Άγιοι Ηλιόδωρος και Δοσάς, 20 Αυγούστου

Hλιόδωρος και Δοσάς, οι γεννάδαι,

Ήθλησαν άμφω ανδρικώς Xριστού χάριν.

Οι Άγιοι Ηλιόδωρος και Δοσάς (ή Δοσαί ή Σοδάς) έζησαν επί βασιλείας Σαβωρίου, που ήταν βασιλιάς των Περσών. Αυτός λοιπόν, με τα στρατεύματα του, κατέλαβε μια πόλη των Ρωμαίων και άρχισε να γκρεμίζει τους ναούς των χριστιανών και να καίει τις άγιες εικόνες. Τότε ο Ηλιόδωρος, που τότε ήταν 95 χρονών, μαζί με τον Δοσά, παρουσιάστηκαν στον ασεβή βασιλιά και του έκαναν δριμύτατες παρατηρήσεις, ομολογώντας συγχρόνως τον Χριστό Θεό αληθινό. Τότε ο Σαβώρ τους βασάνισε σκληρά και ανελέητα. Αφού έκοψε τις μύτες τους, τελικά τους θανάτωσε καίγοντας τα κεφάλια τους.

Ο Δαουσά (γνωστός και ως Δοσάς) ήταν επίσκοπος και μάρτυρας της χριστιανικής εκκλησίας.

Ο Δοσάς ήταν ιερέας στο Bet Zabdai στη Μεσοποταμία. Το 344 μεταφέρθηκε στην Περσία μαζί με τον επίσκοπό του, Ηλιόδωρο του Μπετ Ζαμπντάι με εντολή του Σαπούρ Β'. Καθώς ο Ηλιόδωρος βρισκόταν ετοιμοθάνατος στη Δασκαράτα, μόνασε την Ντάουσα ως διάδοχό του επίσκοπο. Ο Dausa αποκεφαλίστηκε με 275 συντρόφους στο Masabadan της Media, αφού αρνήθηκε να προσκυνήσει τον ήλιο. Η μνήμη του τιμάται με εορτή στις 20 Αυγούστου.

Holweck, F. G. A Biographical Dictionary of the Saints. St. Louis, Missouri, United States: B. Herder Book Co., 1924.