Μένουν ανεκμετάλλευτες οι πηγές πλούτου του Νομού, από την εφημερίδα "Η Πρόοδος", 16 Αυγούστου 1934

Στις 16 Αυγούστου 1934, η εφημερίδα "Η ΠΡΟΟΔΟΣ" έγραψε:

Αλλά δεν είναι μόνο τα σιτηρά, τα καπνά, το βαμβάκι, τα διάφορα καλλιεργήσιμα φυτά, η αμπελουργία και η φρουτοπαραγωγή που χρειάζονται προστασία από το κράτος για να βρουν τη θέση τους στο εμπόριο.

Ο Νομός Σερρών έχει και άλλες πηγές πλούτου που παραμένουν σχεδόν ανεκμετάλλευτες λόγω της αδιαφορίας του κράτους από τη μία και λόγω της έλλειψης κατάλληλου συστήματος προβολής από την άλλη.

Έχουμε τον υπόγειο πλούτο των λιγνιτωρυχείων, τις αξιοσημείωτες από θεραπευτική άποψη ιαματικές πηγές των λουτρών της Νιγρίτας, με το θαυμάσιο και εξαιρετικό σε περιεκτικότητα συστατικών πόσιμο ιαματικό νερό, και τις διάφορες εξοχές μας, τα τόσα και τόσα θέρετρα για τα οποία ο τουρισμός δεν έδειξε ενδιαφέρον.

Και πρώτα απ' όλα, για τον υπόγειο πλούτο μας, το κράτος δυστυχώς δεν έδωσε την απαιτούμενη προσοχή, αν και θα έπρεπε εδώ και καιρό να τον αξιοποιήσει ως καύσιμη ύλη για τους σιδηροδρόμους και τις διάφορες μηχανικές υπηρεσίες του, αντί να προμηθεύεται καυσόξυλα από τη Σερβία για τις ανάγκες του στρατού. Η εντατική εκμετάλλευση του λιγνίτη θα εξασφάλιζε εργασία για εκατοντάδες εργατικά χέρια.

Επιπλέον, με την έλλειψη οικοδομικής δραστηριότητας στην πόλη μας, η οποία απορροφά τεράστιες ποσότητες λιγνίτη για την παρασκευή ασβέστου και οπτοπλίνθων, με τη δασοποίηση του Νομού που έχει αρχίσει και την έλλειψη προστατευτικών μέτρων για την εγχώρια ξυλεία, η περαιτέρω εκμετάλλευση των λιγνιτωρυχείων του Νομού μας καθίσταται προβληματική. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία σοβαρή διαφημιστική προσπάθεια από τους ενδιαφερόμενους ή από τον Δήμο, ώστε το κράτος να αναγκαστεί να μειώσει τα ναύλα των σιδηροδρόμων και να καταστήσει δυνατή την εξαγωγή του λιγνίτη και στις πλησιέστερες πόλεις.

Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει και με τις ιαματικές πηγές του Νομού, ιδιαίτερα των λουτρών Νιγρίτας;

Ευτυχώς, έστω και αργά, κατανοήθηκε η ανάγκη συστηματικής εκμετάλλευσης του ιαματικού νερού Νιγρίτας μέσω της κατάλληλης εμφιάλωσής του, ώστε να εξασφαλιστεί η διάδοσή του και σε άλλες πόλεις, γιατί το μεταλλικό νερό των πηγών Νιγρίτας είναι εφάμιλλο των νερών άλλων ξένων πηγών και ευχάριστο ως επιτραπέζιο νερό, αλλά συγκεντρώνει και θεραπευτικές ιδιότητες.

Και τώρα ερχόμαστε στις ανεκμετάλλευτες πηγές πλούτου που παρουσιάζουν τουριστικό ενδιαφέρον, όπως τα διάφορα εξοχικά μας κέντρα: ο Λαϊλιάς, τα Πορόια, η Βροντού, το Ντουτλί, ο Άγιος Ιωάννης κ.λπ.

Μέχρι χθες δεν υπήρχε ούτε μονοπάτι για τον επίγειο παράδεισό μας που ονομάζεται Λαϊλιάς. Ευτυχώς, το ενδιαφέρον μιας ομάδας συμπολιτών μας έσωσε την κατάσταση και εξασφάλισε σχετικά άνετη πρόσβαση, ακόμα και με αυτοκίνητο.

