Ιωάννης Ταπεινός
Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης πρώην Μελενίκου και Δεμίρ Ισσάρ κυρός Διονύσιος Γ΄ (1799-1881), ο κατά κόσμον Ιωάννης Ταπεινός γεννήθηκε στο Διπλοκιόνιο (Beşiktaş) του Βοσπόρου στις 6 Αυγούστου 1799. Γονείς του ήταν ο Ελευθέριος και η Μαρία.
Ήταν ανιψιός του Μητροπολίτη Πισιδίας Διονυσίου (Ιανουάριος 1814-Ιούλιος 1814). Σπούδασε στην Πατριαρχική Ακαδημία στην Ξηροκρήνη (Kuruçeşme) της Κωνσταντινουπόλεως.
Υπηρέτησε ως Γραμματέας του Μητροπολίτη Σηλυβρίας και κατόπιν Φιλιππουπόλεως παρά του Επισκόπου Παϊσίου Θετταλού (1816-1822).
Στις 25 Δεκεμβρίου 1824 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Χρύσανθο. Υπηρέτησε ως Αρχιδιάκονος του Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Ζαχαρία (1826-1834).
Το 1828, μαζί με τους Ζαχαρία Χαλκηδόνος, Ιωσήφ Νικαίας, Μελέτιο Ιωαννίνων και Μελέτιο Λαρίσης, καθώς και τον μεγάλο πρωτοσύγκελο, αναχώρησαν για την Πελοπόννησο ως απεσταλμένοι της Υψηλής Πύλης, με στόχο την ειρήνευση κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης. Συναντήθηκαν τόσο με τον Ιμπραήμ Πασά όσο και με τον Ιωάννη Καποδίστρια, αλλά δεν πέτυχαν τίποτα.
Το 1836 άρχισε να υπηρετεί ως Αρχιδιάκονος του Μητροπολίτη Μητροπολίτη Δέρκων Γερμανού (1836-1842).
Τον Αύγουστο του 1837, επιλέχθηκε ως μητροπολίτης Μελενίκου και Δεμίρ Ισσάρ. διαδεχόμενος τον Γρηγόριο,
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1837 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Μελενίκου και Δεμίρ Ισσάρ. Ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς.
Το 1846-1848 και το 1853 ήταν μέλος της Ιεράς Συνόδου στην Κωνσταντινούπολη.
Το 1847, οι χριστιανοί της επαρχίας του, έγραψαν στον Ανθίμο ΣΤ΄ Κωνσταντινουπόλεως, ζητώντας την επιστροφή του μητροπολίτη τους στο Μελένικο.
Το 1850 ξέσπασε σύγκρουση μεταξύ του μητροπολίτη και του δασκάλου Ιωάννη Σύμτζου ο οποίος οργάνωσε κίνηση εναντίον του ενώ παράλληλα απέστειλε και επιστολή προς το Πατριαρχείο.
Κατά τη διάρκεια σχεδόν όλης της περιόδου από το 1850 έως το 1860, ο Διονύσιος ήταν στην Κωνσταντινούπολη, ως μέλος της Συνόδου και άλλων εκκλησιαστικών θέσεων, με την ενορία του να γράφει συχνά αιτήσεις για την επιστροφή του. Το 1857, ο Διονύσιος ήταν ένας από τους επτά κληρικούς στην Εθνοσυνέλευση της Κωνσταντινούπολης. Κατά την απουσία του από το Μελένικο, διοικούσε την επαρχία μέσω επιστατών, κυρίως επισκόπων..
Στις 25 Μαρτίου 1875, έκανε αίτηση παραίτησης η οποία έγινε δεκτή, (η παύση του ήρθες στις 12 Μαΐου 1875), λόγω προχωρημένης ηλικίας και ασθένειας και εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη,
Μετά την παραίτηση του Διονυσίου, τοποτηρητής στο Μελένικο έγινε ο επίσκοπος Νεόφυτος.
Εκοιμήθη στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Νοεμβρίου 1881. Τάφηκε στη Μονή της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί.
Η μεγάλη του βιβλιοθήκη κληρονομήθηκε από τον ανιψιό του, τον δικηγόρο Ελευθέριο Γ. Ταπεινό από την Κωνσταντινούπολη.
