ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Διὰ τοῦ φέγγους τῶν θαυμάτων σου ἐφώτισας τὴν οἰκουμένην ἅπασαν. Ὦ Ὅσιε Πατὴρ ἡμῶν Μακάριε, πρέσβευε τῷ Χριστῷ Θεῷ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν! Στα μέσα του 10ου αιώνα, ο Βασιλιάς Δαβίδ Κουροπαλάτης κατασκεύασε την Εκκλησία του Χαχουλίου στη νότια Γεωργία και ίδρυσε τη Μονή Χαχουλίου, η οποία στους επόμενους αιώνες έγινε κέντρο πνευματικότητας, επιστήμης και παιδείας. Σήμερα, η μονή αυτή βρίσκεται σε τουρκικό έδαφος, αλλά η χάρη των ασκητικών αγώνων των πατέρων που μόχθησαν εκεί εξακολουθεί να εμπνέει ελπίδα στον γεωργιανό λαό. Πολλοί άγιοι και θαυματουργοί πατέρες αγωνίστηκαν στη Μονή Χαχουλίου, όπως ο Άγιος Βασίλειος, γιος του Βασιλιά Βαγράτ Γ΄, οι αδελφοί Γεώργιος και Σάββας του Χαχουλίου, ο Άγιος Ιλαρίων του Τβάλι και πολλοί άλλοι θεοσεβείς ασκητές, οι οποίοι καθοδηγήθηκαν από τον άγιο ηγούμενο Μακάριο. Ο Πατήρ Μακάριος ήταν μεγάλος ασκητής, δάσκαλος και προφήτης. Νέοι μοναχοί και σοφοί, έμπειροι γέροντες συνέρρεαν σ’ αυτόν για συμβουλές και ευλογίες. Ο νεαρός μοναχός Γεώργιος, που αργό...

Ὦ Ἁγία Καὶ Εὐσεβὴς Πριγκίπισσα Ἰουλιανή, τὴν φθαρτὴν δόξαν καὶ τὴν σωματικὴν κάλλος καταφρονήσασα, Η Οσία Ιουλιανή, Πριγκίπισσα της Βιάζμα και του Νέου Τόργκ, ήταν κόρη του ευγενούς Μάξιμου Δανίλοβ, γνωστή για τις αρετές και την αγνότητά της. Ο σύζυγός της, Πρίγκιπας Συμεών της Βιάζμα, καθώς και ο Πρίγκιπας Γεώργιος του Σμολένσκ, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους, που είχαν καταληφθεί από τον Λιθουανό πρίγκιπα Βίτοβτ. Τότε, ο Πρίγκιπας Βασίλειος της Μόσχας παραχώρησε την πόλη Τόρζοκ του Τβερ στους εξόριστους πρίγκιπες. Ο Πρίγκιπας Γεώργιος γοητεύτηκε από την ομορφιά της Ιουλιανής και προσπάθησε με κάθε τρόπο να την πείσει να διαπράξει μοιχεία, αλλά εκείνη παρέμεινε πιστή στον σύζυγό της. Κατά τη διάρκεια μιας εορτής, ο Πρίγκιπας Γεώργιος σκότωσε τον σύζυγο της Ιουλιανής, ελπίζοντας να την πάρει με τη βία. Η Οσία Ιουλιανή αντιστάθηκε στον βιαστή της και τον τραυμάτισε με ένα μαχαίρι. Ο εξοργισμένος Πρίγκιπας Γεώργιος διέταξε να της κόψουν τα χέρια και τα πόδια και να ρίξου...

Ο Όσιος Προκόπιος, Διά Χριστόν Σαλός της Βιάτκα, ήταν γιος ευσεβών αγροτών. Όταν ο Προκόπιος έφτασε στην ηλικία των είκοσι ετών, οι γονείς του ήθελαν να τον παντρέψουν. Όμως, εκείνος μυστικά μετέβη στην πόλη Χλύνοβ και ανέλαβε το έργο της διά Χριστόν σαλότητας. Ο άγιος σαλός υπέμεινε πείνα, κρύο, εμπαιγμούς και προσβολές. Ο Κύριος τον δόξασε με το χάρισμα της διορατικότητας. Ο Όσιος Προκόπιος εκοιμήθη σε ηλικία σαράντα εννέα ετών το 1627.

