Ηρακλής Τριανταφυλλίδης

Πρόσωπα | Επιλογή ανά θέμα | Τελευταίες αναρτήσεις

O Ηρακλής Τριανταφυλλίδης  είναι συγγραφέας, τραγουδιστής, συνθέτης, ποιητής.

Ένα από τα "ιστορικότερα" και παλιότερα ροκ συγκροτηματα του Σιδηροκάστρου ειναι το "The Green Birds" (Σιδηρόκαστρο, αρχές δεκαετίας '60) με ρεπερτόριο από Rock'n' Roll, τζαζ και ελληνικά της εποχής, ήταν το πρώτο γκρουπ που συμμετείχε ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης, στη συνέχεια δημιουργεί το γκρουπ «Les Etoiles» με ρεπερτόριο από το εποχιακό ροκ.

Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη και μεγαλωμένος στο Σιδηρόκαστρο, ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης από πολύ μικρός είχε ιδιαίτερη κλίση στη μουσική, έπαιζε διάφορα όργανα (φυσαρμόνικα, φλογέρα, ακορντεόν, κιθάρα, κ.ά.), έγραφε στίχους, ποίηση, πεζά και συνέθετε τραγούδια και μουσικές.

Ηρακλής Τριανταφυλλίδης: "Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσα στο Σιδηρόκαστρο Σιντικής, στις Σέρρες. Από μικρός είχα επαφή με τη μουσική. Ο πατέρας μου τραγουδούσε πάρα πολύ καλά κι έπαιζε λίγο βιολί. Ένας θείος μου επίσης έπαιζε λύρα ποντιακή. Δεν υπήρχε μέρα χωρίς τραγούδι και μουσική. Στο σπίτι μας τακτικά μαζεύονταν παρέες με μουσικά όργανα.

Στο Σιδηρόκαστρο υπήρχαν πάρα πολλά Ελληνικά φύλλα (Πόντιοι, Μικρασιάτες, Θρακιώτες, Βλάχοι, Γύφτοι, Ντόπιοι, Μελενίκιοι κ.ά.), με έντονα όλα τα παραδοσιακά ήθη κι έθιμα, μουσικές και χορούς. Ήμασταν όλοι μια οικογένεια, μαζί στα πανηγύρια, τους γάμους, τις γιορτές και τα γλέντια! Ακόμη θυμάμαι τους γύφτικους ζουρνάδες, τα Διονυσιακής προέλευσης Θρακιώτικα έθιμα, τους αρχαιοελληνικούς ποντιακούς χορούς και τόσα άλλα, μέσα σ' αυτό το πλούσιο παραδοσιακό παζλ!...

Τότε όλη η διασκέδαση ήταν ζωντανή, οπότε τα μικρά παιδιά βίωναν άμεσα την τέχνη. Εγώ από πολύ μικρός άρχισα να παίζω τη φυσαρμόνικα που μου χάρισαν, αργότερα μια φλογέρα που αγόρασα από το πανηγύρι. Όταν ήμουν περίπου οχτώ ετών μ’ έστελναν σ' ένα γείτονα κλασικό βιολιστή και μου έκανε μάθημα. Εγώ όμως, μόλις βρισκόμουν μόνος προτιμούσα να παίζω τα τραγούδια που μου άρεσαν παρά να κάνω τις ασκήσεις. Όταν ήμουν περίπου δέκα ετών, μου αγόρασαν ακορντεόν και με δάσκαλο στο σπίτι, έβγαλα δυο μεθόδους. Αργότερα συνέχισα μόνος κι έπαιζα ό,τι τραγούδι κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή. Στο Γυμνάσιο, έπεσε στα χέρια μου μια κιθάρα, που μου τη δάνεισαν για κάποιο διάστημα, μέσα στο οποίο είχα πέσει με τα μούτρα κι έμαθα. Δεν υπήρχε κάποιος να μου δείξει. Από το ακορντεόν έβγαζα τα ακόρντα, ενώ είχα παθιαστεί με τον Enrico Macias και ψαχνόμουν στα τραγούδια του ολημερίς. Σ' ένα χρόνο έπαιζα τα σόλα του σε ικανοποιητικό επίπεδο. Αργότερα, μετά το Λύκειο που κατέβηκα στη Θεσσαλονίκη, παράλληλα με τις σπουδές μου στο Δημόκριτο (βοηθός Χημικός-Μικροβιολόγος), γράφτηκα στο Μακεδονικό Ωδείο. 

Η τύχη μ' έφερε στον κ. Κελπανίδη, έναν εκπληκτικό καθηγητή και άνθρωπο, που αφού με δοκίμασε στα διάφορα όργανα που έπαιζα και συζητήσαμε αναλυτικά ό,τι με αφορούσε, με ρώτησε γιατί ήθελα να πάω στο ωδείο. Του είπα πως σκοπός μου ήταν να μπορώ να γράφω τις συνθέσεις μου ώστε να τις παίζουν και οι συνεργάτες μου. Με ανέλαβε προσωπικά και μ' έβαλε σ' ένα δρόμο μελέτης ειδικά για μένα. Το εκπληκτικό, είναι που έδινα εξετάσεις και περνούσα με άριστα, μέσα σε λίγους μήνες, εκεί που χρειάζονταν χρόνια. Από εκεί και πέρα, αφού είχα αποκτήσει μια καλή θεωρητική βάση, μπορούσα μόνος μου, μελετώντας τα αντίστοιχα βιβλία, να λύνω μόνος μου το οποιοδήποτε μουσικό πρόβλημα αντιμετώπιζα. Το πρώτο γκρουπ που συμμετείχα, ήταν The Green Birds (Σιδηρόκαστρο, αρχές δεκαετίας '60) με ρεπερτόριο από Rock'n' Roll, τζαζ κι ελληνικά της εποχής και στη συνέχεια δημιουργώ το γκρουπ Les Etoiles με ρεπερτόριο από το εποχιακό ροκ. Την  περίοδο 1967-1969, παράλληλα με τις σπουδές μου, εργάζομαι περιστασιακά ως μουσικός σε διάφορα είδη μουσικής. Εκείνη την εποχή συμμετέχω σε διάφορα σχήματα της Θεσσαλονίκης, όπως το Τρίο Σαλόνικα, (λατινοαμερικάνικα και ελληνικά εποχής), The Saints, (ροκ, soul εποχής και δικές τους συνθέσεις), και The Slides (ροκ και soul εποχής)."  Τμήμα από συνέντευξη στο http://www.e-orfeas.gr

Ο Ηρακλής που σπουδάζει στην οδοντιατρική σχολή Αθηνών την περίοδο της χούντας, δεν έχει από πουθενά οικονομικούς πόρους. Μετά από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τα πράγματα δυσκόλεψαν περισσότερο από κάθε άποψη και την άνοιξη του 1974, μετά από μια συναυλία στη Θεσσαλονίκη, ξαναφεύγει για την Γερμανία.

