Άγιος Μιχαήλ ηγούμενος της Μονής Ζώβης και τριάντα έξι άλλοι Οσιομάρτυρες, 1 Οκτωβρίου

Eις τον Mιχαήλ και τους τριάκοντα Mοναχούς.

Τμηθεὶς Μιχαὴλ σὺν μαθηταῖς τρισδέκα,

Χορῷ συνήφθη τῶν Μοναστομαρτύρων.

Eις τους έξ Mοναχούς.

Ἓξ συμμονασταὶ τοὺς ἑαυτῶν μανδύας,

Ἄθλοις ἐρυθραίνουσι τοῖς διὰ ξίφους.

Οι οσιομάρτυρες αυτοί, έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Κωνσταντίνου ΣΤ’ και της μητέρας του Ειρήνης (780 μ.Χ.). Κατοικούσαν στη Μονή Ζώβη, που βρισκόταν κοντά στη Σεβαστούπολη. Επειδή τότε ο Αμηράς των Αγαρηνών, Αλείμ ονομαζόμενος, πολεμούσε τη χώρα εκείνη, συνέλαβε και τους Όσιους αυτούς Πατέρες, και τους παρακινούσε να αρνηθούν την πίστη του Χριστού. Ο δε Όσιος ηγούμενος Μιχαήλ, έλεγξε δριμύτατα τον Αγαρηνό άρχοντα , τους δε Μοναχούς του ενθάρρυνε να υπομείνουν γενναία τον θάνατο για τον Χριστό. Έτσι, όλοι αποκεφαλίστηκαν για τη δόξα του Χριστού.

Ο Μοναχός Μάρτυρας Μιχαήλ ήταν ηγούμενος της Μονής Ζώβη, κοντά στη Σεβαστούπολη της Αρμενίας. Εκεί ασκήτεψε μαζί με τριάντα έξι άλλους μοναχούς στα τέλη του 8ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΣΤ' και της μητέρας του, Αυτοκράτειρας Ειρήνης. Όταν η γη εισέβαλε από τους Αγαρηνούς (Σαρακηνούς), ο Εμίρης Αλήμ κατέλαβε τη Μονή και προσπάθησε να πείσει τους μοναχούς να αρνηθούν τον Χριστό και να προσχωρήσουν στον Μωαμεθανισμό. Όμως, ενισχυμένοι από τον Θεό, οι Άγιοι Πατέρες δεν έδωσαν σημασία στα λόγια των απίστων.

Βρισκόμενος ανάμεσα στους μοναχούς του, ο Άγιος Μιχαήλ τους ενθάρρυνε να αντιμετωπίσουν τον θάνατο με θάρρος για χάρη του Χριστού. Πρώτα, οι μοναχοί αποκεφαλίστηκαν με σπαθιά, και στη συνέχεια ο Άγιος Μιχαήλ βασανίστηκε και αποκεφαλίστηκε. Έτσι, όλοι έλαβαν στεφάνια δόξας από τον Χριστό γύρω στο έτος 790.