ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Eις τον Tρόφιμον και Δορυμέδοντα. Πνέοντες ἓν Τρόφιμε καὶ Δορυμέδον, Ἓν ἐκ ξίφους δέχεσθε καὶ βίου τέλος. Eις τον Σαββάτιον. Ξεσθεὶς σιδηροῖς Σαββάτιος ὀξέσιν, Εἰς σαββατισμὸν θεῖον ὡς Μάρτυς φθάνει. Ἐννεαδεκάτῃ Τρόφιμον τάμον, ἠδὲ συνάθλους. Και οι τρεις, μαρτύρησαν επί βασιλέως Πρόβου και διοικητού Αντιοχείας Ηλιοδώρου (278 μ.Χ.). Όταν λοιπόν ο Τρόφιμος με το Σαββάτιο βρέθηκαν στην Αντιόχεια και είδαν τα πολυποίκιλα αμαρτωλά όργια που γίνονταν προς τιμήν του Απόλλωνα, δε συγκρατήθηκαν και αποδοκίμασαν δημόσια την αμαρτωλή αυτή παραφροσύνη. Βέβαια, γρήγορα συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο δικαστήριο. Θαρραλέα δήλωσαν πως είναι χριστιανοί. Τότε ο ηγεμόνας Ηλιόδωρος διέταξε και τους μαστίγωσαν ανελέητα. Τόσο, που οι σάρκες τους κόβονταν κομμάτια. Εκεί ο Σαββάτιος άφησε την τελευταία του πνοή. Ο δε Τρόφιμος οδηγήθηκε σε άλλο σκληρότερο ηγεμόνα, το Διονύσιο Περώννιο. Αυτός, αφού τον έγδαρε με σιδερένια νύχια, μισοπεθαμένο τον έριξε στη φυλακή. Εκεί τον επισκέφθηκε κάποιος, βουλευτής, ο Δο