καί σήμερα συμμετέχουμε στίς θλίψεις καί στίς δοκιμασίες τῶν ἀδελφῶν μας πού σκληρά βιώνουν τόν πόνο καί τήν δυστυχία.
Στό ἐφετινό Πάσχα μέσα ἀπό τό κλάμα καί τούς βαθεῖς ἀναστεναγμούς, τό σκοτάδι καί τόν πόνο, ἄς ἀκούσουμε ὅλοι τήν φωνή τῶν Ἱερῶν τῆς Ἐκκλησίας Πατέρων «Ὁ τῆς δικαιοσύνης τριήμερος ἤλιος ἀνέτειλε σήμερον καί πᾶσαν τήν κτίσιν ἐφώτισεν. Ὁ τριήμερος καί προαιώνιος Χριστός, ὁ βότρυς, ἐβλάστησε καί τήν οἰκουμένην εὐφροσύνης ἐπλήρωσε». Ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἐλευθερία, ἡ χαρά καί ἡ ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, δῶρα θεῖα καί οὐράνια, ὁλοκληρώθηκαν καί ἐπισφραγίστηκαν μέ τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ πού ἀνέτειλε ἀπό τόν κενό Τάφο τῆς Ἀναστάσεώς Του. Ἀδελφοί μου, «Δεύτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός καί δοξάσατε Χριστόν, τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».
Εὔχομαι καί προσεύχομαι ὥστε καί τοῦτο τό Πάσχα νά εἶναι γιά ὅλους τούς Χριστιανούς τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας μας στο Σιδηρόκαστρο περίοδος πνευματικῆς ἀναγεννήσεως καί ἀληθινῆς ἀνανεώσεως τῆς κατά Χριστόν ζωῆς μας. Ὁ Ἀναστημένος Χριστός νά παρέχει τήν μακαριότητα καί τήν ἀνάπαυση στούς προσφιλεῖς κεκοιμημένους ἀδελφούς μας πού ἔφυγαν ἀπό τόν κόσμο αὐτό, πολλές φορές καί ἄδικα καί αἰφνίδια, καί σέ ὅλους ἐμᾶς πολλά χρονιά ζωῆς χαρούμενης καί εἰρηνικῆς, μέσα στό Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του.
Μέ πατρικές εὐχές καί ἀγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+Ο ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΣ
