Άγιος Σεμπί o βασιλιάς του Έσσεξ, 29 Αυγούστου
Ο Άγιος Σεμπί, στα Αγγλικά :Sæbbi (επίσης γνωστός ως Saint Sebbi ή Sebba, πριν από το 626 – 29 Αυγούστου 695) ήταν γιος του Sexred και ήταν ο κοινός βασιλιάς του Έσσεξ (Αγγλικα: Essex) από το 664 έως το 683 περίπου μαζί με τον ξάδερφό του, Sighere. Μετά τον θάνατο του Sighere, ο Sæbbi έγινε ο μοναδικός κυρίαρχος του Έσσεξ μέχρι το 694.
O Sighere και o Sæbbi ήταν ξαδέρφια του προκατόχου τους, Swithelm. Το 665 ο Sighere αποστάτησε και έπεσε ξανά στον παγανισμό, ενώ ο Sebbi παρέμεινε πιστός χριστιανός. Σύντομα ανέπτυξαν έναν ανταγωνισμό. Ο Sighere βρήκε σύμμαχο στο Wessex και ο Sæbbi στη Mercia. Ως αποτέλεσμα της αντιπαλότητάς τους, ο βασιλιάς Wulfhere της Mercia καθιερώθηκε ως κυρίαρχος του Essex το 665. Απέστειλε τον Jaruman, τον Επίσκοπο της Mercia, στον οποίο ανατέθηκε να μετατρέψει ξανά τον λαό του Essex στον Χριστιανισμό.
Το 686, ο Cædwalla, ένας υποβασιλιάς του Wessex, καθιερώθηκε ως κυρίαρχος του Essex. Αυτός και ο Sæbbi εισέβαλαν στο Kent, εκδιώκοντας τον βασιλιά Eadric και ο Sæbbi κυβέρνησε το West Kent. Ήταν πιθανώς εκείνη την εποχή που ο Sæbbi ίδρυσε το αρχικό αβαείο στο Westminster.
Ο Sæbbi πιστεύεται ότι παραιτήθηκε το 694 για να μπει σε ένα μοναστήρι και τον διαδέχθηκαν οι γιοι του, Sigeheard και Swaefred, οι οποίοι κυβέρνησαν από κοινού το Essex. Ένας άλλος γιος, ο Swæfheard, θα κυβερνούσε το Βασίλειο του Κεντ. Ο Sæbbi πέθανε το 695 και θάφτηκε στον Καθεδρικό Ναό του Παλιού Αγίου Παύλου στο Σίτι του Λονδίνου, όπου τον τιμούσαν ως άγιο. Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 29 Αυγούστου και στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο επίσης την ίδια ημέρα. Ο Bede αφηγείται την ταφή ως εξής (4.11):
Εκείνη την εποχή, όπως μας πληροφορεί το ίδιο μικρό βιβλίο, ο Sebbi, ένας ευσεβής άνθρωπος, για τον οποίο αναφέρθηκαν παραπάνω, κυβερνούσε το βασίλειο των Ανατολικών Σαξόνων. Ήταν πολύ εθισμένος στις θρησκευτικές πράξεις, την ελεημοσύνη και τη συχνή προσευχή. Προτιμώντας μια ιδιωτική και μοναστική ζωή από όλα τα πλούτη και τις τιμές του βασιλείου του, την οποία θα είχε κάνει επίσης πολύ πριν, αν η γυναίκα του δεν είχε αρνηθεί θετικά να χωρίσει μαζί του. για το λόγο αυτό πολλοί ήταν της άποψης, και συχνά το έλεγαν, ότι ένα άτομο με τέτοια διάθεση θα έπρεπε να ήταν μάλλον επίσκοπος παρά βασιλιάς. Όταν ήταν τριάντα χρόνια βασιλιάς και στρατιώτης του ουράνιου βασιλείου, έπεσε σε μια βίαιη ασθένεια, από την οποία πέθανε, και νουθέτησε τη γυναίκα του, να αφιερωθούν τουλάχιστον από κοινού στην υπηρεσία του Θεού, αφού δεν μπορούσαν πλέον να απολαύσουν, ή μάλλον να υπηρετήσουν, τον κόσμο. Έχοντας αποκτήσει με πολύ κόπο αυτό, επισκεύασε τον Waldhere, επίσκοπο του Λονδίνου, που είχε διαδεχτεί τον Earconwald, και με την ευλογία του έλαβε τη θρησκευτική συνήθεια, την οποία επιθυμούσε από καιρό. Του έφερε επίσης ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, για να δοθεί στους φτωχούς, χωρίς να επιφυλάσσει τίποτα για τον εαυτό του, αλλά επιθυμούσε να παραμείνει φτωχός στο πνεύμα για χάρη της βασιλείας των ουρανών
