Προφήτης Ααρών, 12 Μαρτίου
Ο Προφήτης Ααρών, (εβραϊκά: אַהֲרֹן) ήταν υιός του Αμράμ και της Ιωχαβέδ και υπήρξε ο πρώτος Αρχιερέας του Ισραήλ. Καταγόταν από τη φυλή Λευί και ήταν μεγαλύτερος αδερφός του Μωυσή και της Μαριάμ. Νυμφεύτηκε την Ελισάβετ, με την οποία απέκτησε 4 γιούς: τον Ναδάβ, τον Αβιού, τον Ελεάζαρ και τον Ιθάμαρ..
Γεννήθηκε στην Αίγυπτο. Ήταν ικανός στον λόγο και αυτός ήταν ο λόγος που ο Μωυσής, που ήταν βραδύγλωσσος, όταν πήρε εντολή απ' τον Θεό να παρουσιαστεί στον Φαραώ και να του ζητήσει την απελευθέρωση του λαού του Ισραήλ, είχε μαζί του τον Ααρών. Αρχηγός βέβαια των Ισραηλιτών ήταν ο Μωυσής. Ο Ααρών ήταν ο βοηθός του. Η Παλαιά Διαθήκη τον ονομάζει δεξί χέρι και φωνή του Μωυσή. Ο Ααρών προσπάθησε να πείσει τον Φαραώ να αφήσει τους Ισραηλίτες να φύγουν για την πατρίδα τους. Ο Φαραώ αρνήθηκε κι έκανε ακόμα σκληρότερη την τυραννία. Ο Ααρών παρουσιάστηκε και πάλι στον Φαραώ. Μα αυτός και πάλι αρνήθηκε. Τότε ο Ααρών, με τη δύναμη του Θεού, άφησε το ραβδί του κι αυτό έγινε φίδι, που κινούσε απειλητικά τα γλωσσίδια του κατά του Φαραώ. Ο Ααρών το έπιασε από την ουρά και αυτό ξαναπήρε τη μορφή του ραβδιού.
Την άλλη μέρα ο Ααρών μπροστά στον Φαραώ άπλωσε το ραβδί του πάνω από τον ποταμό Νείλο. Τα νερά του ποταμού μεταβλήθηκαν σε αίμα, τα ψάρια ψόφησαν, οι άνθρωποι δεν είχαν νερό. Ο Φαραώ όμως έμεινε αλύγιστος. Θεωρούσε τα θαύματα αυτά πράξεις μαγικές. Μόνο όταν ενέσκηψαν οι δέκα πληγές, ο Φαραώ άφησε τους Ισραηλίτες να φύγουν.
Όταν έφτασαν στο όρος Σινά, υπήρξε απουσία του Μωυσή για σαράντα μέρες ώστε να παραλάβει τις δέκα εντολές. Η πολυήμερη απουσία του Μωυσή στην κορυφή του όρους έγινε αφορμή πρόκλησης αναταραχής μεταξύ του λαού, ο οποίος απαίτησε από τον Ααρών να του δώσει "θεούς" οι οποίοι να προπορεύονται κατά την πορεία στην έρημο. Τότε ο Ααρών κάτω από την πίεση του ανυπόμονου λαού υπέκυψε, κατασκεύασε χρυσό μοσχάρι (μόσχον χωνευτόν) από χρυσά κοσμήματα, και επέτρεψε τη λατρεία του. Με την επιστροφή του, ο Μωυσής εξοργίστηκε γι' αυτή την απιστία και κατέστρεψε το είδωλο. Αργότερα όμως επανήλθε η τάξη, όλοι μετάνοιωσαν για την ηθική τους κατάπτωση και έτσι ο Μωυσής μεσολάβησε για τη θεία συγχώρεση. Όμως, η αρχιερατική θέση του Ααρών και των απογόνων του αμφισβητήθηκε από τους Λευίτες και προέκυψε η ανάγκη επίκλησης της Θείας μαρτυρίας. Η ράβδος του Ααρών τοποθετήθηκε μέσα στη Σκηνή του Μαρτυρίου και άνθησε. Ο Ααρών αποδείχθηκε έτσι εκλεκτός του Θεού και του ανατέθηκαν ιερατικά καθήκοντα.
