ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου.

Το θαύμα αυτό του Αγίου Σπυρίδωνα έγινε το 1718 μ.Χ. όταν οι Λατίνοι θέλησαν να τοποθετήσουν δικό τους ιερό θυσιαστήριο (αλτάριο) στο Ναό του στην Κέρκυρα. Για περισσότερες λεπτομέριες για το θαύμα αυτό, βλέπε την 12η Δεκεμβρίου..

 Nικάς τον εχθρόν τη αθλήσει σου μάκαρ, Ω Nικόλαε και βραβεία λαμβάνεις. Πολλές πληροφορίες για τη ζωή του δεν έχουμε. Ο ένδοξος αυτός Νεομάρτυρας της χριστιανικής πίστης, μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη για την ευσέβεια του το έτος 1732 μ.Χ. Η μνήμη του καθιερώθηκε να γιορτάζεται στις 12 Νοεμβρίου

Tμηθείς κεφαλήν Σάββα Mαρτύρων κλέος, Xριστώ συνάπτη τη κεφαλή των όλων. Ο Άγιος Σάββας καταγόταν από τη Νίγδη της Μικράς Ασίας και μαρτύρησε για τη χριστιανική πίστη στην Κωνσταντινούπολη, αφού τον αποκεφάλισαν στις 12 Νομεβρίου 1726 μ.Χ. στην τοποθεσία Κουτσούκ Καραμάνι. Ο λόγος της συλλήψεως του υπήρξε ο φθόνος των Τούρκων, διότι ο Άγιος είχε με την τίμια εργασία του, γίνει πολύ πλούσιος και ήθελαν να του αρπάξουν την περιουσία.

 Eναερίους δαίμονας σοβεί Λέων, Bίου εξελθών ως λέων εκ καλάμου. Ο Άγιος Λέων ο Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης είναι αυτός που επονομάστηκε Στυππής. Πατριάρχευσε στα χρόνια του βασιλιά Ιωάννη Κομνηνού τα έτη 1134 - 1143 μ.Χ. κατά τον Μελέτιο (σελ. 17 του Γ' τόμου). Προηγουμένως ήταν πρεσβύτερος και οικονόμος της Αγίας Σοφίας και διαδέχτηκε στον πατριαρχικό θρόνο τον Ιωάννη τον Αγαπητό. Αφού κυβέρνησε με θεοπρέπεια το ποίμνιο του, απεβίωσε ειρηνικά.

 Έχαιρεν Aρσάκιος εις ξίφος βλέπων, Συν τω ξίφει γαρ, ην βλέπων και το στέφος. Ο Άγιος Αρσάκιος μαρτύρησε δια ξίφους.

 Ξίφος Ζεβινᾶν, Γερμανόν, Νικηφόρον. Σὺν Ἀντωνίῳ δεικνύει νικηφόρους. Eις την Mαραθώ. Bληθείσα εις πυρ Mαραθώ η παρθένος, Nυν ταις φρονίμοις συγχορεύει παρθένοις. Έλαβαν όλοι τα μαρτυρικά στεφάνια στα χρόνια του Μαξιμιανού (286-305). Οι μεν τέσσερις πρώτοι αποκεφαλίστηκαν στην Καισαρεία, η δε Μαραθώ η παρθένος στη Σκυθούπολη της Κοίλης Συρίας, όπου την έριξαν μέσα στη φωτιά και κάηκε ζωντανή. Εσφαλμένα, τέλος, σε μερικούς συναξαριστές η Αγία Μαναθώ αναφέρεται ως Μαραθώ. (Η μνήμη τους επαναλαμβάνεται και την 20η Οκτωβρίου

