Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ή αλλιώς η Σαρακοστή

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ή αλλιώς η Σαρακοστή που σημαίνει «Μεγάλες 40 Ημέρες», είναι η πιο σημαντική περίοδος νηστείας στο εκκλησιαστικό ημερολόγιο των Ορθοδόξων Χριστιανών, η οποία προετοιμάζει τους Χριστιανούς για τη μεγαλύτερη εορτή του εκκλησιαστικού ημερολογίου, το Πάσχα. Είναι η αρχαιότερη από τις μεγάλες νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Διαρκεί από την Καθαρά Δευτέρα έως την Παρασκευή πριν από το Σάββατο του Λαζάρου. Ονομάζεται Τεσσαρακοστή ή Σαρακοστή, για να θυμίζει τη σαραντάημερη νηστεία του Χριστού στην έρημο , και Μεγάλη για να ξεχωρίζει από τη σαραντάημερη, επίσης, νηστεία των Χριστουγέννων, που είναι λιγότερο αυστηρή.

Σε όλες τις ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής πρέπει να τηρείται από τους πιστούς αυστηρή νηστεία («ξηροφαγία»), εκτός από τα Σάββατα, τις Κυριακές και την εορτή των Τεσσαράκοντα μαρτύρων, οπότε επιτρέπεται η κατανάλωση κρασιού και λαδιού («κατάλυση οίνου και ελαίου») και την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (25 Μαρτίου), οπότε επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριών («Κατάλυση ιχθύος»).

Οι εβδομάδες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι έξι:

Καθαρή Εβδομάδα

Η πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα, πρώτη μέρα της Μεγάλης Σαρακοστής. Η ονομασία «Καθαρή Εβδομάδα», αναφέρεται στον πνευματικό καθαρισμό που κάθε πιστός καλείται να υποβληθεί μέσω της νηστείας, της προσευχής, της μετανοίας, της υποδοχής των Ιερών Μυστηρίων και επαιτώντας τη συγχώρεση του γείτονά του. Επίσης, παραδοσιακά είναι η ώρα για τον εαρινό καθαρισμό, έτσι ώστε το εξωτερικό περιβάλλον του ενός, να ταιριάζει με την εσωτερική του διάθεση.

Όλη αυτή την εβδομάδα, η νηστεία είναι πιο αυστηρή. Αυτοί που έχουν τη δύναμη, ενθαρρύνονται να νηστεύουν εντελώς, τρώγοντας μόνο την Τετάρτη και την Παρασκευή το βράδυ, μετά την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία. Εκείνοι που δεν είναι σε θέση να κρατήσουν μια τόσο αυστηρή νηστεία, ενθαρρύνονται να φάνε μόνο λίγο και στη συνέχεια μόνο ξηροφαγία (βλ. Άσωτος Υιός) μία φορά την ημέρα. Την Δευτέρα, δεν καταναλώνονται καθόλου τρόφιμα και την Τρίτη και την Πέμπτη, μόνο άψητα τρόφιμα. Τα γεύματα σερβίρονται το Σάββατο και την Κυριακή, αλλά αυτά είναι νηστήσιμα γεύματα, κατά τα οποία απαγορεύονται το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα.

Στο Μεγάλο Απόδειπνο, κατά τις πρώτες τέσσερις ημέρες της Νηστείας (Δευτέρα έως Πέμπτη), ο Μεγάλος Κανόνας του Αγίου Ανδρέα Κρήτης διαιρείται σε τέσσερα μέρη και το ένα μέρος ψάλλεται κάθε βράδυ.

Το Πρώτο Σάββατο ονομάζεται «Το Σάββατο των Αγίων Θεοδώρων», προς τιμήν του Αγίου Θεοδώρου την Πρόσληψη, μάρτυρα του 4ου αιώνα. Στο τέλος της Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας της Παρασκευής (καθότι, λειτουργικά, η ημέρα ξεκινά με τη δύση του ηλίου), ψάλλεται προς τον Άγιο Θεόδωρο ένας ειδικός κανόνας, ο οποίος συντάχθηκε από τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό. Στη συνέχεια, ο ιερέας ευλογεί τα κόλλυβα (βρασμένο σιτάρι με μέλι και σταφίδες), το οποίο διανέμεται στους πιστούς, σε ανάμνηση από το ακόλουθο θαύμα του Αγίου Θεοδώρου, το Πρώτο Σάββατο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Πενήντα χρόνια μετά το θάνατο του Αγίου Θεοδώρου, ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης (361-363), ως μέρος της γενικής πολιτικής της δίωξης των Χριστιανών, διέταξε τον κυβερνήτη της Κωνσταντινούπολης κατά την πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να πασπαλιστούν όλα τα τρόφιμα στις αγορές, με το αίμα που προσφέρεται στα παγανιστικά είδωλα, γνωρίζοντας ότι ο λαός θα πεινάει μετά την αυστηρή νηστεία της πρώτης εβδομάδας. Ο Άγιος Θεόδωρος, εμφανίστηκε σε ένα όνειρο του Αρχιεπισκόπου Ευδοξίου, διατάζοντάς τον να ενημερώσει όλους τους Χριστιανούς, ώστε κανείς να μην αγοράσει τίποτα από τις αγορές, αλλά, αντιθέτως, να φάει μαγειρεμένο σιτάρι με μέλι (κόλλυβα).

