Πραγματοποιήθηκε στις Σέρρες παράσταση "υπέρ των τραυματιών του πολέμου", 7 Νοεμβρίου 1921

Στις 7 Νοεμβρίου 1921, πραγματοποιήθηκε στις Σέρρες παράσταση "υπέρ των τραυματιών του πολέμου", που διοργανώθηκε με τη συμπαράσταση της θιασάρχη Ηρώ Χαντά. Η παράσταση ήταν έκτακτη και πανηγυρική, και τα έσοδά της είχαν σκοπό να ενισχύσουν τους τραυματίες του πολέμου.

Το πρόγραμμα της παράστασης, που περιλάμβανε τέσσερις πράξεις, ήταν ποικίλο. Αρχικά, παρουσιάστηκε το "Μέρος Α΄: Η Σημαία", με ύμνους προς τη σημαία και απαγγελία από την κυρία Χαντά. Στη συνέχεια, το "Μέρος Β΄: Το Έγκλημα", το οποίο αποτελούσε τρίτη πράξη από κάποιο δράμα. Στο "Μέρος Γ΄: Γιατί όχι;" παρουσιάστηκε μια κωμωδία, ενώ το "Μέρος Δ΄" ήταν η τελευταία πράξη του έργου "Νέοι Παναθηναίοι".

Η γενική είσοδος για την παράσταση ήταν 10 δραχμές.

Η Ηρώ Χαντά (1911-1995) ήταν ηθοποιός και τραγουδίστρια του θεάτρου. Για πολλά χρόνια ήταν επιτυχημένη πρωταγωνίστρια και θιασάρχης. 

Σύμφωνα με την εφημερίδα "Ακρόπολις", στις 30 Μαΐου 1935, η κ. Χαντά ξεκίνησε για περιοδεία με το ιδιωτικό της αυτοκίνητο, ξεχωριστά από τον υπόλοιπο θίασο. Κάτι όχι σύνηθες εκείνη την εποχή, ενώ χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος του φωτορεπορτάζ.

H δημοφιλής ηθοποιός ποζάρει, μάλιστα, δίπλα στη Chevrolet Master του 1934. 

Χαντά Ηρώ

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1911. Διακεκριμένη ηθοποιός και τραγουδίστρια του μουσικού θεάτρου (μέτζο-σοπράνο). Κόρη του ηθοποιού Σπ. Χαντά υπήρξε επί σειρά ετών δημοφιλέστατη πρωταγωνίστρια και θιασάρχης. Έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε ηλικία 13 ετών στην επιθεώρηση «Πρωτευουσιάνα» του Αιμ Δραγάτση (Θέατρο «Κεντρικόν») και τον επόμενο χρόνο έπαιξε με το Θίασο της Μ. Κοτοπούλη στο "Κουρέλι" του Νικοντέμι (1925). Με τον ίδιο θίασο εμφανίστηκε στον "Ριχάρδο Γ'" του Σαίξπηρ. Το 1928 μεταπήδησε στο μουσικό θέατρο και σημείωσε μεγάλη επιτυχία ως πρωταγωνίστρια σε οπερέτες και επιθεωρήσεις. Η πρώτη της εμφάνιση στην οπερέτα ήταν στο Θέατρο «Παπαϊωάννου» (με τον ίδιο τον Παπαϊωάννου) στη "Φρασκουΐτα" του Λέχαρ. Παρέμεινε 5 χρόνια στον ίδιο θίασο, παίζοντας οπερέτες Ελλήνων και ξένων μουσουργών («Κρυφό Ρομάντσο» και «Ξανθή, μελαχροινή» του [Λιτόχωρο, Δημοτική Χορωδία" Ιωάννης Σακελλαρίδης"Λιτόχωρο, Δημοτική Χορωδία"Ιωάννης Σακελλαρίδης"Θ. Σακελλαρίδη], «Γυναίκα με τα ούλα της» του Κράους, «Ησαΐα χόρευε» του Στ. Μάστορα, κ.λπ.). Το 1932 παίζει την μεγάλη επιτυχία του Χρ. Χαιρόπουλου "Γυναίκες... Γυναίκες...", που ήταν και προσωπική της επιτυχία. Με δικό της Θίασο και συμπρωταγωνιστή τον Π. Οικονόμου παίζει διάφορα μουσικά έργα στο «Κεντρικόν» (1934-36). Με τον ίδιο «παρτεναίρ» είχε προηγουμένως ερμηνεύσει τη Μίρκα στον «Βαρκάρη του Βόλγα» (των Σ. Ποταμιάνου-Α. Μαστρεκίνη). Το 1936, και για ένα χρόνο, διέκοψε τις εμφανίσεις της και σπούδασε οπερέτα στο "Τεάτερ αν ντερ Βιν" της Βιέννης. Μεταπολεμικά (1946) εμφανίστηκε ως συνθιασάρχις στο Θέατρο «Απόλλων» (με Κ. Στολίγκα, Λ. Σκορδούλη και καλλιτεχνικό δ/ντή τον Ν. Μηλιάδη) τραγουδώντας στις οπερέτες: «Ο χορός της τύχης», «Θέλω να τον δω» και «Σφάλματα κοριτσιών». Η τελευταία εμφάνισή της στην οπερέτα έγινε το 1949 στο Θέατρο «Γκλόρια» («Γλυκειά Νανά» του [Λιτόχωρο, Δημοτική Χορωδία" ΙωάννηςΣακελλαρίδης"Λιτόχωρο, Δημοτική Χορωδία"ΙωάννηςΣακελλαρίδης"Θ. Σακελλαρίδη]). Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας της έκάνε πολλές περιοδείες στο εξωτερικό (Αγγλία,Γαλλία, Αφρική) και έδωσε κατά διαστήματα αρκετές παραστάσεις για τον Ελληνισμό της Κων/πολης και της Αιγύπτου. Έδωσε επίσης πολλά ρεσιτάλ ελαφράς μουσικής στις ελλ. Παροικίες. Σε νεαρή ηλικία έγραψε διηγήματα (που δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες "Ακρόπολις", "Εμπρός",κ.λπ..). Αξιομνημόνευτο και το ότι υπέστη επανειλημμένες διώξεις για τα αριστερά της φρονήματα. Αποσύρθηκε του θεάτρου το 1954. Πέθανε στην Αθήνα στις 4 Ιανουαρίου 1995.

Φιλμογραφία

Διπλή θυσία (1945)

Στο κατώφλι της αμαρτίας (1961)