Δολοφονήθηκε ο Μακεδονομάχος Ιωάννης Παπάζογλου, 17 Δεκεμβρίου 1909
Στις 17 Δεκεμβρίου 1909, δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Παπάζογλου, ένας από τους παράγοντες του Μακεδονικού Αγώνα. Γεννημένος στις Σέρρες το 1871, διετέλεσε διερμηνέας του Ελληνικού Προξενείου, πρόεδρος του Ομίλου «Ορφεύς» και ενεργό μέλος της επαναστατικής οργάνωσης «Φιλική Μακεδονική Εταιρεία». Από το 1904, συνεργαζόταν στενά με όλους όσοι υπηρέτησαν στο Ελληνικό Προξενείο Σερρών, αναλαμβάνοντας αποστολές υψηλού κινδύνου για την υποστήριξη του εθνικού αγώνα.
Η σπουδαία δράση του περιγράφεται στο βιβλίο του Αντώνη Σακτούρη, Αναμνήσεις εκ του διπλωματικού μου σταδίου (Κάιρο, 1951): «Ο Ιωάννης Παπάζογλου [...] υπήρξε η ψυχή του Αγώνος, ούτινος η μεγάλη επιτυχία ωφείλετο εις την Πατριωτικήν δράσιν αυτού και των συντρόφων του».
Ο Παπάζογλου συμμετείχε ενεργά στη μεταφορά όπλων, στην αποθήκευση τους σε υπόγειες κρύπτες, στη φροντίδα τραυματιών και στην υποστήριξη των αντάρτικων σωμάτων που δρούσαν στην περιοχή. Οι αποστολές του περιλάμβαναν την εξασφάλιση προμηθειών και πολεμοφοδίων, συχνά υπό συνθήκες μεγάλου κινδύνου, ενώ εργάστηκε με ζήλο και αυτοθυσία, εγκαταλείποντας πολλές φορές τις προσωπικές του υποθέσεις για χάρη της οργάνωσης.
Η δράση του δεν πέρασε απαρατήρητη από τους εχθρούς του. Την 17η Δεκεμβρίου 1909, καθώς περπατούσε στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης, δολοφονήθηκε από πράκτορες των Νεότουρκων, αφήνοντας πίσω του μια βαριά κληρονομιά αγώνα και θυσίας για την πατρίδα.
Αναμνήσεις εκ του Διπλωματικού μου σταδίου ( 1897 – 1933 ) - Κάιρο 1951: «Ο Ιωάννης Παπάζογλου εκ της πόλεως Σερρών καταγόμενος, διετέλεσε μέλος της ενόπλου Εθνικής Οργανώσεως «Ορφεύς», πράκτωρ έμπιστος του Κέντρου, πρωταθλητής εις τον αγώνα και άκαμπτος Εθνικός εργάτης. Έλαβε μέρος κατά την μεταφοράν των όπλων εν ώρα νυκτός και ημέρας πολλάκις και εις την αποθήκευσιν αυτών εις υπογείους κρύπτας κατασκευασθείσας υπό τούτου και των συντρόφων του ιδιοχείρως εις οικίας μελών του «Ορφέως», από του έτους 1905-1909. Εις την εντός των καταλυμάτων οδήγησιν και εξασφάλισιν των Σωμάτων όταν ταύτα διωκόμενα υπό των Τουρκικών Στρατευμάτων κατέφευγον εις την πόλιν Σερρών ελλείψει ορεινών ερεισμάτων. Εξετέλει δυσκόλους αποστολάς εφοδιασμού των Σωμάτων δια πολεμοφοδίων, ενδυμάτων και λοιπών, ως και δια την περίθαλψιν των τραυματιών εις ειδικά εντός της πόλεως καταλύματα και εις εκτέλεσιν εν γένει αποστολών πλήρων κινδύνων εντός της πόλεως και της υπαίθρου στρατοκρατουμένων. Υπήρξε η ψυχή του Αγώνος, ούτινος η μεγάλη επιτυχία ωφείλετο εις την Πατριωτικήν δράσιν αυτού και των συντρόφων του. Οι κίνδυνοι τους οποίους διέτρεξεν ούτος ακαταπονήτως και αδιαλείπτως εργαζόμενος ημέραν και νύκτα επί πολλά έτη ήσαν πολλάκις μεγαλύτεροι των κινδύνων οὐς διέτρεχον τα Σώματα, άτινα εκινούντο και έδρων υπό την φύλαξιν και προσοχήν των μελών της οργανώσεως. Εργάσθη μετ' αφοσιώσεως, αυταπαρνήσεως, ενθέου ζήλου, μετά κόπων και μόχθων ανιδιοτελώς, εγκαταλείπων απειράκις το κύριον αυτού έργον δια την επιβολήν της οργανώσεως, άνευ της οποίας ο Αγών ήθελεν αποτύχει. Ούτος μετά των συντρόφων του επεβλήθησαν εις την πόλιν εκ της οποίας μετεδόθη ο ενθουσιασμός εις ολόκληρον τον πληθυσμόν του Νομού και ούτω επετεύχθη η ολοσχερής εις τον Νομόν επικράτησις του Ελληνικού Στοιχείου»
