Λαιμὸν Βλάσιος ἐκκοπεὶς διὰ ξίφους, Ἀλγοῦσι λαιμοῖς ῥευμάτων εἴργει βλάβας. Ἑνδεκάτῃ Βλασίου τάμεν αὐχένα χαλκὸς ἀτειρής. Ο Άγιος Βλάσιος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορος Λικινίου (308 - 323 μ.Χ.). Σπούδασε ιατρική αλλά προσέφερε χωρίς χρήματα τις υπηρεσίες του, ως φιλανθρωπία, στους πάσχοντες και ασθενείς. Εκτός από την ιατρική βοήθεια χορηγούσε δωρεάν στους ασθενείς τα φάρμακα και τους έδινε τα έξοδα νοσηλείας τους.  Η φιλανθρωπική δραστηριότητα εκαλλιεργείτο στην ψυχή του από την αγάπη προς τον Θεό και τη μελέτη της Αγίας Γραφής. Η Εκκλησία τον δέχθηκε στις τάξεις του ιερού κλήρου και τον εξέλεξε Επίσκοπο Σεβαστείας. Επί της βασιλείας του Λικινίου, ο έπαρχος Αγρικόλας τον συνέλαβε και τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια. Οι στρατιώτες, αφού τον μαστίγωσαν ανηλεώς με ραβδιά, τον κρέμασαν από ξύλο και στην συνέχεια τον οδήγησαν δεμένο στην φυλακή.  Έπειτα τον έριξαν στο βυθό μιας λίμνης. Όμως ο Άγιος, μετά την θαυματουργική του επέμβαση του Θεού, διασώθηκε. Εξοργισθέντες τότε...

Θεοδώραν Ἄνασσαν εὐσεβεστάτην, Χριστὸς Βασιλεὺς ἀξιοῖ θείου στέφους. Η Αγία Θεοδώρα, η βασίλισσα, γεννήθηκε στην Έβεσσα της Παφλαγονίας, το 815 μ.Χ., από ευσεβείς γονείς, τον δρουγγάριο Μαρίνο και την ενάρετη Θεοκτίστη που διακρινόταν για την ευλάβειά της και την προσήλωσή της στην ορθόδοξη πίστη. Η Αγία είχε τρεις άλλες αδελφές, τη Σοφία, της Μαρία και την Ειρήνη και δύο αδελφούς, τον Βάρδα και τον Πετρωνά. Το έτος 830 μ.Χ. νυμφεύθηκε τον αυτοκράτορα Θεόφιλο (829 - 842 μ.Χ.), ο οποίος ήταν εικονομάχος. Παρά το εικονομαχικό κλίμα που επικρατούσε, η Θεοδώρα εξακολουθούσε να τιμά τις ιερές εικόνες και να τις φυλάσσει κρυφά στα δώματά της. Η μητέρα της, Θεοκτίστη, εγκατέλειψε τα ανάκτορα και αποσύρθηκε σε γυναικεία μονή, την οποία η ίδια είχε ιδρύσει. Το 842 μ.Χ. ο Θεόφιλος πέθανε και η Αγία Θεοδώρα ανέλαβε την βασιλεία και την εποπτεία του ανήλικου υιού της Μιχαήλ, με συνεπιτρόπους τον αδελφό της Βάρδα, τον εκ του πατέρα της θείου της, που ήταν μάγιστρος και τον λογοθέτη Θεόκτιστο. Η πρώ...

Γεωργιος δὲ μὴ τὸ πῦρ δειλιάσας, Ἀπυρπόλητος ἐν πυρὶ διαμένει. Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος γεννήθηκε στην πόλη Κράτοβα της Σερβίας από γονείς ευσεβείς, τον Δημήτριο και τη Σάρρα. Από πολύ μικρή ηλικία επιδόθηκε στη μελέτη του θείου λόγου και αργότερα έμαθε την τέχνη του χρυσοχόου.  Έχασε τον πατέρα του σε νεαρή ηλικία και φοβούμενος μήπως, λόγω της ωραιότητάς του, απαχθεί στην αυλή του σουλτάνου Βαγιατζή Β' (1481 - 1512 μ.Χ.), ήλθε στην Βουλγαρία και παρέμεινε στη Σόφια πλησίον ενός ιερέα που ονομαζόταν Πέτρος. Ο ιερέας εκείνος του παρέσχε κάθε μέσο για να διδαχθεί τα ιερά γράμματα. Και έτσι ο Άγιος ζούσε βίο θεοφιλή και ασκητικό. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να τον εξισλαμίσουν και για το λόγο αυτό μεταχειρίστηκαν έναν έμπειρο μουσουλμάνο διδάσκαλο, ο οποίος σαν αφορμή για να πλησιάσει τον Γεώργιο προσκόμισε σε αυτόν χρυσό για κατασκευή κοσμήματος.  Κατά τις επαφές μαζί του ο Γεώργιος απέδειξε ότι η μόνη αληθινή πίστη είναι η Χριστιανική και ήλεγξε ως ψευδή την μουσουλμανική θρησκεί...

