Η έλλειψη αλεύρων και η αποστολή περίπου 850 σακιών με αλεύρι στα Σέρρας, 23 Σεπτεμβρίου 1914

Η παραγωγή σίτου στην Ελλάδα δεν ήταν επαρκής για να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού. Ο θεσμός της γεωργίας, που στηριζόταν σε παραδοσιακές μεθόδους, δεν είχε την ικανότητα να παράγει τα αναγκαία αποθέματα, ειδικά σε περιόδους κρίσης. Επίσης, οι εισαγωγές από χώρες όπως η Ρωσία, η Αυστροουγγαρία και η Βουλγαρία, οι οποίες ήταν παραδοσιακοί προμηθευτές σίτου, επηρεάστηκαν αρνητικά λόγω των πολεμικών συγκρούσεων.

Η έλλειψη αλεύρου είχε σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις. Τα μαγαζιά έκλειναν, οι αρτοποιοί αντιμετώπιζαν ελλείψεις και οι τιμές εκτοξεύονταν στα ύψη. Οι πολίτες ανησυχούσαν για την καθημερινότητά τους, καθώς το ψωμί ήταν βασικό αγαθό. Παράλληλα, οι αρχές προσπαθούσαν να ελέγξουν την κατάσταση, προχωρώντας σε ρυθμίσεις τιμών και περιορισμούς στις εξαγωγές τροφίμων.

Η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση, επιχείρησε να λάβει μέτρα για την υποστήριξη της γεωργίας και της βιομηχανίας αλεύρου. Υιοθετήθηκαν πολιτικές που στοχεύουν στην αύξηση της παραγωγής και στην καλύτερη διαχείριση των αποθεμάτων. Παράλληλα, υπήρξαν εκκλήσεις για εθνική ενότητα και συνεργασία προκειμένου να ξεπεραστούν οι δυσκολίες.

Η έλλειψη αλεύρων είχε ως αποτέλεσμα να μην παρασκευάζεται ψωμί από τους αρτοποιούς των Σερρών. Λύση δόθηκε μετά την απόφαση της αστυνομικής διεύθυνσης Θεσσαλονίκης να επιτρέψει την αποστολή περίπου 850 σακιών με αλεύρι διαφορετικών ποιοτήτων γύρω στις 22 με 23 Σεπτεμβρίου 1914