Η συναυλία της Θεσσαλονίκης ήταν και η τελευταία στην Ελλάδα της περιόδου εκείνης και είχε πολύ μεγάλη επιτυχία. Το θέατρο Χατζώκου όπου έγινε, είχε γεμίσει ασφυκτικά. Το σχήμα ενισχυμένο με νέα κι αξιόλογα μέλη, είχε μια από τις καλύτερες επιδόσεις.

Το 95% των τραγουδιών είχαν κοπεί από τη λογοκρισία, παρ' όλα αυτά το πρόγραμμα παίχτηκε ατόφιο, χάρη στον άξιο οργανωτή της συναυλίας, τον Αντώνη Γκαγκαβούζη.

Στη Γερμανία τώρα, ο Ηρακλής δημιουργεί μαζί με Γερμανούς μουσικούς ένα συγκρότημα, που ανοίγει την συναυλία του Champion Jack Dupree στις 28 Σεπτέμβρη 1974 και παίζει τη μουσική του με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Το σχήμα έπαιξε με την ονομασία «Iraklis aus Griechenland» (Ο Ηρακλής από την Ελλάδα) και ήταν επταμελές, ενώ οι περισσότεροι μουσικοί ήταν "δανεικοί" από άλλα γκρουπ.

Η σύνθεση : Ηρακλής (φωνή, διάφορα όργανα), Birgit Rutters (φωνή, φλογέρα-μπάσο, πιάνο). Η Birgit εκτός των άλλων, έμαθε και τραγούδησε στα ελληνικά το "Αγναντεύεις". Norbert Kranz (μπάσο), Stefan (Steev) Dohmen (βιολί), Volker Beyerle (πλήκτρα), Otto...(κιθάρα, πνευστά), R.... (τύμπανα).

Μετά τη μεγάλη επιτυχία στο live, ο Paul (ο εκπρόσωπος του concert-buro και μάνατζερ του Ηρακλή), του προτείνει να παίξει και στα επόμενα κοντσέρτα που θα γίνονταν προσεχώς. Αρχικά με τους Pasports (από τα πρώτα τζαζ-ροκ γκρουπ της εποχής), και στη συνέχεια με τους Exepsions (έντεχνο ροκ).

Η ανάγκη να κάνει ένα μόνιμο δικό του σχήμα φέρνει κοντά του τον Edgar, τον καλύτερο ντράμερ της περιοχής, με τρία LP (free jazz) με πολυεθνικά σχήματα στο ενεργητικό του, και μαζί με τους Norbert (μπάσο) και Birgit (φωνή, πνευστά) από τους παλιούς, συν έναν πιανίστα της τζαζ από την περιοχή κι έναν νεαρό ταλαντούχο φλαουτίστα από τη Βόννη, πετυχαίνει έναν καταπληκτικό συνδυασμό.

Παρ' όλες τις ευοίωνες προοπτικές, ο Ηρακλής επιστρέfει στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης τον Οκτώβρη του 1974, με σκοπό να επιστρέψει έγκαιρα για τις συναυλίες.

Δυστυχώς όμως η προσωρινή του μετάβαση, για τη μεταπολίτευση, στην Ελλάδα έγινε μόνιμη, αφού μεσολάβησε η ηχογράφησή του «Σε άλλους κόσμους», που αντί να αρχίσει αμέσως και να τελειώσει μέσα στο μήνα, άρχισε το 1975.

Ύστερα από ένα χρόνο ηχογραφήσεων, το Γενάρη του 1976 κυκλοφορεί σε διπλό άλμπουμ από την EMI, με παραγωγούς τον Τέρρενς Κουίκ και Γιάννη Κιουρκτσόγλου. Συμμετέχουν σαράντα μουσικοί, ανάμεσα τους πολλά μέλη από τα διάφορα σχήματα της Λερναίας Ύδρας, όπως, Μαγκλάρας (βιολί), Πρωτόπαπας (φλάουτο, πνευστά), Φιλιππίδης (Μπάσο), Θεολόγος Στρατηγός (κιθάρα). Χορωδίες, παραδοσιακά, κλασικά και ηλεκτρικά όργανα (συνολικά 80 τον αριθμό) και πολλοί τραγουδιστές σε τραγούδια και φωνητικά: Θρ. Αποστόλου, Γ. Ζώη, Ν. Ζιώγαλας, Π. και Χ. Κατσιμίχας, Χρ. Κουλουμπής, Μ. Ψάλτη, Δ. Πουλικάκος.

Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν να τραγουδήσει το «Πανηγύρι», όμως τελικά η εταιρεία έφερε κώλυμα. Ο δίσκος αυτός για διάφορους λόγους δεν προωθήθηκε καθόλου. Ο Ηρακλής φεύγει για το Παρίσι και το Άμστερνταμ.

Το 1976 ξαναδημιουργείται η Λερναία Ύδρα με νέα σύνθεση.

Οι συναυλίες γίνονται χωρίς εισιτήριο. Το κοινό συνεισφέρει ό,τι και όπως θέλει στο τέλος της παράστασης. Όλες οι εκδηλώσεις τους έχουν μεγάλη επιτυχία και το κοινό τους ακολουθεί, όμως οι εσωτερικές τριβές στο πολυμελές γκρουπ, η έλλειψη οικονομικών πόρων (εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να επιβιώσει κανείς παίζοντας ροκ), δεν το αφήνουν να συνεχίσει την επιτυχημένη του πορεία.