Η Πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι η Εορτή της Ορθοδοξίας, η οποία τιμά την αποκατάσταση της προσκύνησης των εικόνων μετά την Εικονοκλαστική διαμάχη, η οποία θεωρείται ότι είναι ο θρίαμβος της Εκκλησίας πάνω από τις τελευταίες μεγάλες αιρέσεις που την προβλημάτιζαν (όλες οι κατοπινές αιρέσεις είναι απλά ένα αναμάσημα των προηγουμένων). Πριν από τη Θεία Λειτουργία την ημέρα αυτή, μια ειδική λειτουργία, η οποία είναι γνωστή ως ο «Θρίαμβος της Ορθοδοξίας» που πραγματοποιείται στους καθεδρικούς ναούς και τα μεγάλα μοναστήρια, κατά την οποία διακηρύσσεται (που περιέχει αφορισμούς κατά των διαφόρων αιρέσεων και εγκώμια από εκείνους που έχουν πραγματοποιήσει νηστεία για να τη Χριστιανική πίστη) το συνοδικό. Το θέμα της ημέρας είναι η νίκη της Αληθινής Πίστης επάνω στην αίρεση. «Αφού κάθε παιδί του Θεού μπορεί να νικήσει τον κόσμο: με την πίστη μας» (Α΄ Ιωάννου 5:4) Επίσης, οι εικόνες των αγίων μαρτυρούν ότι ο άνθρωπος, «δημιουργήθηκε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Θεού» (Γένεσις 1:26), μπορεί να γίνει ιερή και θεϊκή μέσω του καθαρισμού του εαυτού του, όπως η ζωντανή εικόνα του Θεού.

Την Πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής αρχικά τιμούσαν τους Προφήτες, όπως τον Μωυσή, τον Ααρών και τον Σαμουήλ. Η Λειτουργία του Προκείμενου και οι στίχοι του Αλληλούια, καθώς και την Επιστολή (προς Εβραίους 11:24-26,32-40) και αναγνώσεις του Ευαγγελίου (Κατά Ιωάννην 1:43-51) που διορίζονται για την ημέρα, συνεχίζουν να αντικατοπτρίζουν αυτή την παλαιότερη χρήση.

Δεύτερη Εβδομάδα

Τη Δεύτερη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τιμά τη μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, το μεγάλο υπερασπιστή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το δόγμα του Ησυχασμού κατά της επίθεσης εναντίον του Βαρλαάμ από την Καλαβρία. Η Επιστολή προς Εβραίους 1:10-14; 2:1-3 και το Ευαγγέλιο Κατά Μάρκον 2:1-12.

Όλη αυτή την εβδομάδα, μέχρι και την Έκτη Παρασκευή στη Σαρακοστή, μπορεί να ληφθεί ένα γεύμα την ημέρα μαζί με ξηροφαγία. Μέχρι το Έκτο Σάββατο στη Σαρακοστή, οι νηστείες του Σαββάτου και της Κυριακής παραμένουν ίδιες όπως και στην Πρώτη Εβδομάδα.

Τρίτη Εβδομάδα

Η Προσκύνηση του Σταυρού εορτάζεται την τρίτη Κυριακή. Η προσκύνηση έρχεται αυτή την ημέρα, γιατί είναι εις το μέσον των σαράντα ημερών. Οι λειτουργίες για αυτή την ημέρα είναι παρόμοιες με εκείνες για την Μεγάλη Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου). Κατά τη διάρκεια του Ολονύκτιου Εσπερινού, ο ιερέας φέρνει το σταυρό εις το κέντρο του ναού, όπου προσκυνάτε από τους κληρικούς και τους πιστούς. Παραμένει εις το κέντρο του ναού έως και την Παρασκευή της εβδομάδας που ακολουθεί (την Τέταρτη Εβδομάδα της Σαρακοστής).

Η Επιστολή προς Εβραίους 4:14-5:6 και το Ευαγγέλιο Κατά Μάρκον 8:34-9:1.

Τέταρτη Εβδομάδα

Αυτή η εβδομάδα εορτάζεται ως ένα είδος μεθεόρτιον (afterfeast) της Προσκύνησης του Σταυρού, κατά την οποία, κάποιοι από τους ύμνους από την προηγούμενη Κυριακή επαναλαμβάνονται κάθε μέρα. Τη Δευτέρα και την Τετάρτη από την Τέταρτη Εβδομάδα, η Προσκύνηση του Σταυρού, λαμβάνει χώρα κατά την Πρώτη Ώρα (επαναλαμβάνοντας ένα τμήμα της λειτουργίας από την Ολονυκτία της προηγούμενης Κυριακής). Την Παρασκευή της ίδιας εβδομάδας, η προσκύνηση λαμβάνει χώρα μετά την Ένατη Ώρα, μετά την οποία ο σταυρός επιστρέφει πανηγυρικά στο ιερό, από τον ιερέα και το διάκονο.

Την Κυριακή που τελειώνει η Τέταρτη εβδομάδα είναι αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, του οποίου το έργο, «Η Κλίμαξ της Θείας Ανόδου», έχει διαβαστεί σε ολόκληρη τη Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Πέμπτη Εβδομάδα

Την Πέμπτη της Πέμπτης Εβδομάδας, ψάλλεται ο Μεγάλος Κανόνας του Αγίου Ανδρέα Κρήτης. Αυτός είναι ο μακρύτερος κανόνας του εκκλησιαστικού έτους και κατά τη διάρκεια των εννέα Ωδών, οι περισσότεροι από κάθε πρόσωπο που αναφέρεται στη Βίβλο είναι στο μυαλό και συνδέεται με το θέμα της μετάνοιας. Εν αναμονή του Κανόνα, οι Εσπερινοί, το απόγευμα της Τετάρτης είναι περισσότερο από το κανονικό, με την πρόσθεση ειδικών στιχηρών τροπαρίων, προς τιμήν του Μεγάλου Κανόνος. Ο ίδιος ο Μέγας Κανών απαγγέλλεται κατά τη διάρκεια των Όρθρων για την Πέμπτη, ο οποίος συνήθως εορτάζεται από την προσμονή, την Τετάρτη το βράδυ, έτσι ώστε περισσότεροι άνθρωποι να μπορέσουν να τον παρακολουθήσουν.

