ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 17 Οκτωβρίου 1907, η επιστολή του προξένου Σαχτούρη αποτυπώνει τη στρατηγική σημασία της Αλιστράτης για την ελληνική πλευρά κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων με τους Βουλγάρους. Αναδεικνύει τον ρόλο της Αλιστράτης ως κρίσιμη βάση για τη διατήρηση της ελληνικής επιρροής στην περιοχή της Ζίχνης, ενώ επισημαίνει ότι η κατοχή του συγκεκριμένου προπυργίου ήταν καθοριστική για την τύχη της επαρχίας. Ο πρόξενος έγραψε :  «Ως κεφαλή και καρδιά της Ζίχνης εχαρακτηρίσθη η Αλιστράτη και ο χαρακτηρισμός ούτος δεν είναι υπερβολικός. Η Αλιστράτη τυγχάνει το σημαντικώτερον έρεισμα των προς βορράν ημετέρων δυνάμεων εν τη επαρχία εκείνη. Εκ της ενισχύσεως δε ή της απωλείας του προπυργίου εκείνου εξαρτάται κατά πολύ η τύχη ολοκλήρου της επαρχίας Ζίχνης εν τη οποία ως γνωστόν λυσσωδώς διεξάγεται υπό των Βουλγάρων ο αγών προς επικράτησιν. Κατέχοντες ισχυρώς την Αλιστράτην κατέχομεν ωσαύτως τα βουλγαρόφωνα χωριά Τριστίνισσα, Μανδήλι, Γράτσιανη, Εγρί-Δερέ, Καρλίκοβα, Γκόρτινα κλπ., επηρεάζομεν δε σοβαρώ

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1907, στην περιοχή της Αλιστράτης, σχισματικοί επιτέθηκαν σε έναν βοσκό και άρπαξαν 60 πρόβατα από την ιδιοκτησία του.

Στις 3 Ιουλίου 1907, στην Αλιστράτη, φονεύθηκε από Έλληνες ο Κριστίλλης Χατζημπουργάνης. Ο Χατζημπουργάνης ήταν πατέρας του Αν. Κριστίλλη, ο οποίος είχε φονευθεί από τον τουρκικό στρατό στη Γράτσιανη και παππούς του επίσης επικηρυγμένου ληστή Ν. Κριστίλλη. Η ιστορία αυτή αναδεικνύει την ταραγμένη περίοδο της Μακεδονίας εκείνα τα χρόνια, με συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών εθνοτήτων και ομάδων, καθώς και την παρουσία ισχυρών οικογενειών που συχνά είχαν μέλη σε επαναστατικές ή ληστρικές δραστηριότητες