Στην επόμενη φάση, μετά από καιρό, ο Ηρακλής ανασυγκροτεί τη «Λερναία Ύδρα».

Παρ' όλες τις επιτυχημένες συναυλίες τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Τα ροκ γκρουπ δεν μπορούν να επιβιώσουν. Ο Ηρακλής ξαναφεύγει για το εξωτερικό απ' όπου γυρνά και ανασυντάσσει το γκρουπ με σύνθεση αυτή τη φορά τους Μαριάννα (φωνή), Γιώργο Σιέρα (κιθάρα, φωνητικά), Ηρακλή Σαριδάκη (κιθάρα), Μιχάλη Νικολαΐδη (μπάσο), Θάνο Παπαποστόλου (τύμπανα). Αργότερα στη θέση των Σιέρα και Σαριδάκη έρχεται ο Τάσος Καλιανιώτης, και πολύ αργότερα στα τύμπανα ο Στέλιος Ζαχαρίου.

Πολλές επιτυχημένες συναυλίες την περίοδο αυτή στα θέατρα «Λουζιτάνια» και «Βρετάνια» επίσης στο τζαζ-ροκ κλαμπ του Μπαράκου στην Πλάκα.

Αξέχαστη έμεινε, εκτός των άλλων εμφανίσεων, η παράσταση στα Γουριά, το καλοκαίρι του 1980. Τη συναυλία διοργάνωσαν οι ανεξάρτητοι νέοι του χωριού και είχε μαζευτεί η νεολαία από τις γύρω περιοχές (Αγρίνιο, Μεσολόγγι, Ναύπακτο, κ.α.), σαν ένα μικρό Γούντστοκ.

Στο βιβλίο του δημοσιογράφου Γιάννη Αλεξίου «Οι Πρωτοπόροι του Ελληνικού Ροκ», ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης αναφέρεται στη γνωριμία του με τον Λάκη Παπαδόπουλο, λέγοντας:» Γνωριστήκαμε στις Σέρρες στο στρατό και παίζαμε όλη την ημέρα μουσική. Κι όταν ήλθα στην Αθήνα δεν είχα άλλο φίλο. Μέναμε κοντά, ο Λάκης Ελληνορώσων και κάναμε παρέα. Τον είχα μέλος στους DNA και πολλές φορές έπαιξε κιθάρα στης Λερναία Ύδρα. Έπαιξε και στο μικρό δίσκο μου «Ίδια όνειρα»/»Ο Γιάννης». Σαν Ηρακλής & DNA εμφανίστηκαν στις μπουάτ «Εσπερίδες» και «Πέμπτη Εποχή» στην Πλάκα και έδωσαν μερικές συναυλίες. 

Τον Ιούνιο του 1980 κυκλοφόρησε μια στιχουργική - ποιητική συλλογή του. Το Δεκέμβριο του 2004 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παπαϊωάννου ένα βιβλίο του, ο «Ονειροταξιδευτής», που είναι μυθιστόρημα φιλοσοφικής φαντασίας. Έτσι η αναφορά στον Ηρακλή μοιράζεται στο μουσικό, το ποιητικό, και το συγγραφικό του έργο.

Στη μουσική έχουμε μια πρώτη περίοδο με δημιουργία συγκροτημάτων (κυρίως ελληνικού ροκ χαρακτήρα) και μια δεύτερη, όπου γράφει για μεγάλα σύνολα, όπως η ροκ όπερα "Σε άλλους κόσμους", ή μουσικά έργα για μουσικοθεραπεία, όπως η τριλογία "Υδριάλα" και η τετραλογία "Κυνηγός της ευτυχίας".

Συγκροτήματα

Το πρώτο γκρουπ όπου συμμετείχε ήταν το «The Green Birds» (Σιδηρόκαστρο, αρχές δεκαετίας '60) με ρεπερτόριο από Rock'n' Roll, τζαζ και ελληνικά της εποχής και στη συνέχεια δημιούργησε το γκρουπ «Les Etoiles» με ρεπερτόριο από το εποχιακό ροκ.

Την περίοδο 1967-1969, παράλληλα με τις σπουδές του (Χημικός-Μικροβιολόγος στο Δημόκριτο Θεσσαλονίκης και θεωρία μουσικής στο Μακεδονικό Ωδείο), εργάστηκε περιστασιακά ως μουσικός σε διάφορα είδη μουσικής. Εκείνη την εποχή πέρασε από διάφορα σχήματα της Θεσσαλονίκης, όπως το «Τρίο Σαλόνικα» (λατινοαμερικάνικα και ελληνικά εποχής), «The Saints», (ροκ, soul εποχής και δικές τους συνθέσεις) και «The Slides» (ροκ και soul εποχής).

Ηρακλής & DNA

Στις αρχές του 1971, μετά τη θητεία του στο στρατό, έφυγε στη Γερμανία. Επέστρεψε το φθινόπωρο στην Ελλάδα για σπουδές στην Οδοντιατρική σχολή Αθηνών. Την εποχή εκείνη ίδρυσε ένα γκρουπ, που τα αρχικά μέλη ήταν κυρίως συμφοιτητές. Το σχήμα είχε τα εξής στοιχεία:

Όνομασία: «Ηρακλής & DNA»

Είδος: ελληνικό προοδευτικό φολκλόρ

Στίχος: λαϊκοδημοτικός με κοινωνικό περιεχόμενο

Στίχοι, μουσική και ενορχήστρωση : Ηρ. Τριανταφυλλίδης

Το συγκρότημα εμφανίστηκε σε διάφορες μπουάτ, όπως τις «Εσπερίδες» και την «Πέμπτη Εποχή» στην Πλάκα και έδωσε μερικές συναυλίες.

Δισκογραφικά ξεκίνησαν στην Polydor το 1972 με ένα δισκάκι 45 στροφών, που περιείχε τα τραγούδια «Ο Γιάννης» και «Τα Ίδια Όνειρα» (ή «Αγναντεύεις»). Δυστυχώς, εκτός από το δισκάκι αυτό, η δουλειά εκείνης της εποχής δεν κυκλοφόρησε σε LP, όπως είχε αρχικά συμφωνηθεί.

