Στον κινηματογράφο "Κρόνιον" των Σερρών προβάλλονταν η ταινία "Ουράνιο Κοντσέρτο", 25 Νοεμβρίου 1935

Στις 25 Νοεμβρίου 1935, στον κινηματογράφο "Κρόνιον" των Σερρών προβάλλονταν η ταινία "Ουράνιο Κοντσέρτο" με την Marta Eggerth

Η Mártha Eggerth γεννήθηκε στην Βουδαπέστη, κόρη της Tilly (το γένος Herzog ή Herzegh), δραματικής σοπράνο του χρωματικού φωνητικού, και του Paul Eggerth, διευθυντή τράπεζας. Η Eggerth άρχισε να τραγουδά από την παιδική της ηλικία. Η μητέρα της αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου στην κόρη της, η οποία θεωρείτο "Wunderkind" (θαύμα της φύσης) στην ηλικία των 11, όταν έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο στην οπερέτα Mannequins. Αυτή ήταν η περίοδος που η Eggerth άρχισε να τραγουδά το πιο απαιτητικό ρεπερτόριο χρωματικής σοπράνο, με έργα συνθετών όπως οι Rossini, Meyerbeer, Offenbach και Johann Strauss II.

Όταν ήταν ακόμα έφηβη, η Eggerth ξεκίνησε περιοδεία στη Δανία, Ολλανδία και Σουηδία, προτού φτάσει στη Βιέννη με πρόσκληση του Emmerich Kálmán. Ο Kálmán την προσκάλεσε στη Βιέννη για να υποκαταστήσει την Adele Kern, τη διάσημη χρωματική σοπράνο της Βιεννέζικης Όπερας, στην οπερέτα του Das Veilchen vom Montmartre (Το Βιολέττο του Μονμάρτρε). Τελικά, η Eggerth ανέλαβε τον κεντρικό ρόλο με μεγάλη κριτική αποδοχή, όταν η Kern αρρώστησε ξαφνικά. Στη συνέχεια, η Eggerth ερμήνευσε τον ρόλο της Adele στην διάσημη παραγωγή του Max Reinhardt στο Αμβούργο το 1929 για την οπερέτα Die Fledermaus, σε ηλικία 17 ετών.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, η Eggerth ανακαλύφθηκε από τη βιομηχανία του κινηματογράφου και η καριέρα της εκτοξεύθηκε, κερδίζοντας διεθνή φήμη. Έκανε περισσότερες από 40 ταινίες σε πέντε γλώσσες: Ουγγρικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Μεταξύ των πιο σημαντικών ταινιών ήταν οι Where is this Lady (1932), Ein Lied, ein Kuss, ein Mädel (Βερολίνο 1932, μουσική Robert Stolz), The Csardas Princess (1934), The Blonde Carmen (Βερολίνο 1935), Casta Diva (Ρώμη 1935), Das Hofkonzert (1936), Zauber der Bohème με τον Jan Kiepura (Βιέννη 1936, μουσική Robert Stolz), καθώς και δύο ταινίες που γράφτηκαν ειδικά για εκείνη από τον Franz Lehár: Es war einmal ein Walzer (1932) και Die ganze Welt dreht sich um Liebe (Βιέννη 1935).

Στην ταινία του 1934 Mein Herz ruft immer nach dir (Η Καρδιά Μου Σας Καλεί, μουσική Robert Stolz), γνωρίστηκε και ερωτεύτηκε με τον νεαρό Πολωνό τενόρο Jan Kiepura. Παντρεύτηκαν το 1936 και έγιναν γνωστοί ως το Liebespaar της Ευρώπης (Ζευγάρι Αγάπης), προκαλώντας αίσθηση όπου κι αν εμφανίζονταν.

Στις 10 Φεβρουαρίου 1938, ο Jan Kiepura έκανε το ντεμπούτο του στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, ερμηνεύοντας τον ρόλο του Rodolfo στην όπερα La bohème του Puccini. Συνέχισε να ερμηνεύει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα όπως Tosca, Rigoletto, Carmen, Manon και Aida, ενώ πραγματοποίησε μέχρι 80 συναυλίες το χρόνο σε όλη την Αμερική και τον Καναδά. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας του στις ΗΠΑ, η Eggerth υπέγραψε συμβόλαιο με το Shubert Theatre του Μπρόντγουεϊ για να εμφανιστεί στο μιούζικαλ Higher and Higher του Richard Rodgers. Στη συνέχεια υπέγραψε συμβόλαιο με τη Metro-Goldwyn-Mayer στο Χόλιγουντ και τη δεκαετία του 1940 έκανε δύο ταινίες με την Judy Garland: For Me and My Gal (1942) και Presenting Lily Mars (1943).

