Η πραγματική αιτία του πολέμου στην Ουκρανία, την Μέση Ανατολή και η προπαγάνδα

Ποιος είναι ο λόγος όλης αυτής της προπαγάνδας; Γιατί στις ελεγχόμενες από Αμερικάνικα συμφέροντα συναντάμε τα ιδια θέματα σε έντονο βαθμό (π.χ., Ναβαλνι); Γιατί το ίδιο κάνουν και τα δυτικά συμφέροντα;  πραγματική αιτία του πολέμου στην Ουκρανία, την Μέση Ανατολή; Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε πως όταν λέμε Αμερικάνικα, Ρωσικά κτλπ συμφέροντα, αυτό αποτελεί μια γενική τοποθέτηση για να ορίσουμε το που βρίσκετε ο κύριος όγκος του κεφαλαίου, χωρίς να υπάρχει πραγματικά εθνικότητα, στις παγκόσμιες εταιρείες, π.χ κυρίαρχο κεφάλαιο της Αμερικής ήταν και το κεφάλαιο του Έλληνα μεγιστάνα Ωνάση. Επίσης μαζί με τις υπερδυνάμεις συμμετέχουν ως σύμμαχοι ΄ή τροχοπέδια και άλλες χώρες.  

Η απάντηση είναι απλή και μία...ο έλεγχος του εμπορίου. Από τα αρχαία χρόνια και τα χρόνια της Ελληνικής κυριαρχίας βασικός ρόλο στους αναπτυσσόμενους πολιτισμούς που κυριαρχούσαν ήταν το εμπόριο. 

Ας μην ξεχνάμε το πόσο σημαντικός ήταν ακόμη και για την ίδια την ιστορία ο Δρόμος του Μεταξιού

Με αυτόν τον γνώμονα οι υπερδυνάμεις προσπαθούν να ελέγξουν το εμπόριο και τους βασικούς δρόμους του εμπορίου όπως έγινε και στην περίοδο της αποίκησης στην Αμερική,

Ένας βασικός δρόμος εμπορίου είναι αυτός στην παραπάνω φωτογραφία, είναι ο βασικός δρόμος τροφοδοσίας που προσπαθεί να ελέγξει η Ρωσία. Ανάλογο δρόμο εμπορίου έχει και η Ρωσία. Για δεκαετίες κυριαρχούσε η Αμερική, με επαναλαμβανόμενους πολέμους στην Μέση Ανατολή. Ιρακ Αφγανιστάν κτλπ. Με διάφορα προσχήματα και αστείες δικαιολογίες έπαιρνε τον έλεγχο του εμπορίου ανοίγοντας τους δρόμους για μετακίνηση υλικών και όχι μόνο.

Στο παιχνίδι μπήκε και η Ρωσία, προσπαθώντας και αυτή με την σειρά της να ελέγξει περιοχές πάνω στο δρομολόγιό της, 

Σε πολλές περιπτώσεις αυτά τα δρομολόγια συμπίπταν, εξου και οι έντονες αντιπαραθέσεις διαμάχες και έμμεσοι πόλεμοι μεταξύ τους.

Η μάχη για τον έλεγχο περιοχών οδήγησε σε πολέμους καταστρέφοντας ολόκληρες χώρες και λαούς. Οι κάτοικοι των οποίων  μετατρέπονται σε μετανάστες και πρόσφυγες. Κάτι που επίσης εξυπηρετεί το κεφάλαιο αλλά θα μιλήσουμε αναλυτικά για αυτό σε άλλο άρθρο.

Το παραπάνω θέμα δεν αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας ή συνομωσίας, αν παρακολουθήσει κάποιος την εσωτερική πολιτική των χωρών θα δει, πως όλα τα παραπάνω είναι βασικοί άξονες της πολιτικής σε αυτές τις χώρες.

Τι άλλαξε τις τελευταίες δεκαετίες και έχουμε τον πόλεμο στην Ευρώπη (Κροατία, Βοσνία, Κόσσοβο και τώρα Ουκρανία); Κάτι αναπάντεχο...το λιώσιμο των πάγων.