Μετά τη διάλυση του «Ηρακλής & DNA» ο Τριανταφυλλίδης δημιούργησε το γκρουπ «Ηρακλής & Λερναία Ύδρα.

Ηρακλής & Λερναία Ύδρα

Ελληνικό ροκ σχήμα με στοιχεία από τζαζ ροκ και πολλά έθνικ (ελληνική παράδοση), το οποίο δημιουργήθηκε το 1972. Πρόκειται για τη μετεξέλιξη του γκρουπ «Ηρακλής & DNA». Ο στίχος είναι ποιητικός με κοινωνικοπολιτικό προβληματισμό. Οι στίχοι, η μουσική καθώς και η ενορχήστρωση είναι του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη

Το καλοκαίρι του 1973 ο Ηρακλής έγραψε το μουσικό έργο «Σε άλλους κόσμους», που παιζόταν στη μπουάτ της Πλάκας «11η εντολή». Εκεί άκουσε τη δουλειά του ο μουσικός παραγωγός Τάσος Φαληρέας από την EMI και πρότεινε στον Ηρακλή την ηχογράφηση σε δίσκο. Έγιναν συζητήσεις για να κυκλοφορήσει το Πάσχα του 1974, αλλά τελικά αναβλήθηκε. Ο Ηρακλής, που σπούδαζε στην Οδοντιατρική σχολή Αθηνών την περίοδο της Χούντας, δεν είχε οικονομικούς πόρους. Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τα πράγματα δυσκόλεψαν περισσότερο από κάθε άποψη και την άνοιξη του 1974, μετά από μια συναυλία στη Θεσσαλονίκη, ξανάφυγε για τη Γερμανία. Η συναυλία της Θεσσαλονίκης ήταν και η τελευταία στην Ελλάδα της περιόδου εκείνης και είχε πολύ μεγάλη επιτυχία. Το θέατρο Χατζώκου, όπου έγινε, είχε γεμίσει ασφυκτικά. Το σχήμα, ενισχυμένο με νέα κι αξιόλογα μέλη, είχε μια από τις καλύτερες επιδόσεις. Το 95% εκείνων των τραγουδιών είχε κοπεί από τη λογοκρισία, εντούτοις το πρόγραμμα παίχτηκε ατόφιο, χάρη στον οργανωτή της συναυλίας, Αντώνη Γκαγκαβούζη.

Στη Γερμανία ο Ηρακλής δημιούργησε μαζί με Γερμανούς μουσικούς ένα συγκρότημα, που άνοιξε τη συναυλία του Champion Jack Dupree στις 28 Σεπτεμβρίου 1974 (στο Würselen της Βόρειας Ρηνανίας-Βεσφαλίας[1]) και έπαιξε τη μουσική του με πολύ μεγάλη επιτυχία. Το σχήμα έπαιξε με την ονομασία «Iraklis aus Griechenland» (Ο Ηρακλής από την Ελλάδα) και ήταν επταμελές, ενώ οι περισσότεροι μουσικοί ήταν δανεικοί από άλλα γκρουπ.

Πρόγραμμα συναυλιών Σεπτεμβρίου 1974 στη Γερμανία, μεταξύ αυτών και η τουρνέ του Champion Jack Dupree (το τρίτο απόκομμα με τίτλο "Tourneen"), στον ιστότοπο του αρχείου του μουσικού περιοδικού Sounds (www.sounds-archiv.at).

Η σύνθεση: Ηρακλής (φωνητικά, διάφορα όργανα), Birgit Rütters (φωνητικά, φλογέρα-μπάσο, πιάνο), Norbert Kranz (μπάσο), Stefan "Steve" Dohmen (βιολί), Volker Beyerle (πλήκτρα), Otto...(κιθάρα, πνευστά), R.... (κρουστά). Η Birgit εκτός των άλλων έμαθε και τραγούδησε στα ελληνικά το "Αγναντεύεις".

Μετά τη μεγάλη επιτυχία στο live, ο Paul (ο εκπρόσωπος του οργανωτή της συναυλίας και μάνατζερ του Ηρακλή), του πρότεινε να παίξει και στα επόμενα κοντσέρτα που θα γίνονταν προσεχώς, αρχικά με τους «The Passports» (από τα πρώτα τζαζ-ροκ γκρουπ της εποχής) και στη συνέχεια με τους Ολλανδούς «Ekseption» (έντεχνο ροκ).

Η ανάγκη να κάνει ένα μόνιμο δικό του σχήμα έφερε κοντά του τον Edgar, τον καλύτερο ντράμερ της περιοχής, με τρία LP (free jazz) με πολυεθνικά σχήματα στο ενεργητικό του και μαζί με τους Norbert (μπάσο) και Birgit (φωνητικά, πνευστά) από τους παλιούς, συν έναν πιανίστα της τζαζ από την περιοχή κι έναν νεαρό ταλαντούχο φλαουτίστα από τη Βόννη, πέτυχε έναν καταπληκτικό συνδυασμό. Ο Ηρακλής επέστρεψε στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης τον Οκτώβριο του 1974, με πρόθεση να επιστρέψει έγκαιρα στη Γερμανία για τις συναυλίες. Αυτή όμως η προσωρινή του μετάβαση στην Ελλάδα έγινε μόνιμη, αφού μεσολάβησε η ηχογράφησή του «Σε άλλους κόσμους», που αντί να αρχίσει αμέσως και να τελειώσει μέσα στο μήνα, άρχισε το 1975.

Ύστερα από ένα χρόνο ηχογραφήσεων, το «Σε άλλους κόσμους» κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1976 σε διπλό άλμπουμ από την EMI, με παραγωγούς τους Τέρενς Κουίκ και Γιάννη Κιουρκτσόγλου. Συμμετείχαν σαράντα μουσικοί, ανάμεσα τους πολλά μέλη από τα διάφορα σχήματα της «Λερναίας Ύδρας», όπως οι Μαγκλάρας (βιολί), Πρωτόπαπας (φλάουτο, πνευστά), Φιλιππίδης (μπάσο), Θεολόγος Στρατηγός (κιθάρα). Συμμετείχαν χορωδίες, παραδοσιακά, κλασικά και ηλεκτρικά όργανα (συνολικά 80 τον αριθμό) και πολλοί τραγουδιστές σε τραγούδια και φωνητικά: Θρ. Αποστόλου, Γ. Ζώη, Ν. Ζιώγαλας, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Χρ. Κουλουμπής, Μ. Ψάλτη, Δ. Πουλικάκος. Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν να τραγουδήσει το «Πανηγύρι», όμως τελικά η εταιρεία του δημιούργησε κώλυμα. Ο δίσκος αυτός για διάφορους λόγους δεν προωθήθηκε καθόλου. Ο Ηρακλής έφυγε για το Παρίσι και το Άμστερνταμ.