Ως μέρος των Όρθρων του Μεγάλου Κανόνα, αναγιγνώσκεται η Ζωή της Αγίας Μαρίας της Αιγύπτου από τον Άγιο Σωφρόνιο, Πατριάρχης Ιεροσολύμων (634 - 638), ως παράδειγμα μετανοίας και υπερνικώντας τον πειρασμό. Επίσης, την ημέρα αυτή ψάλλεται το περίφημο κοντάκιο, «Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα, τι καθεύδεις; ...» του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού. Την επόμενη ημέρα (Σάββατο πρωί) τελείται ειδική Προηγιασμένη Λειτουργία και η νηστεία είναι ελαφρώς χαλαρή (επιτρέπονται το κρασί και το λάδι) ως παρηγοριά, μετά τη μακρά λειτουργία της προηγούμενης νύκτας.

Το Σάββατο της Πέμπτης Εβδομάδας είναι αφιερωμένο στη Θεοτόκο (Μητέρα του Θεού) και είναι γνωστό ως το «Σάββατο του Ακάθιστου», επειδή ο Ακάθιστος ύμνος της Παναγίας ψάλλεται κατά τη διάρκεια του Όρθρου εκείνης της ημέρας (και πάλι, συνήθως αναμένεται από το βράδυ της Παρασκευής).

Η Πέμπτη Κυριακή αφιερώνεται στην Αγία Μαρία την Αιγυπτία, της οποίας ο Βίος αναγνώσθηκε την εβδομάδα ενωρίτερα κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Κανόνα. Κατά το τέλος της Θείας Λειτουργίας πολλές εκκλησίες εορτάζουν την «Ευλογία των Αποξηραμένων Καρπών», σε ανάμνηση του βαθυστόχαστου ασκητισμού της Αγίας Μαρίας.

Έκτη Εβδομάδα

Κατά τη διάρκεια της Έκτης Εβδομάδας, οι λειτουργίες της Σαρακοστής ακολουθούν, όπως θα ήταν κατά τη δεύτερη και τρίτη εβδομάδα.

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή τελειώνει με το πέρας της Ακολουθίας του Εσπερινού, την εσπέραν της Έκτης Παρασκευής και έχει τελειώσει ο Τεσσαρακονταήμερος κύκλος των αναγνωσμάτων της Παλαιάς Διαθήκης (η Γένεσις τελειώνει με τον απολογισμό της ταφής του Ιωσήφ, ο οποίος είναι ένας τύπος του Χριστού). Στην ίδια λειτουργία , αρχίζει και ο εορτασμός για το Σάββατο του Λαζάρου. Η Ανάσταση του Λαζάρου νοείται ως η προαναγγελία της Ανάστασης του Ιησού και πολλοί από του Αναστάσιμους ύμνους που κανονικά ψάλλονται την Κυριακή (και οι οποίοι θα αντικατασταθούν με τους ύμνους για την Κυριακή των Βαΐων), ψάλλονται στους Όρθρους το πρωί του Σαββάτου του Λαζάρου.

Η Κυριακή των Βαΐων διαφέρει από τις προηγούμενες Κυριακές, από το γεγονός ότι είναι μια από τις Μεγάλες Εορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κανένα από το κανονικό Σαρακοστιανό υλικό δεν ψάλλεται την Κυριακή των Βαΐων, όπου το ψάρι, το κρασί και το λάδι επιτρέπονται στο τραπέζι. Η ευλογία των βαΐων (ή της ιτέας που έχει ιούλους) λαμβάνει χώρα στον Όρθρο το πρωί της Κυριακής και όλοι στέκονται κρατώντας βάια και αναμμένα κεριά, κατά τη διάρκεια των σημαντικών στιγμών της λειτουργίας.

Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στη Μεγάλη Είσοδο κατά τη Θεία Λειτουργία το πρωί της Κυριακής των Βαΐων, καθότι λειτουργικά εκείνη η είσοδος αναδημιουργεί την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ. Τα θέματα του Σαββάτου του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων είναι αλληλένδετα και κάποιοι από τους ιδίους ύμνους (των οποίων το ένα από τα Απολυτίκια) ψάλλονται και τις δυο ημέρες. Οι λειτουργίες της Αγίας Εβδομάδας αρχίζουν το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων και τα λειτουργικά χρώματα αλλάζουν από τις εορταστικές αποχρώσεις του Σαββάτου του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων επιστρέφουν στα μελαγχολικά χρώματα της Σαρακοστής.

Διάρκεια - διαφορές από τη Δυτική Εκκλησία

Μια διαφορά μεταξύ της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Δυτικής Εκκλησίας, είναι ο υπολογισμός της ημερομηνίας του Πάσχα (βλέπε Ορθόδοξο Πασχάλιο). Τις περισσότερες χρονιές, το Πάσχα των Ορθοδόξων "πέφτει" μετά το Πάσχα των Καθολικών και μπορεί να φτάσει έως και πέντε εβδομάδες αργότερα· σποραδικά, οι δύο ημερομηνίες συμπίπτουν. Όπως και με τη Σαρακοστή των Δυτικών, η Μεγάλη Τεσσαρακοστή διαρκεί σαράντα ημέρες, αλλά σε αντίθεση με τους Δυτικούς, προσμετρόνται και οι Κυριακές.

