Άγιος Ιγνάτιος της Λόμα, 28 Δεκεμβρίου
Οι συνθήκες της ζωής του όσο ακόμα βρισκόταν στον κόσμο είναι άγνωστες. Ξεκίνησε την ασκητική του πορεία στη Μονή του Σωτήρος στα Πριλούκι του Βόλογκντα και έλαβε το μοναχικό σχήμα στη Μονή του Αγίου Κυρίλλου της Λευκής Λίμνης. Στη συνέχεια, ο Άγιος Ιγνάτιος αναχώρησε για την περιοχή της Λόμα αναζητώντας απομόνωση και ίδρυσε εκεί ένα ησυχαστήριο, το οποίο σταδιακά προσέλκυσε μαθητές.
Η επιθυμία για μια απομονωμένη ερημητική ζωή τον ώθησε ξανά να αφήσει τη μονή που είχε ιδρύσει. Παραδίδοντας τη διοίκηση της μονής σε έναν από τους μαθητές του, ο ασκητής αποσύρθηκε στην περιοχή Βαντόζσκι, στις όχθες του ποταμού Νταρόβιτσα, ο οποίος εκβάλλει στον ποταμό Σαράου, περίπου ένα μίλι από το σημείο όπου εγκαταστάθηκε ο μοναχός. Ο τόπος ήταν ήσυχος, δασώδης, και οι ανθρώπινοι οικισμοί βρίσκονταν πέντε με έξι μίλια μακριά. Ένα σχεδόν αόρατο μονοπάτι που διέσχιζε την όχθη του Νταρόβιτσα ήταν ο μόνος τρόπος για να φτάσει κανείς σε αυτό το σημείο.
Ο Άγιος Ιγνάτιος εξασφάλιζε την τροφή του (και του μοναχού Ιωακείμ, που ζούσε τρία μίλια μακριά από αυτόν) πλέκοντας γαϊτανάκια, τα οποία άφηνε στον δρόμο. Οι περαστικοί τα αντάλλασσαν με ψωμί. Στο ίδιο μέρος, ο Άγιος Ιγνάτιος έκτισε έναν ναό προς τιμήν της Προστασίας της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο οποίος αποτέλεσε την απαρχή της Μονής της Παναγίας του Βαντόζσκι. Τον 18ο αιώνα το ησυχαστήριο αυτό καταργήθηκε, ενώ παρέμεινε μόνο η Εκκλησία του Σωτήρος στη Λόμα, όπου φυλάσσονταν τα λείψανα του Αγίου Ιγνατίου, τα οποία δοξάστηκαν με θαύματα. Ο Άγιος κοιμήθηκε το 1591.
Η τιμή προς τη μνήμη του Αγίου ξεκίνησε πολύ παλιά, ίσως λίγο μετά τον θάνατό του. Στο Ευαγγέλιο του θυσιαστηρίου, που δωρήθηκε στη μονή το 1658, υπάρχει μια επιγραφή όπου ο Άγιος Ιγνάτιος αποκαλείται «ο μέγας θαυματουργός». Το 1659, ο Τσάρος Αλέξιος Μιχαήλοβιτς δώρισε διάφορες εκτάσεις στην πτωχή Μονή της Λόμα και στην επιστολή του αποκαλούσε τον ιδρυτή της «σεβάσμιο πατέρα και θαυματουργό». Στην Εκκλησία του Σωτήρος στη Λόμα υπάρχουν οκτώ παλαιές εικόνες με παραστάσεις του Αγίου Ιγνατίου, μαρτυρώντας την παλαιόθεν τιμή προς το πρόσωπό του.
Σε μια παλιά βιογραφία του Αγίου, που συντάχθηκε στα μέσα του 17ου αιώνα, αναφέρεται ότι οι ντόπιοι «με πίστη στον Πανεύσπλαχνο Σωτήρα, την Πάναγνη Θεοτόκο και τον Όσιο Ιγνάτιο τον Θαυματουργό πηγαίνουν σε εκείνο το πηγάδι για υγεία, πλένονται με το νερό εκείνο και το πίνουν». Επίσης, με την ευλογία του ηγουμένου, «εκείνο το νερό συλλέγεται σε δοχεία και μεταφέρεται στα σπίτια τους, όπου οι οικογένειές τους, με πίστη και ευλογία για υγεία, πλένονται και πίνουν από αυτό».