Είναι αλήθεια ότι το κράτος δεν έδειξε το ενδιαφέρον που έπρεπε, αν και ο Λαϊλιάς αναφέρεται στην κορυφαία σειρά των φυσικών τοπικών καλλονών στη διεύθυνση Τουρισμού. Είναι επίσης αλήθεια ότι οι αρμόδιες τοπικές αρχές δεν έκαναν καμία προσπάθεια για τη διαφήμιση του θέρετρου. Θα έπρεπε εδώ και χρόνια να είχε ιδρυθεί τμήμα διαφήμισης στον Δήμο Σερρών, ο οποίος προΐσταται όλων των άλλων κοινωνικών οργανισμών του Νομού.

Μήπως έγινε τίποτε μέχρι σήμερα για τα άλλα εξοχικά μας κέντρα; Απολύτως τίποτε.

Ο Δήμος έχει την υποχρέωση να ιδρύσει υπηρεσία διαφήμισης και να ενισχύσει κάθε προσπάθεια ώστε τα εξοχικά μας κέντρα να γίνουν κέντρα ψυχαγωγίας και να αποκτήσουν φήμη αντάξια της φυσικής τους ομορφιάς.

ΜΕΝΟΥΝ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΙ ΑΙ ΠΗΓΑΙ ΠΛΟΥΤΟΥ ΕΝ ΤΩ ΝΟΜΩ ΛΙΓΝΥΤ)ΧΕΙΑ - ΙΑΜΑΤΙΚΑΙ ΠΗΓΑΙ- ΘΕΡΕΤΡΑ

Αλλά δὲν εἶναι μόνον τὰ σιτη- ρά, τὰ καπνὰ, ὁ βάμβαξ, τὰ διά ρο- ρα σκαλιστικά, ἡ ἀμπελουργία καὶ ἡ φρουτοπαραγωγὴ αἵτινες ἔχουν ἀνάγκην προστασίας ἐκ μέρους τοῦ Κράτους διὰ τὴν κατάλληλον τοπο θέτησίν των εἰς τὸ ἐμπόριον.

Ο Νομός Σερρῶν ἔχει καὶ ἄλ λας πηγὰς πλούτου νὰ ἐπιδείξη και τὰ τὰ πᾶλλον ἀνεκμεταλλεύτους χά οις εἰς τὴν ἀδιαφορίαν τοῦ κρά- τους ἀφ᾿ ἑνὸς καὶ περισσότερον χά οις εἰς τὴν ἔλλειψιν συστήματος πε οἱ τὴν κατάλληλον διαφήμισίν των.

Ἔχομεν τὸν ὑπόγειον πλοῦτον τῶν λυγνιτωρυχείων μις τὰς ἀξιο- σημειώτους ἀπὸ ἀπόψεως θεραπευ τικῆς ἱαματικὰς πηγὰς τῶν λουτρῶν τῆς Νιγρίτης μὲ τὸ θαυμάσιον καὶ ὑπέροχον εἰς περιεκτικότητα συστα τικῶν πόσιμων ἱαματικὸν ὕδωρ καὶ τὰς διαφόρους ἐξοχὰς μας τὰ τόσα καὶ τόσα θέρετρα διὰ τὰ ὁποῖα ὁ Τουρισμὸς δὲν ἐνδιαφέρθη.

Καὶ πρῶτον διὰ τὸν ὑπόγειών μας πλοῦτον τὸ κράτος δυστυχῶς δὲν ἔδωκε τὴν δέουσαν προσοχὴν καίτοι θὰ ἔπρεπε πρὸ πολλοῦ ἤδη νὰ χρησιμοποιήση τοῦτον ὡς καύ σιμον ὕλην εἰς τοὺς σιδηροδρόμους καὶ τὰς διαφόρους μηχανικάς του ὑπηρεσίας καὶ ὄχι νὰ προμηθεύεται ἀπὸ τὴν Σερβίαν καυσόξυλα διὰ τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ στρατεύματος,

Γἀφοῦ ἡ ἐντατικὴ ἐκμετάλλευσις τοῦ λυγνίτου θὰ ἐξησφάλιξεν ἐργασίαν εἰς ἑκατοντάδας ἐργατικῶν χειρῶν.

"Αλλως τε μὲ τὴν ἔλλειψιν οἶκα- δομικῆς κινήσεως ἐν τῇ πόλει μας ἡ ὁποία ἀπορροφά τεραστίας ποσό τητας λυγνίτου διὰ τὴν παρασκευὴν τῆς ἀσβέστου καὶ τῶν ὀπτοπλίνθων, μὲ τὴν ἀρξαμένην δάσωσιν τοῦ Νο- μοῦ καὶ τὴν ἔλλειψιν προστατεύτι κῶν μέτρων τῆς ἐγχωρίου ξυλείας ἡ περαιτέρω ἐκμετάλευσις τῶν λυν γνιτωρυχείων τοῦ Νομοῦ μας και θίσταται προβληματικὴ καὶ ἀφοῦ οὐδεμια σοβαρὰ διαφημιστικὴ προ σπάθεια ἐξεδηλώθη μέχρι σήμερον ὑπὸ τῶν ἐνδιαφερομένων ἤ ὑπὸ τοῦ Δήμου, ἵνα καὶ τὸ κράτος ἀναγκα σθῆ καὶ μειώση τοὺς ναύλους τῶν σιδηροδρόμων καὶ καταστήση οὕτω δυνατὴν τὴν ἐξαγωγὴν τοῦ λυγνί του καὶ εἰς τὰς πλησιεστέρας πό λεις.