Επισήμως, η Μεγάλη Τεσσαρακοστή αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα, επτά εβδομάδες πριν το Πάσχα (η Τετάρτη της τέφρας (Ash Wednesday) δεν παρατηρείται στην Ανατολική Εκκλησία) και διαρκεί για 40 συνεχόμενες ημέρες, ολοκληρώνοντας με την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία της Παρασκευής την Έκτη Εβδομάδα. Η επόμενη ημέρα, ονομάζεται το Σάββατο του Λαζάρου, που είναι η ημέρα πριν την Κυριακή των Βαΐων (συνεπώς, στην περίπτωση που οι ημερομηνίες του Πάσχα συμπίπτουν, η Καθαρά Δευτέρα είναι δύο ημέρες πριν από την Τετάρτη της τέφρας).

Η νηστεία συνεχίζεται καθ' όλη την επόμενη εβδομάδα, την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα (γνωστή και ως Εβδομάδα των Παθών ή Αγία Εβδομάδα ή Μεγάλη Εβδομάδα) και δεν τελειώνει παρά μόνο μετά την Πασχαλινή Αγρυπνία, ενωρίς το πρωί του Πάσχα (Κυριακή του Πάσχα).

Σκοπός

Ο σκοπός της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι να προετοιμάσει τους πιστούς, όχι μόνο να τιμήσουν, αλλά και να εισέλθουν στα Άγια Πάθη και την Ανάσταση του Ιησού. Το σύνολο του Ορθοδόξου βίου επικεντρώνεται γύρω από την Ανάσταση. Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή προτίθεται να είναι το «εργαστήρι», όπου ο χαρακτήρας του πιστού ανυψώνεται και εδραιώνεται πνευματικά· όπου η ζωή του επιστρέφει και αφιερώνεται ξανά στη διδασκαλία και τα ιδεώδη του Ευαγγελίου· όπου η νηστεία και η προσευχή κορυφώνονται με τη βαθιά πεποίθηση της ζωής· όπου η απάθεια και η αδιαφορία μετατρέπονται σε έντονες δραστηριότητες πίστης και καλών έργων· όπου κάθε χριστιανός προετοιμάζεται και ο ίδιος για τη δική του Ανάσταση ως αναγέννηση του καινού Ανθρώπου από τα πάθη του και τις αμαρτίες του.

Η ίδια η Σαρακοστή δεν υφίσταται προς χάριν της Σαρακοστής, όπως και η νηστεία δεν γίνεται προς χάριν της νηστείας. Μάλλον, αυτά είναι τα μέσα με τα οποία, και για τα οποία, ο πιστός προετοιμάζει τον εαυτό του για να φτάσει, να αποδεχθεί και να επιτύχει το κάλεσμα από τον Σωτήρα του. Ως εκ τούτου, η σημασία της Μεγάλης Σαρακοστής εκτιμάται ιδιαιτέρως, όχι μόνο από τους μοναχούς οι οποίοι αυξάνουν σταδιακά το χρονικό διάστημα της Σαρακοστής, αλλά και από τους ίδιους τους λαϊκούς.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ο ασκητισμός δεν είναι αποκλειστικά και μόνο για τους «συνήθεις» θρησκευόμενους, αλλά και για κάθε λαϊκό άτομο επίσης, σύμφωνα με την αντοχή του. Ως εκ τούτου, η Μεγάλη Σαρακοστή είναι ένα «ιερό Εκπαιδευτήριο» της Εκκλησίας για τη συμμετοχή κάθε πιστού ως μέλος του Μυστηριακού Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας. Παρέχει στον κάθε ενδιαφερόμενο, μια ετήσια ευκαιρία για αυτοεξέταση και βελτίωση των προτύπων της πίστης και της ηθικής στη Χριστιανική του ζωή. Η βαθιά πρόθεση του πιστού κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ενθυλακώνεται στα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Ξεχνώ αυτά που είναι πίσω μου και κάνω ό,τι μπορώ για να φτάσω αυτά που βρίσκονται μπροστά μου. Αγωνίζομαι να τερματίσω και προσβλέπω στο βραβείο της ουράνιας πρόσκλησης του Θεού διά του Ιησού Χριστού.» (Προς Φιλιππησίους 3:13-14).

Μέσω της αφιέρωσης περισσότερου χρόνου από ό,τι συνήθως στην προσευχή και τη μελέτη της Αγίας Γραφής και της Ιεράς Παράδοσης της Εκκλησίας, ο πιστός στον Χριστό γίνεται, μέσω της χάριτος του Θεού, πιο θεοειδής. Η στάση του Ορθοδόξου χριστιανού προς αυτήν την περίοδο είναι στάση αφοσίωσης και περισυλλογής, δεν είναι μόνο μια περίοδος μετανοίας, όπως τη σκέφτονται οι «Δυτικοί», αλλά μια προσπάθεια να ανακαταλάβουμε την πραγματική μας κατάσταση όπως ήταν με τον Αδάμ και την Εύα πριν από την πτώση - μια προσπάθεια να ζήσουμε καθαρή, αυθεντική, αληθινή ζωή.

Τήρηση

Αυτοπειθαρχία

Η τήρηση της Μεγάλης Τεσσαρακοστής χαρακτηρίζεται από τη νηστεία και την αποχή από ορισμένες τροφές, την εντατικοποίηση της ιδιωτικής και δημόσιας προσευχής, την αυτοεξέταση, εξομολόγηση, προσωπική βελτίωση, μετάνοια, ελεημοσύνη και αποκατάσταση για τις αμαρτίες που διαπράχθηκαν.