 Κλέος κράτιστον ἐκ Θεοῦ ὁ Μαρτῖνος, Εἴληφεν, ὡς ἔλεον ἐνδεδυμένος. Διάσημος Ιλλυριός από τη Σαβαρία της Παννονίας, ευσεβής και ενάρετος, υπερασπιζόμενος την Ορθοδοξία οι Αρειανοί τον κακοποίησαν δημόσια και τον έδιωξαν από την πόλη. Κατέφυγε στο Μιλάνο της Ιταλίας, αλλά έπαθε και εκεί τα ίδια από τον Αρειανό επίσκοπο της πόλης Αυξέντιο. Τότε αναγκάστηκε να αποσυρθεί στο νησί Γαλαρία (στο Τυρρηνικό πέλαγος), που ήταν εντελώς έρημο και τρεφόταν με χόρτα. Έπειτα έγινε επίσκοπος Ταρακίνης και διέπρεψε με τις ευαγγελικές του πράξεις. Έτρεφε τους φτωχούς, υπεράσπιζε τους αδικημένους και ποίμανε θεοπρεπώς το ποίμνιο πού του εμπιστεύτηκαν. Απεβίωσε ειρηνικά. Σημείωση: Ο Όσιος Μαρτίνος που εορτάζει σήμερα, δεν είναι ο ίδιος με τον Όσιο Μαρτίνο τον Επίσκοπο που εορτάζει στις 10 Νοεμβρίου.

Ὅτι Προφήτης Ἀχιά, πρὶν τεθνάναι, Ἱεροβοὰμ μάρτυς, υἱὸς Ναβάτου. Ο Προφήτης Αχιά έζησε επί των βασιλέων Σολομώντος και Ιεροβοάμ, και καταγόταν από την Σηλώμ. Σ' αυτόν αποδίδονται οι λόγοι, που «ἐλαλήθησαν ἐν ὀνόματι Κυρίου» προς τον Σολομώντα, όταν έκτιζε τον ναό στην Ιερουσαλήμ. Τότε δηλαδή θα πραγματοποιούσε ο Θεός και στο δικό του πρόσωπο, όσα είχε εξαγγείλει στον πατέρα του Δαβίδ, όταν βέβαια και αυτός θα βάδιζε στα διδάγματα Του και εκτελούσε τις κρίσεις Του και τηρούσε όλες τις εντολές Του. Όταν όμως κάποτε ο Σολομών παρεξέκλινε του θεϊκού δρόμου, δια του Αχιά πάλι ο Κύριος γνωστοποίησε σ' αυτόν ότι θα τον τιμωρούσε κάνοντας κομμάτια τη βασιλεία του. Κατόπιν ο προφήτης εστάλη στον Ιεροβοάμ, τον γιο της χήρας Σερουά. Μόλις τον συνάντησε, έξω από την Ιερουσαλήμ, του πήρε το καινούριο του ιμάτιο και το έσχισε σε δώδεκα τεμάχια. Ο Ιεροβοάμ, παρακολουθούσε έκπληκτος την πράξη αυτή του προφήτη. Αυτός δε, έδωσε σ' αυτόν τα δέκα τεμάχια και του είπε, ότι μετά το θάνατο του Σο

Οὐκ ἦν ὁ κόσμος ἄξιός σου, Μαρτῖνε. Ὃν καὶ λιπὼν ἀπῆλθες εἰς κόσμον μέγαν. Ο Όσιος Μαρτίνος έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τη Σαβωρία της Παννονίας. Από νεαρή ηλικία είχε αρχίσει την κατήχηση στο λόγο του Κυρίου. Στα 15 χρόνια του κατατάχθηκε στο στρατό, όπου υπηρέτησε τους βασιλιάδες Κωνσταντίνο και Ιουλιανό. Όταν βρέθηκε με το στράτευμα στην Αμιένη, συνάντησε έναν ζητιάνο ο οποίος του ζήτησε ελεημοσύνη. Ο Άγιος έχοντας μόνο τη στολή του και τα όπλα του, έβγαλε τον μανδύα του και του τον έδωσε για να ζεσταθεί. την επόμενη νύχτα εμφανίστηκε ο Κύριος στον ύπνο του και του είπε δείχνοντάς του τον μανδύα του «Μαρτίνε, αν και κατηχούμενος ακόμη, με ζέστανες δίνοντας στον επαίτη τον μανδύα σου». Όταν βαπτίστηκε ο Μαρτίνος πήγε στον Άγιο Ιλάριο, επίσκοπο της Ποατιέρ της Γαλλίας. Αφού απέκτησε την κατάλληλη παιδεία, έγινε κληρικός και στη συνέχεια επίσκοπος στην Τούρ. Διακρίθηκε για τον Άγιο βίο του και τις σπουδαίες υπηρεσίες που πρόσφερε στο ποίμνιό του. Φρόντισε για την κατήχηση

