Βασική αιτία της βίας των παιδιών η μεγάλη ψαλίδα πλουσίων και φτωχών
Βασική αιτία της βίας μεταξύ παιδιών είναι η μεγάλη ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Φυσικά, αυτό είναι κάτι που δεν αρέσει στους έχοντες πλούτο και δύναμη, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν την κατάσταση. Έτσι, τείνουν να αναδεικνύουν δευτερεύοντες λόγους αφήνοντας απέξω την αληθινή πηγή του προβλήματος.
Η βία μεταξύ παιδιών δεν είναι κάτι νέο· υπήρχε πάντα. Από αρχαίους χρόνους, οι άνθρωποι έχουν καταγράψει περιστατικά επιθετικότητας και βίας μεταξύ νέων, τόσο σε κοινωνικά όσο και σε εκπαιδευτικά περιβάλλοντα. Ωστόσο, οι μορφές και οι αιτίες της βίας μπορεί να έχουν εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου, επηρεαζόμενες από κοινωνικές, πολιτισμικές και τεχνολογικές αλλαγές.
Σήμερα, η βία μεταξύ παιδιών γίνεται πιο εμφανής λόγω της ευρείας διάδοσης των πληροφοριών μέσω των μέσων ενημέρωσης και του διαδικτύου.
Ένα δραματικό περιστατικό βίας που σημειώθηκε στη δεκαετία του 1950 στο Σιδηρόκαστρο αφορά έναν μαθητή που έφτασε στο σημείο να ριξει χειροβομβίδα στον δάσκαλό του . Το περιστατικό αυτό είναι χαρακτηριστικό της ακραίας βίας που μπορεί να εκδηλωθεί σε συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής
Μια σημαντική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Pediatrics ανέδειξε ότι τα παιδιά που ζουν σε κοινωνίες με μεγαλύτερη οικονομική ανισότητα είναι πιο πιθανό να εμπλακούν σε βίαιες πράξεις. Επίσης, έρευνες στον τομέα της κοινωνιολογίας δείχνουν ότι η ανισότητα ενισχύει τον κοινωνικό κατακερματισμό, που μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της βίας, ειδικά σε νέους που προσπαθούν να επιβεβαιώσουν την κοινωνική τους θέση ή να αντισταθούν στην αίσθηση της κατωτερότητας.
Η βία μεταξύ παιδιών τείνει να είναι πιο συνηθισμένη σε κοινωνίες με μεγάλη ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλουσίων. Οι κοινωνικοοικονομικές ανισότητες μπορούν να εντείνουν τα συναισθήματα αδικίας, απογοήτευσης, και θυμού, τα οποία συχνά οδηγούν σε βίαιες συμπεριφορές.
Τα παιδιά από φτωχότερα περιβάλλοντα μπορεί να βιώνουν περισσότερη ανασφάλεια, στρες, και έλλειψη υποστήριξης, γεγονός που μπορεί να τα οδηγήσει σε επιθετικότητα. Από την άλλη, τα παιδιά από πλουσιότερα περιβάλλοντα μπορεί να εκφράζουν βία ως μέσο άσκησης εξουσίας ή εξαιτίας έλλειψης συναισθηματικής προσοχής. Επιπλέον, ο κοινωνικός αποκλεισμός και η αίσθηση κατωτερότητας που ενδέχεται να βιώνουν τα παιδιά με χαμηλότερη κοινωνικοοικονομική θέση μπορεί να τα οδηγήσουν σε πράξεις βίας ως μέσο αυτοπροστασίας ή εκδίκησης.
Σε κοινωνίες με μεγάλες ανισότητες, η βία μπορεί να εμφανίζεται και ως αντίδραση σε κοινωνικές πιέσεις, προκαλώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο που διαιωνίζει τη βία και την κοινωνική αναταραχή.
Η βία των παιδιών μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους, όπως:
Σωματική Βία: Χτυπήματα, σπρωξίματα και άλλες μορφές επιθετικής σωματικής συμπεριφοράς.
Λεκτική Βία: Εξύβριση, απειλές και προσβλητικές εκφράσεις που στοχεύουν στην υποβάθμιση του άλλου.
Ψυχολογική Βία: Εκφοβισμός, κοινωνικός αποκλεισμός και χρήση ψυχολογικής πίεσης.
Σεξουαλική Βία: Εξαναγκασμός ή κακοποίηση με σεξουαλικά υπονοούμενα ή πράξεις.
Η μείωση της ψαλίδας μεταξύ φτωχών και πλουσίων μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην καταπολέμηση της βίας μεταξύ παιδιών. Η οικονομική ανισότητα είναι ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν στη βία, καθώς προκαλεί κοινωνικές εντάσεις, ανασφάλεια και αίσθημα αδικίας. Εξαλείφοντας ή μειώνοντας αυτές τις ανισότητες, μπορεί να μειωθεί η πίεση που οδηγεί σε επιθετικές συμπεριφορές.
Ωστόσο, για την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της βίας μεταξύ παιδιών, είναι απαραίτητη η πολυδιάστατη προσέγγιση που περιλαμβάνει:
Εκπαίδευση και Ευαισθητοποίηση: Ενίσχυση της εκπαίδευσης για την καλλιέργεια της συναισθηματικής νοημοσύνης, της ενσυναίσθησης και της διαχείρισης των συγκρούσεων.
Υποστήριξη Οικογενειών: Παροχή υποστήριξης στις οικογένειες, ειδικά στις πιο ευάλωτες, για να δημιουργηθεί ένα σταθερό και ασφαλές περιβάλλον για τα παιδιά.
Προγράμματα Κοινωνικής Ένταξης: Ανάπτυξη προγραμμάτων που προωθούν την κοινωνική συνοχή και την ένταξη όλων των παιδιών, ανεξαρτήτως κοινωνικοοικονομικού επιπέδου.
Νομοθετική Παρέμβαση: Θέσπιση και εφαρμογή νομοθετικών μέτρων που προστατεύουν τα παιδιά από τη βία και ενισχύουν την κοινωνική δικαιοσύνη.
Σε κάθε περίπτωση η βασική πραγματική αντιμετώπιση της βίας των παιδιών είναι η μείωση της ψαλίδας πλουσίων και φτωχών. Τότε μόνο το φαινόμενο θα εξασθενεί. Όλα τα άλλα απλά θα το καλύπτουν βάζοντας το κάτω από το χαλάκι, όπως κάνουμε τα τελευταία 15 χρόνια, γιατί στην σύγχρονη κοινωνία υπάρχει το ιντερνετ και πρέπει να κρυφτεί, σε αντίθεση με τα παλιότερα χρόνια που τα παιδιά δεχόταν βία κι από τους δασκάλους, τους γονείς, τους θείους κι όλα θεωρούνταν φυσιολογικά μιας και έμεναν "μεταξύ μας" χωρίς το ιντερνετ.
-Ηλίας Καμπούρης
