ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Όσιος Ηλίας ο Νέος ήταν ιδρυτής Μονής και αναχωρητής. Καταγόταν από τη Σικελία και προφήτευσε την άλωση της Θεσσαλονίκης. Ταξίδεψε στην Πελοπόννησο και στην Κωνσταντινούπολη, όπου και ασθένησε και κατά την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη κατέλυσε στον ναό των Αγίων Αποστόλων και του Αγίου Δημητρίου. Πέθανε την 17η Αυγούστου του 903, οπότε και η μνήμη του. Ο Όσιος Ηλίας ο νέος γεννήθηκε στην Έννα της Σικελίας και έλαβε το όνομα Ιωάννης. Ο ανώνυμος βιογράφος του πληροφορεί ότι σε ηλικία δώδεκα ετών δίδασκε με σοφία τους μεγαλυτέρους, ώστε «διδάσκοντος αυτού, οι φιλόκαλοι πάντες έχαιρον. εώρων γαρ εν παιδική ηλικία γηραιόν φρόνημα, και οι μεν ως προφήτη προσείχον, οι δε ως υπ” αγγέλων μεμυσταγωγημένω εθαύμαζον…». Με την παιδική ηλικία του συμπίπτει η πρώτη περίοδος της Αραβοκρατίας της Σικελίας, ενώ και ο ίδιος δεινοπαθεί από τις αναστατώσεις της εποχής. Πιάστηκε δύο φορές αιχμάλωτος. Την πρώτη σε μια επιδρομή Σαρακηνών και τη δεύτερη από Αγαρηνούς που τον πωλούν σε κάποιον ο οποίος τον μ...

˙ Εὐτύχιον τόν θεῖον, Εὐτυχιανόν τε τόν ὅσιον,  σύν Κασσιανῇ αὐταδέλφῳ ἀσκητρίᾳ θεόφρονι˙  πάντες οἱ τῶν ὁσίων πιστοί μαθηταί συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν˙  αὐτοί γάρ τήν Τριάδα ὑπέρ ἡμῶν ἀεί ἱκετεύουσιν. Τα ονόματα των τριών Αγίων δεν συμπεριλαμβάνεται σε κανένα επισκοπικό κατάλογο οιασδήποτε εποχής. Η τοποθέτησή τους χρονολογικά στους πρώτους μεγάλους διωγμούς είναι αστήρικτη αν και πέρασε στα σύγχρονα κείμενα. Αστήρικτος προς την Εκκλησιαστική Παράδοση την και μόνη πηγή, είναι και ότι ο Άγιος Ευτύχιος παραιτήθηκε από το θρόνο του Επισκόπου για να ασκητεύσει. Στη διδακτορική του διατριβή «Οἱ ῞Αγιοι τῆς πρώτης Βυζαντινῆς περιόδου τῆς Κρήτης καί ἡ σχετική πρός αὐτούς φιλολογία» ο σεβαστός καθηγητής κ. Θεοχάρης Δετοράκης στου οποίου την έρευνα η Εκκλησία της Κρήτης οφείλει πολλά, καλώς δεν αναφέρεται. Μόνη αξιόπιστη πηγή, για τον βίο των Αγίων είναι η ισχυρή επί αιώνες Τοπική Εκκλησιαστική Παράδοση την οποία βεβαιώνει ο Όσιος Ιωάννης o Ξένος (970 - 1027 μ.Χ.) από το Σίββα ...

Ο πιστός λαϊκός χριστιανός Γεώργιος Λαζάρ είναι το πρότυπο του αληθινού Ρουμάνου προσκυνητή. Η ενάρετη γενικά ζωή του τον αναδεικνύει ένα μοναδικό φαινόμενο στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας μας κατά την τελευταία αυτή εκατονταετηρίδα. Ο γέρο-Γεώργιος Λαζάρ, όπως λέγεται μέχρι σήμερα, γεννήθηκε στην κοινότητα Σουγκάγκ της επαρχίας Άλμπα το έτος 1846 μ.Χ. Όταν ήταν 24 ετών, οι γονείς του τον νύμφευσαν και τον άφησαν κληρονόμο της περιουσίας των. Και έζησε με την γυναίκα του περίπου 20 χρόνια, αφού ευλογήθηκε από τον Θεό με πέντε παιδιά. Ζούσε αγία χριστιανική ζωή, με ευσυνειδησία στην εργασία, με προσευχή, με νηστεία και ελεημοσύνη. Η ενασχόληση του ήταν η απόκτηση των αρετών. Το έτος 1884 μ.Χ. μετέβη να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου και παρέμεινε στα μοναστήρια της ερήμου του Ιορδάνου και του Σινά επί ένα χρόνο. Ύστερα ασκήθηκε επί ενάμιση χρόνο στον Άθωνα και επέστρεψε στην πατρίδα του. Ακόμη έζησε πολλά χρόνια με την οικογένειά του και τακτοποίησε τα παιδιά του, ενώ το έτος...

