ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Εικόνα του Αγίου Θεόκλητου σώζεται σε εκκλησία της Μονεμβασίας, όπου από τα φθαρμένα στοιχεία δεν γίνεται γνωστή η εποχή του. Κάποιες πηγές μας πληροφορούν ότι έζησε ασκητικότατο βίο, τον 9ο αιώνα μ.Χ. και διακρίθηκε για την προσπάθειά του να εξυψώσει το ηθικό επίπεδο του ποιμνίου του. Ήταν οπαδός του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Ιγνατίου (βλέπε 23 Οκτωβρίου) και πήρε μέρος στην κατά του Φωτίου συγκληθείσα Σύνοδο (869 - 870 μ.Χ.). Θεωρείται τοπικός Άγιος της Λακεδαιμόνιας, η δε βιογραφία του συντάχθηκε από κάποιον ανώνυμο.

Δεν έχουμε λεπτομέριες για το γεγονός. Ορισμένοι συναξαριστές ορίζουν τα εγκαίνια του ναού του Αγίου Τρύφωνα στις 19 Οκτωβρίου.

 Ποίμνης μιάς θνήσκουσι ποιμένες δύω, Kαι προς μίαν χωρούσι χώραν οι δύω. Οι Άγιοι Ανανίας και Σολόχων απεβίωσαν ειρηνικά αλλά μάλλον πρόκειται περί παρεξηγήσεως διότι Αρχιεπίσκοποι Εφέσου υπήρξαν μόνο δύο, ο Ονήσιμος (βλέπε ίδια ημέρα) και ο Σολόχων ή Σολομών.

 Oνησίμου το σώμα καν γην εισέδυ, Xρήζουσι βλύζει την ονήσιμον χάριν. Ο Άγιος Ονήσιμος ήταν Αρχιεπίσκοπος Εφέσου και απεβίωσε ειρηνικά. Σε ορισμένες πηγές ο Άγιος Ονήσιμος αναφέρεται σαν Ονησίφορος, μαζί με τον Σολομώντα, που ήταν και αυτός επίσκοπος Εφέσου.

 Oρών προς Aντώνιον ούτος τον Mέγαν, Kαι τοις τρόποις όμοιος ασκών ωράθη. Για τον Όσιο Αντώνιο αναφέρει ο Ευεργετινός, ότι έγινε μοναχός και ζούσε ζωή ασκητική. Για να ασκηθεί όμως περισσότερο, άφησε τον ησυχαστικό βίο και πήγε σε μια κοινοβιακή Μονή στην Κίο της Βιθυνίας και υποτάχθηκε στον ηγούμενο, δουλεύοντας τις πιο σκληρές δουλειές της Μονής. Αφού έδειξε πολλή υπακοή και υπομονή και έγινε υπόδειγμα ασκητικής ταπεινοφροσύνης, απεβίωσε ειρηνικά. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, γράφει χαρακτηριστικά στον Συναξαριστή του: «Περί του Oσίου τούτου Aντωνίου του Nέου ταύτα γράφεται παρά τω Eυεργετινώ, σελ. 199. Δηλαδή ότι αυτός έχων πρότερον εξουσίαν αρχοντικήν, ύστερον έγινε Mοναχός. Kαι ζήσας εν ησυχία χρόνους πολλούς, εποίησεν αγώνας υπερφυσικούς. Aναγινώσκωντας δε μίαν φοράν τον περί υπακοής λόγον Iωάννου του Kλίμακος, ευρήκεν εις το τέλος τα λόγια ταύτα. «Όστις καθ’ ησυχίαν καθήμενος, επέγνω την εαυτού ασθένειαν, και απελθών πέπρακεν εαυτόν υπακοή, ούτος τυφλός ων, ακόπως προς Xρ...