Το ταξίδι έπειτα συνεχίστηκε προς τη Γη της Επαγγελίας, ο Ααρών όμως δεν έφτασε ποτέ εκεί, τιμωρηθείς για τη λιποψυχία του κατά την πορεία μέσα στην έρημο. Κατ' εντολήν του θεού, οδηγήθηκε από τον Μωυσή στο όρος Ωρ μαζί με τον γιό του Ελεάζαρ. Εκεί, ο Μωύσής κατέστησε νέο αρχιερέα τον Ελεάζαρ. Ο Ααρών πέθανε σε αυτό το όρος σε ηλικία 123 ετών.
Η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Ααρών την Κυριακή των Προπατόρων και την 20ή Ιουλίου. Ο Ααρών αναφέρεται και στο Κοράνι με το όνομα Χαρούν.
Βιβλική αφήγηση
Ο Προφήτης Ααρών είναι ο πρώτος αρχιερέας των Ισραηλιτών, από τη φυλή του Λευί, πρεσβύτερος αδελφός του Προφήτου Μωυσή, στον οποίο προσέφερε πολύτιμη συνδρομή κατά την απελευθέρωση του λαού του Ισραήλ από τη δουλεία στην Αίγυπτο. Εύγλωττος και θαρραλέος, υποδείχθηκε υπό του Θεού ως συνεπίκουρος στον Προφήτη Μωυσή, όταν αυτός δίσταζε να αναλάβει το μέγα έργο, να εξαγάγει τον Ισραηλιτικό λαό από τη δουλεία, προφασιζόμενος μεταξύ των άλλων και τη βραδυγλωσσία του. Πράγματι, ο Ααρών, όταν πληροφορήθηκε από τον Μωυσή τη θεία εντολή, συγκέντρωσε τους πρεσβυτέρους των υιών Ισραήλ και διαβίβασε τους λόγους, τους οποίους λάλησε ο Κύριος προς τον Μωυσή. Αφού ο λαός πίστεψε στους λόγους του, ο Μωυσής και ο Ααρών μετέβησαν στον Φαραώ και διαβίβασαν την διαταγή του Θεού, να αποστείλει τον Εβραϊκό λαό να εορτάσει στην έρημο. Ενώπιον μάλιστα του βασιλέως ο Ααρών μετέβαλε την ράβδο του σε φίδι και κατόπιν την επανέφερε στην πρώτη κατάσταση.
Ο Φαραώ όμως, όχι μόνο δεν υπάκουσε, αλλά κατέστησε ακόμη πιο βαριά την δουλεία. Η καρδιά του σκλήρυνε. Οι Εβραίοι άρχισαν τότε να γογγύζουν και να διαμαρτύρονται κατά των δύο ανδρών. Πάλι όμως ο Ααρών εμφανίσθηκε ενώπιον του Φαραώ ως πληρεξούσιος του Μωυσή και ζήτησε από αυτόν να αφήσει τον Ισραηλιτικό λαό να απέλθει από την Αίγυπτο. Όταν δε ο Φαραώ ζήτησε θαύματα από τους δύο απεσταλμένους του Θεού για να πεισθεί, ο Ααρών εξετέλεσε πάλι τα θαύματα αυτά. Επακολούθησαν οι επτά πληγές του Φαραώ, ο οποίος τελικά αναγκάσθηκε να αφήσει τους Εβραίους να φύγουν από την Αίγυπτο.
Καθ' όλο το διάστημα της εξόδου του λαού από την Αιγυπτιακή δουλεία και την περιπλάνηση στην έρημο, ο Ααρών ήταν πρόθυμος συνεργάτης του Μωυσή στο δυσχερέστατο έργο της διοικήσεως του λαού, που υπέφερε μύριες στερήσεις και κακουχίες.
Ήλθε όμως η στιγμή κατά την οποία ο Ααρών δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον εξεγερθέντα λαό. Ο Μωυσής είχε ανέλθει στο όρος Σινά, για να λάβει τις εντολές του Θεού, αλλά άργησε να κατέλθει. Ο λαός τότε εγκατέλειψε τον Θεό και ζήτησε τη σωτηρία του σε ψεύτικους θεούς. Συνάχθηκε λοιπόν, γύρω από τον Ααρών και του ζήτησε να κατασκευάσει σε αυτόν ομοιώματα θεών. Τότε κατασκευάσθηκε ο χρυσός μόσχος.
