Ντοκιμαντέρ «Οι Υφάντρες», 1905

Η πρώτη ελληνική ταινία μεγάλου μήκους είναι η «Γκόλφω», η οποία γυρίστηκε το 1914 σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μπαχατώρη. 

Ωστόσο, η παλαιότερη γνωστή ελληνική ταινία είναι «Οι Υφάντρες», ένα σύντομο ντοκιμαντέρ διάρκειας ενός λεπτού, που δημιουργήθηκε το 1905 από τους αδελφούς Ιωάννη και Μίλτο Μανάκη

Η ταινία "Οι Υφάντρες" (1905) αποτελεί την πρώτη κινηματογραφική παραγωγή του ελληνικού κινηματογράφου και καταγράφει την καθημερινή ζωή των γυναικών στην ελληνική ύπαιθρο.

Σκηνοθεσία και Παραγωγή

Η ταινία γυρίστηκε το 1905 από τους αδελφούς Γιάννη και Μίλτο Μανάκη, οι οποίοι ήταν από την Αβδέλλα Γρεβενών. Οι Μανάκη, επηρεασμένοι από τις εθνικές κινήσεις της εποχής, ασχολήθηκαν με τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο, καταγράφοντας σημαντικά γεγονότα και πρόσωπα της εποχής. 

Η ταινία έχει διάρκεια περίπου ενός λεπτού και παρουσιάζει γυναίκες του χωριού να γνέθουν μαλλί μπροστά στα σπίτια τους. Ανάμεσα στις πρωταγωνίστριες διακρίνεται η γιαγιά Δέσπα Μανάκη, ηλικίας 117 ετών, να γνέθει στον αργαλειό. 

Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1905 και θεωρείται η πρώτη κινηματογραφική ταινία στα Βαλκάνια. Η κριτική της εποχής ήταν θετική, αν και επισήμανε τα τεχνικά περιορισμένα μέσα της εποχής. 

 

Κληρονομιά και Επιρροή

Η "Οι Υφάντρες" θεωρείται η πρώτη ταινία "φουστανέλας", ενός κινηματογραφικού είδους που αναδείχθηκε τις δεκαετίες του '50 και του '60, με θέμα τη ζωή και τα πάθη των Ελλήνων βοσκών. Η ταινία άνοιξε το δρόμο για την ανάπτυξη του ελληνικού κινηματογράφου και την εξερεύνηση του μέσου ως μορφή τέχνης στην Ελλάδα. 

Διατήρηση και Προσβασιμότητα

Δυστυχώς, η αυθεντική κόπια της "Οι Υφάντρες" δεν έχει διασωθεί, και η ταινία θεωρείται χαμένη. Ωστόσο, η σημασία της στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου παραμένει αδιαμφισβήτητη, και η κληρονομιά της συνεχίζει να μελετάται και να εκτιμάται από κινηματογραφικούς ιστορικούς και λάτρεις του κινηματογράφου.