Το 1976 ξαναδημιουργεί τη Λερναία Ύδρα με νέα σύνθεση. Οι συναυλίες δίνονταν χωρίς εισιτήριο. Το κοινό συνεισέφερε με ό,τι και όπως ήθελε στο τέλος της παράστασης. Όλες οι εκδηλώσεις τους είχαν μεγάλη επιτυχία και το κοινό τους ακολουθούσε, όμως οι εσωτερικές τριβές στο πολυμελές γκρουπ, η έλλειψη οικονομικών πόρων (εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να επιβιώσει κανείς παίζοντας ροκ), δεν το άφησαν να συνεχίσει την επιτυχημένη του πορεία.

Μετά από καιρό ο Ηρακλής ανασυγκρότησε εκ νέου τη «Λερναία Ύδρα». Παρ' όλες τις επιτυχημένες συναυλίες τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Τα ροκ γκρουπ δεν μπορούσαν να επιβιώσουν. Ο Ηρακλής ξανάφυγε για το εξωτερικό, για να γυρίσε και πάλι, ανασυντάσσοντας το γκρουπ με σύνθεση αυτή τη φορά τους Μαριάννα (φωνή), Γιώργο Σιέρα (κιθάρα, φωνητικά), Ηρακλή Σαριδάκη (κιθάρα), Μιχάλη Νικολαΐδη (μπάσο), Θάνο Παπαποστόλου (τύμπανα). Αργότερα στη θέση των Σιέρα και Σαριδάκη ήρθε ο Τάσος Καλιανιώτης και πολύ αργότερα στα τύμπανα ο Στέλιος Ζαχαρίου. Δόθηκαν πολλές επιτυχημένες συναυλίες την περίοδο αυτή στα θέατρα «Λουζιτάνια» και «Βρετάνια», όπως επίσης στο τζαζ-ροκ κλαμπ του Μπαράκου στην Πλάκα.

Αξέχαστη έμεινε, μεταξύ άλλων, η παράσταση στα Γουριά το καλοκαίρι του 1980. Τη συναυλία διοργάνωσαν οι ανεξάρτητοι νέοι του χωριού και είχε μαζευτεί η νεολαία από τις γύρω περιοχές (Αγρίνιο, Μεσολόγγι, Ναύπακτο, κ.ά.), σαν ένα μικρό Γούντστοκ.

Το φθινόπωρο του 1980 ο Ηρακλής άνοιξε τη Σοφίτα στην Πλάκα, που έγινε ελεύθερο βήμα για κάθε είδος καλλιτεχνικής έκφρασης μέχρι το 1984, που έκλεισε. Παράλληλα ανασυγκρότησε μια νέα «Λερναία Ύδρα», έχοντας τον Μιχάλη στο μπάσο και τους Τάσο Φωτοδήμο (τύμπανα), Γιάννη Γιοκαρίνη (πλήκτρα, φωνητικά), Πάνο Πατσόγλου (τρομπόνι) και Γιάννη Κικινή (σαξόφωνο και φλάουτο). Το 1981 η «Λερναία Ύδρα» άλλαξε σύνθεση και με σταθερούς τους Μιχάλη και Φωτοδήμο προστέθηκαν ο Χρήστος Λαγός (κιθάρα) και ο Νίκος Ζιώγαλας (φωνητικά). Με αυτό το σχήμα έπαιζαν επί μία σεζόν στη σοφίτα. Μαζί τους ο Αλέκος Κολιόπουλος και οι Φατμέ. Την εποχή εκείνη κυκλοφόρησε σε ανεξάρτητη παραγωγή το άλμπουμ «Παίζεις με τις μηχανές», ενώ παράλληλα δίνονταν παραστάσεις και σε άλλους χώρους.

Το 1984 και αφού είχε κλείσει η «Σοφίτα» κυκλοφόρησε ένα νέο LP, η «Στιγμή», ενώ συναυλίες δόθηκαν όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά το 1985 και στο Βελιγράδι, με εντυπωσιακή επιτυχία.

Στα τέλη του 1985 το σχήμα έμεινε ως τρίο (κιθάρα - μπάσο - ντραμς) με πιο Jazz-Rock ήχο. Την ίδια εποχή συμμετείχε και ήταν συνιδρυτής της "ΜουΣυνΚΑ" (Μουσική Συνεργατική Κίνηση Αθηνών), που οργάνωνε μουσική σκηνή για τα συγκροτήματα στο Rodeo club. Ύστερα από διαφωνία και σύγκρουση (άνοιξη 1986) αποχώρησε και ίδρυσε - οργάνωσε το καλλιτεχνικό σωματείο Α.Ε.ΤΑ (Ανεξάρτητες Εκφραστικές Τάσεις). Υπήρξε μεγάλη συμμετοχή καλλιτεχνών (πάνω από τριάντα μουσικά συγκροτήματα Αθηνών και επαρχίας, ηθοποιοί, χορευτές, ακροβάτες, ζωγράφοι, ποιητές κλπ. Δίνονταν παραστάσεις μαμούθ (διήμερο στο Λυκαβηττό, διήμερο στο πάρκο Ελευθερίας, ανοιχτά θέατρα Δήμων της Αθήνας).