Αἴγυπτον ἄρδει Νεῖλος, ἀλλὰ καὶ κτίσιν. Λόγῳ κατάρδει, καὶ θανών, Νεῖλος μέγας. Για τον Όσιο Νείλο, αναφέραμε στο βιογραφικό σημείωμα του γιου του Θεοδούλου, που η μνήμη του γιορτάζεται την 14η Ιανουαρίου. Αλλά ο Σ. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιο του γράφει και τα εξής: «Οὗτος ἦν διάσημος ἐν λόγοις καὶ ἐν ἀξιώματι, ἔπαρχος Κωνσταντινουπόλεως καὶ εὐσεβέστατος, ζῶν ἐπὶ τῆς ἐποχῆς Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου (379 - 395) [εἰκάζω μᾶλλον ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ Β´ (408 - 450)], κατὰ δὲ τὸν Συναξαριστὴν Νικόδημου (οὐχὶ ὀρθῶς) ἐπὶ Μαυρικίου (582 - 602)· συζευχθεὶς μετὰ γυναικὸς ἀπέκτησε τέκνα δυό, ἓν ἄῤῥεν καὶ ἓν θήλυ· ἀλλὰ ἄσβεστον ζῆλον ἔχων πρὸς τὴν μοναχικὴν πολιτείαν, κατέπεισε τὴν σύζυγον αὐτοῦ νὰ ἐγκαταλείψωσι τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ ἦλθον εἰς Ἄλεξανδρειαν ἐκεῖ διεχωρίσθησαν ἀπ᾿ ἀλλήλων, καὶ ἡ μὲν γυνὴ ἔλαβε μεθ᾿ ἑαυτῆς τὸ θυγάτριον, ὁ δὲ Νεῖλος τὸν υἱὸν αὐτοῦ Θεόδουλον, μεθ᾿ οὗ ἀπῆλθεν εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ πρὸς ἄσκησιν ἀλλ᾿ ἐκεῖ ἐπιπεσόντες βάρβαροι ἀπήγαγαν μεταξὺ ἄλλων καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, διὰ τὸν ὁποί

 Ἰωάννης πένησι δοὺς καὶ σκορπίσας, Ὢ ποῖα Χριστῷ νῦν παρεστὼς λαμβάνει! ᾬχετο ἀκτεάνων δυοκαιδεκάτῃ Ἐλεητής. Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων γεννήθηκε στην Αμαθούντα της Κύπρου (η Αμαθούς, ήταν η σημερινή Παλαιά Λεμεσός). Ήταν γιος του άρχοντα Επιφανίου και της Ευκοσμίας και έζησε στα χρόνια του Βασιλιά Ηρακλείου (615 μ.Χ.). Όταν μεγάλωσε, νυμφεύθηκε και απέκτησε παιδιά, τα οποία ανέθρεψαν με τη σύζυγό του σαν αληθινοί χριστιανοί γονείς. Γρήγορα, όμως, η γυναίκα του και τα παιδιά του πέθαναν. Ο Ιωάννης είχε μεγάλη περιουσία και του έγιναν πολλές προτάσεις να κάνει καινούργια οικογένεια. Όμως τις απέρριψε όλες, απαντώντας: «Νομίζω, προς όλους είμαι οφειλέτης. Και δεν το νομίζω μόνο. Είμαι. Διότι οι χριστιανοί έχουμε αλληλεγγύη. Δεν το λέει ο Παύλος; Εἴμεθα μέλη ἀλλήλων. Αφού, λοιπόν έχω τη δυνατότητα να δώσω στους αδελφούς μου, άρα είμαι και υποχρεωμένος να δώσω. Να γιατί εργάζομαι και δε θα πάψω να το κάνω. Η περιουσία μου δεν μπορεί να είναι ανώτερη απ' αυτά τα χρέη μου». Για τη λαμπρό