Οι Βούλγαροι εκτέλεσαν 17 άτομα στον Λευκώνα, 1 Οκτωβρίου 1941
Φωτό αρχείου
Την 1η Οκτωβρίου 1941, στο χωριό Λευκώνας Σερρών, οι Βούλγαροι εκτέλεσαν ομαδικά 15 άτομα στη θέση «Χρυσοστάση», στην είσοδο μιας γαλαρίας. Από την εκτέλεση αυτή, πέντε άτομα κατάφεραν να διαφύγουν. Την ίδια μέρα, δύο ακόμη άτομα εκτελέστηκαν μεμονωμένα.
Κατά την περίοδο της κατοχής (1941-1944), οι κάτοικοι του Λευκώνα υπέστησαν διώξεις από τις βουλγαρικές αρχές κατοχής, οι οποίες, στα πλαίσια της προσπάθειάς τους για εκβουλγαρισμό της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και ενσωματώσεώς της στη Βουλγαρία, μετέφεραν εποίκους από τη Βουλγαρία. Κάτοικοι του Λευκώνα μεταφέρθηκαν ως όμηροι στη Βουλγαρία, ορισμένοι εκτελέσθηκαν, ενώ πολλοί αναγκάσθηκαν να μετοικήσουν κρυφά με τις οικογένειές τους και τα υπάρχοντά τους δυτικά του ποταμού Στρυμώνα, όπου η περιοχή ήταν υπό γερμανική (και όχι υπό βουλγαρική) κατοχή και παρέμενε τυπικά ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.
Στον απόηχο της εξέγερσης της Δράμας και των αντιποίνων που επακολούθησαν στις πόλεις και τα χωριά της Ανατολικής Μακεδονίας από τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής. Δοξάτο, Κάτω Νευροκόπι, Καλός Αγρός, Μυλοπόταμος, Προσοτσάνη, Ν. Σκοπός, Χωριστή κλπ. πλήρωσαν τότε βαρύ φόρο αίματος, χιλιάδες οι νεκροί. 1 Οκτωβρίου 1941, χωριό Λευκώνας Σερρών….
Λίγο ψωμοτύρι κι ένα παλτό πήγε να δώσει στα δυο της αδέρφια η Ιασσωνίδου Κυριακή , που ήταν μέσα στην ομάδα των κομμουνιστών (!!!) αιχμάλωτων νέων του χωριού, παρακαλώντας τους φρουρούς να αφήσουν τουλάχιστον τον έναν. «Εξοργισμένος» ένας Βούλγαρος φρουρός την χτυπά με τον υποκόπανο και ένας αδερφός της ορμάει στον φρουρό. Τον πιάνουν χτυπώντας τον και αυτός τους ξεφεύγει τρέχωντας. Στην προσπάθειά του να πηδήξει έναν φράχτη τον βρίσκουν οι σφαίρες. Θόδωρος Αγαθονικιάδης.
Οι υπόλοιποι των αιχμαλώτων οδηγούνται , δεμένοι με σκοινί, σε μια γαλαρία έξω από το χωρίο όπου και εκτελούνται.
Κάποιοι γλύτωσαν και ξέφυγαν.
Κάποιους τραυματισμένους που δεν μπορούσαν να μετακινηθούν τους αποτελείωσαν μερικοί, ….πως να τους πει κανείς άραγε… οι οποίοι μετά την αποχώρηση των Βουλγάρων το φθινόπωρο του 1944 αναχώρησαν μαζί τους για Βουλγαρία .
Κάποιοι προθυμοποιήθηκαν να εισφέρουν τα σχοινιά για το δέσιμο των παλληκαριών από τους Βούλγαρους ( «ατουνούς ‘κι έτσουξα, το σκοινίν εγούεψα» ειπώθηκε από τους «πρόθυμους» ). Ερωτηματικά δε γεννήθηκαν για το πόθεν εγνώριζαν οι Βούλγαροι ποιοί είναι οι κομμουνιστές στο χωριό. Ερωτηματικά τα οποία φαίνεται να μην είχαν οι αντάρτες όταν μετά τον πόλεμο κατέβηκαν στο χωριό και απέδωσαν την κατ’αυτούς δικαιοσύνη….