Παρότι οι δραστηριότητές του δεν του άφηναν ελεύθερο χρόνο, για τις ανάγκες των παραστάσεων της ΑΕΤΑ δημιούργησε και νέα «Λερναία Ύδρα». Το 1987 έστησε το στούντιο πρόβας - ντέμο του Πολύαυλου στο Πεδίο του Άρεως. Μέχρι το 1990 ανασυγκρότησε τη «Λερναία Ύδρα» με διάφορες μορφές, δυνατά σχήματα και ικανοποιητικές εμφανίσεις. Άλλη μια παρόμοια προσπάθεια έγινε γύρω στο 1995. Μια δεκαετία μετά συμμετείχε στην ταινία-ντοκυμαντέρ "Ζωντανοί στο Κύτταρο" του Αντ. Μποσκοΐτη (2006) και στις συναυλίες στο "Κύτταρο" που άνοιξε και πάλι ως ροκ σκηνή (2007). Από εκεί και πέρα ανασυγκροτήθηκε η "Λερναία Ύδρα" και επανήρθε στο προσκήνιο το 2008 με μια εντυπωσιακή εμφάνιση στο "Κύτταρο", όπου ήταν προσκεκλημένα όλα τα μέλη που είχαν περάσει από τη "Λερναία Ύδρα", (πάνω από ογδόντα μουσικοί).

Από τότε το συγκρότημα έκανε και συνεχίζει να κάνει εμφανίσεις σε συναυλίες και μουσικές σκηνές.

Ιστορικό

Από το συγκρότημα πέρασαν πολλοί μουσικοί:

1972-1995: Ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης, βασικό μέλος και ιδρυτής του συγκροτήματος (φωνή, κιθάρα, βιολί, μπάντζο-μαντολίνο, φλογέρες, φυσαρμόνικα κλπ.)

1972-1974:

α) DNA: Ηρακλής (τραγούδι, διάφορα όργανα), Σοφία Γιαννάτου (φωνητικά, κρουστά), Πέτρος Πρωτόπαπας (φλάουτο, φωνητικά), Φώντας Χατζής (κρουστά), Λάκης Παπαδόπουλος (κιθάρα, μπουζούκι, φωνητικά), Ρένα Τσακουρίδου (φωνητικά), Κώστας Μιχαλάκης (κιθάρα, φωνητικά). Αργότερα σε διάφορους ανασχηματισμούς που ακολούθησαν, συμμετείχαν στο γκρουπ και οι Γιώργος Μαγκλάρας (βιολί, φωνητικά), Λένα Πλάτωνος (φωνητικά, κρουστά), Θανάσης Μπίκος (κιθάρα, φωνητικά) και Χρήστος Στημαγκιώτης (φλάουτο).

β) Ηρακλής & Λερναία Ύδρα: Φώντας Χατζής (τύμπανα), Γιώργος Μαγκλάρας (βιολί), Πέτρος Πρωτόπαππας (φλάουτο, φωνητικά), Γιώργος Τζάγκερ (μπάσο). Αργότερα συμμετείχαν εναλλακτικά οι Χρήστος Στημαγκιώτης (φλάουτο), Λάκης Παπαδόπουλος (κιθάρα, φωνητικά), Τόλης Δημητρακόπουλος (κιθάρα, φωνητικά) και Νίκος Παυλάκος "Περιπτεράς" (μπάσο).

1974: Γιώργος Φιλιππίδης (μπάσο), Γιάννης Παχούλης (κιθάρα, φωνητικά). Την άνοιξη του 1974 ο Ηρακλής μετέβη στη Γερμανία, όπου σχημάτισε γκρουπ με Γερμανούς και έπαιξε live πλάι σε διεθνή ονόματα. Επέστρεψε τον Οκτώβριο του 1974 στην Ελλάδα και ηχογράφησε το μουσικό έργο «Σε άλλους κόσμους, που κυκλοφόρησε από την EMI σε διπλό LP τον Ιανουάριο του 1976.

1976: Συμμετείχαν οι Δημήτρης Ζαφειρέλης (κιθάρα, φωνητικά), Γιώργος Σιέρας (κιθάρα, φωνητικά), Βασίλης Σταματιάδης (τύμπανα), Νίκος Δόικας (μπάσο), Γιώργος Γαβαλάς (φλάουτο, φωνητικά), Νίκος Σακέλης (πλήκτρα), Νίκος Μηλιώνης (φυσαρμόνικα) και Μαριάννα (φωνητικά).

1977: Πιέρ Χορέμης (κιθάρα), Σπύρος Φατούρος (τύμπανα), Νίκος Γιαννάτος (μπάσο), Μαριάννα (φωνητικά).

1978: Ηρακλής Σαριδάκης (κιθάρα), Μιχάλης Νικολαΐδης (μπάσο), Θάνος Παπαποστόλου (τύμπανα), Τάσος Καλιανιώτης (κιθάρα, φωνητικά), Στέλιος Ζαχαρίου (τύμπανα).

1979: Βασίλης Λεμονής.

1980-1984: Ο Ηρακλής απέκτησε δικό του live χώρο, τη «Σοφίτα», όπου εμφανιζόταν τακτικά η «Λερναία Ύδρα». Ο χώρος γινόταν ελεύθερη live σκηνή για κάθε καλλιτέχνη και συγκρότημα. Από τη «Σοφίτα» είχαν περάσει όλοι σχεδόν οι μουσικοί και τα συγκροτήματα της εποχής.

1980: Τάσος Φωτοδήμος (τύμπανα), Γιάννης Γιοκαρίνης (πλήκτρα, φωνητικά), Πάνος Πατσόγλου (τρομπόνι), Γιάννης Κικινής (σαξόφωνο, φλάουτο). Έδωσαν πολλές συναυλίες στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.

1981: Χρήστος Λαγός (κιθάρα), Νίκος Ζιώγαλας (φωνή). Με το σχήμα αυτό και με τη συνδρομή στα φωνητικά των Γιάννη Γιοκαρίνη και Κατερίνας Μετσίνη, ηχογραφήθηκε ο δίσκος «Παίζεις με τις μηχανές».

1982: Παναγιώτης Γανωσέλης (τύμπανα), Γιώργος Γραικούσης (φωνή).

1982-83: Γιάννης Γιοκαρίνης (πλήκτρα, φωνητικά), Νίκος Σιδηροκαστρίτης (τύμπανα).

1983: Άκης Περδίκης (τύμπανα), Ματ Ντάριαν (Αμερικανός, σοπράνο σαξόφωνο), Μιλένα Τριανταφύλλου (πλήκτρα).