Ο Προφήτης Ααρών κοιμήθηκε με ειρήνη, όπως ο Μωυσής, πριν εισέλθει στη γη της επαγγελίας, σε ηλικία 123 ετών. Ενταφιάσθηκε στο όρος Χορ ή Ωρ, κοντά στην Πέτρα, πρωτεύουσα των Ιδουμαίων.
Αρχιερέας
Τα βιβλία της Εξόδου, του Λευιτικού και των Αριθμών υποστηρίζουν ότι ο Ααρών έλαβε από τον Θεό το μονοπώλιο της ιεροσύνης για τον ίδιο και τους άρρενες απογόνους του. Η οικογένεια του Ααρών είχε το αποκλειστικό δικαίωμα και την ευθύνη να κάνει προσφορές στο θυσιαστήριο στον Γιαχβέ. Στην υπόλοιπη φυλή του, τους Λευίτες, ανατέθηκαν δευτερεύουσες ευθύνες εντός του ιερού. Ο Μωυσής έχρισε και αφιέρωσε τον Ααρών και τους γιους του στην ιεροσύνη, και τους έντυσε με τα ιμάτια του αξιώματος. Τους είπε επίσης τις λεπτομερείς οδηγίες του Θεού για την εκτέλεση των καθηκόντων τους, ενώ οι υπόλοιποι Ισραηλίτες άκουγαν. Ο Ααρών και οι διάδοχοί του ως αρχιερέας είχαν τον έλεγχο του Ουρίμ και του Θουμίμ με τον οποίο μπορούσε να προσδιοριστεί το θέλημα του Θεού. Ο Θεός ανέθεσε στους Ααρωνίδες ιερείς να διακρίνουν το ιερό από το κοινό και το καθαρό από το ακάθαρτο και να διδάξουν τους θεϊκούς νόμους (την Τορά) στους Ισραηλίτες. Οι ιερείς ανατέθηκαν επίσης να ευλογήσουν τον λαό. Όταν ο Ααρών ολοκλήρωσε για πρώτη φορά τις προσφορές του θυσιαστηρίου και, μαζί με τον Μωυσή, «ευλόγησε τον λαό· και φάνηκε η δόξα του Κυρίου σε όλο τον λαό: Και βγήκε φωτιά από μπροστά στον Κύριο, και κατέφαγε πάνω στο θυσιαστήριο τα καμένα προσφορά και το λίπος [που] όταν όλος ο λαός είδε, φώναξε, και έπεσαν με τα μούτρα». Με αυτόν τον τρόπο καθιερώθηκε ο θεσμός του ιερατείου των Ααρωνιδών.
Σε μεταγενέστερα βιβλία της Εβραϊκής Βίβλου, ο Ααρών και οι συγγενείς του δεν αναφέρονται πολύ συχνά, εκτός από τη λογοτεχνία που χρονολογείται από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία και αργότερα. Τα βιβλία των Κριτών, Σαμουήλ και Βασιλέων αναφέρουν ιερείς και Λευίτες, αλλά δεν αναφέρουν ιδιαίτερα τους Ααρωνίδες. Το Βιβλίο του Ιεζεκιήλ, το οποίο αφιερώνει μεγάλη προσοχή στα ιερατικά ζητήματα, αποκαλεί την ανώτερη ιερατική τάξη Ζαδοκίτες από έναν από τους ιερείς του βασιλιά Δαβίδ. Αντικατοπτρίζει ένα ιερατείο δύο βαθμίδων με τους Λευίτες σε υποδεέστερη θέση. Μια ιεραρχία δύο επιπέδων από Ααρωνίδες και Λευίτες εμφανίζεται στον Έσδρα, τον Νεεμία και τα Χρονικά. Ως αποτέλεσμα, πολλοί ιστορικοί πιστεύουν ότι οι οικογένειες Ααρονίδη δεν έλεγχαν την ιεροσύνη στο προεξοριστικό Ισραήλ. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι οι αρχιερείς που ισχυρίζονταν την Ααρωνιδική καταγωγή κυριάρχησαν στην περίοδο του Δεύτερου Ναού. Οι περισσότεροι μελετητές πιστεύουν ότι η Τορά έφτασε στην τελική της μορφή νωρίς σε αυτήν την περίοδο, γεγονός που μπορεί να οφείλεται στην εξέχουσα θέση του Ααρών στην Έξοδο, το Λευιτικό και τους Αριθμούς.
