ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 

Ο Άγιος Δράκωνας είναι άγνωστος στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου. Αναφέρεται στον Κώδικα 76 της Μεσσήνης, όπου λέγεται ότι έζησε επί Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.) και Δεκίου, ηγεμόνα Νικαίας, και καταγόταν από το χωριό Αραύρακα. Βλέποντας ο Άγιος την άδικη σφαγή τόσων χριστιανών, αγανάκτησε και παρουσιάστηκε αυθόρμητα στον ηγεμόνα Δέκιο και ομολόγησε τον Χριστό αφού, από Ιερή αγανάκτηση, έβρισε τους θεούς των ειδώλων. Τότε συνελήφθη, βασανίστηκε σκληρά και ρίχτηκε στη φυλακή. Επειδή όμως συνέχισε να ομολογεί τον Χριστό, αποκεφαλίστηκε.

Δένδροις Στεφανὶς προσδεθεῖσα φοινίκων, Τῶν Μαρτύρων ἤνθησεν ὡς φοίνιξ μέσον. Η Αγία Στεφανίδα ήταν γυναίκα ενός στρατιωτικού στην Ιταλία το 160 μ.Χ., όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος. Στο μεταξύ πέθανε ο άνδρας της και έμεινε χήρα. Αυτή λοιπόν, χριστιανή από τους προγόνους της ακόμα, βλέποντας τον Άγιο Βίκτωρα (βλέπε ίδια ημέρα) ότι βασανιζόταν υπερβολικά, τον μακάρισε για την ανδρεία του. Η εκδήλωση της αυτή όμως, προκάλεσε τους ειδωλολάτρες και την οδήγησαν στον ηγεμόνα. Επειδή και εκεί ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό, έδεσαν τα χέρια της στις κορυφές δύο δένδρων (φοινίκων), που με τη βία λύγισαν, κατόπιν τα άφησαν ελεύθερα και όπως με ορμή επανήλθαν στην αρχική τους θέση, έσχισαν την Αγία στα δύο, και έτσι παρέδωσε την μακαριά ψυχή της στα χέρια του Θεού. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Tρισάριθμον σύνταγμα τῶν ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ συμφώνως τιμήσωμεν ὡς καθαιρέτας ἐχθροῦ, Μηνᾶν τὸν ἀοίδημον, Βίκτωρα τὸν γενναῖον καὶ Βικέντιον ἅμα, τούτοις συνευφημοῦντες Στεφα

Πολλὰς ἀμοιβάς, Θεόδωρε Τρισμάκαρ, Βίου μεταστάς, ὡς βιοὺς εὖ, προσδόκα. Ο Όσιος Θεόδωρος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 759 μ.Χ. και ήταν γιος του Φωτεινού και της Θεοκτίστης. Στην ανατροφή του, εξάσκησε μεγάλη επιρροή ο θείος του Πλάτων, μια από τις μεγαλύτερες μορφές της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης. Ο Θεόδωρος έγινε μοναχός πρώτα στη Μονή του Σακκουδίωνος (κοντά στην Προύσα), που ανήγειραν οι γονείς του στο κτήμα τους με την ονομασία Βοσκήτιον. Αργότερα έγινε και ηγούμενος αυτής, αφού αποσύρθηκε ο θείος του Πλάτων λόγω γήρατος. Για την αντίσταση του ο Θεόδωρος, στο γάμο του βασιλιά Κωνσταντίνου ΣΤ' με τη Θεοδότη, εξορίστηκε στη Θεσσαλονίκη. Επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου και εγκαταστάθηκε στη Μονή Στουδίου σαν ηγούμενος. Αλλά και πάλι για την αντίσταση του στην χειροτονία του Νικηφόρου από λαϊκό σε Πατριάρχη, εξορίστηκε μαζί με τον θείο του Πλάτωνα (809 μ.Χ.). Επέστρεψε από την εξορία το 812 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, για να εξοριστεί τρ

Βληθεὶς ὁ Βικέντιος ἐν φρουρᾷ φέρει. Λυθεὶς δὲ φρουρᾶς σαρκικῆς ἄνω τρέχει. Ο Άγιος Βικέντιος γεννήθηκε στην Ουέσκα της Ισπανίας και από νεαρή ηλικία αφιερώθηκε στα γράμματα. Ψυχή φλεγόμενη από τη θεία φλόγα προσεκολλήθει, από τα εφηβικά του χρόνια, στον επίσκοπο της Σαραγόσης, Ουαλέριο. Ο Ουαλέριος εκτιμώντας την αγνότητα, τη σύνεση και τον ευσεβή ζήλο του Βικέντιου τον χειροτόνησε διάκονο στην Αυγουστόπολη (Σαραγόσα). Επειδή δε ο ίδιος αν και μορφωμένος πολύ, δεν είχε την ευκολία του λόγου συχνά χρησιμοποιούσε τον Βικέντιο ως δάσκαλο του Θείου Λόγου. Γι' αυτό, συχνά, ο Ουαλέριος, χαριτολογώντας έλεγε ότι ο Άγιος Βικέντιος είναι η φωνή μου στην Εκκλησία. Με το πέρασμα του χρόνου ο Βικέντιος αύξανε την ικανότητά του λέγειν του, την θερμότητα του ζήλου του και την ακούραστη προσπάθειά του να προσελκύσει στους κόλπους της αληθινής Εκκλησίας τους ειδωλολάτρες. Τα περισσότερα βράδια του τα διέθετε για την κατήχηση και τον διαφωτισμό των συνανθρώπων του. Όταν το πληροφορήθηκε αυτό ο Δακ

