Ο θίασος του Δημήτρη Ζαφειρίου παρουσίασε στις Σέρρες την γερμανική οπερέτα του Oscar Nathan Straus "Ein Walzertraum", 25 Οκτωβρίου 1926

Φωτο αρχείου

Στις 25 Οκτωβρίου 1926, ο θίασος του Δημήτρη Ζαφειρίου παρουσίασε στις Σέρρες την γερμανική οπερέτα του Oscar Straus "Ein Walzertraum" (Το Ονειρώδες Βαλς). 

Η παράσταση αυτή έφερε το ρομαντικό και ονειρικό κλίμα του έργου του Στράους στο κοινό, αποτελώντας πολιτιστικό γεγονός για την εποχή.

Η παράσταση δόθηκε την ημέρα γέννησης ενός άλλου  Στράους, του συνθέτη του Γιόχαν Στράους

«Σαν τον πιστό στρατιώτη που πέφτει στη μάχη, έτσι και συ αγαπητέ Δ. Ζαφειρίου έπεσες πιστός εις το καθήκον. Η σκληρή βιοπάλη σε παρέσυρε στο μοιραίο ταξείδι όπου σε παρεμόνευεν ο θάνατος Επάλεψες από νηπιακής σου ηλικίας επάνω στα σανίδια της αχάριστης σκηνής, η οποία επλήρωσε και σένα, όπως πληρώνει όλους, με πικρίες και απογοητεύσεις. Σε πότισε και σένα, όπως ποτίζει όλους τους καλούς εργάτες με τα πικρότερα φαρμάκια. Αν δεν κέρδισες πλούτη, αν δεν απέκτησες την εφήμερη δόξα, εκέρδισες όμως τη δάφνη του ευσυνείδητου εργάτη. Εκέρδισες τη συμπάθεια και την εκτίμησι όλων εκείνων με τους οποίους συνειργάσθης.Ας είναι αιωνία η μνήμη σου, αγαπητέ συνάδελφε Δ. Ζαφειρίου και ο Θεός ας στείλη παρηγοριά στην αγαπητή εις όλους μας μητέρα σου, στην θλιμμένη γυναίκα σου και στην ορφανή αδελφή σου, της οποίες περιβάλλει η συμπάθειά μας ανυπόκριτη». 

Αυτά τα λόγια είπεν εις τον νεκρόν του συναδέλφου Δ. Ζαφειρίου ο κ. Ηλ. Θεοδώρου ως επικήδειον αποχαιρετισμόν. Ο αποθανών συνάδελφος διετέλεσεν επί σειράν ετών διευθυντής ομωνύμου οπερέττας, κατώρθωνε δε πάντοτε δια της ευσυνειδήτου εργασίας του να εμφανίζη εις τον κύκλον των εργασιών του ευπρόσωπον εργασίαν και θίασον αρτίως κατηρτισμένον. Δια του θανάτου του στερείται το επαγγελματικόν θέατρον ενός καλού συναδέλφου, και ικανού εργάτου. Την κηδείαν του, η οποία έγινε την 10ην τρέχοντος δαπάναις του Σωματείου, παρηκολούθησαν με ειλικρινή θλίψιν αρκετοί συνάδελφοι, καθώς και μουσικοί και τεχνίται, εκτιμώντες τον εκλιπόντα συνάδελφον. Εκ μέρους των μελών του θιάσου της κ. Τ. Σοφιάδου κατετέθη πολύτιμος στέφανος. Ας είναι αιωνία η μνήμη του.

Το «Ελληνικόν Θέατρον» συμμετέχον του πένθους απευθύνει θερμά συλληπητήρια εις τους οικείους του μεταστάντος.

[Ανυπόγραφο, «Δ. Ζαφειρίου», Το Ελληνικόν Θέατρον, έτος Ε΄, αρ.

128, 15 Αυγούστου 1931, σ. 2] 

Ο Oscar Nathan Straus (6 Μαρτίου 1870 – 11 Ιανουαρίου 1954) ήταν ένας Βιεννέζος συνθέτης οπερετών, κινηματογραφικών μουσικών θεμάτων και τραγουδιών. Συνέθεσε περίπου 500 τραγούδια για καμπαρέ, μουσική δωματίου, καθώς και ορχηστρικά και χορωδιακά έργα. Το αρχικό του όνομα ήταν στην πραγματικότητα "Strauss", αλλά για επαγγελματικούς λόγους παραλείφθηκε το τελικό "s", καθώς δεν ήθελε να συνδεθεί με τη μουσική οικογένεια Strauss της Βιέννης. Ωστόσο, ακολούθησε τη συμβουλή του Johann Strauss II το 1898, εγκαταλείποντας τη σύνθεση βαλς και αφοσιώθηκε στη συγγραφή μουσικής για το θέατρο.

Γιος μιας εβραϊκής οικογένειας, σπούδασε μουσική στο Βερολίνο υπό την καθοδήγηση του Max Bruch και έγινε μαέστρος ορχήστρας, δουλεύοντας στο καμπαρέ Überbrettl. Αργότερα επέστρεψε στη Βιέννη και άρχισε να γράφει οπερέτες, αποτελώντας σοβαρό ανταγωνιστή του Franz Lehár. Όταν η δημοφιλής οπερέτα του Lehár Η Ευτυχισμένη Χήρα έκανε πρεμιέρα το 1905, ο Straus φέρεται να σχολίασε: «Das kann ich auch!» (Και εγώ μπορώ να το κάνω αυτό!). Το 1939, μετά το Anschluss, κατέφυγε στο Παρίσι, όπου του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής. Το 1940 διέφυγε μέσω Πορτογαλίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εγκαταστάθηκε στο Χόλιγουντ. Μετά τον πόλεμο, επέστρεψε στην Ευρώπη και εγκαταστάθηκε στο Bad Ischl, όπου και πέθανε. Ο τάφος του βρίσκεται στο νεκροταφείο του Bad Ischl.

