Στον κινηματογράφο "Κρόνιον" Σερρών προβάλλονταν η προπαγανδιστική ταινία "Panzerkreuzer Sebastopol (Weiße Sklaven)", 14 Οκτωβρίου 1937
Στις 14 Οκτωβρίου 1937, στον κινηματογράφο "Κρόνιον" των Σερρών προβάλλονταν η προπαγανδιστική ταινία "Panzerkreuzer Sebastopol (Weiße Sklaven)" (Λευκοί σκλάβοι)
Panzerkreuzer Sebastopol (Weiße Sklaven) είναι ένα προπαγανδιστικό ιστορικό και δραματικό φιλμ που γυρίστηκε το 1936. Υπό τη σκηνοθεσία του Karl Anton, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους παίζουν οι Theodor Loos, Camilla Horn και Werner Hinz.
Υπόθεση Ρωσία, 1917. Η χώρα βρίσκεται σε αναβρασμό, και στην Αγία Πετρούπολη οι επαναστατικές αναταραχές κλιμακώνονται. Ωστόσο, μακριά από τα κέντρα της τεράστιας αυτοκρατορίας, επικρατεί ακόμη ηρεμία, όπως και στη θάλασσα. Ένας θωρηκτός έχει αγκυροβολήσει έξω από τη Σεβαστούπολη, και οι νεαροί αξιωματικοί περιμένουν ανυπόμονα την άδεια εξόδου τους, την οποία σκοπεύουν να αξιοποιήσουν για επίσκεψη σε κορίτσια μετά από εβδομάδες στη θάλασσα. Το κατάστρωμα του πλοίου γίνεται χορός.
Ενώ στο πλοίο γιορτάζουν, οι επαναστάτες στη Σεβαστούπολη ετοιμάζουν το πραξικόπημα. Πίσω από τη μάσκα του υπηρέτη του κυβερνήτη, ο Μπόρις, κρύβεται ο συνωμοτικός και γεμάτος μίσος ηγέτης των επαναστατών. Όταν δίνεται το σύνθημα «Οι καλεσμένοι έφτασαν!», οι επαναστάτες επιτίθενται. Οι ναύτες του θωρηκτού αρπάζουν τα όπλα τους και τα στρέφουν στους ανυποψίαστους καλεσμένους στο πλοίο. Σύντομα καταλαμβάνουν και τα κανόνια του πλοίου και τα στρέφουν στη χωρίς άμυνα πόλη.
Δεν αργεί, και η Σεβαστούπολη πέφτει στα χέρια των κόκκινων επαναστατών. Οι νέοι ηγέτες σφαγιάζουν, λεηλατούν, δολοφονούν και γιορτάζουν αχαλίνωτα τη νίκη τους στο παλάτι του πρώην κυβερνήτη. Ο τελευταίος, ένας ταπεινωμένος και συντετριμμένος άνδρας, παραπαίει σε ένα πίσω δωμάτιο μιας ταβέρνας, σώζεται από βέβαιο θάνατο χάρη στη θυσία της κόρης του. Η κόρη του ανησυχεί για την τύχη του αγαπημένου της μέσα στις ταραχές της επανάστασης.
Ο πρώην υπηρέτης και νυν κομισάριος των Σοβιέτ ερωτεύεται επίσης την κόρη του κυβερνήτη, η οποία κρύβεται για να αποφύγει τις παρενοχλήσεις του. Τώρα που έχει την εξουσία, δεν θέλει πια να της αρνηθεί. Τυχαία πέφτει στα χέρια του, και αυτή πρέπει να του παραδοθεί πλήρως για να προστατεύσει τους αγαπημένους της από το μίσος και την εκδίκηση των νέων, κόκκινων κυρίων.
Σημειώσεις Παραγωγής Η ταινία είχε τον εναρκτήριο τίτλο Panzerkreuzer Sebastopol.
Οι Weiße Sklaven, βασισμένοι υποτίθεται σε ένα αληθινό ρεπορτάζ του Charlie Roellinghoff, αποτελούσαν μια προπαγανδιστική απάντηση της ναζιστικής κινηματογραφικής πολιτικής στην εμβληματική σοβιετική παραγωγή Panzerkreuzer Potemkin του Sergei Eisenstein. Η ταινία εγκρίθηκε από τη λογοκρισία στις 16 Δεκεμβρίου 1936 (με απαγόρευση προβολής για ανηλίκους) και έκανε πρεμιέρα στις 5 Ιανουαρίου 1937.
Τα εξωτερικά γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στη Γιουγκοσλαβία: στο Σπλιτ και στο αντιτορπιλικό Dubrovnik.
Τα σκηνικά σχεδίασε ο Erich Zander, ενώ ο Alfred Stöger ήταν βοηθός σκηνοθέτη του Anton.
Στις ΗΠΑ, η ταινία προβλήθηκε έξι μήνες μετά την πρεμιέρα της στη Γερμανία με τον τίτλο White Slaves.
Η ταινία διαφημίστηκε ως «μεγάλο ντοκιμαντέρ από τη Ρωσία της Επανάστασης του Κερένσκι» και είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Παρέμεινε στις γερμανικές αίθουσες μέχρι τον Αύγουστο του 1939, αλλά αποσύρθηκε μετά το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ. Με την έναρξη της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα τον Ιούνιο του 1941, επαναπροβλήθηκε με τον νέο τίτλο Rote Bestien.
Οι συμμαχικές στρατιωτικές αρχές απαγόρευσαν την προβολή της ταινίας το 1945 στη Γερμανία, λόγω των έντονων αντισοβιετικών μηνυμάτων της.
Κριτικές Το Große Personenlexikon des Films ανέφερε στη βιογραφία του σκηνοθέτη: Ο Karl Anton «υπηρέτησε τους ναζιστικούς άρχοντες με μια χοντροκομμένη αντικομμουνιστική απάντηση στο σοβιετικό επαναστατικό φιλμ Panzerkreuzer Potemkin».
Το Lexikon des internationalen Films χαρακτήρισε τους Weiße Sklaven ως «μια μεγάλη, άγρια περιπετειώδη τοιχογραφία».