Συγκρούσεις
Ο Άαρον παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε πολλές ιστορίες συγκρούσεων κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης του Ισραήλ στην έρημο. Κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης απουσίας του Μωυσή στο όρος Σινά, οι άνθρωποι προκάλεσαν τον Ααρών να φτιάξει ένα χρυσό μοσχάρι. Αυτό το περιστατικό παραλίγο να προκαλέσει τον Θεό να καταστρέψει τους Ισραηλίτες. Ο Μωυσής επενέβη επιτυχώς, αλλά στη συνέχεια οδήγησε τους πιστούς Λευίτες στην εκτέλεση πολλών από τους ενόχους. μια πανούκλα έπληξε όσους είχαν απομείνει. Ο Ααρών, ωστόσο, γλίτωσε την τιμωρία για τον ρόλο του στην υπόθεση, λόγω της μεσολάβησης του Μωυσή σύμφωνα με το Δευτερονόμιο 9:20. Οι μεταγενέστερες επαναλήψεις αυτής της ιστορίας σχεδόν πάντα δικαιολογούν τον Άαρον για τον ρόλο του. Για παράδειγμα, στις ραβινικές πηγές και στο Κοράνι, ο Ααρών δεν ήταν ο ειδωλοποιός και κατά την επιστροφή του Μωυσή ζήτησε συγγνώμη επειδή ένιωθε να απειλείται θανάσιμα από τους Ισραηλίτες.
Την ημέρα της καθιέρωσης του Ααρών, οι μεγαλύτεροι γιοι του, ο Ναδάβ και ο Αμπιχού, κάηκαν από θεϊκή φωτιά επειδή πρόσφεραν «παράξενο» θυμίαμα. Οι περισσότεροι διερμηνείς πιστεύουν ότι αυτή η ιστορία αντανακλά μια σύγκρουση μεταξύ ιερατικών οικογενειών κάποια στιγμή στο παρελθόν του Ισραήλ. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η ιστορία δείχνει απλώς τι μπορεί να συμβεί εάν οι ιερείς δεν ακολουθήσουν τις οδηγίες του Θεού που δόθηκαν μέσω του Μωυσή.
Η Τορά γενικά απεικονίζει τα αδέρφια, τον Μωυσή, τον Ααρών και τη Μαριάμ, ως ηγέτες του Ισραήλ μετά την Έξοδο, μια άποψη που αντικατοπτρίζεται επίσης στο βιβλικό Βιβλίο του Μιχαία. Το Numbers 12, ωστόσο, αναφέρει ότι σε μια περίπτωση, ο Ααρών και η Μαριάμ παραπονέθηκαν για τον αποκλειστικό ισχυρισμό του Μωυσή ότι ήταν ο προφήτης του ΚΥΡΙΟΥ. Το τεκμήριο τους απορρίφθηκε από τον Θεό που επιβεβαίωσε τη μοναδικότητα του Μωυσή ως εκείνου με τον οποίο ο ΚΥΡΙΟΣ μίλησε πρόσωπο με πρόσωπο. Η Μίριαμ τιμωρήθηκε με μια δερματική ασθένεια (τζαράαθ) που έκανε το δέρμα της λευκό. Ο Ααρών παρακάλεσε τον Μωυσή να μεσολαβήσει γι' αυτήν και η Μαριάμ, μετά από επτά ημέρες καραντίνας, θεραπεύτηκε. Ο Ααρών για άλλη μια φορά γλίτωσε κάθε αντίποινα.
Σύμφωνα με τους Αριθμούς 16–17, ένας Λευίτης ονόματι Κορέ οδήγησε πολλούς στην αμφισβήτηση της αποκλειστικής αξίωσης του Ααρών για την ιεροσύνη. Όταν οι επαναστάτες τιμωρήθηκαν με το να τους κατάπιε η γη, ο Ελεάζαρ, ο γιος του Ααρών, ανατέθηκε να αναλάβει τα θυμιατήρια των νεκρών ιερέων. Και όταν ξέσπασε μια πανούκλα μεταξύ του λαού που είχε συμπάσχει με τους επαναστάτες, ο Ααρών, κατόπιν εντολής του Μωυσή, πήρε το θυμιατήρι του και στάθηκε ανάμεσα στους ζωντανούς και τους νεκρούς μέχρι να υποχωρήσει η πληγή (Αριθμοί 16:36, 17:1). εξιλεωτική στη διαδικασία.
