ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ὅπερ δι' εὐχῆς εἶχε, σαρκὸς τὴν λύσιν, Ἰδοὺ δι' εὐχῆς λαμβάνει Χαριτίνη. Πέμπτην Χαριτίνη εἰσέδραμεν ἄστυ Θεοῖο. Η Αγία Χαριτίνη άθλησε επί Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.). Υπήρξε δούλη του συγκλητικού Κλαυδιανού (ή Κλαύδιου). Το 304 μ.Χ. κάποιοι την κατήγγειλαν στο Δομετιανό ως Χριστιανή κι εκείνος την κάλεσε σε ανάκριση παρουσία και του κυρίου της. Όταν η Αγία ομολόγησε μετά παρρησίας την πίστη της στον Χριστό, υπεβλήθη σε φρικωδέστατα μαρτύρια. Της ξύρισαν το κεφάλι αλλά δια θαύματος, αμέσως το κεφάλι της ξαναγέμισε μαλλιά. Έπειτα βάζουν το κεφάλι της σε κάρβουνα αναμμένα και χύνουν από πάνω ξύδι. Κατόπιν καίνε τα πλευρά της με αναμμένες λαμπάδες, και με μια πέτρα στο λαιμό τη ρίχνουν στη θάλασσα. Αλλά και πάλι ο Θεός την έσωσε. Τότε διατάχθηκε να πάει σε πορνείο. Η Χαριτίνη, όμως, προσευχήθηκε, και η αγνή ψυχή της παραδόθηκε πλέον στο ζωοδότη Θεό. Να σημειώσουμε εδώ ότι η Αγία Χαριτίνη έχει το ίδιο δίστιχο με την Αγία Χαριτίνη που εορτάζει στις 4 Σεπτεμβρίου. Λειτουργικά κείμ

 Ὅπερ δι' εὐχῆς εἶχε, σαρκὸς τὴν λύσιν, Ἰδοὺ δι' εὐχῆς λαμβάνει Χαριτίνη. Επειδή η μνήμη της φέρεται μαζί με αυτή του Αγίου Πετρωνίου (βλέπε 4 Σεπτεμβρίου), της Αγίας Ερμιόνης (βλέπε 4 Σεπτεμβρίου) και της Ευτυχίδας, θυγατέρων του αποστόλου Φιλίππου (βλέπε 11 Οκτωβρίου), ίσως και αυτή να μαρτύρησε κατά την παρουσία του Τραϊανού στην Έφεσο, όταν πήγαινε στον πόλεμο κατά των Περσών. Ίσως όμως να είναι η ίδια με αυτή της 5ης Οκτωβρίου που έχει το ίδιο δίστιχο.