Ο Άγιος Γαβριήλ (Βσεβολόδος Μστισλάβιτς), υιός του μεγάλου Ρώσου ηγεμόνος, επί πολλά έτη καταπολέμησε, ως Πρίγκιπας του Νόβγκοροντ, τις διαμάχες μεταξύ των διαφόρων Ρώσων ηγεμόνων. Μετά την κοίμηση αυτού, το έτος 1138 μ.Χ., η Ρωσική Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο και θαυματουργό το έτος 1549 μ.Χ. Βιογραφια Ο Άγιος Πρίγκιπας Βσεβολόντ του Πσκοφ, με το βαπτιστικό όνομα Γαβριήλ, ήταν ο προστάτης άγιος της πόλης του Πσκοφ. Διετέλεσε πρίγκιπας του Νόβγκοροντ από το 1117 έως το 1132, πρίγκιπας του Περεσλάβλ το 1132 και πρίγκιπας του Πσκοφ από το 1137 έως το 1138. Ήταν εγγονός του Βλαδίμηρου Μονομάχου και γεννήθηκε στο Νόβγκοροντ, όπου ο πατέρας του κυβέρνησε ως πρίγκιπας κατά τα έτη 1088-1093 και 1095-1117. Ο πατέρας του ήταν ο Άγιος Πρίγκιπας Μστισλάβος-Θεόδωρος ο Μέγας και η μητέρα του η Χριστίνα Ίνγκεςντόττερ της Σουηδίας. Το 1117, όταν ο Μεγάλος Πρίγκιπας Βλαδίμηρος Μονομάχος παραχώρησε στον Μστισλάβο το Κίεβο-Μπελγκορόντ ως «ουντέλ» (φεουδαρχική κτήση), ουσιαστικά κάνοντάς τον συναυτοκράτο...

Ο Όσιος Δημήτριος του Πριλούκ γεννήθηκε στην περιοχή Περεγιασλάβ Ζαλέσκ της Ρωσίας κατά τον 14ο αιώνα μ.Χ. από οικογένεια πλούσια και ευσεβή. Από νεαρή ηλικία εκάρη μοναχός και ίδρυσε μονή αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο. Το έτος 1354 μ.Χ. ο Άγιος Δημήτριος συναντήθηκε με τον Άγιο Σέργιο του Ραντονέζ (βλέπε 25 Σεπτεμβρίου), ο οποίος είχε έλθει στο Περεγιασλάβ για να επισκεφθεί τον Μητροπολίτη Αθανάσιο. Από τότε οι δύο Άγιοι συνδέθηκαν διά φιλίας. Η φήμη του Αγίου εξαπλώθηκε τόσο πολύ, ώστε ο μέγας πρίγκιπας Δημήτριος Ιωάννοβιτς του ζήτησε να γίνει Πνευματικός Πατέρας των τέκνων του. Όμως ο Άγιος επιθυμούσε τη μοναχική ησυχία. Υπό την επίδραση του Αγίου Σεργίου αποσύρεται σε απομακρυσμένο τόπο και εγκαθίσταται βόρεια με τον μαθητή του Παχώμιο. Στα δάση της περιοχής Βολογκντά, κοντά στον ποταμό Βελίκα, έκτισε το ναό της Αναστάσεως του Κυρίου και ετοιμαζόταν να θέσει τα θεμέλια για την ανέγερση μονής. Όμως οι ντόπιοι, με τον φόβο ότι τα χωράφια της περιοχής θα γίνονταν μοναστηριακή περιουσία...

Βαβαὶ τοσαύτης παιδίων εὐθαρσίας! Σπεύδουσιν ἄμφω, ποῖον ἐκτμηθῇ φθάσαν. Μαζί με τον Άγιο Βλάσιο (βλέπε ίδια ημέρα) ήσαν στην φυλακή και δύο νέοι, τους οποίους ο Άγιος κατήχησε και βάπτισε. Και οι δύο συνάθλησαν μετά του Αγίου και κατέστησαν κοινωνοί του μαρτυρικού θανάτου αυτού και της δόξας του Θεού.

