Ο Ανδρέας Ιδρωμένος (1764–1843) ήταν Έλληνας λόγιος, ιερέας και δάσκαλος Γεννήθηκε στην Πάργα το 1764. Υπήργε λόγιος ιερέας, δάσκαλος και ιστορικός συγγραφέας. Μαθήτευσε κοντά στον ιερομόναχο Ακάκιο Δεσύλλα και το 1791 χειροτονήθηκε ιερέας. Ηταν υποστηρικτής του Ρήγα και ενδυνάμωνε με τους λόγους του αγωνιζόμενους Σουλιώτες. Ο Αλής Πασάς των Ιωαννίνων είχε ενοχληθεί απο την δράση του και προσπάθησε να τον πείσει να έρθει ως δασκάλος στα Γιάννενα με απώτερο σκοπό να τον δολοφονήσει. Το 1804 αποδεχόμενος την πρόσκληση του Καποδίστρια έρχεται στην Κέρκυρα.   Ο Καποδίστριας, σε επιστολή του προς τη Γερουσία σχετικά με το θέμα, αναφέρει τα εξής: «Παρακάλεσα τον εξαίρετο δάσκαλο, δόκτορα Ανδρέα Ιδρωμένο, να δεχτεί αυτόν κοντά του για εκπαίδευση. Για την τροφή του διέθετα επτά τάληρα τον μήνα, έχοντας από εκείνη τη στιγμή αποφασίσει να επιβαρυνθώ με αυτή τη μηνιαία δαπάνη…». Με ομιλία του Ανδρέα Ιδρωμένου επισφραγίστηκε η έναρξη των μαθημάτων της σχολής στις 8 Νοεμβρίου 1805. Μέχρι το 182...

Ο Ρήγας Γκόλφης (Δημήτρης Δημητριάδης) υπήρξε από τους πιο μαχητικούς δημοτικιστές της εποχής του χωρίς να μετατρέψει όμως ποτέ την ποίηση του σε πολιτική συνθηματολογία. Ο Ρήγας Γκόλφης (21 Ιανουαρίου 1886 - 1 Ιανουαρίου 1958) ήταν Έλληνας ποιητής, κριτικός και συνεργάτης του περιοδικού Ο Νουμάς και υπήρξε από τους πιο μαχητικούς δημοτικιστές της εποχής του χωρίς να μετατρέψει όμως ποτέ την ποίησή του σε πολιτική συνθηματολογία. Βιογραφικό Ο Δημήτρης Δημητριάδης, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Ρήγα Γκόλφη, γεννήθηκε το 1886 στο Μεσολόγγι ο δε πατέρας του καταγόταν από το Καρπενήσι. Ο Γκόλφης αφού σπούδασε νομικά στην Αθήνα έγινε συμβολαιογράφος όπως και ο πατέρας του. Το 1908 δημοσίευσε στον Νουμά το μονόπρακτο δράμα Ο Γήταυρος το οποίο είχε έντονο κοινωνικό χαρακτήρα και εντάσσεται στην κοινωνική θεατρική ηθογραφία. Ασχολήθηκε όμως κυρίως με την ποίηση και εξέδωσε τις παρακάτω ποιητικές συλλογές: Τραγούδια του Απρίλη (1909) Ύμνοι (1921) Στο γύρισμα της ρίμας (1924) Λυρικά χρώματα ...

Ο Νικόλαος Αναστασίου Παπαναστασόπουλος γ εννήθηκε  το 1874 (;)  στην Αθήνα και σπούδασε μουσική στην Ιταλία και τη Γαλλία. Στις Σέρρες εγκαταστάθηκε το 1905, όπου δ ίδαξε ως καθηγητής μουσικής στο Παρθεναγωγείο Σερρών «Γρηγοριάδα». Διηύθυνε τη Μαντολινάτα του «Ομίλου Ερασιτεχνών η ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ» η οποία πήρε μέρος το 1906 στην αίθουσα της «Γρηγοριάδας» σε καλλιτεχνική εσπερίδα.  Το 1912(;) εγκαταστάθηκε στην Καβάλα απ' όπου γύρισε το 1916.  Το επόμενο έτος απήχθηκε όμηρος στη Βουλγαρία.  Η μουσικοδιδακτική και καλλιτεχνική δραστηριότητά του έχει συχνά επαινεθεί από τον τύπο της εποχής. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη, μετά την επιστροφή του από τη βουλγαρική ομηρία.

Ο Ματσούκας γεννήθηκε στην Υπάτη το 1873 και μετακόμισε στην Αθήνα για σπουδές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συμμετείχε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 μετά τον οποίον αποφάσισε να ασχοληθεί με την πατριωτική ποίηση και τη διενέργεια εράνων για εθνικούς σκοπούς. Περιόδευε συνέχεια, έγραφε και απάγγειλε πατριωτικά ποιήματα, ενώ με τους εράνους που διοργάνωσε αγοράστηκε το αντιτορπιλικό Νέα Γενεά. Αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων του ήταν να του δοθούν προσωνύμια όπως «εθνικός ποιητής» ή «εθναπόστολος». Πέθανε στην Αθήνα το 1928. Στην κηδεία του εκφώνησε επικήδειο λόγο ο Κωστής Παλαμάς, ενώ παρέστη και ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Σήμερα υπάρχει ανδριάντας του στην Υπάτη και στην ομώνυμη πλατεία της Λαμίας. Ενδεικτική εργογραφία Γλυκοχαράματα, Αθήνα, 1899. Πατριωτικά τραγούδια, Αθήνα, 1901.

Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών (1928-1934) με δασκάλους τους Δημήτριο Μπισκίνη, Δημήτριο Γερανιώτη, Σπύρο Βικάτο, Γεώργιο Ιακωβίδη, Θωμά Θωμόπουλο, Γιάννη Κεφαλληνό και Κωνσταντίνο Παρθένη. Παράλληλα, μαθήτευσε για τέσσερα χρόνια (1930-1934) στο εργαστήριο του Φώτη Κόντογλου, ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή ζωγραφική και μουσική. Το 1935 ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη και στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι, όπου διδάχτηκε την τεχνική της χαλκογραφίας. Στη γαλλική πρωτεύουσα γνώρισε από κοντά τη ζωγραφική της Αναγέννησης, τον Ιμπρεσιονισμό και το έργο του Θεόφιλου από τη συλλογή του Teriade. Συνάντησε επίσης τον Matisse, τον Laurens και τον Giacometti. Το 1936 επέστρεψε στην Ελλάδα και δύο χρόνια αργότερα οργάνωσε την πρώτη ατομική του έκθεση στο κατάστημα του Θ. Αλεξόπουλου στην Αθήνα. Ακολούθησαν πολλές ατομικές παρουσιάσεις, μεταξύ των οποίων αναδρομικές το 1952 στο Βρετανικό Συμβούλιο, το 1966 στη γκαλερί Άστορ και το 1981 στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης. Το 1980...

  Ο Κωστής Παλαμάς γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου στην Πάτρα. Σε νεαρή ηλικία χάνει τους γονείς του και εγκαθίσταται σε συγγενικό σπίτι στο Μεσολόγγι όπου τελειώνει και το Γυμνάσιο το 1875. Δύο χρόνια αργότερα εγγράφεται στη Νομική, ωστόσο ήδη από νωρίς είναι φανερή η αγάπη του για την ποίηση και την τέχνη.  Μάλιστα, το 1875 καταθέτει στο Βουτσιναίο διαγωνισμό τη συλλογή του Ερώτων Έπη ενώ σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα, το 1886, εκδίδεται το έργο του Τα τραγούδια της Πατρίδος μου. Επιπλέον, ο ποιητής συνεργάζεται με πολλά και πολύ γνωστά έντυπα της εποχής εκείνης (Μη χάνεσαι, Άστυ, Ακρόπολις, Εστία, Τέχνη, Παναθήναια, Νουμάς) όπου δημοσιεύει άρθρα, μελέτες, δοκίμια, χρονογραφήματα και κριτικές. Τρία χρόνια μετά την έκδοση του έργου του, ο ποιητής αποσπά το πρώτο βραβείο στο Φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό για τη συλλογή του Ύμνος εις την Αθηνάν, μία από τις πολλές διακρίσεις που θα αποσπάσει κατά τη διάρκεια της ζωής του.  Στις 15 Οκτωβρίου του 1897 ο τότε υπουργός Παιδείας, ...

    «Από κανένα σκιάχτρο δεν τρομάζεις, Γαληνός, αμετάνοιωτος τ’ αδειάζεις το πικρό ποτήρι!         Μ’ εσένα ο Χριστός, ιερέ Καΐρη!».            Κωστής Παλαμάς Ο Θεόφιλος Καΐρης γεννήθηκε στην Άνδρο στις 19 Οκτωβρίου 1784 και ήταν γιος του Νικόλαου Καΐρη και της Ασημίνας Καμπανάκη. Η οικογένεια του ήταν μία απ’ τις αρχαιότερες στο νησί. Το όνομα Θεόφιλος θα το λάβει αργότερα, ενώ το όνομα το όποιον του δόθηκε από τους γονείς του, ήταν Θωμάς. Ο Θωμάς είχε τρεις αδελφούς, τον Ευγένιο, τον Ιωάσαφ και τον Δημήτριο, καθώς και τρεις αδελφές, την Μαρία, την Λασκαρώ και την περίφημη Ευανθία, «την πρώτην σοφήν Ελληνίδα των νεωτέρων χρόνων», όπως την αποκάλεσαν, η οποία ήταν είκοσι έτη νεότερη απ’ αυτόν και την ανέθρεψε ο ίδιος. «Υπάρχει, ναι, υπάρχει αιώνιος δικαιοσύνη», διακηρύσσει ο Θεόφιλος Καΐρης πριν το θάνατό του στις φυλακές. Με την τραγική αισιοδοξία της ρήσης του δικαιώνει την υπαρξιακή ανεστιότητα της ζωής του διωκομένου που β...