Τα πιο γνωστά έργα του Straus είναι Ein Walzertraum (Ένα Ονειρώδες Βαλς) και The Chocolate Soldier (Ο Γενναίος Στρατιώτης). Η ενορχήστρωση του βαλς από το πρώτο έργο του είναι πιθανώς το πιο διαχρονικό του ορχηστρικό έργο. Μεταξύ των πιο διάσημων έργων του είναι το θέμα από την ταινία του 1950 La Ronde.

Έργα

Οπερέτες

Die lustigen Nibelungen (The Merry Nibelungs) – 1904

Zur indischen Witwe – 1905

Hugdietrichs Brautfahrt (Hugdietrich's Honeymoon) – 1906

Ein Walzertraum (A Waltz Dream) – 1907

Der tapfere Soldat (The Gallant Soldier, The Chocolate Soldier) – 1908

Didi – 1908

Das Tal der Liebe – 1909

Mein junger Herr (My Son John) – 1910

Die kleine Freundin (My Little Friend) – 1911

Der tapfere Cassian (The Brave Cassian) – 1912

The Dancing Viennese – 1912

Love and Laughter – 1913

Rund um die Liebe – 1914

Liebeszauber – 1916

Eine Ballnacht – 1918

Der letzte Walzer (The Last Waltz) – 1920

Die Perlen der Cleopatra – 1923

Die Teresina – 1925

Die Königin – 1926

Marietta – [1927 in French, 1928 in German]

Die Musik kommt – 1928

Eine Frau, die weiß, was sie will – 1932

Drei Walzer (Three Waltzes) – 1935

Ihr erster Walzer (revised version, Die Musik kommt) – 1950

Bozena – 1952

Ballets

Colombine – 1904

Die Prinzessin von Tragant – 1912

Orchestral music

Piano Concerto in B Minor – 1893

Serenade for String Orchestra in G Minor, Op. 35 – 1905

Film scores

A Lady's Morals – 1930

Danube Love Song – 1931 (never released due to backlash against musicals)

The Smiling Lieutenant – 1931

The Southerner – 1932

One Hour with You – 1932

The Gentleman from Maxim's – 1933

Frühlingsstimmen – 1934

Land Without Music – 1935

Make a Wish – 1935

Sarajevo – 1940

La Ronde – 1950

Στις 25 Οκτωβρίου του 1825, γεννήθηκε ο  Γιόχαν Στράους. Συνθέτης, γιος του Γιόχαν Στράους. Καταγόταν από την Αυστρία από οικογένεια μουσικών που ασχολήθηκαν με τη μουσική χορού (βαλς) και την οπερέτα. Ο Γιόχαν Στράους ο πρεσβύτερος ήταν βιολονίστας και διηύθυνε μια ορχήστρα, που απέκτησε μεγάλη φήμη παίζοντας τα βαλς του. Όταν πέθανε, το 1849, τη διεύθυνση της ορχήστρας ανέλαβε ο γιος του, ο Γιόχαν ο νεότερος, που έγινε ο πιο φημισμένος Στράους.

Έκανε περιοδείες σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και μεγαλουπόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής, όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Εγκατέλειψε την ορχήστρα στα χέρια των νεώτερων αδελφών του, Γιόζεφ και Έντουαρτ, οι οποίοι συνέχισαν τη μουσική παράδοση της οικογένειας κι ο ίδιος στράφηκε στην οπερέτα. Έδωσε το θεαμα μιας μεγαλόπρεπης, αλλά και έτοιμης να γκρεμιστεί, αυτοκρατορίας, γεμάτης κατάφωτα σαλόνια, που τα διακατέχει όμως μια αίσθηση μελαγχολίας και θλίψης. Τα βαλς του νεότερου Στράους διακρίνονται για τη γοητευτική μελωδία τους και τον παιχνιδιάρικο ρυθμό τους, από τα οποία και του αποδόθηκε ο τίτλος «Βασιλιάς του Βαλς». Πράγματι αυτός, περισσότερο από τον πατέρα του, έκανε το βαλς δημοφιλές και κομψό. Του έδωσε τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μουσικού πολιτισμού της Αυστρίας, δηλαδή τη λικνιστική διάθεση, τη μελωδικότητα, την ξεχωριστή ευαισθησία στην ενορχήστρωση και στο ρυθμό. Ο Λιστ, ο Βάγκνερ, ο Μπραμς και άλλοι μουσικοί μελέτησαν με ενδιαφέρον και θαυμασμό τα γοητευτικά βαλς του.

Από τα 500 περίπου έργα του ξεχωρίζουν: «Ο ωραίος γαλάζιος Δούναβης», «Το σπίτι μου», «Βιεννέζικο αίμα» κ.ά. Έγραψε επίσης οπερέτες όπως «Δαντέλα της βασίλισσας», «Ο αθίγγανος βαρώνος», «Ο δασάρχης», «Νυχτερίδα» κ.ά.