Όσιος Αθηνόδωρος, 29 Δεκεμβρίου
Η ακόλουθη αφήγηση προέρχεται από τα «Παραλειπόμενα» του Αγίου Παχωμίου (κεφ. 16):
Πρέπει να αναφέρουμε έναν άλλο άγιο άνδρα από τους αδελφούς, ο οποίος εξάσκησε τη ζωή των αρετών με πληρότητα και, για χάρη της οικοδομής, να διηγηθούμε μερικά γεγονότα της ζωής του. Αυτός ο αδελφός, ο οποίος ευλογήθηκε με μνήμη, ενώ ήταν λεπρός στο σώμα του, είχε το κελί του ξεχωριστά από τους αδελφούς. Σε όλη του τη ζωή ζούσε μόνο με ψωμί και αλάτι. Έφτιαχνε ένα ψάθινο στρώμα την ημέρα, και συχνά, όταν έπλεκε τα σκοινιά για τα στρώματα, τα χέρια του τρυπούσαν από τα καλάμια και γεμίζαν με αίμα, ώστε τα στρώματα που έφτιαχνε να λεκιάζονται από το αίμα του. Παρά την ασθένειά του, δεν έχανε ποτέ τις συναθροίσεις των αδελφών και ποτέ δεν κοιμόταν την ημέρα μέχρι την αναχώρησή του από αυτήν τη ζωή. Ήταν συνήθειά του να απαγγέλλει από μνήμης ένα τμήμα από τις Γραφές κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί· και έπειτα κοιμόταν μέχρι να δοθεί το σήμα για τη νυχτερινή σύναξη.
Μια μέρα, ένας αδελφός τον επισκέφθηκε και είδε τα χέρια του γεμάτα αίμα από το πλέξιμο των στρωμάτων. Του είπε: «Αδελφέ, γιατί κοπιάζεις και εργάζεσαι τόσο πολύ, ενώ έχεις μια τέτοια ασθένεια; Νομίζεις ότι θα κατηγορηθείς για αδράνεια από τον Θεό αν δεν εργαστείς; Ο Κύριος γνωρίζει ότι είσαι άρρωστος, και κανείς με μια τέτοια ασθένεια δεν έχει ποτέ εργαστεί, ιδίως όταν κανείς δεν σε υποχρεώνει. Τρέφουμε άλλους, ξένους και φτωχούς· και εσένα, που είσαι ένας από εμάς και ένας τόσο άγιος άνθρωπος, δεν πρέπει να σε υπηρετούμε με όλη μας την ψυχή και με μεγάλη χαρά;»
Εκείνος απάντησε: «Είναι αδύνατον για μένα να μην εργάζομαι.» Και ο αδελφός του είπε: «Αν αυτό σε ευχαριστεί, σε παρακαλώ τουλάχιστον να αλείφεις τα χέρια σου με λάδι κάθε βράδυ, ώστε να μην κουράζεσαι.» Τον άκουσε και άλειψε τα χέρια του με λάδι, όπως του είχε πει. Αλλά τα χέρια του, μαλακωμένα, τραυματίζονταν ακόμη περισσότερο από τα καλάμια που τον τρυπούσαν.
Ο Μέγας Παχωμιος τον επισκέφθηκε στο κελί του και του είπε: «Νομίζεις, Αθηνόδωρε, ότι το λάδι σε βοηθά; Ποιος σε υποχρέωσε να εργάζεσαι, ώστε με το πρόσχημα της εργασίας να βάζεις τις ελπίδες σου για υγεία στο λάδι αντί στον Θεό; Δεν ήταν ο Θεός ικανός να σε θεραπεύσει; Αλλά, για το όφελος της ψυχής σου, επέτρεψε να έχεις αυτήν την ασθένεια.»
Εκείνος απάντησε: «Πάτερ, αμάρτησα και γνωρίζω το σφάλμα μου. Αλλά σε παρακαλώ να προσευχηθείς για μένα, ώστε ο Θεός να με συγχωρήσει για αυτή την αμαρτία.» Και, όπως επιβεβαίωσαν οι πατέρες που ήταν μαζί του, πέρασε έναν ολόκληρο χρόνο θρηνώντας για τον εαυτό του για αυτή την πράξη, τρώγοντας κάθε δεύτερη μέρα.
Στην αρχή, πριν αυτός ο αδελφός καταπονηθεί πολύ από την ασθένειά του, ο Μέγας Παχωμιος τον έστελνε σε κάθε μοναστήρι για να παρέχει παράδειγμα και θεμέλιο σε όλους τους αδελφούς, με τον τρόπο που υπομείνει ευγνώμονα την επώδυνη δοκιμασία της ασθένειάς του.
.jpg)
