Στον κινηματογράφο Πάνθεον των Σέρρων προβαλλόταν η ταινία "Les Croix de bois", 14 Δεκεμβρίου 1933

Στις 14 Δεκεμβρίου 1933, στον κινηματογράφο Πάνθεον των Σέρρων προβαλλόταν η ταινία "Les Croix de bois" (Ξύλινοι Σταυροί).

Οι Ξύλινοι Σταυροί (Les Croix de bois) είναι μια γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία του Raymond Bernard, που κυκλοφόρησε το 1932.

Πρόκειται για μια διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Roland Dorgelès, εμπνευσμένου από τις εμπειρίες του συγγραφέα κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το βιβλίο, που κυκλοφόρησε το 1919 από τις εκδόσεις Albin Michel, περιγράφει την καθημερινότητα των Γάλλων στρατιωτών στα χαρακώματα. Παρότι ήταν φαβορί για το βραβείο Goncourt το 1919, τελικά έχασε από το μυθιστόρημα À l'ombre des jeunes filles en fleurs του Marcel Proust, με ψήφους έξι έναντι τεσσάρων.

Σύνοψη

Στη Γαλλία, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Gilbert Demachy, φοιτητής νομικής, κατατάσσεται στον στρατό για να πολεμήσει ενάντια στον Γερμανό εισβολέα. Στο μέτωπο, η κατάσταση παραμένει στάσιμη στην Καμπανία. Μέσα στις λάσπες των χαρακωμάτων, οι στρατιώτες περιμένουν την επόμενη επίθεση.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά

Σκηνοθεσία: Raymond Bernard

Σενάριο: Raymond Bernard, André Lang (βασισμένο στο μυθιστόρημα του Roland Dorgelès)

Σκηνικά: Jean Perrier

Φωτογραφία: Jules Kruger, René Ribault

Μοντάζ: Lucienne Grumberg

Ήχος: Antoine Archimbaud

Παραγωγή: Pathé-Natan

Γλώσσα: Γαλλικά

Διάρκεια: 110 λεπτά

Είδος: Δραματική, Πολεμική

Ημερομηνία κυκλοφορίας: 17 Μαρτίου 1932 (Παρίσι, κινηματογράφος Moulin-Rouge)

Διανομή

Pierre Blanchar: Gilbert Demachy

Gabriel Gabrio: Sulphart

Charles Vanel: Breval

Raymond Aimos: Fouillard

Antonin Artaud: Vieublé

Paul Azaïs: Broucke

René Bergeron: Hamel

Raymond Cordy: Vairon

Marcel Delaître: Berthier

Jean Galland: Cruchet

Pierre Labry: Bouffioux

René Montis: Morache

Jean-François Martial: Lemoine

Σχόλια

Η ταινία ασχολείται με την ψυχολογική εξέλιξη ενός στρατιώτη που ξεκινά με ιδεαλιστικά κίνητρα, θυμίζοντας ταινίες όπως το La Grande Parade του King Vidor (1925) και το All Quiet on the Western Front του Lewis Milestone (1930).

Η αυθεντικότητα της ταινίας ενισχύθηκε από τη συμμετοχή πολλών ηθοποιών και κομπάρσων που είχαν υπηρετήσει στον πόλεμο, ενώ τα γυρίσματα έγιναν σε πραγματικά πεδία μαχών με υπολείμματα χαρακωμάτων. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, βρέθηκαν ανεκρηγμένα οβίδες και ανθρώπινα λείψανα, κάτι που διέκοπτε συχνά την παραγωγή.

Ο Charles Vanel κατηγορήθηκε από εθνικιστές για τη σύντομη στρατιωτική του θητεία, αλλά υποστηρίχθηκε από τον Raymond Aimos, ο οποίος πέρασε τέσσερα χρόνια στο μέτωπο. Ο Aimos δήλωσε χαρακτηριστικά ότι μια ψυχική πληγή είναι ισοδύναμη με μια σωματική, υπερασπιζόμενος τον συνάδελφό του.

Η ταινία παραμένει ένα από τα πιο σημαντικά αντιπολεμικά έργα του γαλλικού κινηματογράφου.