Σαρακοστή

Μετά Τσικνοπέμπτη στην οποία τρώμε κρέας και γενικότερα της Αποκριάτικης περιόδου(να σημειωθεί πως η αποχή από κρέας ξεκινά τη Δευτέρα της Τυρινής, δηλ. μια εβδομάδα πριν την καθαρά Δευτέρα), ακολουθεί η Καθαρά Δευτέρα, η πρώτη ημέρα της Μεγάλης Σαρακοστής που σηματοδοτεί την έναρξη της νηστείας, η (Σαρακοστή ή αλλιώς κούλουμα). Η οποία διαρκεί μέχρι το Μεγάλο Σάββατο.

Τα τρόφιμα που παραδοσιακά απέχουμε είναι το κρέας, τα ψάρια, τα αυγά, τα γαλακτοκομικά προϊόντα, το κρασί και το λάδι. Σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, απέχουν μόνο από το ελαιόλαδο· ενώ σε άλλες, από όλα τα φυτικά έλαια. Αφότου η αυστηρή νηστεία, σύμφωνα με τους κανόνες, απαγορεύεται το Σάββατο (με εξαίρεση το Μεγάλο Σάββατο) και την Κυριακή, το κρασί και το λάδι επιτρέπονται τα Σάββατα και τις Κυριακές(ενν. ότι το Μέγα Σάββατο ή νηστεία απαγορεύει την κατανάλωση κρασιού και ελαίου, όπως και ολόκληρη τη Μ. Εβδομάδα). Εάν η Μεγάλη Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου πέφτει κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τότε το ψάρι, το κρασί και το λάδι, επιτρέπονται εκείνη την ημέρα. Ωστόσο, το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα αποφεύγονται εντελώς, έως ότου σπάσει η νηστεία, την Κυριακή του Πάσχα (Πάσχα). Το σαρακοστιανό τραπέζι γίνεται συχνά στην ύπαιθρο, καθώς οι περισσότεροι γιορτάζουν τα «Κούλουμα» στην εξοχή και δεν υστερεί σε τίποτα από τα κρεατοφαγικά γεύματα των Αποκριών. Αντιθέτως, περιλαμβάνει νηστίσιμα πιάτα και εδέσματα:

Λαγάνα

Η παραδοσιακή λαγάνα, ένα είδος ψωμιού χωρίς προζύμι, δεν λείπει από κανένα τραπέζι την Καθαρά Δευτέρα αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της Σαρακοστής.

Ταραμάς

Ο ταραμάς, ένα από τα πιο εκλεκτά είδη αυγοτάραχου, είναι το Α και το Ω στο Σαρακοστιανό τραπέζι. Παραδοσιακές συνταγές με ταραμά είναι η γνωστή ταραμοσαλάτα.

Τουρσί

Την Καθαρά Δευτέρα, συνηθίζονται πάρα πολύ τα λαχανικά τουρσί (διατηρημένα δηλαδή για κάποιο χρονικό διάστημα σε αλάτι ή και ξίδι).

Ελιές

Οι ελιές δεν λείπουν ποτέ από το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας.

Ντολμαδακια

Σαρακοστή χωρίς ντολμαδάκια (Γιαλαντζι) δεν γίνεται. Τυλίγονται με αμπελόφυλλα γεμίζονται με ρύζι κρεμμύδι και μυρωδικά μαγειρεύονται στην κατσαρόλα.

Θαλασσινά

Τα θαλασσινά όπως τα οστρακοειδή (κυδώνια, γυαλιστερές, μύδια κ.ά.), αλλά και οι γαρίδες, τα καλαμάρια, οι σουπιές και τα χταπόδια είναι εδέσματα που κυριαρχούν κατά τη νηστεία.

Όσπρια

Καθαρά Δευτέρα και νηστεία χωρίς όσπρια δεν νοείται. Μαγειρεύονται χωρίς λάδι σε παραδοσιακές συνταγές όπως είναι οι φακές, η φασολάδα και τα ρεβύθια.

Χαλβάς

Ο χαλβάς είναι το γλυκό το οποίο φτιάχνεται με ταχίνι ή σιμιγδάλι.

Εκτός από τις πρόσθετες ιερές ακολουθίες που περιγράφονται παρακάτω, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί αναμένονται να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή και να αυξήσουν την ιδιωτική τους προσευχή. Σύμφωνα με τη θεολογία των Ορθοδόξων Πατέρων, όταν αυξάνει ο ασκητισμός, θα πρέπει επίσης να αυξάνεται και η προσευχή. Οι Εκκλησιαστικοί Πατέρες έχουν αναφερθεί στη νηστεία χωρίς προσευχή ως «τη νηστεία των δαιμόνων» δεδομένου ότι οι δαίμονες δεν τρώνε σύμφωνα με την άυλη φύση τους, αλλά ούτε και κάνουν προσευχή.

Ιερατικές εορτές

Ένα μοναδικό χαρακτηριστικό της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι ότι, ιερατικώς (λειτουργικώς), οι εβδομάδες δεν διατρέχουν από την Κυριακή έως το Σάββατο, αλλά μάλλον αρχίζουν τη Δευτέρα και λήγουν την Κυριακή. Επίσης οι περισσότερες εβδομάδες ονομάζονται από το δίδαγμα του Ευαγγελίου που θα διαβαστεί στη Θεία Λειτουργία την περάτωση της Κυριακής τους. Αυτό είναι για να δείξει ότι ολόκληρη η εποχή είναι «αναμενόμενη» και καταλήγει στη μεγαλύτερη Κυριακή όλων: το Πάσχα.

Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής, ένα ειδικό βιβλίο ακολουθίας χρησιμοποιείται, γνωστό ως το Τριῴδιον το Κατανυκτικόν (ή κοινώς Τριώδιο. Ονομάζεται έτσι, διότι οι κανόνες που περιέχονται στο βιβλίο αυτό έχουν συνήθως τρεις ώδές. Δηλαδή σε κάθε όρθρο, είτε είναι Κυριακή είτε είναι καθημερινή, διαβάζουμε τον έξάψαλμο, ψάλλουμε τα καθίσματα, την «Τιμιωτέραν», τους αίνους, τη δοξολογία, αλλά ψάλλουμε και κανόνες. Οι κανόνες είναι μία ομάδα τροπαρίων, και σε κάθε όρθρο μπορεί να λέγονται δύο-τρεις κανόνες. Ο κάθε κανόνας έχει εννέα ωδές. Δηλαδή τρία-τέσσερα τροπάρια αποτελούν την πρώτη ωδή. Άλλά τόσα τροπάρια αποτελούν τη δευτέρα ωδή. Άλλα τόσα τροπάρια την τρίτη ωδή μέχρι και την ενάτη ωδή. Οι ωδές αυτές έγιναν με βάση τις ωδές της Παλαιάς Διαθήκης. Ωδή θα πει ύμνος.). Περιέχει δε τα νηστίσιμα κείμενα για την Ιερουργία (Ωρολόγιον) και Θείες Λειτουργίες. Το Τριώδιο ξεκινά κατά τη διάρκεια της προ-νηστίσιμης περιόδου για να συμπληρώσει ή να αντικαταστήσει τμήματα των τακτικών λειτουργιών. Αυτή η αντικατάσταση ξεκινά σταδιακά, αρχικά επηρεάζοντας μόνο την ανάγνωση των Επιστολών και του Ευαγγελίου και αυξάνει βαθμιαία έως τη Μεγάλη Εβδομάδα, όταν αντικαθιστά εξ ολοκλήρου, όλα τα άλλα λειτουργικά μέρη εξαλείφεται ακόμη και το Ψαλτήρι και όλα τα κείμενα λαμβάνονται αποκλειστικά από το Τριώδιον). Το Τριώδιον χρησιμοποιείται έως ότου σβήσουν τα φώτα πριν το μεσονύκτιο κατά την Πασχαλινή Αγρυπνία, οπότε αντικαθίσταται από το Πεντηκοστάριο, το οποίο αρχίζει με την εξ' ολοκλήρου αντικατάσταση των κανονικών ακολουθιών (κατά τη διάρκεια της Διακαινησίμου εβδομάδας) και σταδιακά μειώνεται έως ότου οι κανονικές λειτουργίες επανακτήσουν τη θέση τους ακολουθώντας το Μεθεόρτιο της Πεντηκοστής.

Κατά τις καθημερινές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δεν τελείται η πλήρης Θεία Λειτουργία, επειδή η χαρά της Θείας Ευχαριστίας (κυριολεκτικά «Έκφραση ευχαριστιών») είναι αντίθετη προς τη στάση της μετάνοιας, η οποία υπερτερεί κατά τις ημέρες αυτές. Δεδομένου ότι θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό αυτή την εποχή, να λαμβάνονται τα Ιερά Μυστήρια (Θεία Κοινωνία) από τους πιστούς, η Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων —επίσης καλούμενη και Λειτουργία του Αγίου Γρηγορίου του Διάλογου— μπορεί να εορτάζεται στις καθημερινές. Αυτή η ακολουθία αρχίζει με την Ακολουθία του Εσπερινού κατά την οποία ένα μέρος (πρόσφορο) από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, το οποίο διατηρήθηκε την προηγούμενη Κυριακή, φέρεται στην τράπεζα της πρόθεσης.

Αυτή ακολουθείται από μια πανηγυρική Μεγάλη Είσοδο όπου τα Ιερά Μυστήρια (Τίμια Δώρα) μεταφέρονται στην Αγία Τράπεζα και εν συνεχεία, παρακάμπτοντας την Αναφορά (ευχαριστιακή προσευχή), ακολουθείται η σκιαγραφία του υπολοίπου της Θείας Λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένης της Θείας Κοινωνίας. Οι περισσότερες ενορίες και Μονές εορτάζουν αυτή τη λειτουργία μόνο τις Τετάρτες, Παρασκευές και στις εορτές, αλλά μπορεί να εορτασθεί οποιαδήποτε καθημερινή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Επειδή η Θεία Λειτουργία δεν εορτάζεται τις καθημερινές, τα Τυπικά καταλαμβάνουν τον χώρο από τις Θείες Λειτουργίες, κατά πόσο ή όχι μια λειτουργία εορτάζεται τον εσπερινό. Το Σάββατο και την Κυριακή η Θεία Λειτουργία εορτάζεται ως συνήθως. Τα Σάββατα εορτάζεται η Θεία Λειτουργία του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου· τις Κυριακές εορτάζεται η μακρύτερης διάρκειας Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου.

