Στις 19 Ιουλίου 1898, η φιλόπτωχη αδελφότητα των Σερρών, γνωστή ως «Τα δύο λεπτά της χήρας», γιόρτασε την εικοσιεξαετή λειτουργία της
Στις 19/31 Ιουλίου 1898, η φιλόπτωχη αδελφότητα των Σερρών, γνωστή ως «Τα δύο λεπτά της χήρας», γιόρτασε την εικοσιεξαετή λειτουργία της μιας και ιδρύθηκε στις 19/31 Ιουλίου 1872.
«Τα δύο λεπτά της χήρας», είχε διαχειριστεί ως περιουσία αξίας 144.716 χρυσών δραχμών. Η δική του περιουσία αποτελούταν από δύο σπίτια συνολικής αξίας 15.000 χρυσών δραχμών.
Η λογοδοσία της αδελφότητας, η οποία τυπώθηκε σε ένα μικρό τεύχος δεκαέξι σελίδων από το τυπογραφείο Teubner στη Λειψία, περιείχε λεπτομέρειες για τη διαχείριση των πόρων και την προσφορά τους στην κοινότητα, καθώς και την αναφορά στο πώς πάρθηκε η απόφαση για την ίδρυσή της.
«Ήταν Πέμπτη Ιουνίου του 1872, ημέρα Δευτέρα και γιορτή του Αγίου Πνεύματος, όταν επτά φίλοι, υπάλληλοι καταστημάτων, διασκέδαζαν στην εξοχή του Αγίου Ιωάννη. Ένας από αυτούς, κατά τη διάρκεια της διασκέδασης, σαν από έμπνευση, πρότεινε την ιδέα να δημιουργήσουν ένα αποταμιευτικό κεφάλαιο που θα χρησίμευε για την υποστήριξη και συντήρησή τους, όποτε δεν θα είχαν εργασία. Όλοι δέχθηκαν την ιδέα με ευχαρίστηση και προκαταβάλλοντας αμέσως από 5 γρόσια ο καθένας, αποφάσισαν να καταθέτουν 20 παράδες κάθε εβδομάδα. Ομόφωνα επέλεξαν Ταμία τον προτείνοντα την ιδέα. Σύντομα προσήλθαν και άλλοι στην ιδέα και έτσι σχηματίστηκε ένας όμιλος ανθρώπων, που μέχρι το τέλος του έτους έφτασε περίπου τους 25. Ένας ανώνυμος όμιλος ανθρώπων ενωμένων από μια ιδέα. Έπρεπε λοιπόν να δοθεί και ένα όνομα στον όμιλο αυτόν. Ως γενικό όνομα δόθηκε το «Αδελφότητα», κατά ζήλο και μίμηση της τότε ακμάζουσας «Φιλελεήμονος Αδελφότητος». Αργότερα, περίπου μετά από ένα έτος, δόθηκε και το ειδικό όνομα «Φιλόπτωχος Αδελφότης "Τα δύο λεπτά της χήρας"». Έκτοτε πέρασαν 26 έτη».
«Ήτο πέμπτη του μηνός Ιουνίου του 1872, ημέρα της εβδομάδος Δευτέρα και εορτή του Αγίου Πνεύματος, ότε επτά φίλοι, υπάλληλοι καταστημάτων, συνδιεσκέδαζον εν τη εξοχή του Αγίου Ιωάννου. Εις [= ένας] εξ εκείνων εν τω μέσω της συνδιασκεδάσεως, ως εξ εμπνεύσεως, επρότεινε την ιδέαν να σχηματίσωσιν αποταμιευτικόν κεφάλαιον, το οποίον να χρησιμεύση προς υποστήριξιν και συντήρησίν των, οσάκις δεν θα είχον εργασίαν. Την ιδέαν παρεδέχθησαν αμέσως όλοι ευχαρίστως και προκαταβαλόντες ευθύς ανά 5 γρ. [σ.σ. γρόσια] έκαστος, αποφασίσαντες δε να καταθέτωσιν ανά 20 παράδες καθ’ εβδομάδα, εκ συμφώνου εξέλεξαν Ταμίαν τον προτείναντα την ιδέαν. Μετ’ ολίγον προσήλθον εις την ιδέαν και άλλοι, και ούτως εσχηματίσθη εις όμιλος ανθρώπων, ων ο αριθμός μέχρι τέλους του έτους έφθασε περί τους 25 (ανθρώπων συνδεθέντων διά μιας ιδέας, όμιλος ανώνυμος). Εδέησε δε να δοθή κατόπιν και όνομα εις τον όμιλον αυτόν. Και ως όνομα μεν γενικόν εδόθη το όνομα Αδελφότης κατά ζήλον και μίμησιν της τότε ακμαζούσης Φιλελεήμονος Αδελφότητος· βραδύτερον δε και μετά εν έτος περίπου εδόθη και το ειδικόν όνομα Φιλόπτωχος Αδελφότης «Τα δύο λεπτά της χήρας». Έκτοτε διέρρευσαν 26 έτη».
Το όνομα της αδελφότητας εμπνέεται από τη βιβλική ιστορία της χήρας που προσέφερε δύο λεπτά στον ναό, συμβολίζοντας τη μέγιστη θυσία από το υστέρημά της.
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 12:41-44
Ο Ιησούς κάθισε απέναντι από το θησαυροφυλάκιο του ναού και παρατηρούσε πώς ο κόσμος έριχνε κέρματα σ’ αυτό. Πολλοί πλούσιοι έριχναν πολλά. Ήρθε και μια φτωχή χήρα κι έριξε δύο λεπτά, δηλαδή έναν κοδράντη. Κάλεσε τότε ο Ιησούς τους μαθητές του και τους είπε: «Σας βεβαιώνω πως η χήρα αυτή, η φτωχή, έριξε περισσότερα απ’ όσα έριξαν όλοι οι άλλοι στο θησαυροφυλάκιο. Γιατί όλοι έριξαν από το περίσσευμά τους, ενώ αυτή έριξε από το υστέρημά της όλα όσα είχε, όλη της την περιουσία».
Πηγές