 Σὺν πενταπλῇ προὔτεινεν εἰκάδι ξίφει, Τριπλῇ γυναικῶν μαρτύρων δεκὰς κάρας. Οι γυναίκες αυτές πίστεψαν στον Χριστό δια της Αγίας Ιουλιανής (βλέπε ίδια ημέρα) και στη συνέχεια όλες μαρτύρησαν δια αποκεφαλισμού.

 Πεντακοσίους εἶδεν ἐκτετμημένους, Ἡ Νικομήδους Μάρτυρας νικηφόρους. Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες πίστεψαν στον Χριστό δια της Αγίας Ιουλιανής (βλέπε ίδια ημέρα) και κατόπιν όλοι μαρτύρησαν δια ξίφους.

Ο Άγιος Πέτρος, Μητροπολίτης Μόσχας, γεννήθηκε στο Βολύνι από ευσεβείς γονείς, τον Θεόδωρο και την Ευπραξία. Ακόμη και πριν από τη γέννηση του γιου της, ο Κύριος αποκάλυψε στην Ευπραξία την προορισμένη ευλογία του παιδιού της. Σε ηλικία δώδεκα ετών, ο νεαρός Πέτρος εισήλθε σε μοναστήρι. Με επιτυχία σπούδασε τα βιβλικά γράμματα της εποχής και εκπλήρωσε με ζήλο τα μοναστικά του καθήκοντα. Ο μελλοντικός άγιος αφιέρωσε πολύ χρόνο στη μελέτη των Αγίων Γραφών και έμαθε επίσης την τέχνη της αγιογραφίας. Οι εικόνες που ζωγράφιζε ο Άγιος Πέτρος δίνονταν στους αδελφούς και στους Χριστιανούς που επισκέπτονταν το μοναστήρι. Λόγω της ενάρετης και ασκητικής ζωής του, ο ηγούμενος του μοναστηριού χειροτόνησε τον Άγιο Πέτρο σε ιερομόναχο. Μετά από χρόνια ασκητικών κόπων στο μοναστήρι, ο ιερομόναχος Πέτρος, με την ευλογία του ηγουμένου, εγκατέλειψε το μοναστήρι αναζητώντας τόπο ησυχίας. Έκτισε κελί στις όχθες του ποταμού Ράτα και άρχισε να ασκείται στην ησυχία. Στη συνέχεια, στον τόπο της ασκητικής του ...

Ἰουλιανῆς ἀγλάϊσμα τὸ ξίφος, Ὡς προξενῆσαν ἀγλαὸν ταύτῃ στέφος. Ἔκτανον εἰκάδι πρώτῃ Ἰουλιανὴν ἐρατεινήν. Οι γονείς της Ιουλιανής ήταν ειδωλολάτρες και θέλησαν να τη μνηστεύσουν με κάποιο διακεκριμένο αξιωματούχο της Αντιόχειας, τον Ελεύσιο. Αλλά η Ιουλιανή αρνήθηκε σθεναρά. Η άρνησή της κατέπληξε τους γονείς της, διότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν τους είχε φέρει καμιά αντίρρηση και ήταν υπάκουη κόρη. Ο Ελεύσιος με πληγωμένο εγωισμό ζητούσε εκδίκηση. Αφού ερεύνησε και παρακολούθησε για πολύ καιρό την Ιουλιανή, έμαθε ότι εν αγνοία των γονέων της είχε γίνει χριστιανή. Έτσι ο Ελεύσιος την κατήγγειλε στον έπαρχο, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να φυλακισθεί. Μέσα στη φυλακή, συνεχίστηκαν οι προσπάθειες να γίνει σύζυγος του Ελευσίου και να αποφύγει τον κίνδυνο του θανάτου. Αλλά η Ιουλιανή προτιμούσε να πεθάνει, παρά να πάρει ειδωλολάτρη σύζυγο. Τότε ο Ελεύσιος με διαταγή του έπαρχου και πολύ μίσος την μαστίγωσε ανελέητα. Έπειτα, έκαψε το πρόσωπό της με πυρακτωμένο σίδερο, και της είπε: «Πήγα...