Το λιώσιμο των πάγων τις τελευταίες δεκαετίες δημιούργησε ένα νέο δρομολόγιο, το οποίο ανήκει ολοκληρωτικά στην Ρωσία, Πλέον τα καράβια της Ρωσίας μπορούν να κινηθούν στο πάνω μέρος της χώρας και να φτάσουν σε όλη την Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Μια παγκόσμια κυριαρχία εμπορίου βασισμένη σε ένα νέο δρομολόγιο, όλο δικό τους. 

Φυσικά αυτό δεν θα το άφηνε έτσι η Αμερική, η οποία πίεσε για να ελέγξει το εμπόριο δημιουργώντας βάσης για ένα πιο άμεσο και αποτελεσματικό δρομολόγιο, ελέγχοντας κυβερνήσεις και χώρες. Σε χώρες που μπόρεσε να ελέγξει με την υποκριτική ταμπέλα "της συμμαχίας" ή την οικονομική εξαθλίωση και εκμετάλλευση μιας χώρας, όπως η Ελλάδα, δεν χρειάστηκε πόλεμος με στρατό, ο οικονομικός ήταν αρκετός. Η νέα βάση στην Αλεξανδρούπολη ήταν γεγονός. Όπου βρήκε αντίσταση, πχ. στην Γιουγκοσλαβία, κατέστρεψε την χώρα, κάνοντας βάσεις ελέγχου διακίνησης του εμπορίου. 

Το κερασάκι στην τούρτα για την Ευρώπη ήταν αυτό της Ουκρανίας. Τα αμερικάνικα συμφέροντα κατάφεραν να εκλέξουν στην χώρα έναν ηθοποιό που σκοπό είχε την δημιουργία κατάλληλων συνθηκών για την κυκλοφορία του εμπορίου στην Ευρώπη και επί της ουσίας το μπλοκάρισμα της πόρτας της Ρωσίας. Στην προσπάθεια αυτή οι αμερικάνικες βάσης και η μετακίνηση στρατού καθώς και η εξάλειψη του Ρώσικου στοιχείου από την χώρα, βρήκε απέναντί της τα σχέδια της Ρωσίας.

Φανταστείτε τι θα γινόταν αν η Ρωσία έκανε στρατιωτικές βάσεις στο Μεξικό ή τον Καναδά, ελέγχοντας αυτές τις χώρες, στα σύνορα της Αμερικής, Φυσικά δεν θα το επέτρεπαν και όχι μόνο θα αντιδρούσαν, αλλά θα ισοπέδωσαν και θα εξαφάνιζαν αυτές τις χώρες από τον παγκόσμιο χάρτη.

Η Ρωσία από την πλευρά της δεν θα το επέτρεπε ποτέ αυτό. Αγνοώντας τους χιλιάδες νεκρούς και για να εξυπηρετήσει τα δικά της κεφάλαια και συμφέροντα άρχισε αυτόν τον πόλεμο στην Ουκρανία, κάτι που κάνει κατ' επανάληψη και η Αμερική.

Ο πόλεμος αυτός μετά από τόσα χρόνια θα έπρεπε να είχε σταματήσει. Στην ιστορία ο χαμένος υπογράψει συνθήκη κατά την οποία αποδέχεται την ήττα του παραχωρώντας τις περιοχές που έχει χάσει. Αυτό φυσικά το κάνει για να προστατέψει τις περιοχές και τον άμαχο πληθυσμό, για να μην θρηνήσει εκατομμύρια νεκρούς. Φυσικά αυτό συμβαίνει όταν η χώρα νοιάζετε για τον άμαχο πληθυσμό και το μέλλον του, Όταν ο πρόεδρος ή πρωθυπουργός δεν νοιάζετε και δεν τον ενδιαφέρει καθόλου δεν τερματίζει τον πόλεμο και τον συνεχίζει κριμένος στο εξωτερικό εξυπηρετώντας ξεκάθαρα τα προσωπικά του συμφέροντα, όπως αυτός ο ηθοποιός της Ουκρανίας.(Θα το αναλύσουμε περισότερο σε άλλο άρθρο)