Ο Όσιος Μακάριος της Πίσμα έζησε κατά τον 14ο και 15ο αιώνα μ.Χ. Τα πρότυπά του ήταν ο Άγιος Σέργιος του Ραντονέζ και ο Όσιος Παύλος της Ομπνόρα. Έτσι ακολούθησε την ερημική ζωή και διακρίθηκε για την αγιότητα και αυστηρότητα του βίου του. Ο Όσιος Μακάριος κοιμήθηκε με ειρήνη. Στις 10 Ιανουαρίου, ημέρα εορτής του Αγίου Παύλου της Ομπνόρα (ή Κόμελ), η Εκκλησία τιμά επίσης έναν από τους φίλους και συντρόφους του: τον Άγιο Μακάριο του Πίσμα. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για το πότε οι δύο ερημίτες γνωρίστηκαν. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Παύλος συνάντησε τον Άγιο Μακάριο όταν επισκεπτόταν διάφορα μοναστήρια πριν εγκατασταθεί στο δάσος Κόμελ στον ποταμό Ομπνόρα, δηλαδή πριν το 1414. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Άγιος Μακάριος γεννήθηκε στο χωριό Ντανίλοβο, το οποίο βρίσκεται στην αριστερή όχθη του ποταμού Πίσμα, δώδεκα βέρστια από την ερημητήρια, όπου η ευγενής οικογένεια Πισμένσκι θεωρούσε τον Άγιο Μακάριο ως έναν από τους συγγενείς της. Ο Άγιος Μακάριος έλαβε την πρώτη του μοναστική εκπαίδ...

Η Αγία Θεοσεβία έζησε τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Μερικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι η Αγία Θεοσεβία ήταν σύζυγος του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, η οποία πέθανε αρκετά νέα. Ωστόσο, ο Κύριλλος Α', πατριάρχης Ιεροσολύμων, σε ένα γράμμα του προς τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης την αναφέρει σαν αδελφή του. Πάντως, αυτό που μπορούμε να πόυμε σίγουρα είναι ότι ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος την αποκαλεί «όντως ιερά, το της Εκκλησίας καύχημα, το του Χριστού καλλώπισμα, το της καθ' ημάς γενεάς όφελος, την γυναικών παρησσίαν και των μεγάλων μυστηρίων αξίαν». Βιογραφία Η Αγία Θεοσέβεια γνωστή και ως Θεοσέβεια η Διάκονος, ήταν Χριστιανή του 4ου αιώνα, η οποία τιμάται ως αγία στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Στην Καθολική Εκκλησία αναφέρεται ως Μακαρία Θεοσέβεια η Διάκονος. Πολύ μυστήριο περιβάλλει τη ζωή της Θεοσέβειας. Το έτος της γέννησής της είναι άγνωστο και η ημερομηνία του θανάτου της αβέβαιη, αν και πιθανώς μετά το 381 μ.Χ. Παρά ταύτα, θεωρείται ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκκλησία της Νύσσης, όπου ήταν διάκονος...

 Τῆς ἀρετῆς ὁ θεῖος ἐσβέσθη λύχνος, Λύχνων μυσάντων σαρκικῶν Ἀμμωνίου. Ο Όσιος Αμμωνάς της Αιγύπτου (επίσης Αμμόνας, Αμμών, Αμμώνιος, στα ελληνικά: Αμμωνάς) ήταν αναχωρητής, μοναχός και Πατέρας της Ερήμου του ανατολικού χριστιανισμού, γεννημένος γύρω στις αρχές του 4ου αιώνα. Ο Αμμωνάς υπήρξε μαθητής του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου και του Παμβώ. Πολλά από τα γνωστά του λόγια και αποφθέγματα βρίσκονται σε έντεκα τμήματα των «Αποφθεγμάτων των Πατέρων της Ερήμου». Νικόλαος Βελιμίροβιτς Ο Αμμωνάς τιμάται ως "Αμμών" στις 10 Ιανουαρίου όπως αναφέρεται στο "Προλόγιο του Όχριτ", ένα συναξάριο γραμμένο από τον Νικόλαο Βελιμίροβιτς, όπου αναφέρεται ο 14ετής του αγώνας στη Σκήτη κατά της οργής. Βίος Μοναστική ζωή Ο Αμμωνάς μετακινήθηκε στην αιγυπτιακή έρημο με τα τρία του αδέλφια και τις δύο αδελφές του, επιδιώκοντας να πλησιάσει τον Θεό. Σε κάποια στιγμή της ζωής του, πιθανώς αυτή την περίοδο, πέρασε 14 χρόνια στη Σκήτη. Ήταν πιστός μαθητής του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου και ...