Σεμνύνεται νυν Θάσος η πατρίς φίλη, Σε Mάρτυρα πλουτούσα. Ω πλούτου ξένου! Το ηρωικό αυτό παιδί, γεννήθηκε στο χωριό Μαρίαις του νησιού Θάσου. Σε ηλικία 14 ετών ήλθε στην Κωνσταντινούπολη και μάθαινε την τέχνη του ράφτη στο Γαλατά. Στο κέντρο της Πόλης λοιπόν, στον Γαλατά, είχε το ραφτάδικό του ένας χριστιανός, ο οποίος είχε στη δούλεψή του ένα δεκατετράχρονο παιδί, τον Ιωάννη. Ο Ιωάννηςδεν είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη. Καταγόταν από το νησί της Θάσου, από το χωριό Μαριές, και είχε φτάσει στον τόπο αυτόν με τη βοήθεια κάποιων συμπατριωτών του, με το σκοπό να γίνει ράφτης. Έτσι λοιπόν, προκειμένου να μάθει την τέχνη, κατέληξε στο ραφτάδικο του χριστιανού αυτού για να τον βοηθάει με τις δουλειές και τις παραγγελίες του. Μια μέρα του Δεκέμβρη, ο ράφτης έστειλε τον Ιωάννη να αγοράσει κλωστές από έναν Εβραίο έμπορο. Πρόθυμος ο δεκατετράχρονος, κατευθύνθηκε προς το συγκεκριμένο μαγαζί. Ζήτησε από τον έμπορο τις κλωστές που χρειαζόταν, όμως αυτός για κάποιο λόγο αρνήθηκε. Ήθελε περισσό...

Ο π. Ιωάννης (Ιβάν) Ίλιτς Σέργιεφ γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1829 μ.Χ., την μέρα εορτής του μεγάλου Σλαύου Οσίου Ιωάννη της Ρίλας (Βουλγαρίας), του οποίου πήρε και το όνομα, στο χωριό Σούρα του Αρχάγγελσκ (βορεινή Λευκή θάλασσα της Ρωσίας). Ο πατέρας του ονομαζόταν Ηλίας (Ίλιτς) Μιχαήλοβιτς Σέργιεφ και η μητέρα του Θεοδώρα Βλάσιεβνα και ήσαν δύο ευσεβείς και με πενιχρή μόρφωση χωρικοί, ενώ ο παππούς του ήταν ιερέας. Από μικρή ηλικία λόγω του οικογενειακού κλίματος η θεία λατρεία και η αυστηρή νηστεία έγιναν οι βάσεις της παιδικής του κατήχησης. Σε ηλικία 6 ετών άρχισε η μητέρα του να του παραδίδει μαθήματα και σε ηλικία 10 ετών στάλθηκε στην ενοριακή σχολή του Αρχάγγελσκ, όπου αποφοίτησε σε ηλικία 22 ετών ως αριστούχος στο θεολογικό Σεμινάριο, με αποτέλεσμα να επιτύχει κρατική υποτροφία και να σταλεί στη θεολογική Ακαδημία της Πετρούπολης. Την ίδια εποχή πεθαίνει ο πατέρας του σε ηλικία 48 ετών. Με όπλο τον καλλιγραφικό γραπτό του χαρακτήρα, γίνεται γραμματέας της Ακαδημίας και με...

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

Ο Άγιος Ιγνάτιος, Αρχιμανδρίτης των Σπηλαίων του Κιέβου, όπως αναφέρει η γενική ακολουθία προς τους Αγίους των Σπηλαίων, χαρακτηρίζεται ως «ποιμένας μοναστικός και ιατρός των ασθενών», ο οποίος «βοηθά στις ασθένειες μας με την ευλάβειά του». Σύμφωνα με επιγραφή που ξαναγράφτηκε τον 17ο αιώνα από την επιτύμβια στήλη του, «ο Μοναχός Ιγνάτιος, Αρχιμανδρίτης των Σπηλαίων, με την άγια ζωή του απέκτησε από τον Θεό το χάρισμα των θαυμάτων και θεράπευσε πολλούς από τους ασθενείς του με τις προσευχές του. Και του δόθηκε η γεύση του πρόσφορου που προσέφερε. Με τον θάνατο εδώ αναπαύεται το σώμα του, ενώ η ψυχή του είναι στον ουρανό με τον Χριστό και προσεύχεται για εμάς». Ετάφη στα Μακρινά (Θεοδοσιανά) Σπήλαια. Μία βιοχημική εξέταση των λειψάνων του Αγίου, που πραγματοποιήθηκε το 1982, έδειξε ότι πέθανε σε ηλικία περίπου 60 ετών. Η ιδιαίτερη μνήμη του Οσίου Ιγνατίου καθιερώθηκε τον 19ο αιώνα στις 20 Δεκεμβρίου, λόγω του συνωνύμου του, Αγίου Ιερομάρτυρα Ιγνατίου του Θεοφόρου.  Στην κοινή ακολο...

