Τα εγκαίνια του κινηματοθεάτρου «Κρόνιον», 28 Ιουνίου 1931
Άποψη από τα εγκαίνια του κινηματοθεάτρου Κρόνιον στις 28 Ιουνίου 1931.
Στις 28 Ιουνίου του 1931 έγιναν τα εγκαίνια του κινηματοθεάτρου «Κρόνιον» αποτέλεσαν μια σημαντική πολιτιστική εκδήλωση για την περιοχή. Ο ιδιοκτήτης του, Περιστέρης Κωστόπουλος, επέλεξε να τιμήσει το ξεκίνημα του κινηματοθεάτρου με μια ιδιαίτερη θεατρική παράσταση. Η παράσταση αυτή είχε πρωταγωνιστή τον θρύλο του Ελληνικού θεάτρου, Αιμίλιο Βεάκη, έναν από τους πιο καταξιωμένους ηθοποιούς της εποχής του, γνωστό για το ταλέντο και την προσφορά του στην ελληνική σκηνή. Η επιλογή του Βεάκη για την πρεμιέρα του κινηματοθεάτρου «Κρόνιον» υπογραμμίζει την υψηλή καλλιτεχνική αξία που οραματιζόταν ο Περιστέρης Κωστόπουλος για τον χώρο του.
Άποψη από τα εγκαίνια του κινηματοθεάτρου Κρόνιον στις 28 Ιουνίου 1931.
Ο κινηματογράφος «Κρόνιο» στα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας, ήταν χώρος συσσιτίου των άπορων Τούρκων μαθητών, που φοιτούσαν στο διπλανό σχολείο επί Τσαλοπούλου, το αργότερα γνωστό ως 8ο δημοτικό σχολείο. Με την απελευθέρωση του ’13, το πήραν και το διαμόρφωσαν σε καφενείο οι αφοί Καράμπελα που είχαν έρθει από τον Πύργο της Ηλείας για να κάνουν την τύχη τους στις ΄΄νέες χώρες΄΄, δίνοντάς του και την ονομασία αυτή από ένα τοπωνύμιο της ιδιαίτερης πατρίδας τους. Και λίγο πριν το 1920 θα το αγοράσει απ’ αυτούς ο Περιστέρης Κωστόπουλος, που θα διαμορφώσει και τον διπλανό χώρο σ καλοκαιρινό καφενείο.
Στους μήνες του καλοκαιριού πρόσθετε μια οθόνη, τοποθετούσε μια μηχανή προβολής και με την συνοδεία πολλές φορές και ζωντανής μουσικής από την ορχήστρα του καλοκαιρινού καφενείου, ο χώρος λειτούργησε ως ομώνυμος κινηματογράφος. Εκεί που τέλειωνε το καφενείο και άρχιζε η μάντρα περίφραξης, ο ιδιοκτήτης του έστησε μία υπαίθρια θεατρική σκηνή, που την άφησε στην αρχή μ το όνομα του καφενείου, «Κρόνιο» και στη συνέχεια όλα μαζί: θερινό καφενείο, κινηματογράφος και θεατρική σκηνή, τα ονόμασε «Κήπος Ομόνοιας». Σ’ αυτήν την υπαίθρια σκηνή, με καθίσματα που πρόσθεταν και αφαιρούσαν κάθε τόσο από το διπλανό καφενείο , παίζονταν οι πρώτες , μετά τη Μικρασιατική καταστροφή , θεατρικές παραστάσεις εφ’ όσον το επέτρεπε ο καιρός , κι αν οι καιρικές συνθήκες χαλούσαν ή ήταν χειμώνας , τότε οι παραστάσεις μεταφέρονταν ή ξεκινούσαν από την αρχή στο διπλανό καφενείο , πράγμα που διευκρινίζονταν και με σχετικές ανακοινώσεις : « Εν περιπτώσει κακοκαιρίας η παράστασης θα δοθεί εντός της αιθούσης».
Από την Παρασκευή , 3 Απριλίου 1925 , βιάζεται να τοποθετήσει ο Π. Κωστόπουλος τις «τεχνικές εγκαταστάσεις» που νοικιάζει από το χειμερινό «Πάνθεον», «εις την πλατείαν του καφενείου « Κρόνιο» όπου άρχονται καθημεριναί παραστάσεις με ταινίας εκλεκτάς, θέσεις ανέτους περιποίησην αρίστην».Τι άλλο να θέλουν οι άνθρωποι για να σπεύσουν σε ένα τέτοιο θέαμα, όταν μάλιστα «την εξέληξην της ταινίας επί της οθόνης θα συνοδεύει η γλυκύτατη εις αρμονία και θαυμάσια εις μουσική εκτέλεση της ορχήστρας του ‘Κρονίου’»
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά οργανωμένος αυτό το καλοκαίρι «Ο κήπος Ομόνοιας» με το ομώνυμο θέατρο , που φαίνεται πως έχει τουλάχιστον προς το παρόν αντικαταστήσει τον κινηματογράφο, φιλοδοξώντας να διατηρήσει τον τίτλο του «περικαλλούς» καλοκαιρινού κέντρου με την μοναδική του δροσιά, τον φυσικό καταπράσινό του διάκοσμο του μοσχοβολάει από το γιασεμί και το αγιόκλημα.