Ο Όσιος Παύλος της Ομπνόρα γεννήθηκε στη Μόσχα περί το έτος 1317 μ.Χ. Η αγάπη του προς το μοναχικό βίο οδήγησε τα βήματά του σε μονή της περιοχής Πριλούκι της Ρωσίας. Στους ασκητικούς του αγώνες μιμήθηκε τον Άγιο Σέργιο του Ραντονέζ και έγινε από τους πιο ονομαστούς και αγαπημένους στάρετς (Γέροντες) της Ρωσίας. Ο Όσιος Παύλος κοιμήθηκε με ειρήνη το 1429 σε ηλικία 112 ετών. Βιογραφία Ο Άγιος Παύλος του Ομπνόρα, διακεκριμένος μαθητής του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ, γεννήθηκε στη Μόσχα το έτος 1317. Από τη νεότητά του ξεχώρισε για την ευσέβειά του και την καλοσύνη του προς τους φτωχούς και τους πάσχοντες. Οι πλούσιοι γονείς του τον προετοίμαζαν για κοσμική ζωή, αλλά σε ηλικία είκοσι δύο ετών εγκατέλειψε κρυφά το πατρικό του σπίτι και έγινε μοναχός στη Μονή της Γεννήσεως στη Βόλγα (στην επισκοπή του Γιαροσλάβ). Από εκεί, ο Παύλος μεταφέρθηκε στη Μονή της Αγίας Τριάδας, κοντά στον Άγιο Σεργίο του Ραντονέζ, όπου πέρασε αρκετά χρόνια ως μαθητής του, υπακούοντας στον Άγιο Γέροντα σε όλα. Με τ...

Λειμῶνος Ἄθωνος νεόφυτον κρινον, Ἀντίπα, ἔπλησας εὐωδίας κτίσιν. Ο Όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Αντίπας ο Αθωνίτης, κατά κόσμον Αλέξανδρος, γεννήθηκε στην κώμη Καλαποδέτς της Μολδαβίας το έτος 1816 μ.Χ. από πτωχούς αλλά ευσεβείς γονείς, το διάκονο Κονσταντίν Λουτσιάν και την Αικατερίνη Μανάσε, που αργότερα έγινε μοναχή με το όνομα Ελισάβετ. Έμαθε την τέχνη του βιβλιοδέτη και ποριζόταν από αυτήν τα αναγκαία προς το ζην. Φλεγόμενος από θείο πόθο, εγκατέλειψε τον κόσμο και μετά σύντομη παραμονή στη μονή Νεάμτς κατέφυγε στον αγιώνυμο Άθωνα, όπου θεοφιλώς ασκούνταν στις ερημίες. Στην μονή του Εσφιγμένου ασκήθηκε επί τέσσερα έτη και μετά μετέβη στη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, την επιλεγομένη Ρουμανική. Εκεί σε κάποιο ντουλάπι στα ερείπια της καλύβης του βρήκε θαυματουργό εικόνισμα της Υπεραγίας Θεοτόκου, ένα πολύτιμο θησαυρό, τον οποίο φύλαττε μέχρι του θανάτου του προς ίαση και αγιασμό των ανθρώπων που προσέτρεχαν σε αυτόν. Ελεγκτής των ανομούντων και τηρητής αυστηρός των πατρώων παραδόσεω...