Οι ακολουθίες των Θείων Λειτουργιών κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, είναι πολύ μακρύτερης διάρκειας και η δομή των ακολουθιών διαφέρει τις καθημερινές. Το σύνηθες εσπερινό μικρό Απόδειπνο αντικαθίσταται από την πολύ μεγαλύτερης διάρκειας ακολουθία του Μεγάλου Απόδειπνου. Ενώ στη Ρωσική παράδοση το Μέγα Απόδειπνο χρησιμοποιείται την Παρασκευή το βράδυ (αν και κάποια σημεία διαβάζονται αντί να ψάλλονται και ορισμένο υλικό της Σαρακοστής, αντικαθίσταται από μη Σαρακοστιανούς ύμνους), στην Ελληνική πρακτική, το συνηθισμένο Απόδειπνο χρησιμοποιείται μαζί με, κατά τις πρώτες τέσσερις εβδομάδες, το εν τέταρτο από τον Ακάθιστο ύμνο προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Το πέμπτο Σάββατο, γνωστό έως το Σάββατο του Ακάθιστου Ύμνου, παντού, ψάλλεται ολόκληρος ο Ακάθιστος Ύμνος στον Όρθρο.

Θέμα της Νηστήσιμης χαράς

Μια διαφορά μεταξύ των Ανατολικών και της Δυτικών τηρήσεων είναι ότι, ενώ στη Δύση η ψαλμωδία του Αλληλούια παύει κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, στην Ανατολή η χρήση του αυξάνεται. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι για τους Ορθοδόξους, η νηστεία θα πρέπει να είναι χαρμόσυνη και η αίσθηση της αναξιότητας πρέπει πάντα να μετριάζεται με την ελπίδα στη συγχώρεση του Θεού.

Στην ουσία, είναι ημέρες οι οποίες ακολουθούν το νηστίσιμο μοτίβο των ακολουθιών που αναφέρονται ως «ημέρες με Αλληλούια». Αυτό το θέμα της «νηστίσιμης χαράς» απαντάται επίσης σε πολλούς από τους ύμνους του Τριωδίου, όπως το στιχηρό το οποίο αρχίζει με τις λέξεις: «Η νηστίσιμη Άνοιξη έχει ξημερώσει!...» (Ακολουθία του Εσπερινού, Απόστιχα, την Τετάρτη της Εβδομάδας του Τυροφάγου ή Τυρινής) και «Τώρα είναι η εποχή της μετάνοιας· ας αρχίσουμε με χαρά, Ω αδελφοί...» (Όρθρος, Δεύτερος Κανών, Ωδή 8, τη Δευτέρα της Εβδομάδας του Τυροφάγου ή Τυρινής).

Οι πράξεις των μετανοιών κατά τη διάρκεια των ακολουθιών επίσης πληθαίνουν. Μια προσευχή που χαρακτηρίζει τις νηστίσιμες ακολουθίες είναι η Ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου, η οποία λέγεται σε κάθε ακολουθία τις καθημερινές, συνοδευόμενη από πλήρεις μετάνοιες. Η Ευχή του Αγ. Εφραίμ έχει ως εξής:

«Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μή μοι δῷς.

Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης, χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.

Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

Η δημόσια ανάγνωση των Ιερών κειμένων αυξάνεται κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Το Ψαλτήριον (η Βίβλος Ψαλμών), το οποίο κανονικά διαβάζεται εξ ολοκλήρου μια φορά την εβδομάδα, διαβάζεται εξ ολοκλήρου δύο φορές κάθε εβδομάδα για έξι εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα. Αναγνώσεις από την Παλαιά Διαθήκη αυξάνονται επίσης, με τα βιβλία της Γενέσεως, Παροιμίαι και Ησαΐας να διαβάζονται σχεδόν στην ολότητά τους κατά την Έκτη Ώρα και στην Ακολουθία του Εσπερινού (κατά την Εβδομάδα του Τυροφάγου ή Τυρινής, τα αναγνώσματα σε αυτές τις ακολουθίες λαμβάνονται από τους Ιωήλ και Ζαχαρία, ενώ κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας είναι από την Έξοδο, τον Ιεζεκιήλ και τον Ιώβ). Εξαιρετικά, κατά τις εργάσιμες ημέρες της Μεγάλης Σαρακοστής δεν υπάρχει δημόσια ανάγνωση των Επιστολών ή του Ευαγγελίου. Αυτό συμβαίνει διότι αυτά τα αναγνώσματα είναι μέρος της Θείας Λειτουργίας, η οποία δεν εορτάζεται κατά τις εργάσιμες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Υπάρχουν, ωστόσο, Επιστολές και Ευαγγέλια που καθορίζονται για κάθε Σάββατο και Κυριακή.

Μνημόσυνo

Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής, η εκκλησία θυμάται συχνότερα στην προσευχή της τους νεκρούς της (κεκοιμημένους), όχι μόνο υπενθυμίζοντας τον πιστό τη δική του θνητότητα, συμβάλλοντας έτσι στο αίτημα για μεταμέλεια, αλλά και τη χριστιανική του υποχρέωση για ελεημοσύνη στην προσευχή υπέρ των κεκοιμημένων. Το πρώτο Σάββατο που είναι αφιερωμένο στη μνήμη των νεκρών, είναι αυτό πριν την Κυριακή της Απόκρεω, την τρίτη δηλαδή Κυριακή του Τριωδίου, μιας περιόδου που προηγείται της Μεγάλης Σαρακοστής. Το δεύτερο Σάββατο είναι αυτό πριν την Α΄ Κυριακή της Μ. Σαρακοστής. Τα Σάββατα αυτά λόγω της ιδιαίτερης σημασίας τους, ονομάζονται για τον λόγο αυτό και «Ψυχοσάββατα».

Το Σάββατο την Εβδομάδα των Απόκρεω

Το πρώτο Σάββατο της Μεγάλης Σαρακοστής

Το τρίτο Σάββατο της Μεγάλης Σαρακοστής

Το τέταρτο Σάββατο της Μεγάλης Σαρακοστής

Επιπλέον, η Λιτή, μια σύντομη προσευχή υπέρ των κεκοιμημένων, που πραγματοποιείται τις καθημερινές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εφόσον δεν υπάρχει άλλη μεγάλη εορτή εκείνη την ημέρα.