Φιλογόνιος ἐντολεὺς λείπει βίον, Δραμὼν ἀρίστην ἐντολῶν Θεοῦ τρίβον. Πριν γίνει επίσκοπος, ο Άγιος Φιλογόνιος ήταν δικηγόρος, υπερασπιζόμενος τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά. Όταν πέθανε η σύζυγός του, επιλέχθηκε ως Επίσκοπος Αντιοχείας.  Η εορτή του τιμάται στις 20 Δεκεμβρίου. Διακεκριμένος για την βαθιά θεολογική του γνώση, ο Άγιος Φιλογόνιος υπερασπίστηκε με επιτυχία την Ορθοδοξία ενάντια στην αίρεση του Αρειανισμού, αποτρέποντας έτσι τις αναταραχές στην Εκκλησία. Κατά τη διάρκεια των διωγμών κατά των Χριστιανών υπό τους αυτοκράτορες Μαξιμιανό (284-305) και Λικίνιο (311-324), ο Άγιος Φιλογόνιος αναδείχθηκε ως ομολογητής της Ορθόδοξης Πίστης. Εκοιμήθη εν ειρήνη περίπου το έτος 323. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έγραψε εγκώμιο για τον Άγιο Φιλογόνιο το 386. Οι μοναχοί της Μονής του Αγίου Αυγουστίνου στο Ramsgate έγραψαν στο Βιβλίο των Αγίων τους (1921): Φιλογόνιος (Άγιος), Επίσκοπος (20 Δεκεμβρίου) (4ος αιώνας) Ο Επίσκοπος Αντιοχείας, ο οποίος, μαζί με τον Άγιο Αλέξανδρο της...

Λέουσιν, Ἰγνάτιε, δεῖπνον προὐτέθης, Κοινωνὲ δείπνου μυστικοῦ, θάρσους λέον. Εἰκάδι Ἰγνάτιος θάνε γαμφηλῇσι λεόντων. Ο χρόνος γέννησης και η εθνικότητα του Άγιου Ιγνατίου είναι ασαφή. Στο θρόνο της Αντιόχειας ο Ιγνάτιος ανέβηκε μεταξύ 68-70 μ.Χ. Ποίμανε σαν αποστολικός διδάσκαλος και στάθηκε φρουρός των ψυχών του ποιμνίου του. Όταν ο Τραϊανός διέταξε διωγμό κατά των Χριστιανών, θαρραλέα ο Ιγνάτιος, ενώ ο βασιλιάς περνούσε από την Αντιόχεια, παρουσιάστηκε μπροστά του και υπεράσπισε τα δίκαια της Εκκλησίας και την αλήθεια της χριστιανικής πίστης. Τότε ο Τραϊανός, διέταξε τη σύλληψη του Ιγνατίου και τη μεταφορά του στη Ρώμη. Οι χριστιανοί της Ρώμης σκόπευαν να τον απαλλάξουν από το μαρτύριο, αλλά ο Ιγνάτιος, με φλογερή δίψα προς το μαρτύριο, έγραψε σ’ αυτούς να αφήσουν να γίνει το θέλημα του Θεού. Έτσι, την 20ή Δεκεμβρίου του έτους 107 μ.Χ., τον έριξαν στο αμφιθέατρο, όπου πεινασμένα θηρία τον κατασπάραξαν. Διασώθηκαν μόνο τα μεγαλύτερα από τα οστά του, που μεταφέρθηκαν και τάφηκαν με τιμ...

