ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η Αγία Abra έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. (περί το 343 - 360 μ.Χ.) και ήταν κόρη του Αγίου Ιλάριου Επισκόπου Πικτώνων (βλέπε 13 Ιανουαρίου). Η Αγία Abra γεννήθηκε προτού ο πατέρας της βαπτιστεί Χριστιανός και γίνει επίσκοπος. Κατόπιν συμβουλής του ιδίου, έγινε μοναχή και κοιμήθηκε οσιακά..

Η Αγία Ευφημιανή είναι άγνωστη στους Συναξαριστές. Η μνήμη της αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο σελ. 120 συνοδευμένη με αυτή της αγίας Φοίβης, επίσης άγνωστης Αγίας

 Μισῶ τὰ τῆς γῆς Ἄγγελοι δέξασθέ με, Ἀμωναθᾶς ὁ θεῖος ἐκλείπων λέγει. Ο Όσιος Αμωναθάς απεβίωσε ειρηνικά..

 Τὸν Συνετὸν κτείνουσι ἄφρονες ξίφει, Τὸν εὐσεβῆ τιμῶντα πίστιν ἐμφρόνως. Ο Άγιος Συνετός μαρτύρησε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στη Ρώμη, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αυρηλιανός. Ο Συνετός ήταν αναγνώστης της εκκλησίας της Ρώμης, που τον έκανε ο Άγιος Πάπας Ξύστος (βλέπε 10 Αυγούστου). Συνελήφθη και διατάχθηκε να θυσιάσει στα είδωλα. Αρνήθηκε όμως και βασανίστηκε σκληρά με μαστίγια από νεύρα βοδιών και έπειτα φυλακίστηκε. Παρ' όλα αυτά, παρέμεινε στη Χριστιανική του ομολογία και έβαλαν στο σώμα του πυρακτωμένα σίδερα. Επειδή όμως δεν κατάφεραν τίποτα, τελικά τον αποκεφάλισαν

 Πώς ουκ έμελλεν είναι και τα θηρία, Aλεξάνδρω τιθασσά τω Xριστού θύτη. Ὁ Ἀλέξανδρος, εἷς ὢν τῶν θυηπόλων, Ἄνευ αἵματος, εἷς ἦν καὶ τῶν Μαρτύρων. Ο Άγιος Αλέξανδρος έζησε στα τέλη του 2ου μ.Χ. αιώνα μέχρι τα μέσα του 3ου και έκανε μαθητής του Κλήμεντος του Αλεξανδρέως. Διέπρεψε στις σπουδές του και διακρίθηκε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Αργότερα αποδείχτηκε επίσκοπος της Φλανιάδος στην Καππαδοκία. Η εκεί δράση του, τον λάμπρυνε ακόμα περισσότερο. Και επειδή ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Νάρκισσος (βλέπε 7 Αυγούστου) ήταν υπέργηρος (116 ετών), προσέλαβε βοηθό επίσκοπο τον Αλέξανδρο και συγχρόνως διάδοχο του. Όταν λοιπόν ο Νάρκισσος πέθανε μαρτυρικά, ο Αλέξανδρος ανέλαβε τον επισκοπικό θρόνο Ιεροσολύμων. Από τη θέση αύτη ο Αλέξανδρος αγωνίστηκε για την πίστη, φώτισε και οικοδόμησε το λαό, μερίμνησε συγχρόνως για την ίδρυση βιβλιοθήκης στην Ιερουσαλήμ, στην οποία μάζεψε πολλά εκκλησιαστικά και θεολογικά συγγράμματα, για να βοηθήσει τις μελέτες των νεοτέρων κληρικών. Το 251 μ.Χ., κατά τον δι...

Ο Όσιος Ιωάννης (ή Ιωακείμ) έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου (1282 - 1328 μ.Χ.) και Ανδρόνικου Γ' (1328 - 1341 μ.Χ.). Δύο χρόνων έμεινε ορφανός από γονείς και τον πήρε ο θείος του, μοναχός, ονόματι Ιωαννίκιος και τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. Όταν ήλθε σε κατάλληλη ηλικία, έγινε Ιερέας και λόγω της μεγάλης του αρετής, εκλέχτηκε επίσκοπος Ζιχνών. Όταν πέθανε ο θείος του, παραιτήθηκε από την επισκοπή και έμεινε στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου. Επεξέτεινε τη Μονή αυτή, που βρισκόταν κοντά στο Μενοίκιο όρος της Ανατολικής Μακεδονίας, βορειανατολικά των Σερρών και έκτισε μεγαλοπρεπή Ναό στο όνομα του Βαπτιστή Ιωάννη. Εκεί θεάρεστα αφού έζησε και πρόσφερε πολλά στην περιοχή, απεβίωσε ειρηνικά την 12η Δεκεμβρίου 1333 μ.Χ.

Ο Άγιος Φίννιαν (Finnian) του Κλονάρτ (Clonard), ο θαυματουργός ήταν ο ιδρυτής, Ηγούμενος και Σχολάρχης της ένδοξης μονής-σχολής Κλονάρτ της Ιρλανδίας.

Δεν έχουμε λεπτομέριες για τον βίο του Ρώσου μοναχού Θεράπων του Μονζέσκιϋ (Monza), παρα μόνο ότι κοιμήθηκε το 1597 μ.Χ.

Ὁ θαυματουργὸς κἂν τέθνηκε Σπυρίδων, Τοῦ θαυματουργεῖν οὐκ ἔληξεν εἰσέτι. Ἀμφὶ δωδεκάτην Σπυρίδων βίοτον λίπε τόνδε. Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα - σημερινή Τρεμετουσιά - όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη. Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός. Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών. Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα, όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου. Μετά από πολλές πιέσεις, χειροτονήθηκε ιερέας. Και πράγματι, υπήρξε αληθινός ιερέας του ...

Ο Άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός (περ. 270-348) είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ήταν επίσκοπος της κωμοπόλεως Τριμυθούντος. Αποτελεί προστάτη άγιο των τσαγκάρηδων - υποδηματοποιών. Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα – σημερινή Τρεμετουσιά – όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη. Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός. Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών. Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα, όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου. Μετά από πολλές π...