 Οὐ δειλιῶν ἦν οὐδὲ Βίκτωρ πρὸς ξίφος, Πᾶσαν μακρὰν που καρδίας θεὶς δειλίαν. Ο Άγιος Βίκτωρ ανήκει στο μαρτυρικό χορό, που με το αίμα του πότισε το ζωηφόρο δένδρο της χριστιανικής πίστης τον δεύτερο αιώνα μετά Χριστόν, όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος (160 μ.Χ.). Οι υπηρεσίες του υπέρ του Ευαγγελίου, είχαν σαν στάδιο την Ιταλία. Εκεί ο Βίκτωρ έτρεχε σε διάφορες πόλεις και έσπερνε το λόγο της σωτηρίας. Συλλαμβάνεται γι' αυτό και εκβιάζεται να προσφέρει θυσία στα είδωλα. Επειδή όμως δεν λύγισε, του έβγαλαν τα μάτια και τον κρέμασαν με το κεφάλι προς τα κάτω. Έτσι παρέδωσε τη γενναία και άγια ψυχή του. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε. Τρισάριθμον σύνθημα, των αθλοφόρων Χριστού, υμνήσωμεν άσμασι, χαριστηρίοις πιστοί, Μηνάν τον αοίδιμον, Βίκτωρα τον γενναίον, και Βικέντιον θείον, πλάνην την των ειδώλων, καταργήσαντας πίστει. Αυτών ταις ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών. Έτερον Ἀπολυτίκιον  Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Tρισάριθμον σύνταγμα τῶν ἀθλητ

 Αἴγυπτος ὄντως, εἰ τέκοι, τίκτει μέγα. Τμηθεὶς ἀληθὲς τοῦτο Μηνᾶς δεικνύει. Μηνᾶς ἑνδεκάτῃ ἔτλη ξίφος γηθόσυνος κῆρ. Ο Άγιος Μηνάς γεννήθηκε στην Αίγυπτο στα μέσα περίπου του 3ου αιώνα μ.Χ. από γονείς ειδωλολάτρες. Ωστόσο, το ειδωλολατρικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνε, δεν κατάφερε να σκληρύνει την καρδιά του η οποία, όταν ήλθε η στιγμή, σκίρτησε ακούγοντας την φωνή του «ἐτάζοντος καρδίας καὶ νεφρούς» (Ψαλμοί 7,10) Θεού και έτσι ο, έφηβος ακόμη, Μηνάς έγινε χριστιανός. Μεγαλώνοντας, επέλεξε να σταδιοδρομήσει στον Ρωμαϊκό στρατό, στο ιππικό τάγμα των Ρουταλικών, υπό την διοίκηση του Αργυρίσκου. Η έδρα της μονάδας του ήταν στο Κοτυάειον (σημερινή Κιουτάχεια) της Μικράς Ασίας. Εκεί ο Μηνάς διακρίθηκε και για την φρόνησή του αλλά και για το ανδρείο του φρόνημα και γι’ αυτό έχαιρε εκτιμήσεως στο κύκλο των στρατιωτικών. Δυστυχώς όμως, τρεις αιώνες μετά την έλευση του Χριστού και ο παλαιός κόσμος ακόμη δεν ήθελε να δεχθεί το λυτρωτικό μήνυμα της Αναστάσεως, παραμένοντας αυτάρεσκα, εγωιστικά

Ο Ιησούς και ο Άγιος Μηνάς σε εικόνα το 6ου αιώνα από το Μοναστήρι Βαουϊτ της Αιγύπτου, σήμερα στο Λούβρο . Ο Άγιος Μηνάς (μαρτύρησε το 295 ή 296 ή 309) είναι άγιος της ορθόδοξης εκκλησίας, η οποία τιμά τη μνήμη του στις 11 Νοεμβρίου. Έζησε και μαρτύρησε στην Αίγυπτο. Ήταν στρατιώτης στην Αίγυπτο και αργότερα έγινε μοναχός στην Φρυγία. Φυλακίστηκε και βασανίστηκε φρικτά λόγω της χριστιανικής πίστης του, και τελικά βρήκε μαρτυρικό θάνατο επί Διοκλητιανού. Τα ιερά οστά του μεταφέρθηκαν στην Αίγυπτο και θάφτηκαν «εκεί που κάνουν στάση οι καμήλες». Ο τάφος του βρίσκεται σήμερα περίπου 40 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Αλεξάνδρειας, και ήταν σημαντικός τόπος προσκυνητών μέχρι τον 10ο αιώνα. Από το 1961 διενεργούνται εκεί αρχαιολογικές ανασκαφές από το Γερμανικό Ινστιτούτο. Πολιούχος Άγιος του Ηρακλείου Ο Αγιος Μηνάς είναι ο προστάτης άγιος (πολιούχος) του Ηρακλείου Κρήτης και η μνήμη του γιορτάζεται στις 11 Νοεμβρίου, μέρα αργίας στο Ηράκλειο. Καθιερώθηκε πολιούχος του Ηρακλείου την περίοδο της