Θνῄσκει ὁ πᾶσαν ἀρετὴν φερωνύμως, Πάτερ φιλήσας, τόν γε μὴν οἶκτον πλέον. Ο Άγιος Φιλάρετος ήταν υπόδειγμα κάθε αρετής και ιδιαίτερα της αγαθοεργίας. Έζησε στους χρόνους του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου και της μητέρας αυτού Ειρήνης της Αττικής (780 - 797 μ.Χ.). Γεννήθηκε στο χωριό Αμνία (ή Αμνεία) της Γάγγρας (Παφλαγονία) από ευσεβείς γονείς, τον Γεώργιο και την Άννα. Παντρεύτηκε την Θεοσεβώ και απόκτησε τρία παιδιά. Ένα γιο, τον Ιωάννη, και δύο κόρες, που την πρώτη έλεγαν Υπατία και τη δεύτερη Ευανθία. Ο Φιλάρετος ήταν γεωργός και από τα εισοδήματα του, πλουσιοπάροχα μοίραζε ελεημοσύνη στους φτωχούς. Πεινασμένο έβρισκε; τον χόρταινε. Γυμνό; τον έντυνε. Χήρα και ορφανό; βοηθούσε και παρηγορούσε. Αλλά ο Θεός επέτρεψε και ο Φιλάρετος κάποτε κατάντησε πολύ φτωχός. Τα κτήματα του τα άρπαξαν οι γείτονες του και το βίος του διασκορπίστηκε .Όλα αυτά τα υπέμεινε χωρίς ποτέ να λυπηθεί ή να βλαστημήσει ή να αγανακτήσει. Στο τέλος του έμειναν μόνο τα μελίσσια του, 250 κυψέλες, δυνατές και παραγω...

Ἀνανίας σάρξ, πρὸς δὲ σαρκὸς αἰκίας, Αἴσθησιν ὡς σάρξ οὐδὲ μικρὰν λαμβάνει. Ο Άγιος Ανανίας καταγόταν από την πόλη Αρβήλ (Άρβηλα) της Περσίας και ήταν ένας μεταξύ των Αγίων που δόξασαν το έδαφος της Περσίας με τις αρετές και τον ηρωισμό τους για την πίστη. Συνελήφθη διότι προσπαθούσε να διαφωτίσει τους πατριώτες του στην αληθινή πίστη του Χριστού. Βασανίστηκε σκληρά, αλλά δεν κάμφθηκε. Την στιγμή που παρέδιδε την ψυχή του στον Κύριο, είπε αυτά τα λόγια: «Βλέπω κλίμακα (δηλαδή, σκάλα) που εκτείνεται έως ουρανού και νέους με φαεσφόρα πρόσωπα, οι οποίοι ίστανται επάνω της και μού λέγουν: “Ελθέ μεθ’ ημών (δηλαδή, έλα μαζί μας), ελθέ και θέλομέν σε φέρειν (δηλαδή, θα σε φέρουμε) εις πόλιν πλήρη φωτός και αρρήτου αγαλλιάσεως”». Μόλις πρόφερε τα λόγια αυτά ο μάρτυς ξεψύχησε.

Ναούμ, τὸν Ἑλκεσαῖον ἐκπεπνευκότα, Ἕλκει πόθος με σμυρνίσαι σμύρνῃ λόγου. Πρώτη ἐκ βιότοιο Δεκεμβρίου ᾤχετο Ναούμ. Ο Προφήτης Ναούμ είναι ένας από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφήτες. Έζησε τον 5ο αιώνα προ Χριστού (άκμασε περί το 460 π.Χ.) και ήταν από τη φυλή του Συμεών. Πατρίδα είχε την Ελκεσέμ, γι' αυτό ονομάστηκε και Ναούμ ο Ελκεσαίος. Το βιβλίο της προφητείας του αποτελείται από τρία μικρά κεφάλαια και αφορά την τύχη της πόλης Νινευή. Στο Α' κεφάλαιο, υμνεί το Θεό, στο Β' κεφάλαιο, προαναγγέλλει τον όλεθρο της Νινευή με τα άρματα της, τους Ιππείς και τους θησαυρούς της ενώ στο Γ' κεφάλαιο, χαρακτηρίζει τη Νινευή σαν πόλη των αιμάτων, του ψεύδους, της μεγάλης αδικίας και πορνείας. Ας δούμε, όμως, τι λέει για τους αμαρτωλούς ανθρώπους τέτοιας πόλης, και τι γι' αυτούς που είναι κοντά στον Κύριο: «Χρηστὸς Κύριος τοῖς ὑπομένουσιν αὐτὸν ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως καὶ γινώσκων τοὺς εὐλαβουμένους αὐτὸν καὶ ἐν κατακλυσμοῖς πορείας συντέλειαν ποιήσεται τοὺς ἐπεγειρομένους, κα...