Ο Όσιος Αίγλων ήταν αναχωρητής που έζησε ασκητικά και απεβίωσε ειρηνικά. Ελάχιστα είναι γνωστά για τον Όσιο,  Αρχαία ελληνική επιγραφεί που έχει βρεθεί γράφει: Κ(ύρι)ε ὁ θ(εὸ)ς τοῦ ἁγ(ίου) Ἔγλονος, βοήθεσον τὸν δοῦλόν σου Νῖλος Μουσέου κ(αὶ) Κάϊκος ̣Μ[- - -] κ(αὶ) Ἀναστάσ̣ι[ο]̣ς κ(αὶ) παρθένας σõσον εἰαγ(- - -)· ἀμέν Πιθανός εἰαγ(εῖς) = εὐαγεῖς, εἰαγ(ούσας) = ἰαχούσας  Το όνομα του Αγίου ήταν Ἔγλων Η επιγραφή είναι λαξευμένη στο γύψο στην αψίδα της εκκλησίας στο Geziret Faraoun/Gezira al-Fir‘aun. Τα σκαλιστά γράμματα έχουν επίσης και χρώμα. Βρέθηκε κατά τις ανασκαφές της εκκλησίας μεταξύ 1988 και 1990 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από τους Jean-Yves Carrez-Maratray και Guy Wagner το 1994. Δεν είναι σαφές ποιος ήταν αυτός ο άγιος Έγκλον. Οι συντάκτες επισημαίνουν ότι αυτό το Σημιτικό όνομα εμφανίζεται στα Εβδομήκοντα με τη μορφή Ἐγλώμ/Eglom και αργότερα χρησιμοποιείται με τη μορφή Ἔγλων/Eglom και Αἴγλων/Aiglon (πιθανώς υπό την επίδραση ενός ομοφωνικού ελληνικού ονόμ...

Προς ἄλυπον βίωσιν εἰκονογράφε, Μετέστης Ἀλύπιε Ὁσίων εὖχος. Μιμητής του ιερού ευαγγελιστή και πρώτου εικονογράφου Λουκά, αναδείχθηκε ο όσιος πατέρας μας Αλύπιος ο σπηλαιώτης. Αυτός ο μακάριος, θαυμαστά εικονογραφούσε τις μορφές των αγίων, ενώ ταυτόχρονα και την ψυχή του στόλιζε μ' όλες τις αρετές. Έτσι ο Θεός τον αξίωσε να γίνει γιατρός θαυματουργός ψυχών και σωμάτων. Ο μακάριος Αλύπιος ήταν λαϊκός ακόμη, όταν έγινε μάρτυρας του εξαισίου θαύματος που συνέβη μέσα στην εκκλησία των Σπηλαίων, στη διάρκεια της αγιογραφήσεώς της. Βοηθούσε τότε τους Έλληνες αγιογράφους που ιστορούσαν το ναό της Θεοτόκου και είδε με τα ίδια του τα μάτια ένα περιστέρι που παράδοξα εμφανίστηκε. Μετά από το θαυμαστό εκείνο γεγονός, ο Αλύπιος έμεινε στο μοναστήρι και έλαβε το άγιο αγγελικό σχήμα από τα χέρια του ηγουμένου οσίου Νίκωνος (βλέπε 23 Μαρτίου), ενώ συνέχισε να τελειοποιείται στην Ιερή τέχνη της εικονογραφίας. Και με τη χάρη του Θεού απέκτησε την ικανότητα ν' αποτυπώνει στις άψυχες, ζωγραφιστές...

Ἡ ἁγία μνήμη σου ἁγιασμὸν χορηγοῦσα,  τοῖς πιστοῖς ἐπέφανεν, Ὁσιομάρτυς Κυρίου·  βίῳ γὰρ, καὶ λόγῳ θείῳ πιστοὺς στηρίξας,  ἤθλησας, ὑπὲρ τῆς δόξης Χριστοῦ  ἀνδρείως, καὶ θεόθεν ἐκοσμήθης,  διπλῷ στεφάνῳ μάκαρ Δημήτριε. Στύλος και εδραίωμα των σκλαβωμένων Ελλήνων ο μοναχός Δημήτριος, γεννήθηκε στη Σαμαρίνα της Πίνδου στα τέλη του 18ου μ.Χ. αιώνα. Έγινε μοναχός στο μοναστήρι της Πατρίδας του, όπου με προσευχή και νηστεία εξάγνισε το σώμα και την ψυχή του. Μετά την κατάπνιξη, από τον Αλή Πασά το 1808, της επανάστασης που υποκίνησε ο παπα Ευθύμιος Βλαχάβας, ο Δημήτριος βγήκε από το μοναστήρι του και γύριζε τα χωριά κηρύττοντας τον λόγο του Θεού και διδάσκοντας υπομονή στις θλίψεις. Μετά από συκοφαντία τον συνέλαβε ο Αλή Πασάς και τον φυλάκισε. Κατόπιν διέταξε τον άγριο βασανισμό του. Έτσι οι δήμιοι με καλαμένιες ακίδες τρύπησαν τους βραχίονες του και έπειτα τις έμπηξαν στα νύχια των χεριών και των ποδιών του. Στη συνέχεια έσφιξαν το κεφάλι του σε μέγγενη και κατόπιν...

Eις τον Στράτωνα. Ἔθεντὸ με βδέλυγμα, φησὶν ὁ Στράτων, Ἄνδρες βδελυκτοί, καὶ πυρὶ κτείνουσί με. Eις τον Φίλιππον. Φιλῶν Θεόν, Φίλιππε, καὶ ψυχῆς πλέον Κατακριθεὶς πῦρ, οὐ φιλόψυχος γίνῃ. Eις τον Eυτυχιανόν. Εὐτυχιανὸς εἰς κάμινον ἡμμένην, Ὡς ἵππος εἰς πεδίον ἦν, τὸ τοῦ λόγου. Eις τον Kυπριανόν. Πῦρ Κυπριανὸς καρτερήσας καμίνου Ἐξώτερον πῦρ, ὃ Γραφὴ λέγει, φύγε. Οι Άγιοι αυτοί ήταν κάτοικοι της Νικομήδειας και καθημερινά πήγαιναν στο αμφιθέατρο και συστηματικά δίδασκαν και κατηχούσαν ειδωλολάτρες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, πολλοί ειδωλολάτρες να πιστέψουν στον Χριστό και το αμφιθέατρο σχεδόν άδειασε από θεατές άπρεπων θεαμάτων. Ο άρχοντας της Νικομήδειας παρατήρησε την αραίωση των θεατών, έμαθε την αιτία και διέταξε την άμεση σύλληψη των τεσσάρων Αγίων. Αυτοί δεν δίστασαν και μπροστά του να ομολογήσουν τον Χριστό και τα έργα που επιτελούσαν για την αγάπη Του. Εξοργισμένος ο άρχοντας διέταξε και τους βασάνισαν σκληρά. Κατόπιν τους έριξαν ζωντανούς στη φωτιά και έτσι ένδοξα έλαβαν όλοι το...

Τὶ μοι κεφαλῆς ἡ τομή, Μύρων λέγει. Πρὸς τὸ στέφειν μέλλον με πάντιμον στέφος; Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Μύρωνα τάμε ξίφος ὀξύ. Ο Άγιος Μύρων μαρτύρησε όταν αυτοκράτωρ ήταν ο Δέκιος, το 250 μ.Χ. Καταγόμενος από πλούσια οικογένεια, θα μπορούσε να ζήσει άνετα, με όλα τα επίγεια αγαθά που θα επιθυμούσε. Όμως η μεγάλη του αγάπη προς το Χριστό, έκανε το Μύρωνα να χειροτονηθεί Ιερέας. Αφιερώθηκε, λοιπόν, ολοκληρωτικά στο ποιμαντικό του καθήκον και δίδασκε, νουθετούσε και βοηθούσε το κάθε ένα μέλος του ποιμνίου του. Μεριμνούσε καθημερινά για τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά. Κάποτε, ο έπαρχος Αχαΐας Αντίπατρος πήγε στον τόπο όπου λειτουργούσε ο Μύρων και συνέλαβε πολλούς χριστιανούς. Για να εκβιάσει λοιπόν το Μύρωνα, να αλλαξοπιστήσει, έφερε μπροστά του το ποίμνιο του και του είπε ότι, αν αυτός αρνηθεί το Χριστό, θα τους αφήσει όλους ελεύθερους. Ο Μύρων μειδίασε και απάντησε: «Αν ήταν για τη σωτηρία των πνευματικών μου παιδιών, πρόθυμα θα έδινα τη ζωή μου. Τώρα όμως δεν πρόκειται γι' αυτό. Ας ...