Για να τονίσει την εγκυρότητα του ισχυρισμού των Λευιτών για τις προσφορές και τα δέκατα των Ισραηλιτών, ο Μωυσής μάζεψε μια ράβδο από τους αρχηγούς κάθε φυλής στο Ισραήλ και άφησε τις δώδεκα ράβδους μια νύχτα στη σκηνή της συνάντησης. Το επόμενο πρωί, η ράβδος του Aaron βρέθηκε να έχει εκβλαστήσει και άνθισε και παρήγαγε ώριμα αμύγδαλα. Στη συνέχεια, το επόμενο κεφάλαιο περιγράφει λεπτομερώς τη διάκριση μεταξύ της οικογένειας του Ααρών και των υπολοίπων Λευιτών: ενώ όλοι οι Λευίτες (και μόνο οι Λευίτες) ήταν αφιερωμένοι στη φροντίδα του αγιαστηρίου, η επιμέλεια του εσωτερικού του και του θυσιαστηρίου ανατέθηκε μόνο στους Ααρωνίτες.
Θάνατος
Ο Ααρών, όπως ο Μωυσής, δεν επιτρεπόταν να μπει στη Χαναάν με τους Ισραηλίτες όταν ο Μωυσής έβγαλε νερό από έναν βράχο για να ξεδιψάσει τους ανθρώπους. Παρόλο που είχαν λάβει εντολή να μιλήσουν στον βράχο, ο Μωυσής τον χτύπησε με το ραβδί δύο φορές, κάτι που ερμηνεύτηκε ως ένδειξη έλλειψης σεβασμού προς τον ΚΥΡΙΟ.
Υπάρχουν δύο αναφορές για το θάνατο του Ααρών στην Τορά. Το Numbers λέει ότι λίγο μετά το περιστατικό στη Μεριβά, ο Ααρών με τον γιο του Ελεάζαρ και τον Μωυσή ανέβηκαν στο όρος Χωρ. Εκεί ο Μωυσής έγδυσε τον Ααρών από τα ιερατικά του ρούχα και τα μετέφερε στον Ελεάζαρ. Ο Ααρών πέθανε στην κορυφή του βουνού και ο κόσμος τον θρήνησε για τριάντα ημέρες. Η άλλη αφήγηση βρίσκεται στο Δευτερονόμιο 10:6, όπου ο Ααρών πέθανε στη Μοζέρα και θάφτηκε. Υπάρχει σημαντικός αριθμός ταξιδιών μεταξύ αυτών των δύο σημείων, καθώς το δρομολόγιο στους Αριθμούς 33:31–37 καταγράφει επτά στάδια μεταξύ Moseroth (Mosera) και Mount Hor. Ο Άαρον πέθανε την 1η του Av και ήταν 123 ετών τη στιγμή του θανάτου του.
Απόγονοι
Ο Ααρών παντρεύτηκε την Ελισαβέ, κόρη του Αμμιναδάβ και αδελφή του Ναασών από τη φυλή του Ιούδα. Οι γιοι του Ααρών ήταν ο Ναδάβ, ο Αβιού, ο Ελεάζαρ και ο Ιθαμάρ· μόνο οι δύο τελευταίοι είχαν απογόνους. Ένας απόγονος του Ααρών είναι Ααρωνίτης, ή Κοέν, που σημαίνει Ιερέας. Οποιοσδήποτε μη Ααρωνικός Λευίτης —δηλαδή, καταγόμενος από τον Λευί αλλά όχι από τον Ααρών—βοηθούσε τους Λευιτικούς ιερείς της οικογένειας του Ααρών στη φροντίδα της σκηνής του Μαρτυρίου. αργότερα του ναού.
Το Ευαγγέλιο του Λουκά αναφέρει ότι τόσο ο Ζαχαρίας όσο και η Ελισάβετ και επομένως ο γιος τους Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν απόγονοι του Ααρών.
