ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Κοσμάς «ὁ ἐν Γεωργίᾳ» είναι άγνωστος στους Συναξαριστές. Μνημονεύεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο ως έξης: «Μνήμη Κοσμᾶ μαρτυρήσαντος ἐν Γεωργίᾳ» (Βλ. Καλλίστου Αρχιμανδρίτου, Ιεροσολ. Κανονάριον σελ. 114).

 Οι Αγίες Ισιδώρα και Νεοφύτη είναι άγνωστες στους Συναξαριστές. Μνημονεύονται στον Μορσελλιανό Συναξαριστή. (βλ. Γεδεών, Βυζαντινό Εορτολόγιο σελ. 45 στήλη α').

Οι Άγιοι Αντίγονος, Λουκιανός, Τερέντιος, Νικομήδης και Θεοφάνης είναι άγνωστοι στα Συναξάρια και τα Μηναία, μνημονεύονται στον Παρισινό Κώδικα 1578 χωρίς βιογραφικά του στοιχεία.

Κρύπτουσα νεκρὸν Λαζάρου Ῥώμη Νέα, Ἄλλη παρ' ἡμῖν δείκνυται Βηθανία. Βλέπε την ίδια ημέρα (17 Οκτωβρίου), την Ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου για περισσότερες πληροφορίες καθώς και την 4η Μαΐου όπου συνεορτάζεται η ανακομιδή του Δικαίου Λαζάρου, με την ανακομιδή του λειψάνου της Aγίας Mαρίας της Mαγδαληνής.

  Αἴρουσα Χριστοῦ τῷ φίλῳ Πόλις πύλας, «Λάζαρε δεῦρο» χριστομιμήτως λέγει. Όπως γνωρίζουμε από την Καινή Διαθήκη ήταν ο φίλος του Χριστού και τον οποίο ανάστησε. Αυτός λοιπόν πήγε στην Κύπρο, όπου χειροτονήθηκε από τους Αγίους Αποστόλους, επίσκοπος Κιτίου και δίδασκε το λόγο του Θεού. Αφού επί πολλά χρόνια ποίμανε θεάρεστα το ποίμνιο του Χριστού, απεβίωσε ειρηνικά, κάνοντας πολλά θαύματα. Μετά από πολλά χρόνια, το 890 μ.Χ., ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων ο ΣΤ', αφού έκτισε μεγαλόπρεπο Ναό και Μοναστήρι στο όνομα του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου, έδωσε διαταγή και ανακομίστηκε το Ιερό λείψανο του Αγίου, από την πόλη των Κιτιαίων, στον προαναφερθέντα Ναό στην Κωνσταντινούπολη. Βλέπε επίσης και στις 4 Μαΐου όπου συνεορτάζεται η ανακομιδή αύτη του δικαίου Λαζάρου, με την ανακομιδή του λειψάνου της Aγίας Mαρίας της Mαγδαληνής. Σύμφωνα με ιστορικές βυζαντινές πηγές, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέοντας Στ΄ο Σοφός, ζήτησε από τους Κιτιείς το λείψανο του Αγίου Λαζάρου. Πράγματι, οι Κιτιείς

Eις τον Kοσμάν και Δαμιανόν. Ἐκ τοῦ γένους Ἄραβας, ἐκ δὲ τοῦ ξίφους, Θείους ἀριστεῖς οἶδα τούς, Ἀναργύρους. Eις τον Λεόντιον. Λεοντίου τμηθέντος, ὤλετο πλάνος, Λεοντομήρμυξ, ὡς Ἰὼβ βίβλος λέγει. Eις τον Άνθιμον και Eυπρέπιον. Ἄνθιμος, Εὐτρόπιος ἐκτετμημένοι, Ἀνθοῦσι λαμπρὸν καὶ πανευπρεπὲς μάλα. Οι Άγιοι Κοσμάς, Δαμιανός, Λεόντιος, Άνθιμος και Ευπρέπιος (ή Eυτρόπιος) ήταν μεταξύ τους κατά σάρκα, αλλά και κατά πνεύμα αδέλφια από την Αραβία. Ευσεβείς και οι πέντε, από τον αυτό εμπνεόμενοι θείο ζήλο και από τα αυτά κινούμενοι φιλάνθρωπο αισθήματα, όχι μόνο πολλές αγαθοεργίες είχαν επιτελέσει με την ιατρική τους τέχνη, αλλά και πολλούς είχαν ελκύσει στη χριστιανική πίστη. Καταγγέλθηκαν γι' αυτό και συνελήφθηκαν κατά τον επί Διοκλητιανού διωγμό στη Λυκία από τον ηγεμόνα εν Αιγαίς Λυσία. Μετά από πολλά βασανιστήρια, υπέστησαν τον δια αποκεφαλισμού θάνατο.