Στο Σικάγο, η Eggerth και ο Kiepura εμφανίστηκαν μαζί στην όπερα La bohème, αποσπώντας ενθουσιώδεις κριτικές. Το 1943, πρωταγωνίστησαν μαζί στο Μπρόντγουεϊ στο Majestic Theater σε μια αναθεωρημένη παραγωγή του The Merry Widow του Lehár, με τον Robert Stolz να διευθύνει και χορογραφία του George Balanchine. Θα παρουσίαζαν το The Merry Widow πάνω από 2.000 φορές, σε πέντε γλώσσες σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Το 1945 επέστρεψαν στο Μπρόντγουεϊ με το μιούζικαλ Polonaise.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, επέστρεψαν στη Γαλλία, περιοδεύοντας και κάνοντας ταινίες, όπως Valse Brillante (1949) και The Land of Smiles (1952), πριν παρουσιάσουν το The Merry Widow στο Θέατρο Palace του Λονδίνου το 1954.

Καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας της, η Eggerth διατηρούσε ενεργές περιοδείες συναυλιών στην Ευρώπη, τον Καναδά και τις ΗΠΑ, συνδυάζοντας το εκτενές ρεπερτόριό της από lieder, όπερα, τραγούδια από ταινίες και ιδιαίτερα αυστριακή οπερέτα. Η περιοδεία του Kiepura είχε το ίδιο έντονο πρόγραμμα, πράγμα που σήμαινε συχνές προσωρινές αποχωρισμούς για το ζευγάρι. Ωστόσο, οι διεθνείς περιοδείες τους συχνά τους έφερναν στην ίδια πόλη, όπου οι θαυμαστές τους τους υποδέχονταν με ενθουσιασμό. Στο Λονδίνο, έδωσαν δύο συναυλίες με sold-out εισιτήρια σε μία εβδομάδα στο Royal Albert Hall το 1956. Το ζευγάρι συνέχισε να τραγουδά τη δεκαετία του 1950 και 1960 με περισσότερες παραγωγές του The Merry Widow στις ΗΠΑ, συναυλίες και άλλες παραστάσεις στην Ευρώπη. Το 1965, επέστρεψαν στο Βερολίνο για μία ακόμη επιτυχημένη εμφάνιση του The Merry Widow.

Ο Kiepura πέθανε το 1966. Η Eggerth σταμάτησε το τραγούδι για αρκετά χρόνια. Τελικά, πεισμένη από τη μητέρα της, αποφάσισε να αναβιώσει την καριέρα της. Στη δεκαετία του 1970 άρχισε να εμφανίζεται τακτικά στην τηλεόραση και να πραγματοποιεί συναυλίες στην Ευρώπη. Το 1982 επέστρεψε στη σκηνή της Αμερικής για να πρωταγωνιστήσει στο μιούζικαλ Colette των Tom Jones/Harvey Schmidt απέναντι από την Diana Rigg σε Σιάτλ και Ντένβερ, και αργότερα στο έργο Follies του Stephen Sondheim στο Πίτσμπουργκ.

Το 1999, στην ηλικία των 87, τραγούδησε στη σκηνή της Όπερας της Βιέννης σε μια ειδική τηλεοπτική συναυλία matinee με παρουσιαστή τον ιστορικό και οργανωτή όπερας Marcel Prawy, για να γιορτάσει την πρώτη παραγωγή της όπερας The Merry Widow στο θέατρο. Εκτέλεσε ένα μεντούλι από την οπερέτα σε τέσσερις γλώσσες και έλαβε αυθόρμητο standing ovation. Επανέλαβε το μεντούλι το 2000 σε ένα γκαλά για να τιμήσει την 200ή επέτειο του Theater an der Wien στη Βιέννη.

Το 2001, η Eggerth επέστρεψε στο Λονδίνο για "An Interview-in-Concert" στο γεμάτο Wigmore Hall, συνοδευόμενη από τον μαέστρο-πιανίστα Alexander Frey και παρουσιάζοντας από τον Βρετανό συγγραφέα και κριτικό Brendon Carroll. Τραγούδησε επίσης στις ετήσιες συναυλίες του Licia Albanese-Puccini Foundation στο Alice Tully Hall του Lincoln Center με μεγάλη επιτυχία. Εμφανίστηκε στην Αυστρία σε δημοφιλή τηλεοπτική σειρά ντετέκτιβ, Tatort, υποδυόμενη μια ηλικιωμένη ντίβα υπόπτη για μια δολοφονία. Σημαντικές στιγμές το 2006/2007 περιλαμβάνουν δύο συναυλίες με συνεντεύξεις στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, sold-out εμφανίσεις στο Café Sabarsky στο Neue Galerie διασκεδάζοντας το κοινό με την προπολεμική αυστριακή/βερολινέζικη καμπαρέ σάτιρα και τέχνη της, συναυλία και συζήτηση στο New York University και πολλές άλλες εμφανίσεις. Η τελευταία της εμφάνιση ήταν το 2011, σε ηλικία 99 ετών.