Κτείνει γυναῖκας ἑπτὰ σεπτὰς τὸ ξίφος, Οὐ τῇ γυναικῶν συσχεθείσας δειλίᾳ. Κατά το μαρτύριο του Αγίου Βλασίου (βλέπε ίδια ημέρα), επτά γυναίκες, οι οποίες τον ακολουθούσαν, αισθάνθηκαν τόση αγανάκτηση για την σκληρή αδικία και θαυμασμό για τον Άγιο, ώστε έλεγξαν τον έπαρχο Αγρικόλα και διεκήρυξαν με παρρησία την πίστη τους στον Χριστό. Για την ομολογία τους αυτή αποκεφαλίσθηκαν και, έτσι έλαβαν τους στέφανους του Μαρτυρίου.

Φανεὶς ὁ νεκρὸς γῆθεν ὁ Ζαχαρίου, Τοῖς ζῶσι πιστοῖς ἄφθονον βλύζει χάριν. Το τίμιο λείψανο του Προφήτη Ζαχαρία βρέθηκε στα χρόνια του Θεοδοσίου του νέου το 409 μ.Χ., στο χωριό Κοφάρ της Ελευθερούπολης στην Παλαιστίνη, από κάποιο άνθρωπο που ονομαζόταν Καλήμερος. Φορούσε λευκό ένδυμα, μίτρα χρυσή στο κεφάλι και σανδάλια χρυσά στα πόδια όπως βρισκόταν στο θυσιαστήριο, όταν λειτουργούσε στον Θεό, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Δοσίθεος στη Δωδεκάβιβλο. Το Ιερό λείψανο του Προφήτη Ζαχαρία βρίσκεται τώρα στην Ιταλία, όπως λέει ο Ιεροσολύμων Νεκτάριος στο έργο του περί της αρχής του Πάπα αντιρρήσεως. Τέλος, ορισμένοι Συναξαριστές αναφέρουν, ότι μαζί με την προαναφερθείσα εύρεση των λειψάνων του Προφήτη Ζαχαρία, εορτάζουμε και την εύρεση λειψάνων του Ιωσήφ, γιου του Ιακώβ. Κατά πόσο όμως αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου που έγινε το 1603 μ.Χ. στην Πάργα της Νικόπολης.

Kανών ακριβής Γρηγόριε ωράθης, Θείας προσευχής, πάντας εις ην οτρύνεις. Ο Όσιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης οφείλει την επωνυμία του στο όρος Σινά, όπου έλαβε το μοναχικό σχήμα. Γεννήθηκε το έτος 1255 μ.Χ. στο χωριό Κούκουλο, πλησίων των Κλαζομενών της Μικράς Ασίας (αρχαία πόλη που βρισκόταν 40 χιλιομ. ΝΔ της Σμύρνης), από ευλαβείς και πλούσιους γονείς, από τους οποίους, παράλληλα με τους ευσεβείς διδασκάλους του, έμαθε τα πρώτα ιερά γράμματα. Κατόπιν πήγε στην Κύπρο, όπου έζησε για μικρό χρονικό διάστημα κοντά σε κάποιον ενάρετο μοναχό και έγινε και ο ίδιος δόκιμος και στη συνέχεια μετάβη στο όρος Σινά. Εκεί έλαβε τη μοναχική κουρά και έζησε ασκώντας την υπακοή και την ταπεινοφροσύνη, με αυστηρή νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Από το Σινά αναχώρησε για τα Ιεροσόλυμα, ως επισκέπτης και προσκυνητής του Παναγίου Τάφου και των λοιπών προσκυνημάτων της Παλαιστίνης και κατόπιν ήλθε στην Κρήτη, στους Καλούς Λιμένες, όπου διδάχθηκε τη νοερά προσευχή από τον ερημίτη Όσιο Αρσένιο τον Αγιοφαραγγίτη (βλ...

Ο Όσιος Κασσιανός του Μποσόι έζησε και ασκήτεψε στη μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βολοκολάμσκ της Ρωσίας, όπου ήταν ηγούμενος ο όσιος Ιωσήφ (τιμάται 9 Σεπτεμβρίου). Ο Όσιος Κασσιανός κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1532 μ.Χ.