Εκδίδεται νόμος “Περί Τύπου” στην Ελλάδα, 23 Νοεμβρίου 1837

Όταν ήρθε στα πράγματα  ο Καποδίστριας το 1828 μια από τις πρώτες κινήσεις του ήταν η κατάργηση του Συντάγματος της Τροιζήνας. Και από τα πρώτα θύματα της κατάργησης αυτής ήταν η ελευθερία του τύπου.  

Ο κυβερνήτης επέβαλε ψήφισμα με το οποίο έβαζε φίμωτρο στον Τύπο: 

« Α΄ Πάς εκδότης εφημερίδος να είναι υπόχρεος να λαμβάνη παρά της Κυβερνήσεως Δίπλωμα.  

Β ΄Να δίδη 4.000 ποιν. εγγύησιν ή να παρουσιάζη εγγυητήν αξιόχρεων περί αυτής της ποσότητος. 

Γ΄ Να δίδη δύο αντίτυπα εις την κυβέρνησιν , προτού δημοσιευθή το φύλλον. 

Δ΄ Να μην ομιλή κατά των καθεστώτων. Ουδέ να ελέγχη τας πράξεις των δημοσίων υπουργών, όταν συμφωνούν με τους νόμους και τα διατάγματα. 

Ε΄ Να μην ειμπορεί να εκδίδη φυλλάδια , ή περιοδικά βιβλιάρια χωρίς προεξέτασιν, ουδέ να προσβάλη κανένα εκ των τριών όρων των διαλαμβανομένων εις το Σύνταγμα. 

ΣΤ΄ Να μην ομιλή εναντίον των τριών ή μιας των τριών δυνάμεων των προστατευουσών την Ελλάδα και των αντιπρέσβεων αυτών». 

Ο πρώτος που αντέδρασε στο φίμωμα του τύπου ήταν ο Αναστάσιος Πολυζωΐδης που έγραψε στον «Απόλλωνα»: 

«Πού ζώμεν; Εις τον ελευθεροπάροχον τούτον αιώνα, ή εις τον καταδιωκτικόν εκείνο του Σύλλα και Μαρίου ( σ.σ. δικτάτορες της αρχαίας Ρώμης); Εις την ελευθέραν και ιδικήν μας , ή εις την δορυάλωτον και ξένην; Έχομεν κυβέρνησιν ή οχλοκρατούμεθα; Λαλούν οι νόμοι ή βασιλεύει το έτσι θέλω;…». 

Οι αστυνομικοί και οι χαφιέδες εκείνης της εποχής μπανόβγαιναν στο σπίτι του Πολυζωίδη και στα τυπογραφεία του «Απόλλωνα». Ο Πολυζωίδης χωρίς να πτοηθεί περιγράφει την τρομοκρατία των οργάνων του Καποδίστρια: 

 «…Δεν αναφέρομεν,όπως την τελευταίαν επίσκεψιν του Διοικητού επ’ αυτώ τούτω, τίποτε δεν ήτο ικανόν να κλονίση την αμετάθετον απόφασίν μας , απειλάς και υποσχέσεις τας ηκούαμεν αδιαφόρως, τον Νόμον μόνον φοβούμενοι, αυτόν μόνον σεβόμενοι κατά τα άλλα είμεθα άφοβοι και αμετάπειστοι.Tέλος πάντων έφθασε και η ημέρα , η αποφράς ημέρα, καθ’ ήν έμελλε , φευ! Το αυθαίρετον να υψώση τον θρόνον του επάνω εις τα ερείπια του Νόμου. Σμήνος οπλοφόρων , προηγουμένου του Αστυνόμου και ακολουθούντος του Πολιτάρχου (σ.σ. αξίωματούχος που στα χρόνια του Καποδίστρια είχε αστυνομικά καθήκοντα), επαρουσιάσθη εις το κατάστημα της τυπογραφίας την ώρα ότε τα πιεστήρια ήσαν ήδη εις κίνησιν και η τύπωσις του φύλλου εγγύς να λάβη πέρας. Εν ονόματι της εξουσίας , μας διέταξεν ο αστυνόμος να παύσωμεν την τύπωσιν. Εν ονόματι του Νόμου, απεκρίθημεν, δεν χρεωστούμεν υπακοήν, ή τουλάχιστον δεν θέλομεν να πεισθώμεν, πριν να μας παρουσιάση έγγραφον της ανωτέρας αρχής διαταγή, περιέχουσαν την αιτίαν της τοιαύτης ενεργέιας. Αλλ’ εις μάτην η αίτησίς μας, εις μάτην η αντίστασις. Ο λόγος δεν ίσχυε εν ονόματι της σιδηράς βίας…». 

Στις 23 Νοεμβρίου 1837, ο Αναστάσιος Π. Πολυζωίδης (1802-1873), διακεκριμένος νομικός, δημοσιογράφος και πολιτικός, ως Υπουργός Εσωτερικών εκδίδει το νόμο “Περί Τύπου” στην Ελλάδα

Ο Αναστάσιο Πολυζωίδης είχε προσωπικό ενδιαφέρον για το θέμα μιας και πριν ήταν κάτοχος της εφημερίδα Απόλλων. Προαναγγέθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1830 η έκδοσή της για την 1η Ιανουαρίου του 1831. Όμως αποφασίσθηκε η απαγόρευση της κυκλοφορίας της. Στις 6 Μαρτίου προαναγγέλεται εκ νέου η έκδοσή της από τον Αναστάσιο Πολυζωίδη.