ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η Οσία Μαρία γεννήθηκε στο χωριό Γκολέτκοβα της επαρχίας Ταμπόφ της Ρωσίας. Σε ηλικία 13 χρόνων έμεινε ορφανή και από τους δυο γονείς της Ζαχαρία και Πελαγία και πήγε να μείνει με την οικογένεια του μεγαλύτερου της αδελφού. Εκεί δεν την ήθελαν, λόγω κυρίως του γεγονότος ότι παραμελούσε τον εαυτό της και ένοιωθαν προσβεβλημένοι από το όλο παρουσιαστικό της. Ποτέ δεν χτενιζόταν και τα ρούχα της αποτελούνταν κυρίως από κουρέλια. Είχε επίσης από πολύ μικρή μια τάση να συμπεριφέρεται παράξενα. Έτσι έφυγε και άρχισε να περιπλανιέται μεταξύ των περιοχών του Σάρωφ, του Ντιβέγεβο και του Αρντάτωφ. Πάντοτε μισόγυμνη και πεινασμένη φορώντας κατεστραμμένα παπούτσια χειμώνα-καλοκαίρι. Τα βράδια τα περνούσε στο δάσος προσευχόμενη και ήταν σχεδόν πάντοτε λασπωμένη. Συχνά επισκεπτόταν το μοναστήρι του Ντιβέγεβο και εκεί όσες καλογριές τη λυπόντουσαν της έδιναν καθαρά ρούχα, τα οποία σε λίγες μέρες ή Μαρία απαλλασσόταν δίνοντας τα στους φτωχούς. Υπήρχαν όμως και οι μοναχές εκείνες πού την έδιωχναν κακή

Ο ῞Οσιος έζησε κατά το τέλος του ΙΕʹ και τις αρχές του ΙϚʹ αιώνος. ῾Ο ενάρετος Λαυρέντιος περιφερόταν χωρίς υποδήματα, τόσο τον χειμώνα όσο και το καλοκαίρι και φορούσε μόνο ένα μακρύ υποκάμισο και μία κάππα. Συμμετείχε πολύ ενεργά στις ανάγκες και τις θλίψεις των συμπολιτών του και με τις προσευχές του τους έσωζε συχνά από τον κίνδυνο. Στο «Βιβλίο ᾿Αναμνήσεων» της αριστοκρατικής οικογενείας Χιτρώβο στην γενεά του Γρηγορίου του Συμεών Χιτρώβο, πρώτος αναφέρεται «Λαυρέντιος ο Θαυματουργός, Σαλός Μοναχός »· δηλαδή ήταν αριστοκρατικής καταγωγής και αυτό είναι το μόνο, το οποίο γνωρίζουμε για την οικογενειακή του καταγωγή. ῾Ο ῞Οσιος έζησε κατά το τέλος του ΙΕʹ και τις αρχές του ΙϚʹ αιώνος. ῾Ο ενάρετος Λαυρέντιος περιφερόταν χωρίς υποδήματα, τόσο τον χειμώνα όσο και το καλοκαίρι και φορούσε μόνο ένα μακρύ υποκάμισο και μία κάππα. Συμμετείχε πολύ ενεργά στις ανάγκες και τις θλίψεις των συμπολιτών του και με τις προσευχές του τους έσωζε συχνά από τον κίνδυνο. Μερικές φορές έμενε και στο παλάτ

Ο Άγιος Βασίλειος ο δια Χριστόν σαλός γεννήθηκε στη Μόσχα το 1468 μ.Χ. επί βασιλείας του Ιβάν Γ' από φτωχούς και τίμιους ευσεβείς γονείς. Από τα πρώτα του χρόνια φάνηκε ότι θα γινόταν άγιος άνθρωπος. Αρνιόταν να θηλάσει από τον αριστερό μαστό της μητέρας του και ποτέ δε θήλαζε Τετάρτες και Παρασκευές. Όταν μεγάλωσε, ο πατέρας του τον έστειλε σαν μαθητευόμενο σ' έναν υποδηματοποιό. Εκεί ο μικρός Βασίλειος, δούλευε και εξυπηρετούσε το αφεντικό του μέχρι κάποια μέρα που κάποιος πελάτης τους παράγγειλε ένα ζευγάρι μπότες, πού τις ήθελε ιδιαίτερα δυνατές. Ο νεαρός Βασίλειος χαμογέλασε για να ρωτηθεί σχετικά από το αφεντικό του, μετά που έφυγε ο πελάτης. Του απάντησε ότι ο άνθρωπος αυτός δε θα προφτάσει να φορέσει τις μπότες του γιατί θα πεθάνει. Και πράγματι την επαύριον πέθανε. Το γεγονός αυτό είχε παίξει τεράστια σημασία για τον άγιο για το υπόλοιπο της σταδιοδρομίας του. Διότι εάν ο άνθρωπος εκείνος γνώριζε την ώρα του θανάτου του θα μεριμνούσε για την ψυχή του και όχι να καταπιά

Η δια Χριστόν σαλότητα (τρέλα), αναφέρεται στον τρόπο λειτουργίας μίας ειδικής τάξης αγίων στο σώμα της εκκλησίας, οι οποίοι ενεργώντας με παράδοξο τρόπο και μακριά από τα συνήθη τυπικά ηθικά σχήματα, κατάφεραν να επιτύχουν την αγιότητα και συνάμα να επαναφέρουν πλήθος κόσμου μέσα στους κόλπους της εκκλησίας. Το παράδειγμα αυτό πολλές φορές υπήρξε σκανδαλιστικό για πιστούς και μη στην ιστορία της εκκλησίας, αλλά η εκκλησία μέσω των αγίων αυτών είδε την έκφραση και τη φανέρωση ενός ξεχωριστού χαρίσματος τους Αγίου Πνεύματος, μία από τις οξύτερες μορφές του προφητικού κηρύγματος. Οι σαλοί-τρελοί, είναι συνήθως μοναχοί οι οποίοι αφήνουν την ησυχία των μοναστηριών τους και κατεβαίνουν στις πόλεις λειτουργώντας με πράξεις παράλογες και ανόητες, οι οποίες όμως έχουν βαθύτερο νόημα και σκοπό ώστε να καταδείξουν την αλήθεια που βρίσκεται πίσω από τα προσχήματα και τους τύπους του κόσμου. Δεν έχουν πρόβλημα να μπουν για παράδειγμα σε ταβέρνες, σε πορνεία, να συναναστραφούν κακόφημες συντροφιές,