Οι Άγιοι Γεώργιος και Σάββας εκ Κχαχούλη ήταν αδέλφια του Ιακώβου, πατέρα του Αγίου Γεωργίου του Αγιορείτη. Ο Γεώργιος και ο Σάββας εργάστηκαν ως μοναχοί στη Μονή Κχαχούλη στη νότια Γεωργία. Οι άγιοι πατέρες ήταν πλήρεις θείας χάριτος. Ο μεγαλύτερος αδελφός, Γεώργιος, ήταν πνευματικός σύμβουλος στην αυλή του βασιλιά Βαγαράτη Γ΄ του Κουροπαλάτη και, μαζί με τον βασιλιά, συμμετείχε ενεργά στην παραγωγή εκκλησιαστικής λογοτεχνίας. (Αυτή η περίοδος είναι γνωστή ως η Χρυσή Εποχή των Γεωργιανών Γραμμάτων, όταν έγιναν πολλές μεταφράσεις και αντίγραφα εκκλησιαστικών κειμένων.) Ο μικρότερος αδελφός, Σάββας, θυμάται ως δίκαιος και αμέμπτων άνδρας από την γνωστή εκκλησιαστική προσωπικότητα Γεώργιο τον Μικρό. Σύμφωνα με τον Γεώργιο τον Μικρό, οι αδελφοί ευλογήθηκαν γενναιόδωρα με πνευματικές και υλικές ευλογίες. Όταν οι άγιοι πατέρες άκουσαν για την ευσέβεια του ανιψιού τους, του νέου Γεωργίου (μετέπειτα του Αγίου Όρους), πρότειναν στον Ιάκωβο να τον φέρει σε αυτούς στο Κχαχούλη στην Κλαρτζέτι. Με...

Ο Άγιος Ηλίας ήταν μοναχός στη Μονή των Κοντινών Σπηλαίων στο Κίεβο. Καταγόταν από την πόλη του Μούρομ και αποκαλούνταν «Τσαγκάρης» ή «Υποδηματοποιός». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ταυτίζεται με τον διάσημο πολεμιστή Ηλία του Μούρομ, ο οποίος αποτελεί θέμα ρωσικών μπαλάντων και της 3ης Συμφωνίας του Γκλιέρ. Ωστόσο, δεν υπάρχει ισχυρή βάση για την εγκυρότητα αυτής της υπόθεσης. Ο Άγιος Ηλίας εκοιμήθη με τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού σχηματισμένα ώστε να κάνουν το Σημείο του Σταυρού με τη θέση που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία: τα τρία πρώτα δάχτυλα μαζί, ενώ τα δύο εξωτερικά δάχτυλα είναι διπλωμένα προς την παλάμη [σε αντίθεση με το Σημείο του Σταυρού που χρησιμοποιούσαν οι «Παλαιοί Τελετουργικοί»]. Κατά τη διάρκεια της διαμάχης με το Σχίσμα των Παλαιών Τελετουργικών (17ος - 19ος αιώνας), αυτή η πληροφορία για τον Άγιο χρησιμοποιήθηκε ως ισχυρή απόδειξη υπέρ της παρούσας θέσης των δακτύλων. Ο Άγιος Ηλίας τιμάται επίσης τη Δεύτερη Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοσ...

Τρύφων ἀνῆλθε σώματι πρὸς ἰτέαν, Καὶ πνεύματι πρὸς ὕψος οὐρανοῦ μέγα. Ο Άγιος Τρύφων μαρτύρησε δια απαγχονισμού πάνω από μια Ιτιά.

Σαρκὸς λιπὼν σύνδεσμον ὁ Γρηγέντιος, Ἐκεῖσε μετῆλθεν, ἔνθα σαρξὶν οὐ τόπος. Ο Όσιος Γρηγέντιος έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τα Μεδιόλανα (Μιλάνο). Οι γονείς του ονομάζονταν Αγάπιος και Θεοδότη και ήταν πολύ ευσεβείς. Ο Γρηγέντιος από πολύ μικρός διακρινόταν για την ευγλωττία του και για την μεγάλη αρετή του. Για να καταρτίσει τον εαυτό του περισσότερο πνευματικό, έκανε ταξίδι στην Ανατολή, που τότε ήταν το μεγαλύτερο θεολογικό και πνευματικό κέντρο. Κατόπιν πήγε στην Κωνσταντινούπολη και έγινε γνωστός του τότε αυτοκράτορα Ιουστίνου και στον Πατριάρχη. Στη συνέχεια επισκέφτηκε την Αλεξάνδρεια επί Πατριάρχου Προτερίου, ο οποίος και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Τα δε Ιερατικά του καθήκοντα, ο Γρηγέντιος, εκτελούσε άριστα. Όταν χήρεψε η επισκοπή Αιθιοπίας, ο βασιλιάς Ελεσβαάν ζήτησε από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας να του στείλει επίσκοπο μορφωμένο και ενάρετο. Τότε ο Πατριάρχης εξέλεξε τον Γρηγέντιο, ο οποίος επετέλεσε την αποστολή του με πολύ ζήλο και μεγάλη καρποφορία. Στον τό...

