Αποχωρεί από τις Σέρρες ο Νικόλαος Σχολάριος, 18 Οκτωβρίου 1748

Στις 18 Οκτωβρίου 1748 ο Νικόλαος Σχολάριος αποχωρεί από τις Σέρρες. Ο Σχολάριος είχε αντικαταστήσει τον Γιαννιώτη Αναστάσιο Πώπα στη σχολή των Σερρών το 1742 , Ο λόγος της αποχώρησης από την θέση του ήταν για να γίνει επίσκοπος Λιτζάς και Αγράφων. όπως γνωρίζουμε από  το υπόμνημα εκλογής του στις 29 Μαρτίου του 1749.

Μια σύντομη ιστορική αναδρομή:

Στις αρχές του 18ου αιώνα, ενδιαφέρον προκαλεί η αναφορά του γνωστού περιηγητή Ουσπένσκυ σε χειρόγραφα γράμματα του μοναστηριού του Αγίου Στεφάνου Μετεώρων, του 1712 , 1718 και 1720, στα οποία ο επίσκοπος Διονύσιος ο «εκ Χίου» ονοματίζεται ως επίσκοπος Λιτζίσκης και Αγράφων. Ενας άλλος Διονύσιος, αυτός ο «εξ Ιωαννίνων» που θα τον διαδεχτεί λίγα χρόνια μετά, σε επιστολή που δέχεται από τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σεραφείμ τον Α΄τον Ακαρνάνα, γραμμένη στις 28 Απριλίου του 1734, αποκαλείται θεοφιλέστατος επίσκοπος «Λητζάς και Αγράφων».

Ο διάδοχος του Διονυσίου Κωνστάντιος ο «Μυτιληναίος» υπογράφει το 1740 πατριαρχικό σιγίλλιο ότι έλαβε γνώση ως «Λιτζάς και Αγράφων και το 1743 σε γράμμα προς την επαρχίας του ως «Λητζάς και Αγράφων». Ο πατριάρχης δε Νεόφυτος τον αποκαλεί «Θεοφιλέστατε Λητζά και Αγράφων», ο δε Λαμπαδάριος του Οικουμενικού Πατριαρχείου «Θεοφιλέστατο επίσκοπο Λιτζάς και Αγράφων». Από τις αναταλλαγείσες επιστολές152 καθίσταται φανερό ότι με την ίδια ευκολία χρησιμοποιούνται και εναλλάσονται και οι δύο αποδόσεις, «Λητζάς» και «Λιτζάς», χωρίς να δίδεται ιδαίτερη σημασία.

Στα μέσα του 18ου το 1749, στο υπόμνημα εκλογής του Νεκταρίου153 στο θρόνο Λιτζάς και Αγράφων, η διατύπωση αναφέρει τα εξής: «Επειδή η αγιωτάτη Επισκοπή Λιτζάς, κ(αι) Αγράφων απροστάτευτος και δίχα γνησίου αρχιερέως διαμείνασα» και, όταν αποβιώνει ο αρχιερέας Νεκτάριος το 1766, ο διάδοχός του Διονύσιος ο «εκ Λαρίσης» καλείται στο υπόμνημα εκλογής του να αρχιερατεύσει της «…αγιωτάτης επισκοπής λητζάς και Αγράφων…». Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει ο ελλιπής επισκοπικός κατάλογος, ο αποδιδόμενος στον Νεκτάριο στον κώδικα Προυσού, που φέρει τον τίτλο «κατάλογος αρχιερέων τινών της Λητσάς επισκοπησάντων». Την ίδια εποχή, ο μεγάλος Διδάσκαλος του Γένους Μπαλάνος Βασιλόπουλος το 1749, αποκαλεί τον Νεκτάριο «Θεοφιλέστατε και αγιώτατε δέσποτα, επίσκοπε της Αγιώτατης Επισκοπής Λητσάς και Αγράφων», ομοίως, ο Ευγένιος Βούλγαρης το 1759, «Άγιο Λητσάς και Αγράφων» και ο Σέργιος Μακραίος το 1759 «άγιο Λιτσάς και Αγράφων»  ενώ ο μητροπολίτης Λαρίσης Μελέτιος σε επιστολή του προς τον επίσκοπο Νεκτάριο τον αποκαλεί «θεοφιλέστατο και λογιώτατο άγιο Λιτσάς»