Όταν η προαναφερθείσα ταραχή αύξησε πάνω του και κατάλαβε ότι πλησίαζε η ημέρα του θανάτου του, όντας άνθρωπος με βασιλική διάθεση, άρχισε να καταλαβαίνει μήπως, όταν πονούσε και πλησίαζε ο θάνατος, μπορεί να είναι ένοχος για οτιδήποτε ανάξιο για το πρόσωπό του, είτε στα λόγια, είτε σε οποιαδήποτε κίνηση των άκρων του. Ως εκ τούτου, καλώντας κοντά του τον προαναφερθέντα επίσκοπο του Λονδίνου, στην οποία πόλη βρισκόταν τότε, τον παρακάλεσε να μην είναι κανένας παρών στον θάνατό του, εκτός από τον ίδιο τον επίσκοπο και δύο από τους συνοδούς του. Ο επίσκοπος υποσχέθηκε ότι θα έκανε με μεγάλη προθυμία το ίδιο, λίγο αφότου ο άνθρωπος του Θεού κοιμήθηκε, και είδε ένα παρηγορητικό όραμα, που του αφαιρούσε όλη την αγωνία για την προαναφερθείσα ανησυχία. και, επιπλέον, του έδειξε ποια μέρα θα έφευγε από αυτή τη ζωή. Διότι, όπως διηγήθηκε στη συνέχεια, είδε τρεις άνδρες με φωτεινά ρούχα να έρχονται κοντά του. ένας από τους οποίους κάθισε μπροστά στο κρεβάτι του, ενώ οι σύντροφοί του στέκονταν και ρωτούσαν για την κατάσταση του αρρώστου που ήρθαν να δουν: αυτός που καθόταν μπροστά στο κρεβάτι είπε ότι η ψυχή του έπρεπε να φύγει από το σώμα του χωρίς πόνο, και με μια μεγάλη λαμπρότητα φωτός. και δήλωσε ότι έπρεπε να πεθάνει την τρίτη μέρα μετά. Και τα δύο στοιχεία συνέβησαν, όπως είχε πληροφορηθεί από το όραμα. γιατί την τρίτη μέρα μετά, έπεσε ξαφνικά, σαν να λέμε, σε λήθαργο και εξέπνευσε την ψυχή του χωρίς αίσθηση ή πόνο.
Έχοντας προμηθεύσει ένα πέτρινο φέρετρο για να θάψουν το σώμα του, όταν ήρθαν να το βάλουν στο ίδιο, βρήκαν το σώμα του ένα άνοιγμα μεγαλύτερο από το φέρετρο. Τότε έκοψαν την πέτρα και έκαναν το φέρετρο περίπου δύο δάχτυλα μακρύτερο. αλλά ούτε θα περιείχε τότε το σώμα. Κάτω από αυτή τη δυσκολία να τον ενταφιάσουν, σκέφτονταν είτε να πάρουν άλλο φέρετρο, είτε να κοντύνουν το σώμα, λυγίζοντας το στα γόνατα, αν μπορούσαν. Αλλά ένα θαυμάσιο γεγονός, που προκλήθηκε από την Πρόνοια, εμπόδισε την εκτέλεση οποιουδήποτε από αυτά τα σχέδια ξαφνικά, παρουσία του επισκόπου, και του Sighard, του γιου του βασιλιά που είχε γίνει μοναχός και που βασίλεψε μετά από αυτόν από κοινού με τον Ο αδερφός Suefred, και από έναν σημαντικό αριθμό ανδρών, το ίδιο φέρετρο βρέθηκε να ανταποκρίνεται στο μήκος του σώματος, σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσε επίσης να τοποθετηθεί ένα μαξιλάρι στο κεφάλι. και στα πόδια το φέρετρο ήταν τέσσερα δάχτυλα μακρύτερο από το σώμα. Τάφηκε στην εκκλησία του μακαριστού Αποστόλου των Εθνών, με τις οδηγίες του οποίου είχε μάθει να ελπίζει σε ουράνια πράγματα.
Το όνομα του Sebba περιλαμβάνεται στους πρώτους τάφους που χάθηκαν στο μνημείο στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου
Ο τάφος του Sæbbi επέζησε από την πυρκαγιά του 1087 στο St Paul's και τα λείψανά του μεταφέρθηκαν σε μια μαύρη μαρμάρινη σαρκoφαγο στα μέσα του 12ου αιώνα. Αυτή η σαρκοφάγος καταγράφηκε σε μια σειρά σχεδίων από τον Wenceslaus Hollar, που δημοσιεύτηκε στο History of St Paul's του Dugdale. Ο τάφος καταστράφηκε στη μεγάλη πυρκαγιά του Λονδίνου. Μια πλάκα στον Sæbbi ανεγέρθηκε στον καθεδρικό ναό Wren.
