ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Λυθέντες εκ γης οι δύω Eπίσκοποι, Πάρεισιν ήδη τω νόων Eπισκόπω. Ο 'Οσιος Στέφανος Β γννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου του 867. Καταγόταν από την Αμάσεια του Πόντου και είχε αναδειχθεί και τοπικός Μητροπολίτης. Ήταν ευνούχος και φαίνεται ότι προωθήθηκε στον θρόνο από τον Αυτοκράτορα Ρωμανό Λεκαπηνό για να πατριαρχεύσει μέχρι ο γιος του Αυτοκράτορα, Θεοφύλακτος, φτάσει σε μια ηλικία που να μπορεί να εκλεγεί αυτός Πατριάρχης. Εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης το 925, μετά τη δεύτερη Πατριαρχία του Νικολάου του Μυστικού και παρέμεινε στο θρόνο, κατά μία εκδοχή, μέχρι τον θάνατό του, στις 18 Ιουλίου του 928. Ο Ράνσιμαν τον αποκαλεί «ηθελημένη μηδαμινότητα». Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 18 Ιουλίου. Η ενθρόνιση του Στεφάνου έγινε το έτος 925 μ.Χ. και πέθανε την 18η Ιουλίου του 928 μ.Χ. σύμφωνα με τον Λέοντα Γραμματικό, ή την 15η του ίδιου μήνα σύμφωνα με τον Κεδρηνό. Όσο για τον Μητροπολίτη Χαλκηδόνας άγιο Ιωάννη, δεν έχουμε βιογραφικά του στοιχεία. Σ

Εαυτόν εσταύρωσε Παμβώ τω βίω, Kαι σοι παρέστη Σώτερ εσταυρωμένε. Ο Όσιος Παμβώ στάθηκε στόλισμα των ασκητών του ορούς της Νιτρίας και ήταν σύγχρονος της Άγιας Μελάνης και του Αγίου Ισιδώρου. Ο όσιος Παμβώ ήταν μεγάλος σε όλα του. Στην ευσέβεια, στην ομιλία, στη σιωπή, στη συμβουλή, στην επιείκεια, στην αυστηρότητα, στην πείρα, στη γνώση, στη σοφία, στην απλότητα και γενικά παντού. Ανέδειξε θαυμάσιους μαθητές, όπως τον επίσκοπο Διόσκορο, τον Άμμωνα και τον Ιωάννη, τον ανεψιό του Δρακοντίου. Ενώ ήταν πάντοτε εγκρατής και σκληραγωγημένος, είχε υγεία ακμαία και στη ζωή του δεν αρρώστησε καθόλου. Ο θάνατος του υπήρξε όχι μόνο ήσυχος και ανώδυνος, αλλά και ευχάριστος, προς τον ουράνιο Πατέρα. Τον κήδευσαν τα πνευματικά του παιδιά, δοξολογώντας τον Θεό, που τους αξίωσε να διδαχτούν από τον μεγάλο αυτό ασκητή.

Eις τον Παύλον. Aιγυπτιάζεις Παύλε γλώττη του γένους, Oυ μην γε πίστει· τοιγαρούν κτείνη ξίφει. Eις την Oυαλεντίναν και Θεήν. Oυαλεντίναν και Θεήν ηρτημένας, Eχθροί Θεού ξαίνουσιν, ως εχθράς πλάνης. Οι Άγιοι Παύλος, Ουαλεντίνη και Θέη (ή Θόη) γεννήθηκαν στην Αίγυπτο, αδέλφια μεταξύ τους και παιδιά γονέων χριστιανών. Μαρτύρησαν στη Διοκαισάρεια, όπου συνελήφθησαν από τον άρχοντα Φιρμιλιανό και προσκλήθηκαν ν' αρνηθούν το Χριστό. Αλλά αυτοί ομολόγησαν μεγαλόφωνα την πίστη τους και δήλωσαν, ότι ήταν έτοιμοι και για φυλακή και για βασανιστήρια και για μύριους θανάτους. Και η μεν Ουαλεντίνα και η Θοή, νεαρές κοπέλες πάνω στο άνθος της ηλικίας τους, πέθαναν αφού τις έριξαν μέσα στη φωτιά. Προηγουμένως όμως, οι δήμιοι, ξέσχισαν τις σάρκες τους με σιδερένια όργανα. Ο δε Παύλος, αφού απηύθυνε λίγες λέξεις στα πλήθη για την δια του Ιησού Χριστού σωτηρία και αγάπη, έλαβε και αυτός μαρτυρικό τέλος διά αποκεφαλισμού.

Αἰμιλιανὸς εἰς πυρὰν βεβλημένος, Χριστῷ παραστάς, τέρπεται σὺν Ἀγγέλοις. Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ φλογὶ Αἰμιλιανὸς ἐβλήθη. Aιμιλιανός ανθράκων βληθείς μέσον. Oν Hσαΐας είδεν άνθρακα βλέπει. Oγδοάτη δεκάτη καύσαν πυρί Aιμιλιανόν. Ο Άγιος Αιμιλιανός γεννήθηκε στο Δορόστολο της Θρακικής Μοισίας, τότε που αυτοκράτορας ήταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης. Ήταν δούλος σε ένα σκληρό και φανατικό ειδωλολάτρη (άλλες πηγές αναφέρουν ότι ήταν γιος τοπικού αξιωματικού ονόματι Σαββατιανού), που όταν έμαθε ότι ο Αιμιλιανός πίστευε στο Χριστό, εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε αφού τον έβρισε με τα πιο χυδαία λόγια, έπειτα τον μαστίγωσε ανελέητα. Βέβαια, του επεσήμανε ότι, αν συνεχίσει να είναι χριστιανός, θα πάθαινε πολύ χειρότερα. Αλλά οι τιμωρίες και οι απειλές, αντί να κάμψουν το φρόνημα του Αιμιλιανού, φούντωσαν περισσότερο τη φλόγα της πίστης του στο Χριστό. Μάλιστα την επόμενη μέρα πήγε σε ειδωλολατρικό ναό, οπού με σφυρί συνέτριψε όλα τα αγάλματα που ήταν μέσα στο χώρο αυτό. Εξοργισμένοι οι ειδωλολάτρες ιερείς, τον