Άγιος Ευτύχιος (πανω δεξιά) και Άγια Θεσσαλονίκη (κέντρο κάτω) Eις τον Eυτύχιον και Θεσσαλονίκην. Σὺν Εὐτυχίῳ καὶ σὺ Θεσσαλονίκη, Nίκην ἐφεῦρες εὐτυχῶς διὰ ξίφους. Eις τους διακοσίους Άνδρας και εβδομήκοντα Γυναίκας. Ἀνεῖλεν ἀνδρῶν εἰκάδας δέκα ξίφος, Ἀνεῖλε καὶ Γυναῖκας ἑπτάκις δέκα. Μαρτύρησαν όλοι δια ξίφους.

Eις τον Tιμόθεον. Τιμόθεον δέ, τὸν πεπυρπολημένον, Ποῦ θήσομεν, λαχόντα παντίμου τέλους; Eις τον Πολύευκτον. Σοῦ Πολύευκτε Καισαρεῦ ποῖον τέλος; Τὸ πῦρ ὑπελθών, εὗρον εὐκταῖον τέλος. Άγιος Τιμόθεος (πάνω τέταρτος) και Άγιος Πολύευκτος (πάνω αριστερά) Οι Άγιοι Τιμόθεος και Πολύευκτος πέθαναν αφού τους έριξαν μέσα στη φωτιά. Ο μεν Τιμόθεος στην Αφρική, ο δε Πολύευκτος στην Καισαρεία, διότι κατηχούσαν και βάπτιζαν ειδωλολάτρες. Παρ' όλο που κατά την θανατική εκτέλεση ήταν παρόντες και οι δικοί τους και έκλαιγαν, αυτοί ατρόμητοι με τη θεία χάρη, τους παρηγορούσαν. Μπήκαν δε μέσα στις φλόγες, διατηρώντας την ευψυχία τους και ψάλλοντες ύμνους προς τον Κύριο. Ορισμένοι Συναξαριστές, λανθασμένα αναφέρουν την ημέρα αυτή και δεύτερο Άγιο Πολύευκτο, που όμως πρόκειται για τον ίδιο με τον πιο πάνω Άγιο.

 Eις τον Hλίαν και Πρόβον. Ἀθλήσεως τμηθέντα τῷ ξίφει κάραν, Ζηλοῖ ταχὺ Πρόβος σε, Μάρτυς Ἠλία. Eις τον Άρην. Ἄρης ὑπῆρξας πρὸς τὸ πῦρ ὄντως Ἄρες, Ἄρης νοητός, ὅπλα πίστεως φέρων. Οι Άγιοι Ηλίας, Πρόβος (ή Πρόμος) και Άρης κατάγονταν από την Αίγυπτο και εμπνεόμενοι από τη θερμή τους πίστη, πήγαιναν σε διάφορες πόλεις και υπηρετούσαν τους διωκόμενους χριστιανούς. Στην Ασκαλώνα συνελήφθησαν, επέμεναν στην ομολογία του Ιησού Χριστού και καταδικάστηκαν σε θάνατο από τον κριτή Φιρμιλιανό. Και ο μεν Ηλίας και Πρόβος αποκεφαλίστηκαν, ο δε Άρης παρέδωσε την αγία του ψυχή μέσα στις φλόγες. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον – Ήχος δʹ Οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ἠλίας, Πρόβος καὶ Ἄρης, Κύριε, / διὰ τῶν ἀγώνων αὐτῶν ἔλαβον παρὰ σοῦ τὰ ἄφθαρτα στεφάνια, ὁ Θεὸς ἡμῶν. / Ἐνισχυθέντες ὑπὸ τῆς σῆς δυνάμεως, κατέβαλον τοὺς ἀντικειμένους / καὶ ἔθραυσαν τὴν ἀνίσχυρον τόλμαν τῶν δαιμόνων. / Ταῖς πρεσβείαις αὐτῶν, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν!