ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στό Συναξάριο τῆς 16ης Ἰουλίου τοῦ Μηναίου τῆς Ἐκκλησίας καθώς καί τοῦ Μεγάλου Συναξαριστῆ γράφεται μόνον «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ ἅγιοι Μάρτυρες οἱ ἐν Πισιδίᾳ, ὄντες χιλιάδες δεκαπέντε, ξίφει τελειοῦνται. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ αἱ Ἅγιαι Μάρτυρες γυναῖκες, πολλαί οὖσαι, ξίφει τελειοῦνται». Στό δέ Συναξάριον τῆς ἑπομένης ἡμέρας, 17ης Ἰουλίου, τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Μαρίνης μεταξύ ἄλλων γράφεται : «Ὁ Ἔπαρχος ἀκούσας πῶς ὁμολογοῦσαν τόν Χριστόν Θεόν καί Βασιλέα των… προσέταξε νά θανατώσουν, ὅσους ἐπίστευσαν. …. καί ἐφόνευσαν ἄνδρας χιλιάδας δεκαπέντε, χωρίς τάς γυναῖκας πού δέν τάς ἐμέτρησαν. Οἵτινες ὅλοι βαπτισθέντες μέ τό ἅγιον αἷμα των δέν ἐχρειάσθησαν ἄλλο βάπτισμα, γενόμενοι θυσία τῷ Θεῷ καί ὁλοκαύτωσις ἀπῆλθον εἰς τήν αἰώνιον βασιλείαν οἱ τρισμακάριοι». Ἀπό αὐτά καταφαίνεται ὅτι ὁ θεῖος σπόρος τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ πού εἶχε ρίξει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος στόν πνευματικό ἀγρό τῆς Πισιδίας ἀπό τήν πρώτη του Ἀποστολική περιοδεία στήν Ἀντιόχεια καί τήν γύρω περιοχή τῆς Πισιδίας, εἶχε ἀποδώσει πλούσιους κα...

Προς τον το παν βλέποντα Δεσπότην βλέπων, Aντέσχες Aντίοχε και τομής άχρι. Ο Άγιος Αντίοχος ήταν αδελφός του Αγίου Πλάτωνα (βλέπε 18 Νοεμβρίου), καταγόταν από την Σεβάστεια της Καππαδοκίας και ήταν γιατρός. Πήγαινε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό και γιάτρευε τους ασθενείς όχι μόνο κατά το σώμα αλλά και κατά την ψυχή. Τον συνέλαβε ο ηγεμόνας Αδριανός και τον υπέβαλε σε μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων. Τον κρέμασε επάνω σ' ένα ξύλο και του ξέσχισε τα πλευρά, κατόπιν τον άφησε μέσα στη φωτιά, έπειτα τον έριξε μέσα σ' ένα καζάνι με βραστό λάδι και στη συνέχεια τον άφησε τροφή στ' άγρια θηρία. Απ' όλα αυτά όμως, ο Αντίοχος, με τη θεία χάρη βγήκε αβλαβής και όχι μόνο. Άλλα με την προσευχή του συνέτριψε τα είδωλα και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου δια αποκεφαλισμού. Ο δήμιος όμως, Κυριάκος, που τον αποκεφάλισε είδε να τρέχει από τον λαιμό του αντί για αίμα, γάλα. Τότε και αυτός με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό και αποκεφαλίστηκε επί τόπου.

Σύμφωνα με τον συναξαριστή, πατρίδα του Αγίου Αθηνογένη ήταν η Σεβάστεια της Καππαδοκίας. Η μόρφωση του, η θερμή πίστη του, καθώς και η γενναία φιλανθρωπική του δράση, τον ανέδειξαν επίσκοπο Πηδαχθόης. Σαν επίσκοπος, ήταν φωτεινό πνευματικό λυχνάρι για το ποίμνιο του. Μάλιστα τόσο πολύ ήθελε να συνεχιστεί το έργο του Ευαγγελίου, ώστε με ιδιαίτερη φροντίδα κατάρτισε ικανότατους βοηθούς του. Άλλα όταν έγινε ο διωγμός επί Διοκλητιανού, ο Αθηνογένης με δέκα μαθητές του, τον Ριγίνο, τον Μαξιμίνο, τον Πατρόφιλο, τον Αθηνογένη, τον Αντίοχο, τον Άμμων, τον Θεόφραστο, τον Κλεόνικο, τον Πέτρο και τον Ησύχιο, συνελήφθη από τον ηγεμόνα Φηλίμαρχο, και αφού όλοι ομολόγησαν το Χριστό αποκεφαλίσθηκαν. Αξίζει δε να αναφέρουμε, ότι στον Αθηνογένη οφείλουμε το γνωστό κατανυκτικό εσπερινό ύμνο, «Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου Πατρός, οὐρανίου, ἁγίου, μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν, ὑμνοῦμεν Πατέρα Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Θεόν. Ἄξιον σὲ ἐν πάσι καιροὶς ὑμνείσθαι...