Εορτές

Επειδή η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής δεν είναι σταθερή, καθώς η αρχή της ποικίλει από έτος σε έτος, πρέπει να γίνουν κάποιες ρυθμίσεις για διάφορες ημέρες σημαντικών εορτών σύμφωνα με το Ορθόδοξο εορτολόγιο (Μηναίον) οι οποίες εορτάζονται κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής. Όταν αυτές οι εορτές συμπέσουν σε καθημερινή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η κανονική ροή των ακολουθιών της Μ. Τεσσαρακοστής διακόπτεται προσωρινά για να εορταστούν με επισημότητα.

Η πιο σημαντική από αυτές τις σταθερές εορτές είναι η Μεγάλη Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (25 Μαρτίου), η οποία θεωρείται ότι είναι τόσο σημαντική ώστε ουδέποτε μετακινείται, ακόμα και αν συμπέσει με την Κυριακή του Πάσχα (ένα σπάνιο και ιδιαίτερο περιστατικό, το οποίο είναι γνωστό ως Κύριο-Πάσχα). Η νηστεία επίσης μετριάζεται και οι πιστοί επιτρέπεται να καταναλώσουν ψάρι (εκτός και αν είναι Μεγάλη Παρασκευή ή Μεγάλο Σάββατο). Ενώ, σε άλλες καθημερινές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δεν επιτρέπεται κανένας εορτασμός με τέλεση της κανονικής Θείας Λειτουργίας, κατά την εορτή του Ευαγγελισμού τελείται η Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ακόμα και αν η ημέρα συμπίπτει με τη Μεγάλη Παρασκευή.

Όταν η εορτή του πολιούχου αγίου της ενορίας ή της Μονής συμπέσει με καθημερινή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δεν τελείται άλλη λειτουργία (εκτός από αυτήν των Προηγιασμένων), αλλά το ψάρι επιτρέπεται στο γεύμα. Σε ορισμένες εκκλησίες, η εορτή του πολιούχου μεταφέρεται στο πλησιέστερο Σάββατο (αποκλειομένου του Σαββάτου του Ακάθιστου) ενώ σε άλλες εκκλησίες, εορτάζεται την ίδια ημέρα της εορτής.

Όταν κάποια άλλη σημαντική εορτή, συμπίπτει με μια ημέρα καθημερινή, όπως η Πρώτη και η Δεύτερη Εύρεση της Τίμιας Κεφαλής του Ιωάννη του Προδρόμου (24 Φεβρουαρίου), των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων (9 Μαρτίου) κλπ., συνήθως συνδυάζεται με την καθιερωμένη λειτουργία των Προηγιασμένων ενώ επιτρέπονται στο γεύμα, τόσο το κρασί όσο και το λάδι.

Ασχέτως από την κατάταξη της εορτής που εορτάζεται, οι ύμνοι της Μ. Τεσσαρακοστής, που περιέχονται στο Τριώδιο ουδέποτε παραλείπονται, αλλά πάντοτε ψάλλονται στο σύνολό τους, ακόμη και κατά την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Τα Σάββατα, τις Κυριακές και μια σειρά από καθημερινές κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τα λειτουργικά κείμενα του Τριωδίου, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για τον εορτασμό του εορταζόμενου Αγίου από το Μηναίον. Για να μην ξεχαστούν εντελώς οι ακολουθίες τους, ένα τμήμα από αυτές (οι κανόνες τους στον Όρθρο και στα στιχηρά τους τροπάρια από το «Κύριε εκέκραξα ...» στους Εσπερινούς) ψάλλεται στο Μέγα Απόδειπνον.

Αναγνώσεις

Εκτός από τις προστιθέμενες αναγνώσεις από τις Γραφές, συνιστώνται κατά τη διάρκεια της Νηστείας, Βιβλία Πνευματικής Αναζήτησης από τους Εκκλησιαστικούς Πατέρες.

Ένα βιβλίο που συνήθως διαβάζεται κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ιδίως από τους μοναχούς, είναι η Κλίμαξ της Θείας ανόδου, το οποίο γράφτηκε περίπου τον 7ο αιώνα από τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος όταν ήταν Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά. «Η Κλίμαξ», συνήθως διαβάζεται στην τράπεζα (τραπεζαρία) κατά τη διάρκεια των γευμάτων, αλλά μπορεί εναλλακτικά να αναγνωσθεί κατά τη διάρκεια των Μικρών Ωρών τις καθημερινές, ώστε να δύναται να τις ακούσει ο καθένας. Κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή επίσης, πολλοί από τους λαϊκούς, διαβάζουν κατ' ιδίαν την «Κλίμακα».

Το θέμα της «Κλίμακας» δεν είναι η ίδια η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, αλλά μάλλον πραγματεύεται την άνοδο της ψυχής από τη γη στον ουρανό. Δηλαδή, από την υποδούλωση στα πάθη προς την οικοδόμηση των αρετών και την τελική θέωσή του (ένωση με τον Θεό), που είναι ο στόχος της Μεγάλης Σαρακοστής.

Πέραν της «Κλίμακας», σε ορισμένα μοναστήρια διαβάζονται κατά τη διάρκεια των Όρθρων, ο «Παράδεισος των Αγίων Πατέρων» του Παλλάδιου και τα κηρύγματα περί μετανοίας του Αγίου Εφραίμ του Σύρου.