᾿Αλλὰ μήπως τὸ αὐτὸ δὲν συμ- βαίνει καὶ μὲ τὰς ἰαματικὰς πηγὰς τοῦ Νομοῦ ἰδία τῶν λουτρῶν Νι γρίτης.

Εὐτυχῶς ὅτι κατενοήθη ἔστω καὶ ἀργὰ ἡ ἀνάγκη τῆς συστηματικῆς ἐκμεταλλεύσεως τοῦ ἱαματικοῦ ὕδα τος Νιγρίτης διὰ τῆς καταλλήλου ἐμφιαλώσεώς του ἵνα ἐξασφαλισθῆ ἡ διάδοσίς του καὶ εἰς ἄλλας πό- λεις, διότι τὸ μεταλλικὸν ὕδωρ τῶν πηγῶν Νιγρίτης καὶ ἐφάμιλλον τῶν ὑδάτων ἄλλων ξένων πηγῶν εἶναι καὶ εὔγεστον ὡς ἐπιτραπέζιον τυγ χάνει ἀλλὰ καὶ θεραπευτικὰς ἰδιό-

τητας συγκεντρώνει.

Καὶ τώρα ἐρχόμεθα εἰς τὰς ἀνεκ· μεταλλεύτους πηγὰς πλούτου ποὺ παρουσιάζουν ἀπὸ τουριστικῆς ἀ- πόψεως τὰ διάφορα ἐξοχικά μας κέντρα ὁ Λαϊλιάς, τὰ Πορρόϊα, ἡ Βροντοῦ, τὸ Ντουτλί, ὁ ῞Αγιος Ι- ωάννης κ.λ.π.

Μέχρι τῆς χθὲς δὲν ὑπῆρχεν οὔ τε δρομίσκος διὰ τὸν ἐπίγειον πα- ράδεισόν μας ποὺ λέγεται Λαϊλιάς. Εὐτυχῶς ὅτι τὸ ἐνδιαφέρον ὁμάδος συμπολιτῶν μας ἔσωσε τὴν κατά στασιν καὶ ἐξησφάλισε σε σχετικῶς ἄ- νετον μετάβασιν καὶ δι' αὐτοκινή- του ἀκόμη.

Καὶ εἶναι μὲν ἀληθὲς ὅτι τὸ Κρά τος δὲν ἐπέδειξε τὸ ἐνδιαφέρον τὸ ὁποῖον ἔπρεπε νὰ ἐπιδείξη καίτοι ὁ Λαϊλιάς εἰς τὴν διεύθυνσιν Του ρισμοῦ φέρεται εἰς τὴν πρώτην σειρὰν τῶν φισικῶν τοπικῶν καλ- λονῶν, ἀλλὰ εἶναι ἐξ ἴσου ἀληθὲς ὅτι καὶ αἱ ἁρμόδιαι τοπικαὶ ἀρχαὶ

δὲν κατέβαλον οὐδεμίαν μέριμναν διὰ τὴν διαφήμισιν τοῦ θερέτρου. Διότι θὰ ἔπρεπε πρὸ ἐτῶν ἀκό- μη νὰ εἶχεν ἱδρυθῆ τμῆμα διαφη μίσεως εἰς τὸν Δῆμον Σερρῶν ὁ δι ποῖος προΐσταται ὅλων τῶν ἄλλων κοινωνικῶν ὀργανισμῶν τοῦ Νο- μοῦ. ᾿Αλλὰ μήπως ἔγινε τίποτε μέν χρι σήμερον διὰ τὰ ἄλλα ἐξοχικά μας κέντρα, ἀπολύτος τίποτε.

Ὁ Δῆμος ἔχει ὑποχρέωσιν νὰ ἱ· δρύση ὑπηρεσίαν διαφημίσεως καὶ νὰ ἐνισχύση κάθε προσπάθειαν δι πως τὰ κέντρα μας τὰ ἐξοχικὰ ἀπο· βοῦν κέντρα ψυχαγωγικὰ καὶ ἀπο· κτήσουν φήμην ἀνταξίαν τῆς φυσι ·κῆς των ὡραιότητος.