Χριστόδουλος Σταύρου Λουλουπής
Ο Χριστόδουλος Σταύρου Λουλουπής γεννήθηκε το 1898 στο Πέρα Χωριό Νήσου και ήταν γόνος πολυμελούς οικογένειας, 17 παιδιών στο σύνολο.
Ο πατέρας του τον έστειλε μόνο 2 χρόνια στο δημοτικό για να μάθει λίγη ανάγνωση και γραφή και στη συνέχεια μπήκε στον αγώνα για επιβίωση σ' εκείνα τα δύσκολα χρόνια της αποικιοκρατίας, γεμάτα στερήσεις και πόνο.
Το ψευδώνυμο "Κάττος" το πήρε από το γαλάζιο "γιαλλούρισμα" των ματιών του και από την σβελτάδα και εξυπνάδα του.
Με την σύζυγο του Ευφροσύνη απέκτησαν 4 παιδιά, 2 κόρες και 2 αγόρια.
Ο Χριστόδουλος Σταύρου Λουλουπής κατετάγη ως ημιονηγός στο Σώμα Ημιονηγών και υπηρέτησε στο Μακεδονικό Μέτωπο κάτω από τις διαταγές του διαδόχου Κωνσταντίνου του ελευθερωτή της Θεσσαλονίκης.
Υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη, στις Σέρρες και στην Καβάλα.
Το 1918, μια νύχτα η μονάδα του πλησίασε τα τουρκικά φυλάκια και άνοιξε καταιγιστικό πυρ.
Ενώ οι σφαίρες χοροπηδούσαν γύρω τους, μια σφαίρα τον χτύπησε στο αριστερό του αυτί και για καλή του τύχη βγήκε ζωντανός.
Αυτή η διαμάχη του άφησε κουσούρι με αποτέλεσμα το αριστερό του αυτί να μην ακούει σχεδόν καθόλου.
Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στη Λεμεσό και έκανε το επάγγελμα του γεωργού.
Μάζευε και πωλούσε μόσφιλα, κόνναρα, διάφορα χόρτα και τα πωλούσε στην αγορά.
Σύμφωνα με μαρτυρίες που έχουμε, συχνά τον έβλεπαν οι μαθητές του Παγκυπρίου Γυμνασίου έξω από το σχολείο τους στη Λευκωσία να πωλεί την πραμάτεια του.
Λόγω των καταθέσεων του σε τράπεζα 5000 λίρες απέτυχε να πάρει βοήθημα από το Γραφείο Ευημερίας στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που είχε δώσει ο "Κάττος" που καταγράφεται στο βιβλίο "Πέρα Χωρίο Νήσου, Δύο χωριά μια ιστορία" ανακάλεσε στη γέρικη μνήμη του τα χρόνια εκείνα και με δυσκολία αλλά και με απαράμιλλο στρατιωτικό ύφος απάγγελλε το εμβατήριο της εκπαίδευσης που του έμαθαν στον ελληνικό στρατό: "Τώρα η γαλανή σημαία μας μες τη Μακεδονία κυματίζει, Εμπρός, ω Ελλάς! Η πόλις των Σερρών σε χαιρετίζει! Μακεδόνες, άντε γειά! Ο στρατός μας προχωρά!
Ο Χριστόδουλος Σταύρου ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλη την κοινότητα και ειδικότερα στους νεαρούς στους οποίους διηγόταν τις ιστορίες του. Απεβίωσε το 1993 στο Πέρα Χωρίου Νήσου σε ηλικία 95 χρονών.
