Άγιος Βαρλαάμ ο ερημίτης, 5 Οκτωβρίου
Ο Βαρλαάμ του Τσικόι (ρωσικά: Варлаам Чикойский, κοσμικό όνομα Βασίλι Φεντότοβιτς Ναδέζιν, γεννήθηκε το 1774 στο χωριό Μερέσεβο, Λουκιάνοφσκι, Κυβερνείο του Νίζνι Νόβγκοροντ — πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1846, Βόλοστ Ουρλούκ), ήταν ερημίτης και άγαμος ιερέας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, διάσημος για την ιεραποστολική του δράση στη Ζαβαϊκάλια. Ίδρυσε το μοναστήρι του Ιωάννη του Πρόδρομου στα Όρη Τσικόι και τιμάται ως τοπικός άγιος.
Ο Βασίλι γεννήθηκε στο χωριό Μερέσεβο του Κυβερνείου Νίζνι Νόβγκοροντ, σε μια αγροτική οικογένεια. Με την πίεση των γονιών του, παντρεύτηκε, αλλά ο γάμος δεν απέκτησε παιδιά. Το 1811, ο Βασίλι ξεκίνησε ένα προσκύνημα στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. Χωρίς διαβατήριο, συνελήφθη για αλητεία και εξορίστηκε στη Σιβηρία. Ξεκίνησε να περιπλανάται και το 1814 έφτασε στο Ιρκούτσκ. Το 1820 έφτασε στις πλαγιές της οροσειράς Τσικόκον και έχτισε ένα μοναχικό κελί κοντά στον Ουρλούκ, όπου έγινε ερημίτης. Σύντομα άλλοι άνθρωποι τον ακολούθησαν και σχηματίστηκε η αδελφότητα του μελλοντικού Μοναστηριού Τσικόι.
Το 1828, ο Βασίλι έγινε μοναχός με το όνομα Βαρλαάμ (προς τιμήν του μοναχού Βαρλαάμ του Κιέβου) και το 1830 χειροτονήθηκε ιερομόναχος. Το 1839, ο Βαρλαάμ ανυψώθηκε στο αξίωμα του ηγουμένου του Μοναστηριού του Ιωάννη του Προδρόμου που ίδρυσε. Υπό την ηγεσία του, χτίστηκαν εκκλησίες του μοναστηριού και ξεκίνησε η ιεραποστολική εργασία στον τοπικό πληθυσμό. Το 1845, του απονεμήθηκε ένας χρυσός σταυρός από την Αγία Σύνοδο.
Πέθανε το 1846 και θάφτηκε στη νότια πλευρά του παρεκκλησίου προς τιμήν της εικόνας «Χαρά των Θλιβομένων» του Ιωάννη του Προδρόμου, στο μοναστήρι που ίδρυσε. Λίγο μετά το θάνατό του, του αποδόθηκαν θαύματα και στα τέλη του 19ου αιώνα αναγνωρίστηκε ως τοπικά τιμώμενος άγιος. Ο βίος του Μοναχού Βαρλαάμ γράφτηκε από τον Άγιο Μελέτιο (Γιακίμοφ).