Χριστιανισμός
Στις Ανατολικές Ορθόδοξες και Μαρωνιτικές εκκλησίες, ο Ααρών τιμάται ως άγιος του οποίου η εορτή μοιράζεται με τον αδελφό του Μωυσή και γιορτάζεται στις 4 Σεπτεμβρίου. . Ο Ααρών τιμάται επίσης μαζί με άλλους αγίους της Παλαιάς Διαθήκης την Κυριακή των Αγίων Πατέρων, την Κυριακή πριν από τα Χριστούγεννα.
Στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία τιμάται η μνήμη του στις 20 Ιουλίου, 12 Μαρτίου, Κυριακή των Προπατόρων, Κυριακή των Πατέρων και στις 14 Απριλίου με όλους τους αγίους Σινά μοναχούς.
Ο Ααρών τιμάται ως ένας από τους Αγίους Προπάτορες στο Ημερολόγιο των Αγίων της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας στις 30 Ιουλίου. Η μνήμη του τιμάται την 1η Ιουλίου στο σύγχρονο λατινικό ημερολόγιο και στο συριακό ημερολόγιο.
Η Εκκλησία του Μωυσή και του Ααρών (ολλανδικά: Mozes en Aäronkerk), στη γειτονιά Waterlooplein του Άμστερνταμ, είναι μια από τις πιο γνωστές καθολικές εκκλησίες της πόλης.
Μια εκδοχή της Βίβλου έχει μια εγκυκλοπαίδεια που περιγράφει τον ρόλο του Ααρών στη Γραφή ως «εκπρόσωπος του Μωυσή».
Στην τέχνη
Ο Ααρών εμφανίζεται συχνά σε συνδυασμό με τον Μωυσή στην εβραϊκή και χριστιανική τέχνη, ειδικά στην εικονογράφηση χειρογράφων και έντυπων Βίβλων. Συνήθως διακρίνεται από τα ιερατικά του άμφια, ιδιαίτερα από το τουρμπάνι του ή τη μίτρα και τον κοσμηματοπώλη του. Κρατάει συχνά ένα θυμιατήρι ή, μερικές φορές, το ανθισμένο καλάμι του. Ο Ααρών εμφανίζεται επίσης σε σκηνές που απεικονίζουν τη Σκηνή της ερήμου και το βωμό της, όπως ήδη στις τοιχογραφίες του τρίτου αιώνα στη συναγωγή στη Ντούρα-Ευρώπος στη Συρία. Ένας φορητός ασημένιος βωμός του 11ου αιώνα από τη Fulda της Γερμανίας απεικονίζει τον Aaron με τον λογοκριτή του και βρίσκεται στο Musée de Cluny στο Παρίσι. Έτσι εμφανίζεται και στις προμετωπίδες του πρώιμου τυπωμένου Πάσχα Χαγκαντότ και περιστασιακά σε εκκλησιαστικά γλυπτά. Ο Aaron σπάνια έχει γίνει αντικείμενο πορτραίτων, όπως αυτά του Anton Kern [1710–1747] και του Pier Francesco Mola [περ. 1650]. Οι χριστιανοί καλλιτέχνες μερικές φορές απεικονίζουν τον Ααρών ως προφήτη που κρατά ένα ειλητάριο, όπως σε ένα γλυπτό του δωδέκατου αιώνα από τον Καθεδρικό Ναό του Noyon στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και συχνά σε ανατολικές ορθόδοξες εικόνες. Οι εικονογραφήσεις της ιστορίας του Χρυσού Μοσχαριού συνήθως τον περιλαμβάνουν επίσης – πιο αξιοσημείωτο στο The Adoration of the Golden Calf του Nicolas Poussin (περ. 1633–1634, Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο). Τέλος, ορισμένοι καλλιτέχνες που ενδιαφέρονται να επικυρώσουν μεταγενέστερα ιερατεία έχουν ζωγραφίσει τη χειροτονία του Ααρών και των γιων του (Λευιτικό 8). Η ρεαλιστική απεικόνιση του Χάρι Άντερσον αναπαράγεται συχνά στη λογοτεχνία των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.
Ο Άαρον έχει απεικονιστεί σε δράμα που σχετίζεται με την Έξοδο, όπως το The Ten Commandments (1956) και το Exodus: Gods and Kings (2014).