1984: Βαγγέλης Ευσταθίου (τύμπανα), Μάκης Σημίτης (πλήκτρα, φωνητικά), Πάνος Στρέκλας (σαξόφωνο). Με αυτά τα μέλη και τη συνδρομή των Γιάννη Γιοκαρίνη, Σοφίας Νοητή και Μαριάννας Βαρβαδούκα στα φωνητικά, ηχογραφήθηκε ο δίσκος «Η στιγμή». Σε αυτόν τον δίσκο συμπεριλαμβάνονταν και το τραγούδι «Λέγαμε», που είχε ηχογραφηθεί το 1981. Το 1985 πραγματοποίησαν συναυλίες στο Βελιγράδι.

1986: Στράτος Αλοίμονος (πλήκτρα, φωνητικά), Κώστας Παπανικολάου (μπάσο), Μανώλης Σκουλάς (κιθάρα, φωνητικά), Νίκος Μακράκης (τύμπανα).

1987: Πέτρος Πελέλης (τύμπανα).

1988 Χάρης Αντωνίου (τύμπανα), Τόλης Βουλτζάτης (κιθάρα), Μανώλης Πεταλάκης (Πλήκτρα), Κώστας Παπανικολάου (Μπάσο), Μιχάλης Νικολαΐδης (Μπάσο), Βαγγέλης Ευσταθίου (τύμπανα), Στράτος Αλοίμονος (πλήκτρα).

1995: Άκης Μουχλιανίτης (πλήκτρα, φωνητικά), Δημήτρης Παπανίκου (μπάσο, φωνητικά), Χάρης Αντωνίου (τύμπανα), Γιώργος Ράλλης (τύμπανα), Αλέξανδρος Η. Τριανταφυλλίδης (κιθάρα, φωνητικά), Ειρήνη Τριανταφυλλίδη (φωνητικά).

1995: Άκης Μουχλιανίτης (πλήκτρα, φωνητικά), Δημήτρης Παπανίκου (μπάσο, φωνητικά), Χάρης Αντωνίου (τύμπανα), Γιώργος Ράλλης (τύμπανα), Αλέξανδρος Η. Τριανταφυλλίδης (κιθάρα, φωνητικά), Ειρήνη Τριανταφυλλίδη (φωνητικά).

1996 έως 2005: εργάστηκε ως μαέστρος σε χορωδίες και ορχήστρες σε Δήμους, πολιτιστικούς φορείς, σωματεία, συλλόγους και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, δημιουργώντας πολλά σχήματα σε μεγάλο μουσικό εύρος.

2006 μέχρι σήμερα: Το φθινόπωρο του 2006, παράλληλα με την προβολή της ταινίας «Ζωντανοί στο Κύτταρο-Σκηνές Ροκ» έγιναν ζωντανές παραστάσεις με τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στην ταινία κι ένα χρόνο μετά άνοιξε το «Κύτταρο» και πάλι ως ροκ σκηνή, με συναυλίες των καλλιτεχνών που συμμετείχαν στην ταινία. Ο Ηρακλής που συμμετείχε σ’ όλες τις εκδηλώσεις, ξαναμάζεψε κάποια μέλη από το συγκρότημά του και επανασύστησε τη «Λερναία Ύδρα». Τον Απρίλιο του 2008 διοργάνωσε μια συναυλία στο Κύτταρο, όπου προσκάλεσε όλα τα μέλη που πέρασαν από τη Λερναία Ύδρα (πάνω από ογδόντα), που πολλοί απ' αυτούς ανέβηκαν στη σκηνή με αυτοσχεδιαστικά σχήματα. Η συμμετοχή των μελών και του κόσμου ήταν μεγάλη. Από τότε το σχήμα «Ηρακλής & Λερναία Ύδρα» ανασυγκροτήθηκε, έκανε εμφανίσεις σε πολλές συναυλίες και συνέχισε τις συναυλίες στην Αθήνα και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Από το 2007 έως το 2010 συμμετείχαν οι: Μιχάλης Νικολαΐδης (μπάσο), Βαγγέλης Ευσταθίου (τύμπανα), Παντελής Ματσούκας (πλήκτρα), Δίμης Παπαχρήστου (κιθάρα), Επίκουρος Τριανταφυλλίδης (βιολί), Μαριάννα Ζαλένσκι (όμποε, φωνητικά), Ναταλία Τσεσνόκοβα (βιολί), Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης (τραγούδι, κιθάρα) και στα φωνητικά: Μαριάννα, Ειρήνη, Δήμητρα, Βίκυ.

Η τελευταία σύνθεση του συγκροτήματος είναι πενταμελής: Ηρακλής (τραγούδι, κιθάρα, βιολί, μαντολίνο, πλήκτρα), Μιχάλης Νικολαΐδης (μπάσο, φωνητικά), Βαγγέλης Ευσταθίου (τύμπανα), Ειρήνη Τριανταφυλλίδη (λαούτο, τραγούδι, φωνητικά, φυσαρμόνικα), Λουίζα Καλονά (βιολί, φωνητικά, πλήκτρα). Το 2017 στη θέση της Λουίζας ήρθε ο Νίκος Νικολόπουλος (φλάουτο, σαξόφωνο, πλήκτρα, φωνητικά).

Συνθέσεις - Δισκογραφία

«Ο Γιάννης», 45 στροφών, Polygram 1972

«Σε άλλους κόσμους», 2 LP, 8 εκδόσεις.