Ἀμφοῖν ποδῶν σῶν Ἀνδρέα τμηθεὶς ἕνα, Ἀθλήσεως σῆς ἐκπεραίνεις τὸν δρόμον. Ο τολμηρός και ελεύθερος στο φρόνημα και το λόγο Οσιομάρτυρας Ανδρέας, καταγόταν από την Κρήτη και έζησε τον 8ο αιώνα μ.Χ. επί αυτοκράτορας Κωνσταντίνου Ε' του Κοπρώνυμου. Όταν αυτός ξεκίνησε διωγμό κατά των αγίων εικόνων, ο Ανδρέας πληροφορήθηκε τα έκτροπα που γίνονταν εναντίον εκείνων που τις προσκυνούσαν, γι' αυτό άφησε την Κρήτη και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Και όταν είδε από κοντά τη βία κατά των ορθοδόξων, αισθάνθηκε την ανάγκη από Ιερή αγανάκτηση να ελέγξει τον ίδιο τον αυτοκράτορα. Και η ευκαιρία του δόθηκε όταν ο Κωνσταντίνος ο Ε' βγήκε από το παλάτι, στην επιστροφή ο Ανδρέας παραφύλαξε και με θάρρος τον πλησίασε και τον ρώτησε: «ἄρα χριστιανὸς εἰ, βασιλεῦ;». Ο Κωνσταντίνος έμεινε εμβρόντητος στην αρχή. Αλλά έπειτα εξοργισμένος διέταξε να τον συλλάβουν. Η διαταγή εκτελέστηκε και μάλιστα ένας από τους υπασπιστές κτύπησε τον Ανδρέα και συγχρόνως τον ρώτησε: «οὕτως ἐδιδάχθης ἀτιμάζειν τὸν βασι

Θεὸν τυποῖς μνηστῆρα γῆς πορνευτρίας, Πόρνῃ συναφθείς, ὃν Προφήτα νῦν βλέπεις. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Ὡσηὲ νέκυν κτερέϊξαν. Ο Προφήτης Ωσηέ ήταν γιος του Βεηρεί (ή Bενιή) από τη Γαλεμώθ (ή Bαλεθώμ) της φυλής Ισάχαρ και έζησε τον όγδοο αιώνα προ Χριστού, επί βασιλέων του Ιούδα, Οζίου, Ιωάθαμ, Άχαζ, Έζεκία και του Ισραήλ Ιεροβοάμ Β'. Στην Παλαιά Διαθήκη, είναι ο πρώτος από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφήτες. Ο Ωσηέ ήταν ψυχή γεμάτη από ζήλο για το θείο Νόμο, γι' αυτό και στο προφητικό του βιβλίο καταγγέλλει ευθέως το λαό του Ισραήλ, που είχε μολυνθεί από την ειδωλολατρία. Οι συμβολισμοί του θεωρούνται δυσεξήγητοι, αλλά σαφέστατα εκδηλώνει την πίστη του στο Σωτήρα Χριστό. Μάλιστα, ο ίδιος ο Κύριός μας χρησιμοποίησε μια σπουδαία φράση του Ωσηέ, προς τους Φαρισαίους (Ματθ. θ’ 3), η οποία λέει: «Ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν καὶ ἐπίγνωσιν Θεοῦ ἢ ὁλοκαυτώματα» (Ωσηέ, στ' 6). Δηλαδή, λέει ο Θεός μέσω του Ωσηέ: «Προτιμώ την ειρηνική αγάπη σας προς εμένα και όχι τις τυπικές θυσίες, και θέλω