Ἀπῆρεν ἔνθεν πρὸς πόλου μέγα κλέος, Ὁ Μαρκιανός, οὗ κλέος κἂν γῇ μέγα. Ο Άγιος Μαρκιανός ήταν πρεσβύτερος και οικονόμος της Μεγάλης Εκκλησίας. Οι προγονοί του κατάγονταν από τη Ρώμη, ήλθαν όμως και εγκαταστάθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Ο ίδιος έδρασε επί αυτοκρατόρων Μαρκιανού και Πουλχερίας, και επί Λέοντος του Θρακός, δηλαδή γύρω στο 450 - 474 μ.Χ. Ο Άγιος Μαρκιανός είχε αρχικά προσχωρήσει στην αίρεση των Ναυατιανών και αφού μετανόησε επέστρεψε στην πατρώα ευσέβεια και δαπάνησε την περιουσία του στην ανοικοδόμηση και επισκευή ναών. Καταρτισμένος στα Ιερά γράμματα, διακρίθηκε σαν Ιερέας και οικονόμος του ναού της Αγίας Σοφίας. Η μεριμνά του για τους φτωχούς υπήρξε εξαιρετική. Επίσης με πρωτοβουλία του Μαρκιανού, κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός της Αγίας Αναστασίας, κοντά στον μικρότερο που υπήρχε και τον οποίο δόξασε ο Γρηγόριος ο Θεολόγος με τους περίφημους λόγους του. Έπειτα πάλι με πρωτοβουλία του Μαρκιανού κτίστηκαν ο ναός της Αγίας Ειρήνης προς τη θάλασσα, ο κάτω απ' αυτή ναός Ισι...

Δομετιανὸς τῆς φθορᾶς ἀπηλλάγη, Εἴπερ φθορὰν χρὴ τὸν βίον τοῦτον λέγειν. Ο Όσιος Δομετιανός έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. και ήταν γιος πλουσίων γονέων, του Θεοδώρου και της Ευδοκίας. Φιλομαθής ο Δομετιανός και πολύ προσεκτικός στο να διατηρεί καθαρή τη ζωή του από μικρή ηλικία, δεν παρασύρθηκε από τα πολλά υλικά πλούτη αλλά επιδόθηκε στο να μάθει τα ελληνικά γράμματα και τις άγιες Γραφές και πράγματι προόδευσε πολύ στις σπουδές του. Αργότερα παντρεύτηκε μια ευσεβέστατη σύζυγο, που γρήγορα όμως την έχασε αλλά θέλησε να μείνει πιστός στη μνήμη της και γι' αυτό έγινε κληρικός και αφοσιώθηκε ολοσχερώς στην υπηρεσία της εκκλησίας. Η δε μεγάλη προσωπική του αξία δεν άργησε να τον ανεβάσει στην επισκοπή της Μελιτηνής στη Μεσοποταμία. Ο Δομετιανός, μαζί με τα εκκλησιαστικά πλεονεκτήματα του, κατείχε και μεγάλη πολιτική ικανότητα και επιδεξιότητα. Γι' αυτό και ο αυτοκράτωρ Μαυρίκιος, του εμπιστεύθηκε σπουδαία πολιτική αποστολή στο βασιλιά των Περσών Χοσρόη τον Β'. Η επιτυχία, με την οποί...

Ἡ Μοῦσα Γρηγόριος, οὗ Νύσσα θρόνος, οὐ Πιερίαν, ἀλλ᾿ Ἐδὲμ σκηνὴν ἔχει. Γρηγόριον δεκάτῃ θανάτου κνέφας ἀμφεκάλυψεν. Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου το 332 μ.Χ. και ήταν αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου. Παίρνει την ίδια μόρφωση με τον μεγάλο του αδελφό, ξεχωρίζει δε κι αυτός για την ευφυΐα του, την επιμέλεια του και την φιλοσοφικότατη ιδιοφυΐα του και είχε χειροτονηθεί αναγνώστης. Ο Γρηγόριος νυμφεύεται τη Θεοσέβεια, (πραγματικά αγία γυναίκα), που γρήγορα την αρπάζει ο θάνατος. Ισχυρός χαρακτήρας καθώς ήταν, δεν απελπίζεται, και στα σαράντα του χρόνια γίνεται επίσκοπος Νύσσης (σήμερα Νεμσεχίρ), μιας κωμοπόλεως της Καπαδοκίας. Οι Αρειανοί, όμως, του έφεραν μεγάλες ενοχλήσεις. Αντιλαμβανόμενοι, ότι στο πρόσωπό του η αίρεσή τους θα είχε σπουδαιότατο πολέμιο, σχεδίασαν να τον εξοντώσουν. Τον κατηγόρησαν λοιπόν, ότι εξελέγη Επίσκοπος αντικανονικά και σφετερίσθηκε χρήματα της Εκκλησίας. Τις κατηγορίες υπέβαλε κάποιος με το όνομα Φιλόχαρης, όργανο των Αρειανών, προς τον δ...