1η έκδοση: 2 LP ΕΜΙ, 1976 2η έκδοση: LP, Πολύαυλος, 1981 3η έκδοση: LP, EMI-Columbia, 1988 4η έκδοση: TC Πολύαυλος, 1994 5η έκδοση: CD, MINOS-EMI, 1995 6η έκδοση: 2 LP, Πολύαυλος, 2002 7η έκδοση: CD, MINOS-EMI, 2003 8η έκδοση: CD, Πολύαυλος, 2007

«Σαν όνειρο γλυκό», 45 στρoφών, ΕΜΙ, 1976

«Παίζεις με τις μηχανές», LP, Πολύαυλος, 1981

«Η στιγμή», LP, Πολύαυλος, 1984

«Υδριάλα», TC, Πολύαυλος, 1993

«Ονείρεμα», TC, Πολύαυλος, 1993

«Το θρόισμα της λεύκας», TC, Πολύαυλος, 1994

«Υπερπέραν» (Συμμετοχή), CD, Περιοδ. Audio, 1997

«Κυνηγός της ευτυχίας», TC, Πολύαυλος, 1997

«Αρμονία των αντιθέτων», TC, Πολύαυλος, 1997

«Ταξιδευτές του απείρου», TC, Πολύαυλος, 1997

«Βουτιά στην αιωνιότητα», TC, Πολύαυλος, 1997

«Γλυκιά ανάμνηση», CD, Πολύαυλος, 2007

Μουσικά έργα

«Σε άλλους κόσμους» Για τον δίσκο “Σε άλλους κόσμους” γράφει ο Julian Cope, Βρετανός μουσικός, συγγραφέας, ιστορικός, μουσικολόγος και ποιητής: http://www.headheritage.co.uk/unsung/review/2124//

«Υδριάλα». Τριλογία. (1. Υδριάλα, 2. Ονείρεμα, 3. Το θρόισμα της λεύκας). Μουσική για χαλάρωση, αυτοέλεγχο και αυτοθεραπεία. Χρησιμοποιούνται φυσικοί ήχοι (ρυάκια, πηγές, κύματα θάλασσας, κλπ), από πουλιά, έντομα, ζώα.

«Κυνηγός της ευτυχίας». Τετραλογία. (1. Κυνηγός της ευτυχίας, 2. Αρμονία των αντιθέτων, 3. Ταξιδευτές του απείρου, 4. Βουτιά στην αιωνιότητα). Αποτελεί συνέχεια και ολοκληρώνει τον κύκλο της Υδριάλας, και κινείται στα ίδια περίπου επίπεδα.

"Γλυκιά ανάμνηση" (CD μουσικής χαλάρωσης)

“Οράτια” Μουσικό έργο 1986. Το κομμάτι “Υπερπέραν” κυκλοφόρησε στη συλλογή του περιοδικού Audio (CD-38 11/97) ενώ το ομώνυμο “Oratia” και τα “Forgotten love”, “Optasia”, “Stardust”, “Aerinos” και “Hyperperan” στο Youtube.

Εκτός των άλλων ενορχήστρωσε και διεύθυνε για δισκογραφία και συναυλίες τόσο τις δικές του συνθέσεις όσο και τρίτων. Έγραψε τη μουσική για πάνω από τριάντα θεατρικά έργα (παιδικά, επιθεωρήσεις, δραματικά κλπ.) για ιδιωτικούς και περιφερειακούς δημοτικούς θιάσους, καθώς και για τον κινηματογράφο

Ποίηση

Ως ποιητής δημοσίευσε κατά καιρούς ποιήματά του σε πολιτιστικά περιοδικά, ενώ ποιήματά του περιέχονται μέσα στα μυθιστορήματά του (στο βιβλίο του "Ονειροταξιδευτής" υπάρχουν πέντε ποιήματά του). Η στιχουργική - ποιητική συλλογή του, ένα ιδιόμορφο χειρόγραφο βιβλίο, με σκίτσα κυρίως της γυναίκας του Μαριάννας και λίγα δικά του, κυκλοφόρησε το 1980 και περιλαμβάνει υλικό της περιόδου 1971-1980.

"Φυγάδες εραστές" Ποιητική συλλογή, εκδόσεις "Γόρδιος" 2017

Συγγραφή 

Ως συγγραφέας ξεκίνησε να δημοσιεύει στα μέσα της δεκαετίας του '70, γράφοντας μικρά διηγήματα για τα έντυπα του αξέχαστου φίλου του δημοσιογράφου Τάσου Ψαλτάκη. Στο «Μουσικό εξπρές» του έγραφε διάφορα άρθρα ή του έστηνε σελίδες. Αργότερα και για κάποιο διάστημα έγραψε με ψευδώνυμο ολόκληρες σειρές από ευθυμογραφήματα, παράξενα διηγήματα και χρονογραφήματα για διάφορα οικογενειακά περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας.

Το αγαπημένο του λογοτεχνικό είδος είναι η Επιστημονική Φαντασία (ή Φιλοσοφική Φαντασία, όπως προτιμά ο ίδιος) κι έχει γράψει διηγήματα, νουβέλες και μυθιστορήματα. Οι νουβέλες "Δ' Υποδιευθυντής" και "Orexon” στο περιοδικό «Εννέα» της Ελευθεροτυπίας είναι χαρακτηριστικά δείγματα της δουλειάς του. Πολλά διηγήματα Ε.Φ. όπως και άρθρα του (κοινωνικοπολιτικά, εναλλακτικής ιατρικής και κουλτούρας) δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά (Ιδεοδρόμιο, Ανοιχτή Πόλη, Χιονάτη, το 9 της Ελευθεροτυπίας, Άναρχος, Διατροφή και υγεία, Πολιτιστική έκφραση κλπ).

Ένα μυθιστόρημα Ε.Φ., «Ο πόλεμος των Ζωδίων», είχε εγκριθεί από την (τότε) ΥΕΝΕΔ (περίπου 1976) για μια σειρά από παραγωγές ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Για κάποιο λόγο το πρόγραμμα αυτό ματαιώθηκε. Επίσης έγραψε μια θεατρική επιθεώρηση, όπως και κωμικά σκετς για την τηλεόραση.

Κυκλοφόρησαν τα εξής βιβλία του:

"Ονειροταξιδευτής", Μυθιστόρημα Φιλοσοφικής Φαντασίας από τις εκδόσεις Παπαϊωάννου, 2004

"GIGAN Το δίκιο του ισχυρού", Ιστορίες Φιλοσοφικής Φαντασίας, από την ΕΜΣΕ, 2014

"Θέλω να σε βοηθήσω μα δεν μπορείς να με καταλάβεις", μυθιστόρημα φιλοσοφικής φαντασίας, εκδόσεις Γόρδιος, 2015

"Εντολείς", μυθιστόρημα φιλοσοφικής φαντασίας, σελίδες456, εκδόσεις Αττικός, 2020

 Μια φυλακή - ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ"